Napapayag ako ni Michael na sa kanila na magpalipas ng gabi. I wonder if where is his dad, hindi ko pa siya nakikita simula nang dumating kami dito. Pero hindi na importante iyo, ang iniisip ko ngayon ay tungkol sa sinabi ni Michael. Mas lalong lumalala ang sitwasyon ko at hindi tatagal ay mababaon ako nito.
“Paano kung dumating sa punto na pakakasalan ako ni Michael? Of course, I will reject it. Ang pangako ay pangako, kahit nag iisa na lang ako na umaasa ay hindi ako magpapatali sa ibang lalaki.” Tumango ako at huminga ng malalim.
Naalala ko si Drew kaya kinuha ko ang cellphone ko galing sa bag ko. Marahil ay nag aalala na siya sa akin ngayon. Kilala ko si Drew, ibang klase- iyon kung mag alala.
“Hindi ka pa ba matutulog?” Nagulat ako nang kusang bumukas ang pinto. Nakatayo si Michael sa harap ng pintuan at sumandal ito sa mismong pinto.
“Bakit ka nandito? Akala ko ba matutulog ka na, Boss?” Tumayo ako at iritado siyang hinarap. Kahit ba sa oras na ito hindi ko p’weding makausap si Drew?
“I’m just checking you. Hindi ako makatulog, kaya nagawi ako dito upang tingnan kung ano na ang ginagawa mo.” Nagpaliwanag siya habang nakatingin lang diretso sa bintana.
“Matulog ka na, maaga tayong aalis bukas, Ipapaalam kita sa Tita mo. Kung gusto mo ay isama mo si Andrew sa party, sakto at darating ang kapatid ko.”
Napakamot ako sa ulo dahil sa tinuran niya. Mabuti naman kung ganoon. Mas komportable ako kung kasama ko si Andrew.
“Sige matutulog na ako, Boss,” Ngumiti ako sa kaniya at tumango ngunit tinitigan niya lang ako at hindi ito umimik.
“Kung tayong dalawa lang, tawagin mo akong Mike. Pero kung nasa opisina tayo, igalang moa ko,” aniya at sabay talikod at isinara ang pinto.
Laglag panga ako tumingin sa salamin na kaharap ko. Tam aba ang narinig ko? Siya na mismo ang nagbigay ng permiso na tawagin ko siya sa pangalan niya. Pero bakit Mike? Hayst! Bahala na nga, basta matutulog na ako para makita ko na kaagad sila Tita at Andrew.
***
Kinaumagahan ay nagising ako dahil sa kamay na humahaplos sa mukha ko. Bubuksan ko na sana ang mga mata ko nang biglang sinampal ako ng kung sino.
“May lamok, mahirap nab aka ma dengue ka. Bangon na, Audrey!”
Nagsalubong ang mga kilay ko at balak ko na sana siyang singhalan kaya lang ay naalala ko na kaarawan niya pala ngayon. Imbes na magalit ay ngumiti ako. “Good morning! Happy birthday Mike!” Binati ko siya kaya bahagya pa siyang nagulat sa ikinilos ko. Alam ko naman na magtataka siya kung bakit nagging mabait at pakikitungo ko sa kaniya ngayon.
“Maraming salamat, ikaw ang unang bumati sa akin,” aniya at naupo sa tabi ko. Ngumiti siya at tumingala sa kisame.
“Ah, ganoon ba? Walang anuman,” sagot ko at inayos ang sarili ko.
“Handa ka na ba sa biyahe? Mas mabuti kung maaga tayong aalis upang makarating tayo sa inyo ng maaga,” aniya kaya tumango ako. Mas mabuti pa nga dahil baka mabatukan pa ako ni Drew kung magtagal pa na hindi ko siya makakausap.
Sumunod ako sa kaniya papunta sa garahe at nanahimik habang nasa byahe kami. Ramdam ko naman ang mga paminsan minsan na titig sa akin ni Mike. I don’t know kung bakit niya ako nililingon.
“Matagal na ba kayong magkakilala ni Andrew? Ano mo pala siya?” Nagsimula na naman siyang magtanong.
“Matagal na kaming magkakilala. Matalik na magkaibigan kami, at sa kanila na nga ako tumitira. That’s why tinanggap ko ang alok mo, dahil ayaw ko silang masaktan,” sagot ko at ipinukol sa labas ang aking tingin.
“You loved him?”
“As a bestfriend at parang kapatid na ang turing ko sa kaniya.”
“Ano ang gusto mo sa lalaki?” Napalingon ako sa kaniya nang muli siyang magtanong. Seryoso ba siya sa mga tanong niya sa akin?
“Wala,” walang gana kong sagot.
“Wala? Anong wala?” Alam ko na naguguluhan siya sa sinabi ko. Tama ang narinig niya, wala akong gusto. Wala, dahil walang makapapantay sa lalaking una kong minahal.
“Wala, wala akong paki alam sa mga kagaya niyo,” simply kong paliwanag. Umiling siya at nagpatuloy sa pagmaneho.
“Paano mo nalaman ang daan patungo rito?” Nagtataka kong tanong sa kaniya nang kusa siyang tumigil sa harap ng mismong bahay nila Tita.
