"Chief!"
"Mr. Leem!"
Sumaludo agad ang pervert sa hepe pagkakita niya dito.
"Napadalaw ka ata?" Tanong sa kaniya ng hepe.
Ay Putragis? Ano ako dito? Sino naman ang dadalawin ng pervert na 'to dito? At isa pa, magkakilala sila ng pulis na 'to?
Ahhhh!
Ngayon ko lang na gets! Siguro palaging nakukulong itong manyakis na 'to dito kaya kilala na siya ng mga pulis dito. Halos lahat kase ay close na niya e, pati 'yong gwardya sa labas ay binati siya.
Nakaupo kami ng pervert na 'to sa mono block syempre sa magkabilaang side kami baka chansingan na naman niya ako.
"Hindi naman ho," Untag ni loko.
"Eh kung gano'n, bakit ka nandito hijo?" Tanong pa ng hepe.
"Ipapakulong daw niya ko," Sabi niya sabay turo sa akin.
Abaaaa! Hindi siya nag dalawang-isip na sabihin sa hepe ang totoo at talagang siya pa ang nagsabi sa pulis. Mabuti naman kung gano'n!
Humalakhak ang hepe kaya napunta sa kaniya ang atensiyon ko. Ano naman ang itinatawa-tawa ng kalbong hepe na 'to?
Lumapit ang hepe sa pervert habang tumatawa pa rin ito na parang mawawalan na ng litid kakatawa.
"This time Mr. Leem, ano naman ang ginawa mo?" Tanong ng kalbong hepe saka ito ngumisi sa Mr. Leem na ang tinutukoy ay si pervert. "Don't tell me... Pinilayan mo ang magandang binibining ito?"
Ayos na sana sa magandang binibini kaso bakit may pinilayan pa siyang nalalaman?
Umiling lang ang pervert sa kalbong hepe.
"Sinikmuraan mo?" Tanong ulit ng hepe.
Bakit parang puro violence ang tinatanong ng kalbong hepe na 'to? Halata naman sa lalaking 'to na manyakis siya.
"Anong violence ang ginawa mo sa kaniya, Mr. Leem?" Seryoso na si kalbong hepe.
"Nothing." Maikling sabi ni pervert.
"Eh kung gano'n, bakit ka niya gustong ipakulong?" tanong sa kaniya ng kalbong hepe.
Bumaling siya sa akin saka niya ako tinanong.
Eh kung kanina pa niya ako tinanong edi sana hindi siya naging manghuhula, napa-irap ako ng palihim.
"Bakit gusto mo siyang ipakulong Ms.?"
"Orteza." Maiksing sabi ko.
"Orteza?" Ulit niya.
"Dahil isa siyang malaking gag*! Manyakis ang lalaking 'yan!" sabay turo ko kay pevert.
Napabaling ulit ako sa hepe nang sunod-sunod siyang napa-ubo na parang matatanggalan na siya ng lungs sa sobrang lakas ng pag-ubo niya.
OA ah!
"M-mr. Leem... T-totoo ho ba ang sinasabi niya?" Hindi makapaniwalang tanong ng kalbong hepe.
Aba naman putragis kang kalbo ka? Anong sa tingin mo? Nagsisinungaling ako? At talagang sinisigurado niya pa sa lalaking 'tong pachill-chill lang na nakaupo sa upuan.
Aba'y maghintay ka lang at malapit ka ng ilipat sa seldang kalalagyan mong hipokrito ka!
"Hindi ko alam sa babaeng 'yan." Walang pakundangan niyang sabi.
"Aba naman Mr. Pervert slash Mr. Hipokrito! Nakailang hipo ka sa akin kanina at kailangan mong pagbayaran ang mga pang mo-molestiya mo sa akin!" Iritang sigaw ko sa kaniya.
"Kapag ba nakulong ako dito, sa tingin mo maibabalik ba sa dati ang lahat?" Sarcastic niyang untag. "Hindi 'diba? Sinasayang mo lang ang oras ko." Walang emosyon niyang sabi.
