REESE
Abala ako ngayon sa paglalagay ng mga damit ko sa maliit na luggage bag.Bukas kasi makalawa ang biyahe ko patungong maynila.Labag man sa kalooban ko ay wala akong nagawa sa kagustuhan ng aking nanay.Ikakasal kasi ito sa ibang lalaki.Simula ng mamatay ang tatay ko ay kaagad itong naghanap ng trabaho sa maynila at ilang taon na din kaming hindi nagkikita hanggang sa nabalitaan ko na lang na nakatakda na itong ikasal.Dahil sa kagustuhan ko rin na makita ang nanay ko ay susundin ko na lamang ang nais nito.Tamang-tama dahil wala pa naman ang enrollment sa gusto kong pasukang eskwelahan para sa pagko-koliheyo ko.Gusto kong makapagtapos ng Hotel and Restaurant Management iyon talaga ang pangarap ko noon pa.Hindi rin ako nahirapang makakuha ng scholarships dahil masasabi ko rin naman na may laman ang utak ko hindi nga lang to the highest level pero kaya kong ipasa ang lahat ng examinations sa pag-aaral.
Nag-iisang anak lang ako at kasalukuyan akong nakikitira sa kapatid ni nanay na si Ante Fe.Simula ng lumuwas is nanay ng maynila ay itinuring ko na rin itong tunay na Ina at itinuring niya rin naman akong tunay na anak kahit na matandang dalaga ito.
Tumutulong ako kay Ante Fe sa pagbebenta ng isda sa palengke tuwing araw ng linggo.Minsan naglalako rin kami ng mga kakanin sa aming baranggay.
At ngayong aalis na ako ay hindi ko talaga maiwasang malungkot.
"Mag-iingat ka doon, Reese.Iba ang maynila dito sa probinsiya natin.Lahat ng karahasan ay makikita mo doon.Sana huwag mong pababayaan ang sarili mo,"
Natigil ang pag-aayos ko ng mga damit ng maulinigan ko si Ante Fe mula sa likuran ko.Parang nilamukos ang puso ko dahil sa matinding awa.Naaawa ako sapagkat mag-isa na lamang itong magtitinda sa palengke at mag-isa na lamang itong kakain sa hapagkainan.Ngunit natigilan ako.Bakit ko kailangan makaramdam ng ganoon eh pagkatapos ng kasal ni nanay ay babalik naman ako kaagad dito sa probinsiya.Siguro dahil sobrang napamahal na ako kay Ante Fe kaya ganoon na lamang ang nararamdakaman ko.Masyado rin touchy ang mga paalala nito kaya hindi ko maiwasang lihim na mapaiyak ngunit saglit lang iyon dahil mabilis kong pinahid ang aking mga luha.
Dahan-dahan akong humarap dito.
"Salamat po sa mga paalala, mag-iingat po ako doon.Huwag po kayong mag-alala, makakabalik naman po ako kaagad pagkatapos ng kasal ni nanay."
Pilit itong ngumiti atsaka niyakap ako.Ikumusta mo na lang ako kay ate.Sabihin mong miss na miss ko na siya." anito.Tumango lang ako at muling ipinagpatuloy ang pag-aayos ng aking mga kagamitan.
Sinulit ko ang mga pagkakataong hindi pa ako nakakaluwas ng maynila.Todo ang pagtulong ko kay ante Fe sa pagtitinda ng mga isda sa palengke.Naglinis rin ako ng kabuuan ng bahay.
Hindi ko maiwasang mapangiti habang naglilinis.Ang daming ibinilin sa akin ni ante Fe na para bang hindi na ako babalik pa at sa maynila na maninirahan.
Pagkatapos kong maglinis ay ipinagluto ko ito ng paborito nitong adobong manok.
Inaamin kong super-excited ako sa isiping luluwas ako ng maynila for the first time.Maliban sa gusto kong makita si nanay, gusto ko rin masilayan ang lugar ng kamaynilaan.Gusto kong makakita ng naglalakihang mga building at billboards na hindi ko nakikita dito sa probinsiya.
