LUCIANA'S POV
NAGISING ako nang may kumukulong sikmura. Napatingin ako sa wall clock na nakasabit sa opisina ng darling ko at gayon na lang ang pagtango ko nang mapagtantong alas-dose y medya na pala ng tanghali.
Tumayo ako saka nilibot ang mata sa buong opisina at napansin wala sa loob si Darling.
Nasaaan na ba si Darling? Hindi man lang ako ginising para kumain?
Sinubukan kong naghintay ng ilang minuto sa pag-a-akalang baka nag-bathroom break si Darling pero lagpas na ang oras ngunit wala pa rin. Sa inip ko ay kibit-balikat akong lumabas habang hipo-hipo ang aking kumukulong tiyan. Bahala na muna si Darling. I'm starving, I want to eat.
I led myself to the Canteen of the building and there I found my darling laughing so sweetly with a man while eating.
So that's why, huh!
flirting?
Hindi niya ako sinubukang gisingin para lumandi. Ganyan ba talaga ang mga bakla basta makakita ng lalaki haharot agad? Naturingan pa namang boss ng sariling kompanya tapos ganyan siya umakto sa harap ng mga empleyado niya.
Bakit ang kapatid kong si Kuya Lucas nagawang mahalin si Ate Rhea.  Why Ruffa can't do the same? Mahirap ba talaga para sa bakla na magmahal ng babae?
Kuyom ang kamaong pumunta ako sa counter para bumili ng aking makakain. Umorder ako ng isang set ng lunch meal at sinamahan iyon ng Burger, masarap kasi iyon dito. Sa palagay ko dama ni ateng nagtitinda ang init ng ulo ko kaya mabilis niyang binigay ang pagkain ko at hinarap ang next na customer.
Umupo ako sa upuang malapit sa kanila. Sapat na para marinig ko ang mga usupan at paglalandian ng dalawa.
"Ano ka ba nemern Fafa L, napakabait mo kaya mas lalo aketch na kukuru-itaynes (in love) sayo eh!" Rinig kong kinikilig na sabi ni Darling na may kasama pang paghimas sa katawan ng lalaking hindi ko kilala.
"Of course, you can also bring your friends. Marami rin kasing pupunta sa opening ng bar ko kaya magsama ka ng mga close friends mo para hindi ka ma-feel out of place. I bet there's a lot of girls there. You will like it."
"Fafa L nemern, may pagdududa ke (ka) ber (ba) sa pagkatao ko. I'm a hundred percent badaf nga!  Mga lalaki ang fillet (type) ni aketching katulad ko, iyong kagaya mo." Sabi ni darling with matching paypay sa sarili.
Aba't talagang!
Patay sa akin to pag-uwi.
"You know, Rudy. You're a gay but I have a feeling that you'll not die with your own crafted identity. You'll find a woman who will love you unconditionally as a man and accept your flaws." Sagot naman ng lalaki na ikinatango ko. Tama, ako ang woman na iyon.
In fairness ah! lakas ng gut feeling niya. Papasa na siya sa pagiging counselor ng mga bading.
"Kabokot naman ng mga pinagsasabi mo! Naalog ata ang ulo ko at bigla akong nahilo."
"Hi Miss..."
Napatigil ako sa pakikinig at pagtinigin kala Ruffa nang biglang may nagsalita na kung sino sa harapan ko. Naiinis na tinaas ko ang ulo ko at bumungad sa akin ang lalaking pamilyar ang mukha pero hindi ko maalala kung saan ko siya nakita. May bitbit siyang tray ng pagkain.
'Sino ba tong pakilamerong lalaking ito na naglakas-loob na guluhin ang pagiging spy ko.' Kunot-noong tanong ko sa sarili ko.
I really can't remember him but his face is quite familiar, "Yes?" Agarang bwelta ko dito.
"Is this seat taken, Ms. Luciana Villareal?"
"Ye---Wait...what? How did you know my name?" Naguguluhang tanong ko at suspiscious siyang tiningnan.
"Nakalimutan mo na ako? O-ouch! Hindi pa naman kita makalimutan tapos ako kinalimutan mo na." Malokong sagot ng lalaki habang dinadama ang dibdib nito na animo'y totoong nasaktan.
"I'm Marcus, by the way." Lapag niya ng pagkain niya sa lamesa sabay abot ng kanang palad sa akin.
Nanlaki naman ang mata ko nang may maalala.
Marcus?
Siya iyong pinsan ni darling na hinalikan ko noong birthday celebration.
"You...I remember you now." Nakangitng tanggap ko sa kanyang kamay at nakipag-shake. Pagkaraan ay sinenyasan ko siyang umupo na tahimik naman niyang sinunod.
