Decintein's POV:
Agad kong sinundo sina Mama at Papa sa hospital.
Nang makauwi na kami sa bahay ay tahimik lang ako kaya naman tingin sila nang tingin sa akin.
Hindi pa rin kasi talaga ako makapaniwala sa nasaksihan ko at narinig ko kahapon habang nasa puno ako.
At mayroon din akong hinihintay na umamin. Sila ay sina Mama at Papa.
"Anak, kanina ka pa tahimik. Mayroon ka bang problema?" tanong ni Mama.
"Ma, matagal na po bang inaatake si Papa ng sakit niya? O matagal niyo na pong alam ni Papa?"
Hindi kaagad nakasagot si Mama. Lumingon naman sa akin si Papa sabay umiling.
"Huwag ka nang magtanong, anak. Mag-review ka na lang."
"Bakit ba hindi niyo ako maintindihan?! Pa, you have heart disease!" sigaw ko sabay hinilamos ko ang dalawa kong kamay sa aking mukha.
"A-anak....oo tama ka, alam na namin. Pero itinatago lang namin sa 'yo dahil ang gusto namin ay ang mag-focus ka sa iyong pag-aaral." Yumuko si Mama.
Labis akong nakaramdam ng awa kay Mama kaya agad ko siyang nilapitan. "Ma, kayo po ang buhay ko ni Papa. Kapag may nangyaring masama po sinuman sa inyo ay hindi ko kakayanin."
"S-sorry anak," bulong ni Papa.
"Magpahinga na po muna kayong dalawa. Marami naman po ang gamot mo Papa, kaya 'wag mo pong titipirin ang iyong sarili. Papasok na po ako sa botique." Nag-bow ako sa kanila sabay ngumiti.
"T-teka anak, nakapag-review ka na ba?" pahabol na tanong ni Papa.
"Yes Pa! Nagbasa po ako gamit ang aking cellphone!" masayang sagot ko. Nang tumalikod ako ay may tumulong luha sa mga mata ko. Natatakot kasi ako na lumala ang sakit ni Papa. Pero sana naman ay hindi.
**
Nasa dress boutique na ako.
Naglakad papunta sa akin si Feria. "Bakit late ka na?!"
"S-sorry, Feria." Nag-bow ako nang sobra dahil sa kahihiyan. Pero nagulat ako nang bigla siyang sumigaw kaya naman napaharap ako sa kanya. "Ano ang nangyari?!"
"Nanggaling si Sir Laz dito kanina!"
"Talaga? Ano naman ang ginawa niya?"
"Bumili siya ulit ng dress. Ang totoo nga niyan ay hinanap ka niya," sabi niya sabay kumindat.
"Totoo ba, Feria?" masayang tanong ko.
"Joke!" tumawa siya nang tumawa, "pero bakit ka nga late? Mabuti na lang dahil ngayong araw ay nagbakasyon ang manager natin."
"Sinundo ko kasi sa hospital ang parents ko, Feria, sorry."
"Okay lang! Magbantay na tayo rito. And as usual, ayusin mo ang mga dress huh! Salamat." Bumalik na siya sa puwesto niya.
Masaya ako habang nag-aayos ng mga dress dahil sa nalaman ko na pumunta rito si Sir. Nakakatuwa talaga siya.
Maya-maya pa ay may pumasok na magandang babae. Nakakasilaw ang kanyang kagandahan.
"Magandang umaga po, Madam!" masayang bati ko. Pero nagulat ako nang bigla niya akong irapan.
"Who is she, Feria?" masungit na tanong niya kay Feria. Bigla namang lumingon si Feria na busy sa kanyang cellphone. Nakita ko na namutla siya. Sino ba si Madam?
"Madam Bri, ikaw po pala! Siya po ang bagong ipinasok ng manager. Siya po si Decintein, madam. And Decintein, si Madam Bri ang may-ari ng boutique na ito."
