February, 2012.
"Adiii! punta tayo kay Lolo Berto!" patakbo akong lumapit kay Adi na naglalakad din palapit sa akin. Pinalobo ko ang pisngi nang makarating sa harap niya.
"You really like doing that" natatawa siyang umiling-iling nang makita ang mukha ko. "Anong gagawin natin doon?" ngumiti ako ng malawak sa tanong niya.
"I saw Lolo Berto yesterday, pumunta kasi kami ni Lola Perlita sa market! And he told me na we should visit him daw kasi may ibibigay raw siyang gift sa atin!" I giggled because of excitement.
"Ngayon?"
"Yes!"
"Alright. But, papalit muna ako ng damit, I'm sweaty." nangunot ang noo ko at agad na lumapit para amuyin siya.
"Di naman ah!" he rolled his eyes at me before he walked para umuwi.
"Sama ako!" mabilis akong tumakbo para habulin siya. Umakbay ako sa kaniya and he do the same.
"Love you, Adi!" Pilyo kong saad, He hissed that made me laughed.
I poked his cheeks while we were walking. Hindi naman niya ako pinansin dahil alam niyang nagpapapansin lang naman ako.
Huminto kami nang makarating sa tapat ng gate nila. Susunod sana ako pero humarap siya bigla.
"Stay here Duday. My dad will be mad pagnakita ka niya sa loob." Napabusangot ako pero tumango lang din naman bilang sagot. "I will be quick." Umirap ako then show him the sign na tinataboy siya. "Wait for me" I gave him the okay sign too and pushed him again to go inside. Gosh He talked a lot.
I sat at the side of their gate to wait for him. Habang nakatulala ay bigla na namang pumasok sa utak ko sila Daddy. Umalis siya kasama si Tita Helen and Dhara. Our maids said that they go outing? Yumuko ako at suminghot. My dad left me already. I already expected it.
"Duday" napa-angat ako nang makita si Adi. Ngumiti ako at maganang tumayo tila limot na ang nasa isipan kanina.
"Tara na!" yaya ko. Natigilan ako nang makitang may inabot siya sa aking bulaklak.
"Wow tulips! Saan mo 'to nakuha?!" Inagaw ko sakanya iyon at manghang pinagmasdan ang kulay dilaw na tulips.
"Inside, nakita ko sa vase na nakalagay sa sala." I chuckled.
"Can I put this in my ear? I will be look more beautiful!" Tumawa ako pero napabusangot naman nang inagaw niya sa'kin bigla ang bulaklak.
"Akin na! You already gave that to me! wala nang bawian!" I hissed.
"Pwede bang ilagay ang tulips sa taas ng tenga?" Nangunot ang noo ko sa tanong niya.
"I don't know, pero gusto ko nga ilagay!" I said, trying to get the flower in his hand.
"Stay still." Huminto ako dahil sa biglang utos niya. "Ako maglalagay." Tumawa ako pero huminto rin para malagay niya nang maayos ang bulaklak sa tenga ko. Ngumiti ako sa kaniya at nagpeace sign. "Am I beautiful?"
"No" sagot niya kaya napasimangot ako. Pero napangiti rin bigla nang may maalala.
"Alam mo ba Adi, tulips is my favorite flowers!" I happily said. "Anything colors but I like more the yellow one."
"Yellow suits you tho." saad niya kaya napabungisngis ako.
"When I grow up, I wanna go to Amsterdam and run inside of the garden that full of tulips!" kinikilig na wika ko tila iniisip ang sarili na nasa sitwasyong ganoon.
"I wanna go travel to Amsterdam too, Duday." Nabilog ang bibig ko dahil sa gulat.
"Hala talaga?! gusto mo rin makakita ng tulips roon?!" I excitedly asked.
"Hindi" he answered.
"E ano?" takang tanong ko.
"I wanna try the marijuana" Napasinghap ako dahil sa isinagot niya.
"Ngi?!" Gulat kong saad. He bursted into laughters when he saw my reaction. Napangiti ako agad nang may naisip.
