Magkahalong excitement at kaba ang nararamdaman ko ngayo't nasa harapan na ako ng isang malaking gate. Hindi ako na-inform na mala-palasyo pala ang bahay ni ma'am Clarideth.
Mas lalo akong namangha dahil kusang nagbukas ito. Mukhang pinapapasok na ako. Ang galing naman.
Medyo 'di kalayuan ang daan pang tatahakin ko para makapasok. Sa gitna, may isang napakalaking fountain. Hindi ko maiwasang mapamangha dahil may mga isda pang naririto.
"Welcome, Ericka. Feel at home," bungad ni ma'am Clarideth sa pintuan. Sabay kaming pumasok sa loob ng mansyon niya.
Excited na ako!
"W-Wow..." mas lalo akong namangha dahil napakaluwang sa loob. Lahat ng mga muwebles ay mukhang mamahalin. Parang kahit maliit na bagay na naririto, mahal.
Ang mas lalong napukaw sa pansin ko ay ang hagdanan na mala-royal kingdom ang style. Pati chandelier. Ang laki at ang ganda. Mukhang hindi lang 'to basta mansyon, palasyo itong napasukan ko.
"Ang laki naman po ng bahay ninyo, ma'am. 'Di ako na-inform," pagbibiro ko rito.
"Mukhang malaki dahil first time mo pa lang dito. But soon, masasanay ka rito. Magiging maliit na ito sa paningin mo," tugon naman nito sa 'kin. "So, i-tour muna kita rito? Para at least, may makabisado ka kahit papaano," pag-anyaya pa ni ma'am sa 'kin. Kaagad ko naman siyang sinang-ayunan.
Naglakad kami patungo sa dining area at kusina. Ang laki! Parang mas malaki pa ito sa bahay namin ni tita.
"Culinary naman ang natapos mo so wala akong poproblemahin. 5:00 am ako nagigising and I want my breakfast to be ready at exact 5:30 am. And while I'm not around, take good care of my baby Cean. Hindi kita iu-obliga sa paglilinis dahil si Manang Brenda na ang bahala ro'n. Just focus on my baby, okay?" pagpapaliwanag ni ma'am.
"Opo, ma'am," tugon ko sa kaniya.
"And dito sa likod, diretso na 'yan sa garden. Kung kakanan ka, nando'n ang pool. And sa dulong 'yon," sabi niya sabay turo sa may pinto. "Gamit 'yon sa paglilinis. Baka sakaling marumihan ang kwarto ni baby Cean, you can clean it na rin."
"Noted po, ma'am."
Muli kaming pumasok sa loob at nakasalubong namin ang isang babaeng may katandaan. Mga nasa edad 40 o 50+? Ewan.
"Oh? She's manang Brenda. Manang, this is Cean's new babysitter. She's Ericka," pagpapakilala ni ma'am sa kaniya.
Marahan pang napakunot ang noo ko dahil sa pagtingin niya sa 'kin mula ulo hanggan paa. Nakataas pa ang isang kilay niya habang nakapamewang.
"Ma'am Clarideth, sigurado na ba ito?" tanong niya sa amo namin na akala mo, mas amo pa siya.
"Manang, magaan ang loob ko sa kaniya. And I know that she can be Cean's babysitter. Mapagkakatiwalaan siya," tugon ni ma'am.
Tinignan ni manang si ma'am Clarideth saka huminga nang malalim.
"Sinisigurado ko lang, ma'am. Ayokong maulit pa sa ikaapat na beses ang nangyari noon," sabi nito sabay naunang naglakad sa 'min at pumunta sa ibang direksyon.
"Ano po ang ibig sabihin niya, ma'am?" naku-curious kong tanong.
"Don't mind her. Siguro, kakapakinig niya 'yan sa mga radio at kapapanood sa mga telenobela," tanging tugon ni ma'am saka ako hinarap. "I'll take you where baby Cean's room. He's now sleeping," sabi pa ni ma'am at saka naunang naglakad. Sumunod na rin ako kalaunan.
Sa pagbungad ko pa lang sa kwarto ni baby Cean, samut-saring pambatang gamit ang naka-display sa bawat lalagyan. Kulay asul din ang buong kwarto at may mga teddy bears na nasa sulok.
"Ito ang kwarto ng anak ko," sabi ni ma'am sa 'kin.
