คอนโดของแจจิน
เมื่อฮเยซูมาถึงคอนโดของแจจินเขาก็ได้พยุงแจจินขึ้นไปข้างบน จนไม่ทันได้สังเกตุว่ามีคนแอบมองเขาอยู่ห่างๆ
.
.
.
.
" แส่ไม่เข้าเรื่องจริงๆ ถ้าพวกแกยุ่งเรื่องของฉันให้มันน้อยกว่านี้หน่อยฉันคงไม่ทำแบบนี้" เสียงชายใส่ชุดดำพูดขึ้น
" ใช่ ฉันฆ่ามินฮีอย่างที่พวกเเกสงสัย และเธอคือรายต่อไปแจจินอ่าา หึหึหึ" สิ้นสุดคำพูดของชายชุดดำทำให้เรารู้ว่า ฆาตกรคือยองฮีจริงๆ
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเช้าที่สำนักงานPPK
จริงๆแล้ววันนั้นยองฮีก็อยู่ที่นั่นและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ยองฮีจึงตามพวกเขา3คนและแอบฟังอย่างเงียบๆอยู่ข้างๆโต๊ะของฮเยซูอีกมุมนึง เพราะเขาคิดว่าการที่ฮงโอกลับมาครั้งนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ซึ่งมันก็เป็นแบบที่เขาคิดจริงๆ
เมื่อถึงหน้าห้องแจจินฮเยซูก็ถามแจจินว่า
" จินอ่า คีย์การ์ดอยู่ไหน อยู่ในกระเป๋ารึป่าว" ฮเยซูหันไปถามแจจินด้วยน้ำเสียงที่อ่อนกว่าปกติ แจจินพยักหน้าแล้วไม่ได้พูดอะไรตอบ
"เธอนั่งตรงนี้ก่อนนะ ฉันจะไปทำซุปแก้แฮงค์มาให้'
ยังไม่ทันที่ฮเยซูจะลุกแจจินก็ดึงแขนของฮเยซูไว้ ทำให้ฮเยซูรู้สึกเกร็งอยู่ไม่น้อย แจจินเอามือทั้งสองข้างจับหน้าของฮเยซู
"ฮเยซูอ่าา นายหล่อมาก หล่อจริงๆ" แจจินพูดพรางเอามือหยิกแก้มของฮเยซู ฮเยซูก็รู้สึกเขิลนิดๆที่มีคนชมว่าหล่อ ถึงแม้เขาจะได้ยินคนชมบ่อยๆแต่ก็ไม่เขินเท่าแจจินพูด
"แต่....นายนี่มันปากหมาจริงๆ สั่งงานฉันก็เยอะ เงินเดือนไม่เพิ่มให้บ้างเลย ไอ้ทนายใจดำ " แจจินพูดด้วยน้ำเสียงโมโหเหมือนเก็บกดมานานอยากจะด่าแต่ไม่มีโอกาสได้ด่า
"นี่ๆๆๆ เธอแกล้งเมาใช่ไหม มาด่าฉันแบบนี้เนี่ย" ฮเยซูพูดด้วยความนอยส์ผู้ช่วนสาวของเขาพรางเอามือของแจจินออกและไปทำซุปให้แจจิน
.
.
.
.
.
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้น
"โอ้ย ทำไมมึนหัวขนาดนี้เนี่ย" แจจินลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ก็เห็นฮเยซูหลับอยู่ข้างๆๆเธอ
"โอ๊ะ ทนายพัค" แจจินพูดด้วยเสียงตื่นตระหนก
"เธอจะตะโกนทำไมเนี่ย ถ้าแก้วหูฉันแตกขึ้นมาใครจะรับผิดชอบห๊ะ?" ฮเยซูพูดด้วยความหงุดหงิดที่มีคนมาขัดจังหวะการนอนของเขา
"คุณ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.....อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนเราสองคน...." เธอพูดพร้อมกับเอามือปิดปากตัวเอง ภาวนาขอให้ไม่เป็นแบบที่เธอคิด
" เมื่อคืนเราสองคนก็........ " ฮเยซูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิดจะแกล้งผู้ช่วยสาวให้ตกใจเล่นซักหน่อย
"ก็อะไร!"
