HENTAKI
Pagkatapos naming hinintay ang X-ray result ay discharge na ako. Ang amo kasi ni mang Belyot ang nag-request nito na i-admit ako.
"Sa wakas uuwi narin!"
"Mag-ingat kayo chul!"
"Hoy Jerald bantayan mo si Yuki baka bali na 'yan! Lampa pa naman 'yan chul!"
"Tungunu chul!"
"Hontoni?"
"Pero seryoso chul mag-ingat kayo!"
Nagpaalam kami sa isa't-isa tsaka umuwi. Pagdating ko sa bahay ay hindi ako pinagalitan at tinanong. Dumeretso ako sa kwarto at ng pahinga.
•    •    •
"Kuya, pina-abot ni Jerald."
"Ano 'yan?"
"Huh? Salonpas?"
"Sige lang Davin."
Lumabas ako ng kwarto at kinuha ang dala niya.
"Thanks. Nasan pala si Mama?"
"Nasa kwarto kuya." Bumalik siya sa sala pagkatapos niyang binigay sa akin 'yon. Pumunta ako sa kwarto ni Mama at kumatok ng tatlong beses.
"Pasok." Dinig kong sabi niya.
"Ma?"
"Oh? Ano na naman?"
"Ma may kasalanan ako sayo."
"Hah? Ano nakabuntis ka?"
"Ha?! Hindi ah!"
"Gaano ba kalaki  ang kasalanan mo Yuki?"
Bigla akong kinabahan sa tanong ni Mama.
"Kasi tungkol po kahapon—"
"Nasan na ang X-ray result mo?"
Gulat ako sa kanyang sinabi kaya agad akong bumalik sa kwarto at kinuha ang x-ray result at binigay sa kanya.
"Okay naman wala namang problema kaya magpahinga ka nalang." Nakahinga ako ng maluwag at bumalik sa kwarto.
•    •    •
Nakahilata lang ako sa kama buong maghapon. Inatupag ko lang ay panonood ng anime. Anime siya hindi cartoons. Anime is from Japan, and don't dare to say infront of me that anime are just for kids, because I will suggest to watch High School DxD and Hentaijoubi, just to let you know and shut up.
"Yuki!!" Galit na tawag ng aking ina sa labas ng pinto ng aking kwarto.
"Ma? Ano?"
"Bumili ka ng mantika sa tindahan! Bago pa umulan dalhin mo narin ang payong!"
"Mama naman! Mamaya nalang."
Gulat akong napalingon sa pintuan ng  marinig ko ang kalabog dahil sa malakas na pagbukas nito. Bumungad sa akin ang nanlilisik na mata ni mama.
"Kanina kapa riyan! Buong araw kang nakahilata! Kaya ang laki-laki mo na! Madaling araw kana rin umuwi galing sa gala kahapon! Ni hindi ka man lang naghugas ng pinggan! Hindi ka marunong magluto ng simpleng adobo! Ano'ng ginagawa mo dito sa bahay buong maghapon—"
"Bibili na. Heto na po."
Nagsimula na naman siyang mag-rap. Kaya napatayo ako ng pilit.
"Bilisan mo Yuki! Magkasakit kapa! Ang mahal—"
"Opo. Mahal ang gamot, mahirap na magkasakit."
Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa lamesa, nakita ko naman ang isang daan. Hinanap ko ang payong na sinabi niya, may nakita akong payong malapit sa service entrance. Napabuntong hininga ako, masyadong malaki ang payong na ito, kumpara sa karaniwang laki ng ibang payong.
Tungunu. Napatingala ako sa kalangitan. Makulimlim nga. Nagsimula na akong maglakad patungo sa tindahan, medyo may kalayuan ito.
"Yuk!" Napalingon ako sa tumawag sa akin.
"Chul!"
"Dota tayo mamaya?"
"Beast mode, si mama chul."
"Buti hindi ka pinalayas? Hahaha..."
"Loko ka! Mauna na ako, nautusan ako eh."
"Next time nalang chul!" Sabi pa niya at bahagya pang natawa.
Tungunung tropa!
Ilang metro rin ang nilakad ko bago ko pa narating ang kanto, kung saan may tindahan.
Napatingin ako sa babaeng naunang bumili kaysa sa akin. Naka-braid ang ang buhok, balingkinitang katawan, spaghetti strap na sleeveless at maikling shorts. Humarap siya sa akin at ngumiti. Biglang kumulog at sinundan ito ng pagkidlat.
"Kyah!" Napabuntong hininga ako dahil ang babae na tignan ko kanina lamang ay nakayakap na sa akin. Unti-unti ng bumuhos ang ulan at lumalamig ang paligid.
"S-sorry." Sabi niya pa tsaka bumitaw siya at ngumisi sa akin. Hindi ko alam pero naiinis ako sa nagawa niya. Humarap ako sa tindero para bumili na ng mantika.
"Ano Yuk? Masarap  ba ang yakap ng dalagang iyon?"  Pang-aalaska ni manong Berting. Napatawa ako ng marahan at kinalma ang sarili.
"Bentesingko pesos hijo. Pero hindi mo yata sinagot ang tanong ko?"
"Naku po mang Berting umuulan na."
Pagkatapos kong bayaran  ang mantika at hinintay ang sukli ay agad akong tumalikod. Binuksan ko ang payong at lumusong na sana sa ulan, napatigil ako dahil may naramdaman akong panititig sa akin. Lumingon ako sa direksyon kung saan ang pinanggalingan nito. Nagtama ang paningin namin, 'yong babae kanina. Nabaling ang tingin niya sa payong ko.
"Share ka?" Alok ko pa sa kanya. Wala sa intensiyon ko na alokin siya ang pinag-alala ko lang ay iisipin niyang sobrang damot ko yata dahil medyo may kalakihan ang payong na 'to. Walang alinlangang siyang lumapit sa akin at ipinulupot ang braso niya sa mataba kong braso. Lumusong na kami sa ulan, at medyo dumikit siya sa akin. Sa kalagitnaan ng aming paglalakad ay napagtanto kong hindi ko alam kung saan siya nakatira.
"Miss—"
"Leigh. Call me Leigh."
  Parang narinig ko na ang pangalan na 'yon?
T
umikhim muna ako bago nagsalita.
"L-leigh. Nasaan ka pala nakatira?"
"Actually Yuki, nasa likuran lang ng bahay niyo matatagpuan ang bahay namin. Bagong lipat lang kasi kami dito." Napatigil ako sa paglalakad at nagtataka akong napatitig sa kanya, kaya napatigil rin siya sa paglalakad at tumingin sa akin.
"Paano mo nalaman ang pangalan ko?"
"Ah. 'yon ba? Nakwento ka kasi ni Jerald sa akin at no offense, ikaw lang kasi ang mataba na kaedad yata tayo at nakatira doon." Mataba, yeah it  is me. Wala ako sa sariling napailing, basta si Jerald ay mabilis pa sa  alas-kwatro  kapag may bagong lipat na magandang babae sa lugar namin. Lalo siyang dumikit siya sa akin ng biglang humangin, at napa-ayos ang hawak ko sa payong.  Medyo nabasa kami at mas lalong lumamig. I don't like her but as a guy I will treat her as a girl.
Napatigil kami sa harap ng isang bahay. Binigay ko sa kanya ang payong.
"Isauli mo nalang ang payong kinabukasan." Sabi ko at nagpaulan tsaka pumasok sa  bahay, bumungad ang mukha ni mama at nakamaywang siyang tumitig sa akin.
"Kailan ka pa natutong ipagpalit ang payong ko sa babae?" Nanlilisik na matang sabi pa niya.
"M-ma?"