HINAWAKAN KO ng mahigpit ang isang kamay ni kuya habang patuloy na lumuluha. Hinawakan din ako nito ng mahigpit kahit pa alam ko na nauubusan na ito ng lakas. Ngumiti ito sa kabila ng matamlay nitong mata at maputlang mukha. Pinunasan pa nito ang mga luha ko na lalo namang nagpaiyak sa akin.
"S-stop c-crying b-baby girl" Pagpapatahan sa akin ni kuya pero imbes na tumigil ay lalo akong napaluha. Pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin kapag nawala ito. Ito nalang ang pamilya na meron ako at hindi ko kayang isipin na maging ito ay mawawala rin sa akin. Hindi ko na napigilan pa ang mapahagulgol.
Napapunas pa ang kamay ko sa ilong ko ng maramdaman ko na pati iyon ay lumuluha na. Narinig ko pa ang pagod na pagtawa ni kuya habang mahinang pag-asik naman ng isang lalaki na kanina ko pa napapansin na nasa aking likuran. Hindi ko naman ito kilala kaya binalewala ko nalang ito.
"K-kuya" Humahagulgol na tawag ko dito na niyakap pa ito ng mahigpit. Hinagod nito ang likod ko bago tumingin sa lalaking nasa aking likuran.
"P-please, a-alagaan mo ang k-kapatid ko huh? P-pakiusap" sabi pa nito sa paos na boses. Napansin ko pa ang pagtulo ng luha ni kuya. Sunod-sunod rin na tumulo ang mga luha ko dahil doon.
"Don't worry, I'll take care of your sister" sagot naman ng lalaking nasa aking likuran. Ngumiti si kuya bago bumaling sa akin at hinaplos ang aking pisngi.
"D-don't worry b-baby girl, he is v-very good p-person. A-and I know, y-you'll be h-happy with h-him. A-always r-remember that k-kuya loves you and----a-and----" Hindi na natapos ni kuya ang gusto nitong sabihin dahil inubo na ito ng sobra. Nang mapansin ko na unti-unti nang nawawalan ng buhay ang kuya ko ay nakaramdam ako ng pagkataranta at napahagulgol na ng malakas. Sumigaw ako ng malakas para tawagin ang doctor. Nagsisimula na ring manikip ang aking dibdib dahil sa labis na paghikbi.
Agad namang dumating ang mga doctor para subukang i-retrieve si kuya pero makalipas lang ang ilang minuto ay tumigil na rin ang mga ito at napailing-iling. Alam ko ang ibig sabihin ng mga ito kaya napasugod ako sa kuya ko para yakapin ang walang buhay nitong katawan.
"Kuya! Please d-don't leave me. No kuya!" Pakiusap ko kahit alam ko na imposible na iyon. Bahagya akong natigilan at naramdaman ko ang pagkalma ng aking sarili no'ng may humagod sa aking likuran.
"I-I'm here. Please stop crying" wika ng lalaking nasa aking likuran habang patuloy na hinahagod ang aking likod.
––
"That's enough. We need to go home" wika ng katabi kong lalaki. Napatigil ako sa pagluha at mula sa puntod ng aking kuya ay napatingin ako sa nagsalita. Sinamaan ko ito ng tingin.
"B-bakit ka ba nagmamadali? Why don't you go home alone? Nasa akin ba ang mga paa mo? And why are you keep following me? Do you know me? But I don't even know you!" Sunod-sunod na tanong ko dito. Naiinis na kasi ako sa pagsunod nito sa akin. Bumuntong-hininga lang iyong lalaki kaya sinamaan ko nalang ito ng tingin at bumaling na ulit sa puntod ng kuya ko. Niyakap ko rin ng mahigpit ang hawak kong teddy bear na bigay sa akin ng kuya ko. Napaluha na naman ako. "I-I miss you k-kuya. Paano na ako ngayon? Ang daya mo naman ka------"
"Let him rest in peace, Alana" singit na naman noong lalaki. Natigilan ako at napakunot-noo. Napatingin na naman ako dito. Naiinis ako dito dahil hindi ako nito hinahayaang mag-emote. Panira!
"Y-you know me? H-how? Sino ka ba huh?" Naguguluhan na tanong ko dito habang pilit na itinatago ang pagkainis.
"Yes I know you, because you are my bestfriend's sister" sagot nito dahilan para mapabuntong-hininga ako.
"You are my kuya's bestfriend. Ok kung gano'n at dahil wala na ang kuya ko at hindi rin naman kita kilala, pwede bang huwag mo na akong sundan?" Tanong ko dito na nasa boses ang pakiusap. Natawa naman ito ng mahina kaya napataas ang isa kong kilay.
Napatitig naman ako bigla sa mukha nito. Simula ng mamatay ang kuya ko ay hindi pa ako masyadong tumitingin sa mukha ng mga tao kaya ngayon ko lang ito nabigyan ng pansin. Bahagya pa akong natigilan no'ng mapagtanto ko kung gaano ito kagwapo kapag nakangiti. Napahigpit ang hawak ko sa yakap kong teddy bear.
"I can't grant your wish" sagot naman nito na ikinakunot-noo. Hindi ko ito maintindihan at naiinis ako dito dahil parang wala talaga itong balak na iwan ako. Tsk!
"At bakit?" Mataray na tanong ko dito pero parang balewala lang naman iyon dito dahil nanatili itong walang reaksiyon sa mukha.
"You are my responsibility now because I'm your husband" walang emosiyon ang mukha na sagot nito.
"WHAT?" Gulat na reaksiyon ko dahil sa sinabi nito. Paanong nangyari na asawa ko ang lalaking ito?