Tumango ako sa sinabi ni Feria. Nang tumingin si Madam sa akin ay yumuko ako agad.
"Bakit naman ganyan ang itsura niyan, Feria? Wala man lang ayos ang mukha. Mukha siyang lalaking siga sa kanto."
Sobra akong nahiya sa sinabi ni Madam kaya naman hindi ako makalingon. Hinihintay ko na sumagot si Feria pero hindi siya sumagot. Siguro ay iniisip niya ang aking nararamdaman.
"College graduate ka ba kaya ka tinanggap ng manager dito? What's your course before?"
"Opo, Madam. Uhm, Bs criminology po."
"Sa pagkakaalam ko ay hindi nga nag-aayos ang mga babae sa course na 'yon, makeup is not allowed and ang buhok ay dapat na nakaipit. Pero tapos ka na sa course na 'yon and you are working with my boutique. Mag-ayos ka naman ng sarili mo."
Tumango ako nang tumango sa sinabi ni Madam sabay yumuko. Nang maramdaman kong nakaalis na siya ay agad akong nilapitan ni Feria. Mayroon siyang kinuha sa maliit niyang bag.
"Decintein, p'wede ba kitang lagyan ng pulbo and lip tint? And p'wede ko rin bang i-lugay ang iyong buhok?"
Tumango lang ako sa kanya sabay ngumiti. Nakakababa naman ng confidence ang sinabi ni Mam Bri.
Makalipas ang ilang oras ay uwian na.
Nag-decide ako na maglalakad na lang ako. Gusto ko kasing mag-review gamit ang phone ko.
Makalipas ang isang oras ay nakarating na ako sa aming subdivision. Nagulat ako nang may biglang nag-text sa akin. Nang makita ko ang message ay nagmula pala kay Maren.
She said na bukas na raw ang araw para sa board examination dahil nagbago ng schedule due to important reasons. Teka... ano?!
Nang tingnan ko ang date sa cellphone ko ay may three weeks pa sana. Bakit kaya nabago? Ang bilis naman.
Kinakabahan ako... handa na ba talaga ako? What if bumagsak ako?
Habang naglalakad ako ay nai-i-stress ako kakaisip kung magiging registered criminologist ba ako. Bigla namang sumakit ang dibdib ko.
"Decintein, papasa ka okay?" kumbinsi ko sa aking sarili.
Nang nasa kalagitnaan na ako nang subdivision ay may biglang humarang sa akin. Siya ay isang lalaki na malaki ang katawan.
"Sino ka? Ano ang kailangan mo sa akin?"
"Kamukha mo siya," bulong niya. Ang creepy naman ng lalaking 'to pati na rin ang boses niya. Pakiramdam ko ay may gagawin siyang masama sa akin. I know na masama na mag-accused. Pero ang pakiramdam ko ay hindi siya taga rito
"Ano? Sino ba ang sinasabi mong siya?"
"I-ikaw b-ba s-siya?" nauutal na tanong niya.
"Paano naman ako magiging siya? Hindi nga kita kilala." Agad akong naglakad papalayo. Pero naramdaman ko na sinusundan niya ako kaya naman humarap ako agad sabay agad akong nag-execute ng sipa pero hindi siya natamaan dahil mabilis siyang umilag. Nagulat ako nang bigla siyang tumakbo.
Hindi ko masyadong namukhaan ang mukha ng lalaki dahil naka-face mask siya. Bumuntonghininga na lang ako sabay naglakad na pauwi sa aming bahay.
Nang makauwi ako sa bahay ay bigla kong nakita si Papa na umiiyak.
"Mapapatawad kaya ako ng mag-ina ko kung may nagawa akong kasalanan noon?" tanong niya mula sa pader sabay sinuntok nang sinuntok ang pader.
Naguguluhan ako kaya palihim akong pumasok sa kwarto. Hindi ko na muna iisipin kung ano ang kasalanan ni Papa dahil bukas ay examination ko na.
Pero ano kaya 'yon?