"Pasensya ka na ah." Nahihiyang paghingi ko ng paumanhin. "Sadyang makakalimutin lang talaga ako. Alam mo na, ilang buwan na rin kasi ang lumipas." Pangangatwiran ko pa sabay tawa.
"Don't be...By the way, ano nga palang ginagawa mo dito?" May kuryosidad na tanong niya bago sinimulan ang pagkain.
Uminom muna ako ng tubig bago siya sinagot. Finally natapos na ako kaya ang balak ko namang pagdiskitahan ay iyong burger.
"About that...sumama ako kay Ruffa darling." Sabay turo sa pwesto nila Ruffa at noong lalaki.
Napalingon naman siya doon pero hindi rin nagtagal,"Hanggang ngayon pala, you're still into him."
"Huh?"
Tumikhim siya at umiling-iling na tila nagsasabi na huwag kong dibdibin ang sinabi niya.
"Can I ask you a question?" He seriously said.
"What is it?"
"Why did you like him? You know that he's openly gay, right?"
"What wrong if he's gay? I don't know but when he first entered our house. He caught my attention. At first., i disgust him but little did i knew I'm falling for him, hard. It was my first time to feel that so called emotion they called LOVE. I really don't care if he's gay and i promise myself that i will convert him into man again. Love strike at me." mahabang wika ko.
I'm shookt...Is that really me?
"Hindi ba minsan sumagi sa isip mo na maybe na cha-challenge ka lang sa kanya? I mean, na cha-challenge ka na maging lalaki siya sa tulong mo. Maybe you just want him to be straight again but the truth is you do not really love him. No offense meant."
Challenge?
Napaisip ako sa sinabi niya. Do I really love Ruffa? or it's just in my mind like what he have said.
Napabalik ako sa reyalidad nang naramdam ko ang kamay niya banda sa gilid ng labi ko, "There's a ketchup" pagbibigay-alam niya at muling naupo.
Pasasalamatan ko na sana siya kaso may narinig kaming malakas na kalampag kasunod nito ay ang pagkabasag ng pinggan. Napatingin ako sa pwesto nila Ruffa kung saan nanggaling ang tunog.
May basag na baso sa lapag ng table nila. Anong nangyari? Nasagutan ba si Darling?
"I'll ask someone to clean that. I am sorry...I think mas maganda kung lumipat tayo sa ibang pwesto." Rinig kong sabi ni Ruffa sa lalaki.
Umiling naman ang lalaki,"No need. Kailangan ko na rin kasing umalis. I have an appointment to someone this afternoon. Basta punta ka sa opening ng bar ko ah!" Tapik nito sa balikat ni ng darling ko bago umalis.
Sunod naman nito ay lumapit si Ruffa doon sa Janitor para ipalinis ang mga bubog. Pagkaraan ay umalis na rin at hindi man lang ako pinansin. Baka hindi niya ako nakita. Sa tingin ko pupunta na siya sa office niya kaya dapat bilisan ko na rin.
Napatingin ako kay Marcus na hindi pa tapos kumain, "You can follow him." Sabi niya na parang alam ang nasa isip ko.
Ganyan ba talaga ako kahalata? Kahit naman gusto kong sumunod kay Ruffa ay hindi ko kayang iwan siyang mag-isa dito. Isa pa, he's a great company. Ang sama ko naman kung ganun.
"No. Hihintayin kong matapos ka." Sabay kagat ko sa natitirang burger.
Hindi rin naman nagtagal ay natapos siya kaya dali-dali akong nagpaalam para umalis. Mabilis na tinahak ko ang daan patungo sa opisina ni darling at doon nakita ko siyang seryosong nagbabasa ng mga files.
"Darling!" Pagkuha ko ng pansin niya pero hindi niya ako nilingon.
Lalapit na sana ako nang bigla siyang nagsalita."STOP!" Pagpapatigil niya sa akin kaya napahinto ako.
"Stop right there Ciana. Just don't go near me." He coldly uttered that makes me feel so numb.
His voice were serious and his face...it's pleading. I don't understand. Dahil ba ito sa ginawang paghalik ko sa kanya kanina?
Why is he looking at me like that?
"Why?" Mahinang bukam-bibig ko sapat na para marinig niya.
"Just please...maupo ka na lang muna. Huwag kang mag-ingay dahil may iniisip ako. Just...let me be in peace." Pagmamakaawa niya. Teka, ano bang nangyayari?
"Okay." Matamlay na pag-sang-ayon ko na lang saka dumiretso sa couch para maupo.
I felt his gaze on my back as I made my way to the couch. Silence occupied the whole room but one thing did really confuse me. Mahal ko ba talaga si Ruffa o sa isip ko lang iyon? Gusto ko lang ba na ako ang maging dahilan ng pagbabago niya?
****