SHERWIN
PAPASOK na ako ng guidance counceling room ng bumukas ang pinto at lumabas ang mantandang babaeng guidance councelor.
“Nandyan ka na pala, hijo. Maghintay muna kayo saglit sa loob at tatawagan ko lang ang parents niyo.” Pagkalabas niya ng common room, ay nakarinig naman ako ng hiyawan sa loob.
“Are you not satisfied yet, and you are still looking for trouble in school,” pang-uyam ng nakilala kong boses. Hindi ba siya si Rael? Anong ginagawa niya rito?
“You are such a shame! Dinamay mo pa ang pangalan naming sampid ka,” dagdag pa niya.
Nakarinig ako ng pamilyar na pag-ismid. Kung ganoon ang tinutukoy nina Papa na pumunta na sina Ash sa puder ng nanay niya ay ito na iyon? Kung ganoon ay step-siblings sina Ash at Rael mula sa mother's side.
Pero ano namang klaseng magkapatid ito?
“Just wait for it. Hindi na lang pagtulog sa bodega ang mangyayari sa ‘yo, mapapalayas ka na rin nina mom sa bahay,” asik muli ni Rael.
Pigil hininga ako habang nakikinig ng kanilang usapan.
Bakit hindi maganda ang pakikitungo nila kay Ash? Bigla ko tuloy na alala ang kuwento niya sa hospital. So, si Rael pala ang may gawa sa kanya ng mga sugat na iyon!
Tsk. Naiyukom ko ang aking kamao. Bakit hinahayaan itong mangyari sa kanya ng papa niya?
Hanggang ngayon pa rin ba ay pinapabayaan na lang niya ang anak niya.
“Gustung-gusto mo talaga akong mapalayas, ‘no?” pagtugon ni Ash.
“Of course!” eksaheradong tugon ni Rael, “Isa ka lang namang bakla na sinusubukang nakawin ang buhay ng kapatid ko.”

“Nasa isip mo lang iyan. Wala akong intensyong ganyan.”
“Oh? Then what’s up dressing up like my sister?”
“Nagdamit akong ganoon dahil gusto ko.”
“Ha! Baklang manyakis! Nakakadiri ka! Hindi bagay sa iyo! So, please stop!”
Nakirinig ako ng padabog na patayo.
Nagkapikunan na.
Bago pa may mangyaring gulo ay pumasok na ako sa loob.
Nakatayo si Ash sa kabilang dulo habang si Rael naman ay nasa left side ng long couch. Peke akong umubo at umupo sa kabilang dulo nang inuupuang long couch ni Ash.
Napahingang malalim si Ash at walang nagawang bumalik sa pagkakaupo at pumangalumbaba sa arm rest.
Nakakapanginig ang lamig ng aircon at ang katahimikang bumabalot sa pagitan namin. Mapaglaro ang tingin at ngisi ni Rael habang si Ash naman ay todo iwas sa kanyang kapatid.
Hanggang ngayon ay pigil hininga pa rin ako sa tensyong namamagitan sa kanila. Mabuti na lang ay dumating na rin ang guidance councelor kasama ang mga magulang namin.
“Anak!” Agad akong nilapitan ni Papa Dale.
Napatayo naman ako at sinalubong siya. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at inusisa ang buong katawan ko.
“May masakit ba sa iyo, ha?”
Umiling ako. “Wala po.”
Nakahinga siya nang maluwag.
“Papa Dale, nasaan po si Papa?” tanong ko kung nasaan ang tunay kong ama.
Kahit na maliit siya ay pilit niyang inaabot ang buhok ko para suklayin ito paitaas. “Busy sa trabaho, kaya ako lang ang nakapunta. Pasensya ka na anak.”
Umupo ako at hinayaan siyang gawin ito.
Abala siya sa paggawa nito nang sabay naming mapansin namin ang pagngawa ng ina ni Rael. Isang tingin palang ay nakilala ko ng siya rin ang ina ni Asher dahil sa magkahawig nilang mukha: brown eyes, maliit na mukha, mahabang eyelashes and mabuhaghag na itim na buhok. Abala ang ina nito na pagtingin sa kalagayan ni Rael, habang si Ash naman ay tahimik pa rin at ginigisa ng mga nanay ng mga kaibigan ko.
