“Sige na!”
“Oo nga!”
Sambit nila kay Vince dahil nahihiya pa itong magpakitang gilas.
Pahumble pa! Akala mo naman talaga! Kahapon nga lang ay ang yabang-yabang niya!
“Sige na, Vince, para masimulan na rin natin ang race.” pagkukumbinsi pa ni Sir.
Napataray na lang ako nang dumiretso siya sa pool at naghanda sa panglangoy. Tignan mo, dami pang arte, lalangoy rin naman pala!
Lumingon lingon siya sa paligid at biglang kumindat nang magtama ang mga mata namin. Luh, gwapo ka? Ang hangin!
“Ready!” rinig kong sigaw ni Sir Adam bago pinatunog ang pito at sinimulan ang timer.
Napag-usapan kasi na kapag hindi lumagpas ng isang minuto ang pag oras sa kaniya ay bibigyan siya ni Sir ng plus points sa quiz.
Sino ba namang tatanggi sa plus points, ’di ba?
Kitang kita ng lahat ang bilis ng paglangoy niya at ang lakas ng hampas ng tubig. Hindi ko naman mapagkakaila na talagang magaling itong swimmer, mayabang nga lang.
“Nice!” rinig kong puri ng mga kaklase ko.
Hah!
“Good job, Vince,” puri sa kaniya ni Sir. “We’ll start the race soon, kaya magready na ang mga kasali.”
Sunod naman na pumwesto ang mga maglalaban laban, at isa na rito si Ian. 
Kanina ay pinaturuan kami ni Sir sa mga ka-pair namin kung paano lumangoy. Syempre, hindi naman ako mabilis matuto kaya ay ito, makikinood na lang muna ako. Normal lang naman siguro ’yon. Ngayon na lang naman ulit ako sumubok lumangoy.
“Okay, ready!” rinig kong sigaw ni Sir.
Sabay-sabay na pumwesto ang mga kalahok at nagsilanguyan nang pinatunog na ni Sir ang pito. Na-excite agad ako nang magsimula na silang lumangoy at magpaunahan.
“Go, Ian!” sigaw ko mula sa puwesto ko.
Isa kasi siya sa kasali sa unang race. Kailangan ay may isang contestant sa bawat pair ang lalaban. Hindi naman ako marunong lumangoy, kaya obviously ay siya ang sumali.
“Go!” sigaw ko pa lalo nang makitang nauuna na siya.
Napakabilis nilang lahat sa paglangoy ngunit si Ian pa rin ang nanalo.
Nilapitan ko ito at inabutan ng tuwalya, “Congrats, ang galing mo!”
“Wala ’yon. I’m not that good.” sambit niya bago ako tipid na nginitian.
Nahawa ako sa magandang ngiti niya kaya’t napangiti na rin ako. Grabe, hindi ata talaga ako mawawalan ng tama sa lalaking ’to.
Mabilis na natapos ang P.E. class na ikinadismaya naming lahat. Ito kasi ang pinakagusto namin sa P.E., kapag talagang maglalaro kami physically, hindi ’yong lesson lang sa room.
“Tara, canteen.” aya ni Raine.
“Ang sexy mo kanina, ah! Para kanino ka nagpapaganda?” asar ko rito.
“Ikaw nga itong nagpabango pa kahit naka rush guard, eh!” sagot nito na ikinatawa naming pareho.
Nagpabango kasi talaga ako kanina. Syempre, future ko ata ang ka pair ko, ’no! Kailangan ay mabango ako para maattract siya!
“Malapit na ang exam. Review tayo sa bahay niyo.” aya ko sa kaniya.
Kapag kasi malapit na ang exam ay madalas akong pumunta at tumambay sa bahay nila para magreview. Minsan naman ay para tumambay lang talaga.
“Sure kang magrereview ka? Parang ni isang beses ay hindi kita nakitang humawak ng libro kapag nasa bahay.”
Pabiro kong hinampas ang braso niya bago ko siya hinila papuntang bilihan ng snacks, “Akala mo naman! Nagrereview din naman ako, ’no!” depensa ko.
Totoo naman talaga. Hindi nga lang ganoon kadalas katulad niya kung magreview, dahil wala naman akong inaalagaang grades, pero hindi rin naman ako nagpapabaya.
“Sige. Magpapaalam ako kila Mommy. Tatanungin ko na rin kung pwedeng mag overnight ka.”
Mabilis ko siyang niyakap nang marinig ang sinabi niya. Gustong gusto ko talaga sa kanila dahil may sarili siyang kuwarto at may air conditioner pa.
“’Yon! Mag iimpake na ako pagkauwi!”
Agad naman siyang natawa at napailing pa, “Kahit isang pares lang ang dalhin mo. Baka mamaya ay isipin nila Mommy na maglilipat bahay ka!”
