Maaga akong nagsara nang sumapit ang gabi. Alam kong mapapagalitan ako ni tita pag-uwi ko pero pinabayaan ko nalang. Marami rin kasi akong activities na gagawin at isa pa ay pagod na rin ako. Hindi naman biyernes pero napakaraming tao kanina kaya napilitan na din akong tumulong. Para nga akong trumpo kanina na paikot-ikot. Tatakbo, kukuha ng orders, maya-maya tatakbo magsusukli. Mainam nalang din at puro mapagkakatiwalaan ang mga tauhan ni tita, dahil kung hindi, siguradong noon palang ay nanakawan na kami. Maging itong impaktang Deborah na ito, kahit na bruha ay mapapagkatiwalaan sa pera. Kaya rin siguro hindi magawang mapaalis ni tita kahit medyo pasaway.
"Ino, hatid na kita," untag ni Andrei na nasa tabi ko na pala. Kasalukuyan akong nasa labas at hinihintay na makalabas ang mga tauhan sa loob para mai-lock na ang roll up. Kanina pa ako nagsarado pero nandito pa pala ang mahangin na ito.
"Andrei, kanina ko pa sinabi sa iyo na ayoko di ba?" Sadyang hinaluan ko ng talim ang boses ko para iparating na naiinis na talaga ako pero mukhang hindi naman ito natinag. "Umuwi ka na. Kaya kong umuwi ng mag-isa."
"Hindi ka ba natatakot? Mamaya niyang makasalubong mo yung multong sinasabi nila. Dadaan ka pa naman duon."
Gusto ko sanang taasan ng kilay si Andrei pero pinigilan ko pa rin ang sarili ko. "Chismis lang yun, Andrei. Hindi totoo iyun. Saka kung may katatakutan ka man, mas maganda siguro kung sa akin ka na matatakot. Kase baka kung anong abutin mo sakin pag hindi ka pa tumigil," banta ko pa na tila naman nakuha nito dahil bahagya pa itong napa-urong.
"Hmf! Sungit!" Ingos nito saka nagkakamot ng ulong tumalikod na at naglakad.
Nakahinga naman ako ng maluwag ng makita kong umangkas na ito sa motor ng katrabahong naghihintay pala dito sa di kalayuan.
"Una na kami, ate Ino," paalam ni Shaira nang tuluyang maisara ang roll up.
"Ingat. Ingat kayong lahat."
"Ikaw din, duon pa naman ang daan mo sa may Balite street," biro ni kuya Elric. Sinimangutan ko lang ito kunwari saka nagsimula ng maglakad. Agad din naman itong siniko ni ate Carin na nasa tabi nito sabay ingos dito na tila ba nainis. Binelatan ko naman si kuya Elric. Tagapagtanggol ko kaya si ate Carin.
Sa totoo lang ay gusto kong magpasama muna sa kanila hanggang kahit sa bus station man lang kaso nga lang ay hindi pwede. Ako lang kasi ang may ruta duon kaya wala akong kasabay. Isa pa ay baka makahalata pa si Deborah na natatakot ako. Hindi pwede yun. Hindi pwedeng makitaan niya ako ng kahinaan. Kung hindi ay malamang sa pagtawanan nalang ako ng babaita na iyon. Walang puknat pa naman ang tingin nito magmula pa kaninang isinasara ang roll up. Para bang may gusto siyang sabihin at mukhang alam ko na kung ano iyon ng makita ko siyang ngumisi nang sabihin sa akin iyon ni kuya Elric.
Kumaway pa ako sa kanila bago magsimulang maglakad. Hindi naman sa walang dumadaang sasakyan kaya ako naglalakad. Sa katunayan nga ay napakaraming dumadaang tricycle dito kaya lang ay mas gusto kong magtipid. Mahal kasi ang pamasahe na akala mo ay pinupulot lang ang pera. Isa pa iyon sa mga namana ko kay tita Hilde. Ang pagiging kuripot niya. Well, hindi naman sa kuripot ako, sadyang matipid lang.