"ก็จะอะไรละ เธอก็ด่าฉันทั้งคืนน่ะสิ่ ว่าฉันสั่งงานเยอะบ้าง ไม่เพิ่มเงินเดือนเอ่ย ปากหมาอีกต่าง นี่เธอคิดอะไรของเธอเนี่ย รสนิยมฉันไม่ได้ต่ำขนาดนั้นหรอก " ฮเยซูทำหน้าตากวนๆใส่แจจิน
แจจินเมื่อได้ยินก็นิ่งไปสักพัก
"ทำไมยัยตัวแสบถึงกับพูดไม่ออกเลยละสิ หื้มม"
"ละ ละ แล้ว ทะ ทำไมคุณมานอนบนเตียงละคะ" แจจินถามด้วยความสงสัยพร้อมกับใช้สายตาแผ่รังสีอาฆาตใส่ฮเยซู
"เธอไม่ต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะ ฉันไม่ได้คิดจะแต๊ะอั๋งเธอหรอก"
ย้อนกลับไปเมื่อคืน หลังจากแจจินกินซุปแก้เมาค้าง
"ยัยผู้ช่วย เธอไปนอนดีๆในห้องสิจะนอนอะไรตรงนี้เนี่ย" ฮเยซูพูดพรางสะกิดตัวแจจินให้ลุก แต่จะเรียกยังไงก็ไม่ลุก เขาจึงตัดสิ้นใจอุ้มแจจินเข้าไปให้ห้อง พร้อมกับห่มผ้าห่มให้เธอเรียบร้อย
"ตอนหลับก็หมดริษเลยนะยัยตัวแสบ"ฮเยซูพูดกับตัวเองมองหน้าแจจินพร้อมกับเขกหัวแจจินเบาๆไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
ตอนที่ฮเยซูกำลังจะเดินออกไปอยู่ๆแจจินก็ลุกขึ้นมา
" จะไปไหน" แจจินพูดทั้งที่หลับตาอยู่
"กลับบ้าน"ฮเยซูตอบสั้นๆ
"ไม่ให้กลับ" แจจินพูดพร้อมกับดึงฮเยซูลงมาในที่นอน พร้อมกับกอดแน่นเหมือนฮเยซูเป็นหมอนข้างซะงั้น
"แจจิน! ปล่อยฉันนะ" ฮเยซูทำหน้าเซ็งๆ
"ตื่นมาคงตกใจกับการกระทำของตัวเองแน่ๆ ยัยนี่เเรงเยอะชะมัดทำฉันขยับตัวไม่ได้เลย เห้ออ คงต้องนอนไปทั้งอย่างนี้สินะ ตื่นมาคงไม่ฆ่าฉันตายใช่มั้ยเนี่ยยัยตัวแสบ" ฮเยซูมองไปที่หน้าของแจจินจนผลอยหลับไป
ปัจจุบัน
"ฉันทำแบบนั้นหรอ" แจจินถามเพื่อความมั่นใจ ฮเยซูพยักหน้าตอบ
"โอ้ย ตายๆๆ น่าอายชะมัด"แจจินพูดพรางเอาหน้ามุดผ้าห่ม
"ไม่ต้องอายหรอก มีเรื่องที่จะทำให้เธออายกว่านี้อีก" ฮเยซูแล้วยิ้มให้กับผู้ช่วยคนสวยอย่างมีเลศนัย
"ห้ะ ยังมีอีกหรอ พูดมาสิ ฉันจะได้อายทีเดียว" แจจินตั้งหน้าตั้งรอฟัง
"เธอ ชม ว่าฉันหล่อ" ฮเยซูทำท่าหล่อไว้ที่ค้าง
" ฉันว่าอันนี้คุณแต่งเรื่องมากกว่า" แจจินกลอกตามองบน
"ฉันไม่ได้แต่ง ฉันมีหลักฐานนะ"ฮเยซูพูดพร้อมกับเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดคลิปเสียงที่อัดไว้เมื่อคืน
คลิปเสียง