“Si Ash ba iyon?” nag-aalalang bulong ni Papa Dale.
“Opo,” tipid kong sagot.
Agad na napatayo ng tuwid si Papa Dale at sigurado akong gusto niyang protektahan si Ash nang maunahan siya ng nag-uusok ng ilong na ina ni Ash sa galit.
Napahawi ang mga nanay ng kaibigan ko at ginasa naman nila ang ina nina Rael at Ash.
“Ano ba ‘tong gulong ginawa ng anak mo!”
“Bakit lumaking ganito ang anak mo?”
“Ano ng gagawin niyo sa sugat ng mga anak ko, ha! Paano na ang pag-aaral niya!”
“I’m sorry for what my son did. We will take all responsibility for the hospital bills and damages to school properties.”
Napapaypay ang mag-iina ng kaibigan ko, at gigisahin pa siya ng pumagitna na ang guidance councelor.
“Mga maam maupo po muna kayo at layuan niyo po muna ang bata.” Binugaw ng guidance councelor ang mga nanay at pinaupo sa long couch sa tabi ni Rael.
Nang kumalma sila ay naupo na rin si Papa Dale sa tabi ko; nang hatakin si Ash ng ina niya patayo.
“Apologize to them,” matigas na bulong ng ina na narinig namin dahil magkalapit lang kami.
“But mom sila ang unang nang-harass sa akin,” pumiyok na tugon ni Ash.
“Apologize or I’ll cut off your allowance,” bulong niya at hindi nakaligtas sa mata ko ang pasimpleng pagkurot nito sa tagiliran ni Ash.
Narinig din ito ni Papa Dale at bigla siyang napatayo nang hugutin ko ang pulso niya at hinatak paupo. Nangungusap na napalingon siya sa akin, nang ilingan ko siya at linapitan ang kanyang tenga at bumulong, “Lalala pa ang sitwasyon, Papa Dale.”
Alam niyang wala kaming karapatan na pigilan siya dahil una sa lahat kadugo siya ni Ash. At base sa narinig ko kanina, matagal ng tumatanggap ng ganitong klaseng abuso si Ash. Kapag nakisapaw pa kami ay mas lalaki pa ang problema niya.
Hindi nagsalita si Ash at taas noo niyang tinignan ang mga magulang ng mga kaibigan ko.
“Ang anak niyo pong si Kaiji,” salaysay ni Ash sa nanay na malditang nakatingin sa kanya, “sinabi sa aking may gusto raw ako sa kanya kahit hindi naman---ah!”
Muling nakurot si Ash ng ina niya. “I’m sorry again for my son. He is like this because may diperensya sa utak.”
“Mom!” Pinandilatan niya ang kanyang ina.
Pero nang magkatitigan sila ay napakagat labi si Ash at muling hinarap ang mga magulang ng kaibigan ko.
“I’m sorry. Patawarin niyo po ako,” nakayukong saad ni Ash, “I’m sorry po kung may diperensya po ako. Sorry po kung bakla ako,” gumaralgal ang boses niya at pinagdiinan ang salitang bakla.
Habang pumipiyok siya sa mga sinasabi niya ay may kumukurot sa puso ko. Napaiwas ako ng tingin.
“Don’t cry. Nababakla ka naman,” sabi ng ina ni Ash pero iyon pa mismo ang nag-trigger ng paghikbi niya.
“I’m sorry kung nang dahil sa bakla ako at napapatingin ako kay Kaiji ay napagkamalan na niyang may gusto ako sa kanya. I’m sorry ng dahil sa bakla ay baka may pagnanasa na ako sa kanya at galawin ko siya. I’m really, really sorry for being gay!”
“You can stop apologizing, Mr. Tolentino.”
“I’m sorry dahil napuno na ako sa pamamahiya nila sa akin. I’m really sorry kung pinagtulungan nila akong nag-iisa, at prinoktetahan ko ang sarili ko.”