He stopped laughing and now staring at me, asking what's on my mind.
Malawak akong ngumisi tila may nakakalokong naisip.
"What's on that creepy smile, Duday?" naghihinalang tanong niya.
"I wanna try marijuana too!" I exclaimed. His eyes widen and bit his lips. He gave me a high five like we already set and planned it.
We acted like we agreed to each other planned but second later, we already found each other burting into laughters while walking on the calm and silence road.
Nakarating kami sa tahanan ni Lolo Berto pero hindi niya pa binigay sa amin ang regalo na sinasabi niya. We don't have any idea too kung ano iyon.
I stopped when I saw Adi standing at the stair. We still here at Lolo Berto's house. Hindi pa kami nagplano umuwi at pabor naman iyon sa akin dahil alam kong wala pa sila daddy.
I smiled and silently watching Adi who's staring at the painting. Nakasabit iyon sa gilid ng hagdan. Patago akong napahagikgik nang mapansin ang pagkamangha sa mga mata niya.
"Oh Duday? anong ginagawa mo rito? let's eat miryenda in the veranda apo. Nandoon si Lola Perlita niyo." napalingon ako kay Lolo Berto na biglang lumitaw sa gilid ko. I showed him a sign to lessen his voice and pointed Adi who's still mesmerizing at the art infront of him.
Napalingon si Lolo roon at namangha rin nang makita si Adi na inaaral ang bawat sulok ng pinta na nakasabit sa gilid.
He looked captivated. He love arts.
I can't avoid being captivated by Adi too. He's so dreamy. Napangiti ako bigla.
Adi didn't even realize that, him staring at the painting. Is an art in itself.
"Gwapo niya no 'lo?" biglang tanong ko habang pareho naming tinitignan si Adi. Lumingon siya sa akin at ngumiti.
"Napakagwapo talaga ng batang iyan, Duday. Crush mo no?" nang-aasar na saad niya kaya nahiya ako agad.
"Slight lang po." I shyly said. Pareho kaming mahinang napabungisngis sa isinagot ko.
"Pilyo ka talaga!" mahinang tawa niya.  "Tawagin mo na siya habang mainit pa ang kape roon sa veranda. Kanina pa rin kayo hinihintay ni Lola Perlita niyo roon." Ginulo niya ang buhok ko. Matamis naman akong ngumiti sa kaniya at tumango.
Dahan-dahan naman akong umakyat sa hagdan para puntahan si Adi na nakatayo sa gitna.
Hindi ako nagsalita at namangha rin sa pintang nasa harapan ko. Nakakabighani. Ang laki pala niyon. Ang linis ng ng detalye at pagkapinta.
"Vincent Van Gogh was the one who painted this" Hinawakan niya ang pinta na nasa harapan pero may salamin iyon. "He named this an Rocks and Oak Tree, ang ganda diba?" Lumingon siya sa akin at ngumiti. Mabilis akong tumango bilang sagot.
"It's breathtaking!" Manghang saad ko dahilan kung bakit mas lumawak ang ngiti niya.
"Van Gogh paintings is the reason why I wanted to go to Amsterdam" Masayang saad niya. Gulat naman akong lumingon nang mapagtanto ang ibig niyang sabihin.
"You wanna go to Vincent Van Gogh Museum in Amsterdam?!" di makapaniwalang tanong ko, Tuwang tuwa naman siyang tumango sa akin.
"Sama ako!" I excitedly said that made him laughed. Gusto ko rin makita ang mga pinta ni VG.
"Sure!"
"Yes!" I happily answered and he chuckled.
"Amanda is here daddy." pagkapasok namin ni Lola ay bumungad agad sa amin sila Daddy na nakaupo sa malawak ng aming sala. Totoo ngang naligo sila sa dagat dahil halatang nagbago ang kulay ng balat nila. My dad looks tired too and his skin is red.
Napalingon sa akin ni Daddy at agad na lumapit. "Hi anak, saan ka nanggaling?" Maliit akong ngumiti sa kaniya.