“Kung pwede lang ay matagal ko ng ginawa, ano. Ang saya kaya sa bahay niyo, hindi nawawalan ng ice cream sa fridge!” sambit ko habang inaalala kung gaano kapuno ang refrigerator nila.
Pakiramdam ko ay araw-araw silang namamalengke dahil parang hindi sila nauubusan ng pagkain sa fridge. Mapa-ulam, meryenda, o drinks man ay mayroon sa kanila.
“Santos!” napatigil kami sa pagkain nang marinig na may tumawag sa apelyido ko.
Pareho naming nilingon ang pinanggalingan ng boses at nakita si Chloe na naglalakad papunta sa puwesto namin.
“Chloe,” bati ko rito. “Anong meron?”
Hingal na hingal itong huminto sa harapan namin. Iniabot ko rin sa kaniya ang biniling tubig para makabawi ito ng lakas.
“Thanks,” ani nito. “Mamaya na raw ilalabas ang list ng mga nakapasa sa try out. Pinapapunta kayo ni Sir Perez sa office niya mamaya mamayang uwian.”
We nodded on her, “Sige, salamat!”
Nang makaalis na ito ay doon namin itinuloy ang pag-uusap. We chatted while eating.
“Magiging leader ba natin si Chloe next year?” tanong nito
I just shrugged, “Hindi ko rin alam. Pero sana, ’di ba? She’s really good. Sobrang dali pang kausap.” opinyon ko.
Isa kasi si Chloe sa mga member ng volleyball team dito sa school. STEM Student ito kaya hindi kami gaanong nagkakausap.
Nag try out din kami ni Raine para sa volleyball, at ngayon pala ilalabas ang list ng mga makakapasok.
“Mukhang hindi ako makakapasok.” sambit nito.
“Tingin ko nga ikaw ang makakapasok sa ’ting dalawa, eh!”
Actually, nag apply talaga ako sa volleyball team dahil sa ino-offer na scholarship. Sigurado kasi akong hindi ako makakakuha ng scholarship kung academics ang pag uusapan. Si Raine naman ay napilitan lang na mag try out dahil ipinalista ko siya. Malay mo naman, ’di ba?
We started playing volleyball as a hobby. Madalas ay nakakapaglaro kami sa tuwing P.E. noong highschool kaya masasabi ko naman na marunong kami at deserve naman namin ang spot sa volleyball team.
“May pupuntahan pa pala ako mamaya. Ikaw na lang ang tumingin kung nakapasok ako.”
“Saan? Saglit lang naman ’yon. Can’t you just go to see if we got in?” pamimilit ko.
Kaunting pagpilit ko pa rito at napapayag ko rin siya. Napagkasunduan naming bilisan lang  dahil may importante siyang lakad ngayong araw.
Naglalakad na kaming dalawa pabalik ng room, dahil may susunod pa kami g klase nang may biglang sumagi sa akin.
Natapon ang dala kong coke sa uniform ko!
Tiningnan ko ang suot ko at nakita ang napakaraming mantsa. Mapapatay ako ni Tita nito!
“Ano ba?” irita kong tanong rito.
Mas lalong kumulo ang dugo ko nang makita kung sino ang nakabunggo sa akin.
Bakit ba sa tuwing magkikita kami ay gulo na lang ang nangyayari?
“Sorry, I didn’t mean to—”
“Oh, talaga ba? Sinasadya mo, eh!”
Napatingin ulit ako sa suot ko at talagang nag mantsa na ang natapong coke!
“I promise, I didn’t mean it. That’s just an accident. Palalabhan ko na lang.”
“Dapat lang!”
Agad ko siyang tinalikuran dumiretso ako sa locker room para kumuha ng pamalit. Buti na lang at may dala akong shirt!
“Humanda talaga sa ’kin ’yan kapag may natirang mantsa sa unifrom ko!”
Bakit ba parati na lang niyang pinapasama ang araw ko?! What is wrong with him!
“Easy ka lang. Hindi naman daw niya sinasadya.”
I closed my eyes intently, “Raine, I don’t really care kung sadya man o hindi. Ang uniform ko ang problema rito. I can’t let Tita see this mess." mahinanong sambit ko.
Nang matapos kong makapagbihis ay patakbo kaming dumiretso sa room. Naabutan pa namin ang susunod na prof sa may pintuan, at buti na lang ay hindi masama ang timpla nito. She just let us in.
“Pag may natirang ni isang mansta riyan, ikaw ang ihaharap ko sa Tita ko.” mahinahon ngunit may diin kong asik sa kaniya
“Meet the family agad? ’Di mo pa nga ako hinahayaang manligaw.” pang-aasar pa nito na mas lalong kinainis ko
I tried my best not to hit him. Ayokong dumiretso sa office!
“Umayos ka.” banta ko rito bago bumalik sa sariling pwesto.
“Biro lang. I promise I’ll make sure that the stain will be removed.”
Tinarayan ko na lang ito at hindi na sumagot pa. Ayoko ng sirain pa ang mood ko.