"Ang cute naman po ng kwarto ni baby Cean."
Nang marahan naming lapitan ang kinaroroonan ng bata, nakita kong napakahimbing ng tulog niya. Komportableng-komportable.
"He looks an angel, isn't he?" bulong ni ma'am habang parehas kaming nakatingin sa bata.
Hindi ako nakatugon sa sinabi niya. Ngunit bigla, sabay na lang kaming nalingon nang may kumatok mula sa pinto.
"Ma'am Clarideth," boses ni manang Brenda. Naunang naglakad si ma'am kaya't sumunod ako. Lumabas na kami ng room ng anak niya.
"Bakit, manang?" tanong ni ma'am.
"May importante po kayong tawag," tugon lang ni manang Brenda. Pansin ko sa tingin niya sa amo namin ang bahid ng pag-aalala.
"Maiwan ko muna kayo. Manang, ikaw na munang bahala kay Ericka. Sasagutin ko lang ang tawag," paalam ni ma'am at saka kami iniwan. Mukhang may problema sa tinatrabahuhan niya, ah?
"Ikaw, babaita. Talaga bang trabaho ang ipinunta mo rito?"
Bigla ko na lang binalingan ng tingin si manang Brenda. Ang talim ng pagkakatingin niya sa 'kin.
"O-Opo. Trabaho," tipid ngunit nauutal ko pang tugon.
"Marunong kang humawak ng baril?"
Mas lalo akong nagtakha dahil sa tinanong niya. "Po?"
"Bingi ka ba? Ang tanong ko kung marunong kang humawak ng baril?"
Unti-unti akong umiling sa kaniya. "Hindi po. Hindi ko alam 'yan," sagot ko sa kaniya.
Bakit niya naman tinatanong sa 'kin ang bagay na 'to?
"Hmm... Siguraduhin mo na mababantayan mo nang maayos ang natitirang anak ni ma'am Clarideth. Sa oras na malaman kong kasabwat ka nila, ako na mismo ang maghahanap sa lokasyon mo. Naiintindihan mo?"
Kahit hindi ko alam kung ano ang ipinupunto niya, tumango na lang ako dahil sa talim ng pagkakatingin niya sa 'kin.
"Sumunod ka sa 'kin. Ipapakita ko sa 'yo ang magiging tulugan mo."
Inunahan niya ako sa paglalakad kaya't sumunod ako sa kaniya. Bumaba kami ng hagdanan at dumitretso sa may kusina. Sa kanan nito, naroroon ang dirty kitchen at diretso na sa labas. Tumambad na lang sa 'kin ang isang maliit na bahay.
Pumasok kami roon at nakita ko ang tatlong double-deck na kama. "manang Brenda, may iba pa po bang maid dito bukod sa 'tin?" tanong ko.
"Ano ba sa palagay mo?" pagsusungit naman niya sa 'kin. Sabi ko nga e, kami lang dalawa.
Pero...
"Bakit po? Malaki po ang bahay niya. Hindi po ba kayo napapagod dito no'ng mag-isa pa lang kayo?" tanong ko ulit.
Naupo siya sa kama. Ine-expect ko na hindi siya sasagot o 'di kaya'y susungitan niya ako nang...
"Dahil hindi siya nagtitiwala sa ibang tao. Halos 35 years na ang nakararaan simula nang magtrabaho ako sa pamilya niya hanggang sa kaniya," tugon nito. Sabay tingin sa 'kin. "Sanay na akong mag-isang nagsisilbi sa kanila."
Ang tagal na pala ni manang dito.
Grabe ang tiwala sa kaniya.
"Pero bakit po ako?" tanong ko ulit. Si ma'am ang nag-offer sa 'kin ng trabaho. Hindi ko alam kung para lang ba sa kabayaran sa pagsasauli ko sa kwintas ng anak niya.
"Hindi ko alam," tanging tugon ni manang at saka muling tumayo. "At ngayong nagtiwala sa 'yo si ma'am Clarideth, siguraduhin mong panghahawakan mo 'yon nang buong katapatan. Ikaw ang in-assign niya para maging babysitter ni Cean kaya't ayusin mo ang trabaho mo. Naiintindihan mo?"
"Opo. Hindi ko po bibiguin si ma'am," pangangako ko sa harapan ni manang. Mukhang kahit papaano ay nagtitiwala siya sa akin dahil marahan niya lang akong tinanguan.