Ay Gag* nga?
"Chief! Ikulong niyo na 'to! Narinig mo naman ang mga sinabi niya 'di ba? At saka kailangan niya talagang makulong sa ginawa niya sa akin! Hinipuan niya ako sa maseselang katawan ko!" Sigaw ko habang tinuturo ang pervert.
Lumunok muna ang hepe at nagkamot ng ulo.
Makati?
"Ms. Orteza... Tama ho si Mr. Leem, nagsasayang lang ho kayo ng oras." Mahinahon niyang sabi sa akin.
Napatayo ako sa kinauupuan ko at hinampas ko ng malakas ang kalbo niyang ulo charot! 'Yong lamesa ang hinampas ko.
"Anong gusto niyong gawin ko chief?! Ang hayaan na lang na makalaya ang pervert na 'to?!" Galaiting tanong ko.
Lumunok ulit siya at pinapakalma niya ako. Kakalma lang ako kapag nakita ko ng nakakulong ang lalaking 'to sa selda.
"Hindi ho sa gano'n Ms. Orteza," nagpapanic na ang kalbong hepe.
Bakit kaya nawalan siya ng buhok sa ulo? Kahit isang bakas na buhok ay walang makikita.
"Kung gano'n ipakulong niyo na 'yan!" Inis kong sabi.
Kumamot ulit siya sa makintab niyang ulo. May kuto ba siya?
"Kahit ikulong ko pa siya sa selda wala pang sampung segundo ay makakalaya pa rin siya. Hindi mo ba kilala si Mr. Leem?" Paliwanag ng hepe.
"A-ano?" Naguguluhan kong tanong. "W-wala akong pakialam kung sino pa siya, ang gusto ko lang naman ay makulong ang hipokritong 'yan." Nanlalambot kong sabi.
Magsasalita pa sana ang hepe nang biglang tumayo ang pervert at hinarap niya ako ng walang emosyon sa mukha. Inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko kaya napaatras ako ng mukha.
"Kahit ipakulong mo pa ako dito... Sa isang pitik ko lang, laya na agad ako."
Napakuyom ako ng kamao sa sinabi niya.
Ang ibig niya bang sabihin. Kahit ipakulong ko pa siya dito ay wala ring saysay dahil kahit anong gawin ko para maipakulong siya ay makakalaya't makakalaya pa rin ang pervert na 'to.
"Eh kung gano'n pala... O'sigeeee! Payag na 'kong makipag-areglo! Kung hindi naman pala kita maipapakulong ay mas mabuting gawin ko na lang 'to sa'yo para kahit papaano ay makabawi ako sa pambabastos mo sa akin!"
Hinawakan ko siya sa magkabilang balikat at inilapit ko ang mukha ko sa mukha niya at ipinakita sa kaniya ang pagtitiim ng bagang ko habang masama ang tingin ko sa mga mata niya.
Ginawa ko na dapat 'to kanina para makabawi man lang. Tinuhod ko ng malakas 'yong bayag niya kaya napainda agad siya sa sakit. Hinawakan niya ang nangingilong betlog niya sa pantalon habang tumatalon siya sa sobrang sakit ng pagkakatuhod ko sa alaga niya.
Halos lahat na nandito sa presinto ay napa Ohhh! at alam kong ramdam din nila ang sakit na nararamdaman ni pervert.
"Gusto mo rin sir chief?" Alok ko habang nakangisi ng nakakaumay.
Marahan siyang umiling at ramdam ko ang takot at panginginig ng katawan niya.
Binalingan ko ulit ng tingin ang pervert at halos maglumpasay na siya sa sakit ng alaga niya.
Buti ngaaaa!
"Ayaaaannn! Dapat lang 'yan sa'yo. Hindi ka na magkaka-anak niyan dahil basag na 'yang betlog mong hinayupak ka!" Sigaw ko sa kaniya.
"Y-You'll pay for this! I-I swear! I will kill you!" Sigaw niya sa akin.
