Dati, wala naman sa kanya kung siya ang laging gumagawa ng gawaing bahay dahil ‘yon naman talaga ang tungkulin niya bilang panganay na anak ng pamilya nila. Pero ngayon pakiramdam niya ay turing sa kanya ng mga ito ay katulong. Suwerte na lang niya dahil di siya nito pinapatigil sa pag-aaral kaya nagpapasalamat pa rin siya.



“Kailan kaya ako matatanggap at mamahalin ng sarili kong pamilya? Baka siguro kapag pumuti na ang uwak.” Napangiti na lang siya. “Tama na nga…kailangan ko ng pumasok sa school dahil tiyak ko inaabangan na niya ako,” umiiling-iling na sabi niya sa kanyang isip habang nagsisimula nang maglakad papunta sa kanyang kuwarto.



Dalawampung minuto ang nakalipas pagkatapos niyang maligo at magbihis ay isinukbit niya agad ang kanyang maliit na lumang bag pack na kulay itim na ibigay din sa kanya ng daddy niya. Tagpi-tagpi na ito ng mga telang itinahi niya sa mga butas sa bandang zipper at sukbitan ng bag.


Pagkababa ay agad na siyang nagmadaling umalis para pumasok. Mayamaya lang kasi ay gigising na rin ang demonyita niyang kapatid kaya bago pa masira ang araw niya ay kailangan niya ng umalis.


Pagkalabas niya sa pinto ng kanilang bahay ay siniguro muna niyang dala niya ang susi ng kanilang bahay na palihim niyang pina-duplicate kung sakali mang mahuli siya nang uwi. Napangiti siya nang masiguro na nasa loob ng kanyang bag ang susi kaya agad niyang sinarado ang pinto at tuloy-tuloy na naglakad palabas ng gate ng kanilang bahay.


MAYAMAYA ay nasa tapat na siya ng gate ng kanilang school. Dali-dali siyang nagpunta sa favorite spot nila ng kanyang kaibigan upang magpahinga at ipagpagpatuloy ang kanyang isinusulat kahapon.



"Hi Akhi, ang aga mo talaga pumapasok. Dito ka ba natutulog sa school natin?” nagbibirong sabi sa akin ni Allysa habang naglalakad papalapit sa kinuupuan niyang bench na paborito naming tambayan malapit sa round table na may puno ng acasia sa gitna.


“Kung hindi lang kita kaibigan Allysa baka nabato ko na sa ‘yo ‘tong hawak kong notebook,” nakairap na sabi niya habang itinutuloy ang pagsusulat. “Alam mo naman na palagi akong maagang umaalis sa bahay namin dahil ayaw kong makita ang kapatid ko. Saka para makaiwas na rin sa galit ni mama.”


“Hay naku, kung ako sa ‘yo layasan mo na sila. Huwag kang mag-alala sa bahay ko puwede ka namang tumira roon.”


“Huwag na, kaya ko pa namang pagtiisan ang kapatid ko at si mama. Ang mahalaga ay di niya ako pinatitigil sa pag-aaral. Kaunting panahon na lang ay makagagawa na rin ako ng paraan para malaman ang itinatagong baho ng pamilya ko kung mayroon man.


“Tama ‘yan girl. Kung tama ang kutob mo na hindi mo sila kaano-ano ay makakaganti ka na rin sa demonyitang kapatid mo at sa mama mo na parang ginagawa ka ng katulong sa bahay niyo. Sana di na lang namatay ang papa mo para hindi ka nahihirapan ng ganyan. Tingnan mo ang sarili mo, talo mo pang may anak na sampu dahil sa napapabayaan mo na ang sarili mo.” Naaawang sambit ni Allysa sa kanya.


“Hindi na siguro kailangan ‘yon dahil alam kong malulungkot si papa kapag ginawa ko ‘yon.” Puno nang pang-unawang sabi niya sa kaibigan. “Saka wala naman akong dapat pagandahan para mag-ayos ng sarili ko e. Alam mo namang sakto lang ang pera ko para panggastos sa school uunahin ko pa ba ang magpaganda? Di naman ako mayaman katulad mo kaya bahala na kung ano ang itsura ko. Basta ayos na sa akin ang magpulbo at magsuklay ng buhok.”


“If I know ‘yong kapatid mong si Blesie lahat ng gusto nabibili. Ewan ko ba sa ‘yo at nagpapakamartir ka,” nakahalukipkip na sabi ni Allysa habang matamang nakatingin sa kanya. “Balik tayo sa isinusulat mo. Ano ba ‘yan?”


“Ito?” turo niya sa hawak sinusulatan niyang notebook.


“Oo, para saan ba ‘yan?” tumatangong sabi ni Allysa pagkatapos ay tumabi sa kanya ng upo.


“Naku, mukhang nakalimutan mo na namang may assignment tayo sa Algebra,” nakangising sabi niya habang nakatingin sa magiging reaksiyon ng kaibigan niya.


“OMG! Oo nga pala, nakalimutan kong gawin ang assignment ko. Terror pa naman ang professor natin diyan. Pakopya naman o! Sige na, ililibre kita sa lunch at snacks.”


Tumango na lang siya bilang sagot dahil sino ba siya para tumanggi sa kaibigan niya? Give and take lang naman sila. Saka limandaang piso na lang ang mayroon siya at kaunting barya na badyet niya para sa isang buwan. Kaya makakatulong ang panlilibre ni Allysa para di mabawasan ang panggastos niya.


“Sige na nga, If I know talaga namang kinalimutan mo gawin ‘yon para kumopya sa akin. Style mo bulok. Isip ka naman ng bago sa susunod ‘yong di na halata,” nakangiting sabi ko sabay abot sa katatapos ko lang na sinagutang tanong.


“Ano ka ba? Papahirapan ko pa ba sarili ko? Alam mo namang maganda lang ako. Hindi katulad mo na maganda na, matalino pa. Kaya nga kaibigan kita e,” alanganing ngumiti si Allysa sa kanya pagkatapos ay kinuha ang notebook na iniabot niya.


“Edi wow!” sabay na sabi nilang dalawa pagkatapos ay tumawa nang malakas. Napatingin na lang sa kanila ang ibang estudyante na dumadaan malapit sa kanila. Siguro dahil para silang mga batang tumatawa na parang wala nang bukas.


Napatingin siya sa kanyang relong pambisig. Malapit na palang mag-alas siyete. “Allysa, bilisan mong komopya ha? Malapit na mag-umpisa ang klase natin kaya alalahanin mo.”


“Oo na…huwag kang mag-alala bibilisan ko. Saka huwag mo naming ipangalandakan na komokopya ako sa iyo.” nahihiyang sabi ni Allysa habang lumilingon-lingon sa paligid.


Napangiti na lang siya habang natutuwang nakatitig sa kanyang kaibigan na nagkukumahog komopya ng mga sagot niya sa kuwaderno.