(ฮเยซู ทำไมทำซุปนานจัง นายหล่อจัง หล่อมากๆเลย ทำไมนายหล่อจัง อุ้ยมีคนหล่อมาดูแลฉันด้วยอ่าา) (แจจินอ่า ฉันอัดเสียงไว้พรุ่งนี้เธอตื่นมาเตรียมรับชะตากรรมที่ตัวเองก่อไว้ได้เลย ยัยตัวแสบ)
"........" แจจินเมื่อได้ฟังก็เงียบขึ้นมาทันที
"เป็นไง พูดไม่ออก ช่างเถอะๆไม่แกล้งเธอละ ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะวันนี้มีประชุมเช้านะครับคุณผู้ช่วย แล้วเจอกันที่ออฟฟิศ" พอพูดจบฮเยซูก็เดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้แจจินนั่งอายกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเมื่อคืน
"อร๊ายยยยยย ไม่เอาอีกแล้ว เหล้าเข้าปากที่ไรฉันพูดเพ้อเจ้อแบบนี้ทุกทีเลย ไม่กินอีกแล้ว" แจจินเอามือขยี้หัวตัวเองเพื่อระบายความอายจนหัวยุ่งเป็นรังนกเลย
สำนักงานPPK
9:00น.
"ทนายพัค สวัสดีค่ะ"
"ทนายพัค สวัสดีครับ"
"ครับๆ สวัสดีครับ"
"วันนี้ทนายพัคดูอารมณ์ดีเนอะแกว่าปะ"พนักงานสาวหันไปคุยกับเพื่อนของเธอ
"ฉันก็ว่างั้นแหละแกพอยิ้มแล้วหล่อกว่าเดิมอีกอะแก ฉันอยากได้" พนักงานสาวตีไหล่เพื่อนด้วยความเขิน
"แจจิน ชงกาแฟให้ฉันหน่อยสิ" ฮเยซูเลิกคิ้วเป็นเชิงกวนๆอีกฝ่าย
"ค่ะ!!!"แจจินตอบรับเสียงแข็งพร้อมกับสายตาอำมหิต
"กาแฟได้แล้วค่ะ บอส" แจจินเดินเข้ามากำลังจะเอากาแฟให้มือไปวางให้ฮเยซู แต่ดันมีคนเดินเข้ามาให้ห้องแล้วชนเธอเข้าอย่างจัง
ความซุ่มซ่ามเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำให้แจจินที่ทรงตัวไม่ล้มแต่ก็สะดุดขาตัวเองล้มซะงั้น แก้วกาแฟกระเด็นไปอีกทาง ฮเยซูเห็นแจจินจะล้มก็เป็นห่วงจะเข้าไปประคอง ทำให้แจจินล้มทับฮเยซูริมฝีปากของทั้งคู่ประกบติดกัน ทั้งสองตาลูกวาว ต่างก็ทำอะไรไม่ถูก แจจินที่ดึงสติได้ก่อนก็รีบลุก
"ขะ ขะขอโทษค่ะ ฉันจะระวังให้มากกว่านี้" แจจินพูดเสียงอึกอักไม่กล้าจ้องตาของอีกฝ่าย
"ชะ ใช่ เธอต้องระวังให้มากกว่านี้นะ ถ้ากาแฟโดนฉันขึ้นมาจะทำยังไง"ฮเยซูพูดเสียงแข็งเพื่อปกปิดความเขินของตังเอง
"งั้น ฉันขอตัวไปชงกาแฟให้บอสก่อนนะคะ" แจจินก้มหน้าก้มตารีบเดินออกจากห้องไป
" ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น" ฮงโอพูดดัก
" ก็ดี"ฮเยซูตอบด้วยน้ำเสียงเกร็งๆ