"Mainam. Ngayon, ito ang susuotin mo. Hihintayin kita sa labas at tutulungan mo akong linisin ang garden hangga't tulog pa ang alaga mo. Bilis-bilisan mo ang kilos. Ayoko ng kukupad-kupad," huli niyang sabi bago ilapag ang damit ng maid na naka-plastic. Iniwan na rin ako pagtapos ni manang kaya't nagbihis ako.
Ilang sandali lang nang lumabas na ako. Naka-cross arms pa si manang habang nakatingin sa 'kin. "Halika na," sabi niya kaya't kaagad ko siyang sinundan. Sa pagpunta namin sa garden, nakita kong nagmamadali si ma'am Clarideth na sumakay ng sasakyan niya. Pinagana at pinaandar 'yon nang mabilis na parang may importanteng pupuntahan.
"Manang, saan po pupunta si ma'am? Mukha pong nagmamadali siya, ah?" tanong ko sa kaniya.
"Aba? Sa buong pagkakaalam ko, hindi kasama sa trabaho mo ang pakialaman si ma'am Clarideth," pagsusungit nito sa 'kin.
"Pasensya na po," sambit ko na lang sa kaniya. Napakasungit naman nitong matandang 'to masyado.
"Kunin mo ang walis at walisan 'tong mga nalaglag na dahon. 'Yan na lang ang gawin mo at pagtapos, balikan mo si Cean. Baka magising pa 'yon bigla. Bilis," sabi niya sa 'kin kaya't agad naman akong sumunod. Kinuha ko ang dustpan at walis saka sinimulan ang inuutos sa 'kin ni manang.
Hindi rin naman gaano karami ang mga nakakalat na dahon. Pinag-ipon-ipon ko sila saka dinakot at inilagay sa tamang tapunan. Nagpaalam na rin ako kaagad kay manang para puntahan ang napaka-cute kong aalagaan. Maghugas daw muna ako ng kamay at mag-sanitize bago ko hawakan si Cean sakaling umiiyak ito.
Para akong dumaan sa malaking field. Ang laki ng mansyon. Buti na lang at i-t-in-our ako ni ma'am Clarideth kanina kaya't medyo nakabisado ko ang daan.
Dahan-dahan kong pinihit ang busol, nakita ko na lang na gumagalaw si baby Cean. Kaagad ko siyang pinuntahan at tinignan. Gising na siya pero ni hindi man lang siya umiyak.
At ang cute niyang tignan.
"Baby Cean, hello. Ako ang bago mong babysitter," sabi ko sa bata habang nilalaro-laro sa ere ang mga daliri ko sa kaniya.
Nangiti na lang ako nang mapangiti siya sa 'kin. Ang cute!
Binuhat ko siya nang dahan-dahan at kinarga. Hindi siya umiiyak. Bakit sa buong buhay ko, ngayon lang ako nakakita ng baby na hindi umiiyak kapag nasa ibang tao.
"Ay! Tahimik ka pa rin kahit na nag-poo-poo ka na. Teka, ngayon, papalitan na kita ng diaper," sabi ko sa kaniya at nagsimulang maghagilap kung saan nakalagay ang mga diaper niya.
Nang buksan ko ang isang aparador, doon ko nakita ang diaper. Kumuha ako ng isa. Akmang isasara ko pa lang ito nang may mapansin akong nakaipit sa ilalim ng isang pack ng diaper.
Kinuha ko 'yon at tinignan.
Nakita ko sa larawan si ma'am Clarideth na parang nasa hospital bed. Nakangiti siya sa camera buhat ang isang sanggol. Si Cean.
Ngunit napukaw rin sa pansin ko ang isang lalaki na karga ang dalawa pang sanggol sa magkabilang kamay nito. Ngunit hindi ko naman makita ang hitsura ng siguro ay asawa ni ma'am dahil punit ang may ulunan nito.
Siguro si ma'am Clarideth ang nagpunit nito?
Grabe siguro ang nangyari sa pamilya nila. Pero...
Bakit tatlo ang baby na nasa picture ngayong si baby Cean lang naman ang kasama niya?
Muling nanumbalik ang diwa ko nang marinig ko ang iyak ni baby Cean. Ibinalik ko ang picture sa lugar kung saan ko ito nakita at inasikaso na ang bata.