Inirapan ko lang siya bago ako lumabas ng presinto.
Nagmake face ako habang naglalakad palabas. As if naman mapapatay niya ako? Sino ba siya sa akala niya? Akala niya ba mabibili niya ang lahat? Kahit siya pa ang pinaka mayaman dito sa mundo ay hindi ako magpapatalo sa hinayupak na hipokrito na 'yon!
I will kill you, kill you pa siyang nalalaman! Sunugin ko betlog niya e, para matauhan. Amp! Hindi sayang ang oras niya kundi sinayang niya ang oras ko.
WALANG HIYANG pervert na 'yon! Inisahan niya pa ako, buti na lang ay may talent ako sa pagtuhod ng betlog.
Kaya nang makauwi ako dito sa bahay namin ay pagod na pagod ako. Buti na lang ay may na sakyan pa akong bus pauwi.
Sino ba namang hindi mapapagod? Eh daig ko pang sumabak sa gyera, kagagaling ko lang sa trabaho no'n tapos mamanyakin pa ako ng hipokritong lalaking 'yon?
"Ma.. Nandito na po ako," Malamyang sabi ko.
"Oh, anak nandiyan ka na pala. Oh kamusta naman ang byahe? Mukhang pagod ka ah, kumain ka na ba?" Sunod-sunod na tanong ni mama.
"Mamaya na po muna ako kakain, 'ma.. Magpapahinga po muna ko." Sabi ko saka ako umupo sa hindi gaanong kalambot na sofa at isinandal ang batok sa sandalan nito at pumikit.
Hindi gano'n kalakihan ang bahay namin at hindi rin maliit pero tama lang ito para sa aming pamilya. Mahirap lang kami kaya naman todo kayod ako para may mailaang pang gastos para sa pamilya ko at para na rin sa pag-aaral ng tatlo kong kapatid.
Kauuwi ko lang galing trabaho, umuuwi ako kada isang buwan dito sa bahay para mai-abot kila mama't papa ang sweldo ko. Ayokong ipadala sa mga padalahan kase mas gusto ko ako mismo ang nag-aabot sa kanila ng pera.
Lahat ng mga paper bags na hawak ko kanina. Sa boss ko talaga 'yon, isinama ko lang sa pag-uwi para walang gumalaw sa pinag-uupahan ko. Marami kasing paki alamera do'n kaya iniingatan ko ang gamit ko lalo na kung pinahawak lang sa akin kaya dapat kong pahalagahan ang mga iyon dahil mamahalin pa naman 'yong mga laman ng paper bags na hawak ko.
Sa totoo nga n'yan ay apat na buwan na rin akong nag tra-trabaho sa ICT bilang isang utusan ng mga empleyado. Grabe 'di ba? pero keri naman at hindi kaliitan ang sahod, hindi tulad sa pagsasaka kahit nakakatulong sa amin ang pagmimina ni papa sa sakahan hindi pa rin sapat 'yon sa pang araw-araw dahil nag-aaral pa ang mga kapatid ko.
Kahit mahirap kinakaya ko para sa pamilya ko. Para mabigyan sila ng magandang buhay. Hindi pa rin ako tumitigil na mangarap para sa pamilya ko dahil alam ko sa sarili ko na kahit ganto ako may opportunity pa ring darating sa buhay ko at hihintayin ko ang araw na 'yon.
Pero sa ngayon, kailangan ko munang magsumikap para sa pangarap. Dahil sa panahon ngayon kailangang munang maging praktikal sa buhay. Mahirap man o madali dapat natin kayanin para sa pang araw-araw, kailangan din nating maging malakas sa bawat yugto ng buhay at maging matatag para sa bawat araw na dumaraan.
Ang pinaka goal ko sa buhay ay 'yong mapatapos ko sa pag-aaral ang tatlo kong kapatid. Gusto kong matupad nila lahat ng pangarap nila sa buhay bago ko matupad ang pangarap ko dahil sila ang unang pangarap ko. Ang makita ko silang matagumpay sa buhay nila ay natupad ko na rin ang isa sa pangarap ko.
