Kabanata 1
Hindi mawala ang ngiting nakapaskil sa aking mga labi habang pinalilibutan ng tingin ang mga batang nagsisimula nang magsitayuan at magpalakpakan upang masimulan na ang pagkanta.
"Happy birthday to you... happy birthday to you... happy birthday, happy birthday, happy birthday to you!"
Nakangiti kong inilagay ang isang chocolate cake na red ribbon sa harap ng tinagurian na cutest boy dito sa barangay Pesa. Walang iba kung hindi ang aking nag-iisang Creion. Ang anak ko...
"Happy birthday, Creion!" Muli ay sabay sabay na sigaw hindi lamang ng mga bata kun'di mga magulang din ng mga kalaro ng aking anak. Mga kapitbahay lamang din ang aking inimbita sa kaunting salo-salo na ito para sa kaarawan ni Creion.
Ang anak kong nakasuot ng birthday hat ay tumayo mula sa upuan na talagang pinagpuyatan kong ihanda para lamang sa kaniya. Iyon ay isa lamang na single sofa na hiniram ko pa kina Aling Marta at dinisenyuhan ko ng puti at pulang tela para gumanda. Pinagpuyatan ko talaga 'yong tapusin kagabi para lamang sa aking anak.
"Mag wish ka muna, anak, bago mo hipan ang candle."
Pinagsiklop nito ang dalawang palad at mariin na pumikit. "Papa Jesus, ang wish ko po sana palagi kong makasama si mama." Kasabay nito ay ang pagmulat nito kasunod ng pag blow sa apoy ng kandila.
"'Yon lamang ba ang wish mo, anak?" Mahina kong kinurot ang pisngi nito.
"Opo, Mama! Sobrang saya ko po kasi nandito ka na!"
"Hindi naman ako aalis sa tabi mo, anak. Dito lang lagi si Mama, hindi kita iiwan, okay?"
Tumango ito sa akin. Hindi na ako nagulat pa nang muli na naman itong yumakap sa akin ng mahigpit. Nakakapanibagong sa buong maghapon ay nakakasampo na siguro siyang yakap sa akin.
Si Creion ang naging pag-asa ko noong mga panahong sukong suko na ako sa buhay. Ito ang kayamanang kailanman ay hindi mapapalitan ng kahit anong halaga. Nakatatak pa din sa aking isipan ang unang paglakad nito. Maging ang unang salita na binaggit nito ay mama  na siyang nagpaluha sa akin noon.
Oo nga't mahirap ang pinagdaanan ko bilang isang single mom ay hindi ko naman iyon ininda dahil alam kong lahat ng paghihirap ko ay para sa aking anak.
Gusto kong maibigay ang lahat ng pangangailangan niya kaya naman minsan ay dumudoble kayod ako. Pinasok ko na ang pagiging tindera habang nagtatrabaho sa Casa De Gracia. Kapag pinag oovertime ay grab the opportunity agad. Hindi pwedeng magtapon ng mga pagkakataon dahil sa panahon ngayon, kung hindi ako kakayod sa pagtatrabaho ay gutom ang aabutin namin.
Dahan dahan kong nilapitan ang matalik kong kaibigan na kanina pang tahimik sa pag-aabot ng plato sa mga bisita. Kanina ko pa kasi napapansin ang mga maliit na titig nito sa aking anak, pansin pa ang pagsasalubong ng mga kilay nito na para bang may mali sa tinititigan niya.
"Uy, ayos ka lang ba, Bangs?"
Bahagya pa itong nagulat sa akin, "C-Cressi, m-may sinasabi ka ba?"
"May problema ka ba?" Nginitian ko si Pochoy bago sandukan ng pansit palabok ang plato nito. "Napansin ko kasing kanina ka pa hindi mapakali. Kaya tinatanong ko kako kung may problema ka ba?"
Muli pa itong tumingin saglit sa aking anak na ngayon ay kalaro na ang ibang bata bago nagbaling ng tingin sa 'kin, "wala naman. Kumain ka na ba?" Inabutan ako nito ng plato.
Kinuha ko rin iyon at nagsimula nang sumandok ng spaghetti.
Simula no'ong bumalik ako dito sa bahay kasama si Creion ay naging ganiyan na siya. Parang balisa at laging may iniisip. Siguro'y labis nga ang pag-aalala niya sa anak ko no'ng mawala ito ng ilang minuto kanina. Naiintindihan ko naman siya, mabuti na nga lamang na ligtas na nakarating papunta sa hotel si Creion. Pinaliwanag kasi sa akin kanina ni Creion na tinakasan niya ang kaniyang Ninang Bangs para pumunta sa may hotel.
Malimit kasi din na isama dati ni Bangs si Creion kapag alam na nilang pauwi na ako. Doon ay maglalaan kami ng isang oras para mamasyal sa tabing dagat ng hotel. Ganoon namin ginugugol ang oras namin tuwing hapon.