Pansamantala siyang natulala at tila ba’y nag iisip bago sumagot. “Nagawi na ako dito, at nakita na kita sa bahay na ito, matagal na iyon,” aniya kaya tumango ako. Nakita na niya ako ng matagal na panahon? Pero hindi ko siya napansin.
Kumatok ako sa pinto ng bahay at kaagad na binuksan ito ni Andrew. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ako. Kaagad ako nitong niyakap ng mahigpit.
“Aray! Papatayin mo yata ako!” reklamo ko kaya kumalas siya sa pagkakayakap sa’kin.
“Na miss kita!” aniya pero inirapan ko ito.
“Ang corny mo masyado,” natatawa kong sagot at bigla namang umubo si Mike. Napalingon kami ng pareho sa kaniya.
“Sir Michael, nariyan ka pala. Pasok kayo,’ ani ni Drew ngunit napansin ko na parang may kakaiba sa titigan nilang dalawa. Ang mga titig nila ay may kahulugan. Hindi ko alam kung tama ba ang napapansin ko, basta bahala na sila.
“Anak! Kumusta ka?” Nagmadaling bumaba ng hagdan si Tita at kaagad akong niyakap nito.
“Ayos lang po ako, Tita.”
“Magandang umaga, Tita.” Napalingon ako kay Boss na puno ng pagtataka. Did he call her Tita?
“Magandang umaga din s aiyo, Hijo.” Para silang magkilala.
“Narito ako upang ipaalam si Pam. Isasama ko siya sa party mamaya, at kung nais ni Andrew sumama ay ayos lang din,” aniya at napangiti si Andrew. Hinawakan ni Andrew ang kamay ko at tumango.
“Sasama ako.” Mabilis nitong sagot kaya tumango naman si Tita.
“Ayos lang ba sa iyo, Pam?” She asked me too. Alam kasi ni Tita na ayaw ko sa mga party, pero makikibagay muna ako sa ngayon. Ngayon lang ito.
“Ayos lang po, Tita.”
“Ingatan niyo si Pam.” Paalala ni Tita at pareho naman silang tumango.
Pag alis namin ay kasama na namin si Andrew. Sa pagkakataong ito ay nasa likod namin siyang naka upo.
“Drew, anong sabi ng mga bata?” tanong ko kay Andrew sabay lingon dito.
“Namimiss ka nila, pero siyempre mas miss kita,” aniya kaya sinamaan ko ng tingin.
Kinilig ako doon? Tsk. Walang kwentang banat.
"Sira, tumigil ka mababato kita ng sapatos!" sagot ko at magkasabay kaming tumawa.
"P'wede bang dumaan muna tayo sa bar? May kukunin lang ako," ani ni Boss Michael kaya tumango naman ako.
Nalilito na tuloy ako kung ano ba talaga ang itatawag ko sa kaniya. Boss, Michael o Mike? Bahala na nga siya!
"Sure. Sasama ba kami sa loob?" tanong ni Drew at tumango naman si Boss.
At talaga pang dadalhin kami sa loob. Pero, umaga naman kaya siguradong walang nagsasayawan diyan ngayon. Wala ba kapag umaga?
"Let's go!" Kinuha ni Drew ang kamay ko kaya sabay kaming pumasok.
Bakit ba nandito si Boss sa bar? Kukuha ba siya ng babae para mamaya?
"Drew, I need your help!" Tinawag nito si Andrew kaya naiwan akong mag isa. Naupo ako sa sang tabi.
"Wow, sexy!"
"Bago ka dito?"
May tatlong lalaki ang lumapit sa'kin. Gusto kong tumakbo pero hindi ko maigalaw ang mga paa ko.
"Ang bango mo. Tamang-tama, hindi pa ako kumain. Ikaw ang agahan ko ngayon," ani pa ng isa at pinalabas ang dila. The hell! Para siyang adik sa ayos niya.
"Don't disturb me. Hindi ako nag tratrabaho dito!" Tumayo ako ngunit hinarang nila ako.
"May kasama akong mga lalaki, hinihintay ko lang siya kaya umalis na kayo."
Nanginginig na ang mga binti ko dahil sa takot. Nasaan na ba kasi ang dalawa kong kasama. Sana pala ay sumama ako papasok.
"Ang bago mo talaga." Nanlaki ang mga mata ko nang malapit ang ang mukha sa akin ng isang lalaki.
"Let go of me!" I shouted.
"Damn!"
Para bang may isang malakas na hangin na dumaan. But it is boss Michael. Isang suntok niya lang sa isa ay agad itong natumba kaya nagtakbuhan ang dalawa. Malakas siya!
"Ayos ka lang?" We ask in unison. Tumango lang ako at nagkunwari na hindi na takot.
"Ayos ka lang? Namumutla ka?" tanong ni Drew habang may dalang box.
"Ano'ng nangyari?" dagdag pa niya nang makitang nagkalat ang ilang papel sa sahig. Galing iyon sa dala ni Boss.
"Nahulog ko," pagsisinungaling ni Boss at tinulungan ko itong pulutin.
Teka, bakit parang may nakita akong picture na pamilyar sa'kin. Hindi ko nakita ng malapitan dahil agad itong itinago ni Boss sa bulsa niya. Who is she?