"Nabilhan mo po ba ako ng donuts and dress daddy? How about some sea shells po?" tanong ko kaagad. Kanina kasi he called and asked me kung anong gusto ko ipabili para pambawi raw, And I told him naman
what I want him to buy for me.
Biglang napalitan ng pag-aalala ang mukha niya at hinaplos ang buhok ko. "I'm sorry anak, Nakabili na talaga si Daddy but I think I left it at the cottage." Malumanay na sagot niya. Biglang bumagsak ang balikat ko sa isinagot niya. I think he was too happy there with Tita Helen and Dhara that's why he forgot.
"Sorry, Nakalimutan ni Daddy.." I faked my smile and just nodded like it's okay.
I never expect anyway.
I saw Dhara smirking and Tita Helen mocking face too. Napayuko ako at napakuyom ng kamay. How I hate them so much.
Dahan-dahan akong naglakad paakyat para pumasok na sa kwarto. "Let's eat Duday" umiling ako.
"Tulog na ako Dad." I answered.  Binilisan ko ang paghakbang para makapasok kaagad sa kwarto.
Agad akong napasubsob sa kama at roon tahimik na humikbi dahil sa sobrang tampo. It's already been a month since Tita Helen and Dhara came.
And am I slowly losing my dad? or my dad slowly losing me?
Maybe we both losing each other.
Napahinto ako nang marinig ang pagbukas ng pinto, Napa-ayos ako kaagad ng higa pero nang makita na si Daddy iyon ay tumalukbong ako kaagad ng kumot.
"Duday anak.." Naramdaman kong umupo siya sa gilid ko. "I'm sorry.." His voice was soft. Pero masyadong masama ang loob ko sa kaniya para magpadala roon.
Inalis ko ang pagkatalukbong sa kumot at umupo. I stared at him and I didn't even realized that my tears flowing again. Staring at him makes me remember all the happy memories that we've made when where only just two.
"I miss you daddy.. " I whisphered. Malungkot ang mata nitong tumingin sa akin.
"Daddy miss you too anak" umiling-iling ako sa isinaad niya.
"I miss hanging with you papa." tumungo ako "Miss ko na po lahat, when you telling me some stories or sing at me before I sleep.."
"We can't even do the stargazing again like we always do daddy, just because you're always busy, with Tita Helen and her daughter."
Tumulo ang luha ko at nagpipigil magpakawala ng hikbi. Hindi na rin halos napigilan pa ang sarili na ilabas lahat ng gustong sabihin.
"I miss laughing with you too, your hug, forehead and cheeks kisses" Inangat ko ang tingin ko at malungkot na tumingin sa kaniya.
"But that was before po,when we're only two pa."
"Ngayon po kasi, lahat po ng ginawa niyo sa akin, kay Dhara at Tita Helen niyo na po ginagawa." I sobbed. "I was jealous seeing you three bonding at the sofa, or having a happy breakfast,lunch and dinner without me."
"Am I not part of your family na ba Dad? Am I already out of your life?" I asked between of my cries.
"Have you already forgotten me na ba papa?" Pinunasan ko ang pisngi ko at tinignan siyang muli.
Malungkot ang mata nitong umiling-iling sa akin at mabilis na iniyakap ako. I sobbed and he hug me more.
"I didn't know.. I'm sorry anak, Hindi ko alam. Duday, papa loves you so much.. Don't say those things ulit ha? You know that was not true.." humikbi ako nang marinig ang paggaralgal ng boses niya. He caressed my hair like he's comforting me.
"Papa always here at your side.. I will never leave you, right? I'm sorry anak for making you feel that.. I really didn't know.." He said sincerely with apologetic tone.
I can't stop crying, I miss my papa so much.
"Seeing you happy with your new family, hurt me so much papa.. " I sobbed
"And It hurts even more, when you're okay and happy with them, without me."
"It hurts me a lot, realizing that you're slowly losing me, Dad."
_____
ಥ_ಥ