Harid Vyn Gray, but I prefer calling him Harvey, kapatid ko sa ina. Bago makilala ni mommy si Daddy, may una na siyang pamilya.
But sadly her first husband died at his very young age. Until four years past, and my dad enter her life.
Nabuo ako, kinasal sila, at naging masaya. But unfortunately? Harvey doesn't really like my mom's idea, Marrying another man, and make a complete a family.
Hanggang siya na mismo ang umalis, kaya hindi rin kami masyadong close sa isa't isa. Ayaw niya sakin. At halos parang hindi niya ako kapatid kong ipakilala niya ako sa mga barkada niya noon.
Kaya nung lumayas siya, ay nagkaroon narin ako ng pakiramdam na parang wala narin akong paki sa kanya. Lumaking, hindi kinilala kong sino siya? Or ano siya sa buhay ko?
Hanggang sa nabalitaan na lang namin isang araw, napalago niya nang maayos ung business na iniwan sa kanya ng Daddy niya.
Isa nadon ay ang Gray High. Its a condominium building.
At, isang araw nabalitaan na lang din ulit namin na kinasal na siya. Naiinis nga ako sa kanya noon, dahil best friend ko pa talaga kinuha niyang misis niya.
Hindi ko alam ang buong kwento, isa pa? Wala namang nakwekwento si Tamara. Pero ang alam ko, hindi sila kinasal because of love, baka fix marriage.
Private?
At wala naman akong pake talaga kay Harvey, especially we're not closed. So why bother to know the whole story? Pwera na lang kung yung best friend ko na ang magiging involved.
At tsaka kahit naman sabihan niya ako ng "Thank you" ng milyong beses pa, eh wala nang magbabago sa pakikitungo ko sa kanya, nabigla lang talaga siguro ako, dahil bihira niya nga lang sabihin iyon. At ang dahilan pa? Ay ang asawa niya.
Sana lang talaga nagbago na talaga siya!
Sa ngayon, nasa loob na kami lahat ng kwarto ni Tamara. Nakatayo kaming parehas ni Vp, samantalang si Harvey ay nasa tabi ni Tamara.
Feeling ko talaga, hindi yan totoo
Tahimik lang akong nagmamasid sa kanilang dalawa. Hanggang sa siniko ako ng katabi ko.
Nakalimutan ko! Mag katabi nga pala kaming nakatayo.
"Matunaw sila" biro niya. Napatingin naman ako sa gawi niya, at sinamaan siya ng tingin. Handa na sana akong singhalan siya, kaya lang ay bumukas ang pintuan at pumasok ang nurse na dala-dala ang kambal.
"Pasalamat ka." bulong ko. Sakto lang para marinig niya.
"Dapat na ba akong magpasalamat sa Nurse?" nakangiti niyang tanong, pero bakas naman ang tono ng pang-asar.
"Bahala ka!" Naiinis na sabi ko.
Kaya imbis na patulan pa siya ng patulan sa mga salitang lumalabas sa bibig niya, humakbang na lang ako papalapit kela Tamara.
Para naman masilip ko rin ang pamangkin ko.
"What will you name them?" nakangiti at masaya kong tanong ng nakalapit na ako sa kanila.
Nag-angat naman ng tingin si Harvey, na abala pala sa paglalaro sa kamay ng kambal niya.
"Harold at Hera. My baby boy name is Harold Qil Gutierrez Gray, and for my baby girl, Hera Samantha Gutierrez Gray. Bes" isang masayang ngiti ang gumuhit sa labi niya, habang pinagmamasdan ang anak niyang natutulog na sa kaniyang tabi.
Alam kong masayang masaya siya.
"Hi their babies. I'm your tita ganda? Hi?" nakangiti kong bati sa kambal. I caress there smooth small hands. While, I smiling at them.
Ang saya na ng pakiramdam ko, habang hawak ang mga kamay nilang maliliit pa, kung hindi lang ako nakarinig nang mahinang tawa galing sa mga taong nasa loob ngayon ng kwartong ito.
Isa-isa ko silang tiningnan nang masama. Si Tamara na mahinang tumatawa, Si Harvey na parang wala lang. At si Vp na tumatawa habang umiling-iling pa.
"What's funny Vp?" mataray kong tanong sa kanya habang nakataas pa ang kilay ko.
"Tch? You really know, how to ruin the scene, babe." anak ng! kanina ko pa naririnig yang endearment na yan. Nanakit na tenga ko, dahil dyan atta.
"And you really like to tease me!" sagot ko
"Really? But why seem's like I don't know?" inosente niya kunyaring tanong habang nagpipigil ng tawa.
"Aba't malay ko kung bakit hindi mo alam!" pamimilosopo ko.
Mabuti na lang at tumigil na siya, pero ang sumunod naman ay si Tamara.
"Wag niyong gagayahin yang Tita Babe? niyo ahh." pagkaka-usap niya sa mga anak niya, habang hinahaplos ang mga kamay ng anak niya.
Nakakatawa!
Hindi ko tuloy magawang sagut sagotin ang pang-iinis niya.
Hindi ko tuloy magawang sagut sagotin ang pang-iinis niya.
"Nanahimik ka?"
"Bawal ba!" naiinis kong sagot.
"Ayy akala ko kasi, kinikilig ka" tukso niya naman.
"Ewan ko sayo" kung maka pang-asar siya sakin parang hindi kakatapos manganak.
She's just keep mocking me. While me? Doesn't care about what she doing.
"Himala ata Bes? Hindi ka naiinis tuwing tinatawag kang Babe ng Vp mo--este niyo?" mapanukso pading tanong niya.
Nang humarap na talaga ako sa kanya ay sininyasan ko na silang manahimik, dahil nakakahiya sa dalawang kasama namin.
Nanahimik kaming parehas, at ang dalawa naman naming kasama ay lumabas ng kwarto. At sa wakas ay kaming dalawa na lang talaga ang naiwan sa loob.
"Bes? Thank you. Buti na lang dumating ka. But? Bes. Pwede bang humingi pa nang favor sayo? Pwede bang itakas mo kaming mag-iina dito? Please lang. Sana matulungan mo ako ulit sa pagkakataon na ito." ang kaninang masaya at nakangiti niyang mukha ay unti - unting napalitan nang malungkot at tela nagmamaka-awang tinig.
Naguguluhan man ako sa mga sinasabi niya dahil masyadong biglaan ang naririnig ko, ay tumango padin ako.
"Anong nangyari? Bakit? Akala ko masaya na kayo? Bakit ka tatakas?" naguguluhan at sunod-sunod kong tanong.
"Tsaka ko na sasabihin kapag nakaalis na tayo dito. Basta sa ngayon, tulungan mo muna kami." kunot noo ko naman siyang tinignan, inaaral ang ekspresyon niya kung tunay ba ang sinasabi niya o nagbibiro lang siya.
"Sige, sige. May rest house ako sa isang bayan doon sa Pangasinan, pwede kayo doon. Medyo malayo nga lang sa mismong bayan pero maayos doon. May malapit diin doon na health center para sa kambal. Kung sigurado kanna sa plano mo? Sabihan mo lang ako kung kelan." nakangiti kong sabi sa kanya.
Yinakap niya ako at yinakap ko naman siya pabalik. Hindi ko man alam kong anong problema o nangyayari sa kanila ay hindi ko muna paglalaanan nang pansin. Tsaka na kapag nag kwento na si Tamara tungkol dito.