Author's Note:
This is a work of fiction. Names, characters, places and events are all fictitious unless other wise stated. Any resemblance to real persons, living or dead, or actual events are purely coincidental. No part of this story may be reproduced, distributed or transmitted in any forms or by any means without a prior permission of the author. Also, this story contains typographical errors and offensive languages. Reader discretion is advised.
Plagiarism is a crime.
Mask of his Forest, written by Lemeryems.
***
Batch 2013. Masaya ang lahat sa nalalapit nilang pagtatapos. Sino ba naman ang hindi?
Nagkayayaan sila sa isang bakasyon bago na magkanya-kanya. Naalala ko pa, Mount Dinukot, Sinakuban Forest. Isinama nila ako.
Nasa kalagitnaan kami ng byahe, ng gubat, at ng gabi.
Huminto ang sasakyan. Dumating ang bagyo. Tinangay ang kanilang mga buhay. Ligtas ako. Patay sila. Nawawala ang isa.
Ang hindi nila alam, siya na pala ang magtatanggal sa maskara ng nakaraan sa loob ng isang alamat... na hinding-hindi na malalaman ng buong mundo.
***
Umpisa: Kasalukuyan
"Hilda, maaari mo bang ikwento sa amin kung ano ba talaga ang nangyari? Matutulungan ka namin kung matutulungan mo kami! Kapag sinabi mo ang totoo, at inamin mong ikaw ang pumatay sa nga estudyante, baka mabaw--" naputol ang sinasabi ng pulis nang malakas na hinampas ng kaniyang kausap ang lamesa.
"Wala akong alam!" sigaw ng ginang. "At kahit ikwento ko pa sa inyo ang mga nakita ko, hindi rin naman kayo maniniwala!"
"Ano ba, Hilda... Maniniwala kami! Pakikinggan naming ang sasabihin mo! Magsimula ka sa umpisa hanggang dulo! Detalyado!" Wika ng pulis, pilit na kinakalma ang sarili dahil unti-unti nang nauubos ang kaniyang pasensya.
"Grabe, hindi ba kayo nagsasawa? Ilang taon na akong naririto! Ilang taon na akong nakakulong dito! Hindi ba kayo nagsasawa? Sinabing wala nga akong alam!"
Napailing ang mga pulis mula sa labas ng selda, inaayos na sa tray ang mga gamot para ipasok sa loob. "Inumin mo na 'tong mga gamot mo. Baka sakaling gumaling pa 'yang sira ng ulo mo."
"Hindi ako baliw!" Sigaw ng ginang. "Kailan niyo ba ako papakawalan!? Ayoko na rito! Ilabas niyo ako rito! Hinihintay ako ng diyosa! Papagalitan na naman ako no'n!"
Napangiwi ang mga pulis sa pinagsasasabi ni Hilda. Ngunit hindi na nila ito pinansin pa at ibinalik na mula sa pagkakakandado ang pinto matapos nilang mailagay sa loob ang mga gamot. Nasanay na rin sila sapagkat halos araw-araw ay ito lagi ang sinisigaw ng ginang. Nagpupumilig na makalabas sapagkat may naghihintay raw sa kaniya.
"Manahimik ka, baliw. Tumigil kana sa kahibangan mo," Mariing wika ng pulis. "Hindi mo alam ang hirap na dinaranas ng mga magulang ng mga batang pinatay mo. Sisiguraduhin kong mabubulok ka sa kulungan, Hilda."
"Ikaw ang tumigil! Hindi ako si Hilda! Ako si Catalina! Ako ang... ang... ang taga-pangalaga ng diyosa..."
Wala nang ibang nagawa ang mga pulis kundi ang ngumiwi natapos marinig ang malalakas na pagtawa ng ginang. Ilang segundo lang matapos ang pag-alis ng mga pulis ay kaagad na napalitan ang kaniyang mga tawa ng nakakabinging hagulgol na siyang bumalot sa buong paligid. Humihiling na sana ay marinig ito ng diyosang kaniyang pinagsisilbihan.
"Today's news!"
Umalingawngaw sa pasilyo ng isang abandonadong gusali ang tunog na nagmumula sa radyo. Gusali kung saan nakakulong si Hilda.
"Ang balita ngayong araw ay tungkol sa trahedyang nangyari, pitong taon na ang nakakalipas. Pakinggan natin ang report ni Sophie Alejandro."
"Magandang umaga, muling naungkat ang isang aksidente pitong taon na ang nakakalipas dahil sa milagrong nangyari. Sa mga oras na ito ay gumising na rin sawakas ang nag-iisang nakaligtas sa naganap na trahedya na kinasangkutan ng mga estudyante. Ang lahat ay nasawi maliban lamang sa pasyenteng halos pitong taon ding comatose matapos ang pangyayari."
"Sinungaling! Pitong taon na akong nakakulong! Hindi ako tulog!" sigaw ng ginang.
"Muling nanumbalik at sinariwa ng mga naulilang pamilya ang lahat ng mga alaala ng mga estudyanteng napahamak sa dapat sanay isang masayang bakasyon sa Mt. Dinukot, Sinakuban Forest. Ngunit ang hindi inaasahan ng lahat, ay ang biglaang pagbabago ng panahon. Namataan na lamang kinabukasan ang mga kabataan na wala nang buhay sa gitna ng kagubatan."
"Tumagal ng mahigit apat na taon ang imbestigasyon dahil sa hindi maipaliwanag na nangyari. Narecover ang lahat ng bangkay kasama ang nag-iisang nakaligtas. Subalit, ang ipinagtataka ng mga imbistigador ay ang misteryo sa likod ng pagkawala ng nag-iisang estudyante na hindi na muling nahanap sa sumunod na mga taon. Ngunit patuloy pa rin ang paghahanap sa naturang dalaga kahit pa napakaimposible na raw iyon ayon sa mga pulis dahil pitong taon na rin ang nakakaraan."
"Nang magising ang nag-iisang nakaligtas na ginang mula sa trahedya, ay siya ang naging pangunahing suspek ng mga pulis. Anila ay baka pinlano ito ng ginang upang maghiganti subalit agad ding napatunayan na wala na sa tamang pag-iisip ang ginang at mahihirapan silang paaminin ito. At hanggang sa kasalukuyan, patuloy pa ring iniinbestigahan ang ginang tungkol sa mga totoong nangyari sa kasagsagan ng nasabing aksidente."