Ako nga pala ang Ate sa tatlo kong mga kapatid, hindi ko na naitapos ang pag-aaral ko no'ng 3rd year college ako, maaga akong nagtrabaho para may pangtustos sa pang araw-araw. Pero nag-iipon ako ngayon para maipagpatuloy ko ang naudlot kong pag-aaral. Pangalawa si Kate Orteza pangatlo si Kiko Orteza at pang-apat si Kathy Orteza.
Puro kami letter K 'no? Gano'n talaga. Si papa kase ang nagbigay ng mga pangalan namin e,
Kahit mahirap ang maging panganay nagpapasalamat pa rin ako dahil ako ang naging panganay at hindi sila. Ayokong nakikita silang nahihirapan. Ayokong nakikita ang pamilya ko na nahihirapan at nasasaktan dahil mahal na mahal ko sila higit pa sa buhay ko. Walang papantay sa kanila kahit anong materyal na bagay pa 'yan.
Ilang minuto pa ay idinilat ko na ang mga mata ko at bigla kong naalala ang ginawa sa akin ng hipokritong 'yon! Ughh!
Bigla na namang uminit ang ulo ko dahil sa ginawa n'ya kanina at parang nararamdaman ko pa rin ang mukha n'yang nakasubsob sa dibdib ko.
Walang'ya!
MULA SA AKING opisina pinatawag ko ang aking sekretarya.
"Charlott, na saan na ang pinatabi ko sa'yong mga paper bags. I need those paper bags, tomorrow. ASAP," Sabi ko sa secretary ko.
"Mr. Leem, pinatabi ko muna sa isang alalay ng mga empleyado n'yo. Kase po ay marami na rin po akong dalahin no'n pero babalik naman po s'ya sa lunes at---" Hindi n'ya natapos ang sinasabi n'ya nang biglang akong magsalita.
"I don't need your explanations, Your fired." Mariin kong sabi.
Hindi ako nakatingin sa kaniya dahil busy ako sa pagpiklat ng mga papeles na pinipirmahan ko.
"W-wag po Sir... S-sorry po... Tatawagan ko na po s'ya.. 'Wag n'yo po ako itanggal sa trabaho ko sir. Kailangan ako ng pamilya ko." Utal niyang sabi.
Ramdam ko ang panginginig ng boses niya at pagkataranta.
"Okay, next time be professional as my secretary because one wrong move you'll be fired. You may leave now." Mahinahon kong sabi habang nakatingin sa malayo.
Mabilis namang lumabas ang secretary sa office ko, bumuntong hininga ulit ako at sumandal sa swivel chair ko habang nagmumuni-muni. Biglang sumagi sa isip ko 'yong babae kanina.
One wrong move baby girl. I'll kill you.
Nagtiim ang bagang ko nang maramdaman ko ang alaga ko na unti-unting tumatayo.
F*ck!
Bakit ko ba ginawa 'yon?!
Napasabunot ako sa sariling buhok sa sobrang inis.
Grabe talaga! Hindi ko maiwasang hindi matukso sa babaeng 'yon lalo na no'ng yumuko s'ya at ang matambok n'yang puwit ang tumambad sa akin.
Pero hindi ko talaga makakalimutan 'yong mapasubsob ako sa dibdib n'ya.
'Like heaven'
Sa totoo lang. Hindi ko naman sinasad'yang mapasubsob sa hinaharap n'ya pero ang pagpisil sa puwit n'ya, sinasad'ya ko 'yon lalo na no'ng sinamantala ko ang pagkakasusob sa malulusog n'yang hinaharap.
Napakalambot ng puwit n'ya pagpinisil at hindi talaga pagsasawaan ng kahit na sino mang lalaki. Pero syempre akin lang ang babaeng 'yon bawal may humawak sa kaniya dahil may kasalanan pa siya sa akin na dapat niyang pagbayaran.