Nilapitan ko si Aling Marta na kumakain kasama ang mga kapitbahay namin, "biruin mo nga naman, Cressi. Pitong taon na itong si Creion mo. Kung hindi ako nagkakamali ay walong taon na rin mula ng mapadpad kayo rito sa Isla De Gracia."
Sa sinabing iyon ay nagawa kong sariwain ang mga panahong nagmulat ako ng mga mata dito sa Isla De Gracia. Walang pera, walang sariling damit, walang bagay na matatawag kong akin kun 'di ang gold na singsing na nakalagay sa aking daliri. Walang ala-ala.
Si Aling Marta at Kuya Kiko ang siyang tumulong sa akin noon. Ang sabi ay nakita nila ako sa may dalampasigan, ang hinuha nila ay lumubog ang sinasakyan kong barko kaya naman ay minabuti na lamang nila na patirahin na muna ako. Hindi ko rin naman masabi kung ano ang nangyari dahil wala akong mapanghawakan na ala-ala.
Naging maayos ang simula ko dito sa loob ng dalawang linggo. Pero makalipas noon, unti unti kong naramdaman na may nagbago sa 'kin. Palaging kumakain ng maasim na pagkain, naging mainitin ang ulo at iba pang senyales ng pagbubuntis kaya sinamahan ako noon ni Aling Marta na magpakonsulta sa bayan upang kumpirmahin ang kaniyang hinala. At doon nga'y nalaman kong ipinagbubuntis ko si Creion.
Ang sabi ng doktor ay isang buwan na akong buntis noon. Ibig sabihin ay buntis na ako bago pa mapadpad dito sa isla. Nagpapasalamat akong malakas ang kapit noon ng aking anak dahil hindi siya nawala sa akin. Hindi ko kilala kung sino ang ama ng anak ko at wala na ako ng balak pang kilalanin siya. Nakakatuwang nang ipaliwanag ko ang sitwasyon namin kay Creion ay madali naman niya akong naunawaan.
Si Aling Marta at ang asawa nito ang gumabay sa akin sa pagpapalaki kay Creion. Si Bangs naman ay isang turista lamang din noon dito sa isla ngunit mas pinili niyang dito na rin manirahan kaya kami ang magkahati sa pagbabayad ng upa ng bahay namin dito. Malaki rin ang naitulong niya sa 'kin dahil habang nagtatrabaho ako ay naiiwanan ko sa kaniya si Creion.
"Oo nga po, Aling Marta. Kaya malaki ang pasasalamat ko sa inyo ni Kuya Kiko," saad ko bago sumubo ng pagkain.
"Masaya akong natulungan ka namin, iha. Handa kaming tumulong ng itong Kuya Kiko sa abot ng aming makakaya."
"Kamusta nga po pala si Dave?"
"Ayun at nilalagnat. Nasa bahay at nagpapahinga. Si Mely muna ang pinagbantay ko dahil nga sa nangyari kanina." Iling iling nitong paliwanag.
"Nako, Cressi, kung nakita mo lang ang pag-aalala namin dito noong mawala iyang si Creion!" Nanlalaki pa ang kwento ng aming mga kapitbahay
Saglit pa nilang naging topic ang naging pagkawala kanina ng anak ko bago ako magalang na nagpaalam na pupuntahan muna si Creion.
Bitbit ang regalong nakabalot sa paper bag ay marahan kong ginulo ang buhok ng aking anak.
"Mama!" Bakas ang saya sa boses nito at muli na naman akong niyakap nang mahigpit.
"Ito na ang regalo ni Mama sa 'yo, anak."
Masaya nitong kinuha mula sa akin ang paper bag at agad na binuksan ito. Inintay ko kung anong magiging reaksiyon nito sa regalo kong paborito nitong libro. Pero salungat sa inaasahan ay nagtataka nitong iniikot ang libro na parang sa pamamagitan noon ay malalaman niya ang dahilan kung bakit iyon ang regalo ko.
"May problema ba, anak? Hindi ba't iyan ang paborito mong libro?"
Mabilis itong umiling sa akin, "wala naman po, Mama. Salamat po dito. Sapat na po sa akin ang makasama ka ngayong birthday ko. Kahit wala pong regalo ay ayos lang po sa 'kin."
Sa mga sandaling ito ko napatunayang tama ang pagpapalaki ko dito. Sa mga simpleng pag appreciate pa lang nito sa lahat ng mga ginagawa ko ay matinding saya na ang dulot sa aking puso. Hangga't maaari ay hindi ko ito iniispoil para habang bata pa lamang ay maisip nitong hindi lahat ng bagay na gusto niya ay may magbibigay. Kaya nga kung minsan ay isinasama ko siya kapag nagbebenta ng isda sa may palengke.
Tinuruan at hinubog ko din ang self-confidence na siyang nagkaroon ng resulta dahil maganda itong makisalamuha sa mga tao. Madali nitong nagiging kaibigan ang mga nakakasalamuha at higit sa lahat ay may paggalang siya sa mga nakatatanda sa kaniya.
Kung pwede nga lamang na hilingin na manatili na lamang siyang bata ay hihilingin ko makasama ko lang ito ng matagal.