Abala sa kung saan-saan ang isip ko habang naglalakad kaya hindi ko napansin na nasa Balite street na pala ako. Dire-diretcho lamang ako ng lakad habang binabaybay ko ang medyo may kadilimang kalsada. Iniiwasang mag-isip ng kung ano-ano. Ayokong takutin ang sarili ko sa mga bagay na hindi ko naman talaga nakikita pero hindi ko pa rin maiwasan. Lalo na’t ilang beses ko iyong naririnig sa mga kumakain sa sizzlingan.
Nakakapagtaka lang kasi kung bakit nagkaroon ng katatakutan dito sa lugar na ito samantalang hindi naman ito tulad ng ibang daan na mukha talagang hunted. Maraming buildings na nagtataasan sa paligid. Unless nalang siguro kung pati mga buildings na iyon ay haunted, hindi talaga malabo na magkaroon ng pagala-gala dito.
Halos nasa kalagitnaan na ako ng kahabaan ng Balite street nang bigla akong nakaramdam ng malamig na hangin na animo ay may kasamang yelo. Pinilit kong huwag panindigan at isiping normal na hangin lang iyon pero hindi ko magawa. Kusang nanindig ang balahibo ko na umabot hanggang sa batok. Kumabog ng malakas ang dibdib ko at unang rumehistro sa utak ko ang takot.
Totoo ba talaga ang chismis? Ibig ba talagang sabihin no'n meron nga talaga dito?
Binilisan ko ang paglalakad habang hindi lumilingon sa paligid. Ayokong igala ang mga mata ko dahil baka may mahagip akong hindi dapat nakikita ng mata. Wala akong balak na maka-encounter ngayon kaya wag nila akong anuhin. Hinihimas-himas ko pa ang mga braso ko para pakalmahin ang mga balahibo na para bang ayaw ng magsibaba. Ano ba naman ito, bakit ngayon pa? Hindi ako ready. At kahit kailan ay hindi ako magiging ready. Gusto ko ng tumakbo ngunit kung bakit para bang napakabigat ihakbang ang mga paa ko. Ramdam na ramdam ko ang bigat ng tensyon sa paligid at tila ba may nakatingin sa akin. Pero kahit ganoon ay pinilit ko pang mas bilisan ang lakad.
Abot-abot ang panalangin ko habang binabaybay ko ang kahabaan ng Balite street. Nakahinga na lamang ako ng maluwag ng malapit na akong makaraan sa Balite street na iyon. Inihanda ko na ang sarili ko sa pagtakbo pero nang ihahakbang ko na ang mga paa ko ay nakuha ng isang bagay ang atensyon ko. Nakatayo paharap sa akin nang may ilang dipang layo.
Wala sa loob na hinagod ko pa iyon ng tingin. Nakasuot iyon ng kulay puting t-shirt at itim na pang-ibaba. Nang mapagtanto ko kung ano iyon ay noon lang ako natulala at hindi na makakilos pa. Duon ko na naramdaman ang totoong pangingilabot na higit pa sa nararamdaman ko kanina. Na parang ang naramdaman ko kanina ay walang sinabi sa matinding takot na nasa dibdib ko ngayon. Bigla ay gustong maiyak. Mas tumindi pa iyon lalo nang masalubong ko ang tingin nito. Parang may kung anong malamig na gumapang sa balat ko. Pakiramdam ko nga ay literal na nakatayo na ang mga buhok ko tulad noong mga napapanood ko sa tv. Naalarma ako nang makita kong humakbang ito palapit sa akin. Doon ko na pinilit na ikilos ang mga paa at kumaripas ng takbo sa kabila ng panginginig ng tuhod.
"Ahhhhh!?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na sumigaw at punitin ang katahimikan ng gabi. Wala na akong pakialam kung makagising man ako dahil iyon naman talaga ang purpose ng pagsigaw ko. Para magkaroon ng kasama na pwedeng matakbuhan.
"Multo!?"