Siya 'yong tipo kong babae dahil naaalala ko sa kaniya si--
Napailing agad ako ng ulo nang maalala ko na naman ang babaeng matagal ko na dapat kinalimutan. Hindi pwedeng palagi na lang akong ganito sa tuwing maaalala ko siya. Parang nakakulong pa rin ako sa isang selda na matagal ng huma-hunting sa pagkatao ko at hindi ako makawala sa ala-alang 'yon.
Bumuntong hininga ulit ako at huminto na sa pag-iisip sa babae at nagsimula nang pumirma ng mga papeles. Bukas na bukas kailangan ko na talaga lahat ng laman ng paper bags na 'yon. Dahil kung hindi paniguradong malaki ang mababawas sa share ng kompanya.
Lahat ng importanteng papeles at gamit ay nando'n para sa i-rereport ko bukas sa meeting. Dapat kompleto ang mga 'yon
at kung mawala ang mga 'yon. Ang secretary ko lang ang sisisihin ko at wala ng iba pa. Siya ang secretary at dapat panindigan niya ang consequence na mangyayari. Dahil bakit niya ipapahawak sa iba ang ipinapatabi ko sa kaniya? Kapag nawala 'yon, kahit mahirap lang sila at kahit kailangan pa siya ng pamilya niya, tatanggalin ko talaga siya dito sa kompanya ko. Hindi ko kailangan ang isang tulad niyang pabaya.
Whatever she say, mark my words.
"Sir... Sir..." Tawag ng secretary ko.
"What?" Tanong ko na hindi tumitingin sa kaniya dahil abala ako sa pagpirma.
"Bukas na bukas po pupunta na po siya dito," Hinihingal na sabi ng sekretarya na ang tinutukoy ay 'yong may hawak sa mga paper bags ko.
Natigilan ako,
Parang may mali.
Bakit gan'to mag-react itong puso ko?
Bakit pumipintig ng mabilis?
Tumikhim ako.
"Good... Pero siguraduhin mo lang na hawak pa niya lahat ng 'yon at dapat kompleto pa ang mga 'yon dahil kapag nawala kahit isa do'n pwede ka ng umalis sa kompanya ko," Mariin kong sabi habang pumipirma.
Ramdam ko ang kaba at takot sa katawan niya pero wala akong pakialam.
"Now, you may leave." Sabi ko sa mariin na salita.
Natataranta naman siyang lumabas sa opisina ko.
NAPAHINTO AKO sa ginawa ko nang biglang mag ring ang cell phone ko at ang secretary na si Charlott ang tumatawag.
Ano kayang kailangan niya at napatawag siya? May problema siguro sa opisina.
"Hello... Kath. Bukas na bukas ay bumalik ka na dito sa opisina dahil kailangan na ni sir 'yang lahat ng paper bags at kapag may nawala kahit isa d'yan ay pareho tayong malilintikan at paniguradong matatanggal tayo sa trabaho. Kaya bukas na bukas ay bumalik ka na dito, " Tarantang sabi niya sa kabilang linya.
"H-ha? Gano'n ba? Sige, bukas na bukas ay nand'yan na ako." Sabi ko at pinatay na ang tawag.
"Ma..Pa.. Hindi na po ako magtatagal ng isang linggo dito kase po kailangan ko na pong maibigay sa boss namin ang mga paper bags at kapag hindi ko agad nabigay 'yan paniguradong sisante na ako," Nag-aalalang paliwanag ko.
"Gano'n ba? o siya sige, mag-iingat ka bukas sa byahe. Marami pa namang salisi gang ngayon," Sabi ni Papa.
'Opo 'pa! Marami ngang salisi gang
ngayon at iba-ibang technique ang
mga bagong gang ngayon. May
salising subsob sa dibdib gang at
hawak sa pang-upo gang!'
Bigla na naman nag-init ang ulo ko. Peste!