Ayon pa kay ante Fe, nandoon din daw ang lahat ng karahasan sa lungsod ng maynila.May mga holdupper, kidnapper, killer, drug addict basta marami pang iba.Hindi rin daw sariwa ang hangin doon dahil sa polusyon.Sa totoo lang hindi naman ako nababahala sapagkat hindi naman ako magtatagal doon.Hindi ko rin kasi maaatim na mag-stay doon ng matagal dahil kay Rigor, ang childhood Bestfriend at crush ko.Kahit pa alam kong magkaiba kami ng feelings, ay umaasa pa rin ako na balang araw na magkaroon din siya ng crush sa akin.
Pareho kaming magko-koliheyo ni Rigor sa iisang eskwelahan at masaya ako sapagkat pareho kami ng kursong gustong kuhanin.
Bago ako umalis ay gusto kong magtapat kay Rigor tungkol sa lihim kong pagtingin dito.
"Reese, o anak saan ka pupunta?" takang tanong sa akin ni ante Fe ng makitang lumabas ako ng bakod.
"Sa bahay po nina Rigor.May gusto lang po akong sabihin," nakangiti kong tugon.
"Huwag Kang magtatagal ha dahil maya-maya lang ay ihahatid na kita sa bus terminal," anito. "Kung sana sinunod mo na lang ang gusto ng nanay mo naag-airplane patungong maynila, hindi ka na dapat nagtitiis sa bus na iyon."
Natigilan ako.Gusto ni nanay na mag-eroplano ako sa biyahe.Balita ko din na malaking isda ang nabingwit ni nanay.I mean may datung ang mapapangasawa niya.Ayaw ko lang talaga sumakay sa ganoong sasakyan kasi may fear of heights kasi ako.Hindi rin ako kumportable kasi masyado akong advance mag-isip.Ayaw kong mag-plane crush ang sinasakyan ko at magkataon na bumagsak iyon sa ocean deep at lamunin ako ng maraming pating.Ayaw kong masayang ang beauty ko.Paano na lang si Rigor.May pangarap pa ako na magkaroon ng anak sa kanya.
Napailing na lang ako dahil sa itinatakbo ng isipan ko.
"Hoy dzai! itigil mo na nga ang pag-iilusyon mo! unahin mo ang pangarap mong makapagtapos hindi iyong maagang mabuntis!" palihim kong sermon sa sarili ko.
"Oh Reese naparito ka?"
Tila bigla akong lumutang sa alapaap ng marinig ang boses ni Rigor.Yumuko ako at lihim na kinagat ang aking labi.Ang gwapo niya talaga.
"Halika pasok ka," dugtong nito.Sobrang bilis ng pagtibok ng puso ko sa mga sandaling iyon.Lalo na nang kuhanin nito ang kamay ko at marahan akong hinila papasok sa loob ng bahay nito.Inalalayan ako nitong makaupo sa upuang yari sa narra.
"Gusto mo ng Juice o tubig?"
"Tubig na lang," mabilis kong tugon.Nagtungo ito sa kusina upang ipagtitmpla ako.
Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng bahay nina Rigor.Medyo mas maayos ang bahay nito kumpara sa tinitirahan namin ni ante Fe.Yari lang kasi sa pawid ang bahay namin at medyo may kaliitan pa iyon.Samantalang yari naman sa bato ang bahay nitong si Rigor.Ngunit kahit ganoon pa man ang estado ng pamumuhay namin, ay masaya pa rin ako sapagkat maraming tao diyan sa tabi-tabi at walang matirahan at dapat kong ipagpasalamat iyon sa diyos na hindi ko naranasan ang ganoon.
Ang mahalaga ay masaya kami ni ante Fe sa kabila man ng lahat.Ayon sa kwento ni nanay noon, minsan nang nakapagtrabaho sa maynila si ante Fe at nakatagpo na rin ng lalaking nagpatibok ng kaniyang puso ngunit naging dahilan rin ng paghinto niyon.Nasaktan siya sa unang pag-ibig at simula niyon ay hindi na muli ito umibig pa.Palagi rin tikom ang bibig nito sa tuwing nagtatanong kami kung ano ang dahilan ng paghihiwalay nila noong dating kasintahan.