“Huwag kang magpa-victim!” singit ng isang nanay.
“But I am the victim!”
“Please, stop!” pagputol ng guidance councelor sa tensyong namamagitan sa kanila. “Settle down, please. Pag-usapan natin ito ng mahinahon.”
Matapos no’n ay ang guidance councelor ang nanguna sa pag-alam ng buong pangyayari. Naging mahaba ang oras sa buong kuwento, Ash revealed everything from the start, lalo na ang matagal na pambu-bully sa kanya. Mas tumibay pa ang salita ni Ash dahil sa madami na ring cases sa school record ang pangbu-bully ng gang at si Ash ay isa na rin sa mga biktima nito.
Sa huli ay nag-settle ang magkabilang panig sa pamamagitan ng pag-ako ng responsibilidad ng ina ni Ash sa lahat ng gastusin. Matapos no’n ay agad na ring lumabas ang mag-iina pauwi.
Nagkahiwalay na rin kami ng landas, habang nagda-drive si Papa Dale pauwi ay hindi niya mapigilang magtanong, “Alam mo ba na nangyayari ito kay Ash?”
Hindi ako sumagot. Tumingin lamang ako sa labas ng bintana.
“Kasama ka rin ba sa nananakit kay Ash?”
Hindi ako muling sumagot. Naging parte lang ako ng gang dahil si Kaiji ang unang naging kaibigan nang hatak sa akin sa tropa niya.
“Sherwin! Magkaibigan kayo, bakit mo---”
Pinutol ko siya. “Hindi na po kami magkaibigan.”
“Ano?” hindi makapaniwalang tanong niya. “Anong nangyari? Bakit hindi ka sa amin nagsasabi ng papa mo?”
Pero hindi ko siya sinagot hanggang sa makauwi. Hayy. Hindi ko siya kapamilya, naninirahan lang siya sa bahay namin.
Nagdire-diretsyo ako sa aking kuwarto at nagkulong. Nakakapagod ang pagtatanong niya. Wala rin namang magbabago kung malaman man niya ang nangyari sa amin.
Padabog akong nagbihis nang may mahulog mula sa drawer at matapakan ko.
“Ah!” Pagtingin ko sa baba ay may naapakan akong plain black stud.
Pinulot ko ito at naalalang ito ang paboritong nawawalang earring ni Ash. Napalingon ako sa bintana kung saan tanaw ko ang bintana ng kuwarto niya noon.
Doon siya dati nakatira at dahil do’n ay madalas kaming magkita. Inusisa kong muli ang stud at naalala ko kami na nakaupo sa aking kama habang siya ay panay ang hawi sa kanyang tenga para ipagmalaki ang first earring niya.
“Maganda ba?” tanong ni Ash na naka-junior highschool uniform pa.
“Yep,” sagot ng batang ako naman na nakapagpalit na ng pambahay, at abala sa pagse-cellphone.
“Talaga ba?” tanong muli ni Ash habang panay naman ang tingin sa hawak na salamin.
“Oo nga.” Hinawakan ng batang ako ang magkabilang pisngi ni Ash; naibaba niya ang salamin at napatitig sa batang ako. “Bagay na bagay sa iyo,” mahabang lintaya ko.
Isinilid ko ang buhok niya sa likod ng kanyang tenga para mas makita ang black studs niya.

“Talaga? Mai-inlove ka na ba sa akin niyan?” simpleng harot ni Ash.
“Yuck.” Pabiro siyang hinampas ng batang ako at nilayuan. “Mandiri ka nga Ash.”
Tumayo paalis ang batang ako at naiwan si Ash na tulala sa salamin.
“Magpalit ka na para makapagbola na tayo.” Binato ng batang ako ang pamalit ni Ash na nakuha nito sa drawer.
May kumabig sa aking lalamunan habang pinagmamasdan ang isa-isang tahimik na pagpatak ng luha ni Ash.
Minsan may mga nasasabi akong hindi ko napag-iisipan; iyon pa mismo ang madalas na magpagulo sa isip ng tao at makapanakit sa kanila.
Nagi-guilty ako, gusto kong makabawi kay Ash.