"Oh anak ayos ka lang ba? Bakit namumula ang buo mong mukha pati tainga mo?" tanong ni mama.
"Ayos lang ako 'ma, siguro pagod lang 'to. Pahinga na po ako kailangan ko na ring umalis bukas," Sabi ko at pumunta na sa kwarto ko kung saan nando'n ang papag na tinutulugan ko.
Kahit mag a-alasingko pa lang ng hapon ang dilim na agad sa labas. Mukhang uulan pa ata bukas ah.
Wala pa dito ang mga kapatid ko kase mamayang 5:30 p.m pa ang uwian nila.
Mamaya na lang ako makikipagkwentuhan kapag na bawi ko na ang lakas ko.
Ilang minuto akong nakatingala sa bubong ng bahay at hindi nagtagal ay nakatulog na pala ako.
NAGISING ako sa sumisigaw na boses.
"Mama! Mama! nandito na po ba si ate?" excited na tanong ni Kathy.
Kaya naman bumangon ako sa pagkakahiga ko.
"Wag mo munang istorbohin ang ate ninyo dahil pagod 'yan sa trabaho kaya kailangan niyang magpahinga," Wika ni mama.
"Ay.. Gano'n po ba?" Malungkot na sabi ni Kathy. "Sayang naman po, ipapakita ko pa naman sa kaniya ang mga stars na nakuha ko. Ma. Pa. Tingnan niyo po oh ang dami kong stars."
Masayang sabi niya at pinakita pa niya kila mama at papa ang dalawang braso niyang puno ng stars.
Napangiti ako. Dahil kahit papaano masaya ako na nakakapag-aral ng maayos ang mga kapatid ko. Lumabas ako sa pinto dahil kanina pa ako nakasilip sa kanila.
"Wow! ang dami namang stars ng baby ko." Masayang sabi ko kay Kathy.
"Ate!" Sigaw niya at mabilis siyang yumakap sa akin.
"Hmmm... Na-miss ko ang baby girl ko." sabi ko habang yakap siya. Umupo ako sa harap niya para mas lalo ko siyang mayakap.
"Namiss din po kita ate." Masayang sabi niya. Ngumiti ako at humiwalay sa pagkakayakap sa kaniya at ginulo ang buhok niya.
"Galingan mo pa lalo sa school ah? Para maging isa kang magaling na doktor." Masayang sabi ko at tumango-tango naman siya.
"Opo naman ate." Nakangiting sabi niya.
Ginulo ko ang buhok niya 'tsaka ako tumayo at humarap sa dalawa kong kapatid.
"Oh kayo kumusta?" Masayang tanong ko.
Yumakap silang dalawa sa akin.
"Ayos naman po kami ate.. Namiss ka po namin," Sabi ni Kiko.
Bumitaw na sila sa pagkakayakap sa akin.
"Ikaw Kiko 'wag ka munang manligaw dahil bata ka pa at dapat priority niyo ang pag-aaral at ikaw naman Kate 'wag ka munang magpapaligaw, magpayaman muna tayo bago mag love-life." Pagpapaalala ko.
"Ate naman eh! Lagi mo na lang 'yan sinasabi pag-umuuwi ka dito sa bahay alam na po namin 'yan," Sabi ni Kate na kumakamot pa sa sentido.
"Aba! S'yempre, kailangan kong ipaalala sa inyo palagi 'yan baka mamaya eh may mga jowa na pala kayo at sinisekreto niyo lang sa akin. Dinaig niyo pa ako, mga bata pa kayo kaya mag-aral muna kayo. Basta 'wag munang manligaw at magpaligaw hangga't--" Hindi ko pa na tatapos ang sasabihin ko nang mag salita silang tatlo.
"Hangga't hindi pa tayo yumayaman." sabay-sabay nilang sabi.
Masaya ko silang niyakap gano'n din sila.
Masaya ako dahil kahit na mahirap kami hindi pa rin nagbabago ang mga ugali ng mga kapatid ko. Magagalang pa rin sila at may pananaw sa buhay.