"Here."
Napaigtad ako ng biglang sumulpot si Rigor at bitbit na nito ang dalawang baso na naglalaman ng Juice.Maingat nitong inilapag iyon sa mesang nasa harapan ko.
"Salamat."
"Bakit nga pala naparito?" balik nito sa tanong kanina.
Napalunok ako at mabilis na ininom ang juice.Hindi ko alam pero parang biglang umurong ang dila ko.Dapat ko na ba talagang magtapat dito.
"Aalis na ako maya-maya,"
"Ha? saan? bakit ka aalis?" sunod-sunod nitong tanong.
"Sa maynila." tipid kong tugon.
Bigla itong tumabi sa kinauupuan ko at mataman akong pinakatitigan.
"Iiwan mo na ang bestfriend mo?" tila dismayado nitong saad. " Paano ang pag-aaral mo? 'di ba may usapan Tayo na sabay tayong mag-e-enroll?"
"Ang OA mo naman.babalik din naman ako kaagad.Siguro mga dalawang araw lang ako doon pagkatapos ng kasal ni nanay." nakangiti kong saad.
Napakamot naman ito sa ulo. "Akala ko naman for good ka na talaga doon." natatawang saad nito. " Ikakasal na pala ang nanay mo and good thing makikita mo na siya at last."
"Oo." tipid kong tugon. " Ah Rigor," nag-aalangan kong saad ng maalala bigla ang tunay kong pakay dito.
"Yes?"
"May sasabihin sana ako sa'yo sana huwag mo akong pagtawanan." kinakabahan kong wika.Pakiramdam ko biglang nanlamig ang boung katawan ko at ramdam ko ang panunuyo ng mga labi ko.
"What is it?" kunot-noo nitong
"Ah hindi na ako magpapaliguy-ligoy pa.Naparito talaga ako para ipagtapat ang isang bagay." lakas-loob kong saad.
Tila bigla itong naging interesado at mataman akong tinitigan.
"Ano nga iyon,Reese?" naiinip nitong tanong.
"Noon pa lang crush na kita." mabilis kong saad sabay takip ng mga palad ko sa aking mukha dahil sa sobrang hiya.Naramdaman kong marahan nitong inaalis ang nakatakip kong mga palad sa aking mukha at tumunghay sa akin ang napakalapad na ngiti ni Rigor.Hindi ko tuloy alam kung ano ang mararamdaman.Parang gusto ko nang magtago sa isang sulok upang ikubli ang aking namumutlang mukha.
"Are you serious?" anito sabay hawak sa baba nito at tila may iniisip.
"Sa tingin mo ba?" naiinis kong saad. " Makaalis na nga!" inis kong saad sabay tayo ngunit mabilis nitong nahawakan ang kamay ko.
"I'm sorry I just wanna make sure.Okay, sinasagot na kita." nakangising saad nito.
Halos lumuwa ang eyeballs ko at hindi makapaniwalang tumingin dito.
"Nanligaw ba ako?"
"Yes."
"Anong yes?" inis kong tanong. "Panliligaw na ba iyon? nag-confess lang naman ako." giit ko.
"Pareho lang naman iyon my dear." anito sabay kindat. "In a relationship na tayo." seryosong saad nito.
Napailing na lang ako pero at the same time ay nagdiwang ang puso ko.Akalain mo, nang dahil sa confession ko na iyon biglang naging kami? Akala ko pa naman makatanggap ako ng rejections mula sa childhood crush ko.
"Can I kiss you?"
"Ha?" naalarma kong tanong.
"Joke lang." nakangising saad nito. " Mga bata pa tayo para sa bagay na iyon at alam nating may pangarap pa tayo." anito. " Bumalik ka agad ha?" anito sabay yakap sa akin ng mahigpit. "Hihintayin kita.Sabay tayong mag-e-enroll, remember?"
Nakangiti akong tumango.Walang pagsidlan sa galak ang puso ko sa mga sandaling iyon.