Daru cant help but to feel helpless. Paanong nagawang mapatumba siya nito?
"Who are you really Ruske?" natigilan ang babae sa paglapit sa kanya at blanko ang mukhang nagsalita.
"Just someone you should not have played with.." mahinang ani nito na hindi niya narinig ang dulo ng sinabi, kasabay non ang pagbukas ng pinto at pagpasok ng ilang mga guwardiya kasama ang ilang estudyante.
"What happend here!" sigaw ng Principal na si Mr. Lacambra.
Walang nagsalita kaya agad na itinuro ni Daru si Ruske.
"Her! She did this to me!" ipinakita niya ang nasaktang braso.
Dahil sa nangyari ay mas lalong pumangit ang image ni Ruske sa buong student body.
Ang magulang ni Daru ay humarap sa kanya sa disciplinary office na galit na galit.
"Calm down Madam, we'll make sure to settle this well." Principal Lacambra said patiently tsaka ito masamang tumingin sa kanya.
"Calm down?! We pay amountful to this school to take care of our kids, hindi para lang saktan ng kung sinong mababa. I want her out of this school and jailed." tukoy ng ginang kay Ruske.
Naiiling si Principal Lacambra na tumingin sa kanya.
"I need your guradian, Ms. Akagami."
"Hindi na kailangan." kalmado niyang ani.
"What?!"
"I don’t have a guardian."
"Are you serious Ms. Akagami?"
Seryoso niya itong tiningnan na naputol sa sigaw ng ginang.
"Ha! Ang lakas ng loob mo bata. Mabubulok ka sa kulungan!" ani ng isang nanay.
"Why would she be in jail, it is Daru's fault." pagsingit ni Dominus na nasa tabi niya.
Galit na tumingin ang ginang dito.
"I can and I will, hindi mo ba ako nakikilala iho?" sarkastikong pagmamayabang nito.
Dominus then just chuckled.
"Kahit ikaw pa ang pinakamayamang tao sa mundo, you can't flipped the situation around, nangyari na ang nangyari at pagbali palikbatarin mo man ang mundo it is your son's fault." ginanap nito ang kanyang kamay.
She lock gazez at him. He was just looking at her while smiling like saying everything would be okay.
Bumaba ang tingin niya sa kamay nitong mahigpit na nakahawak sa kanyang palad. She tried to free her hand ngunit lalong humigpit ang kapit nito.
"This school is fair Ms. Ruiz, maraming makakapagpatunay na ang anak mo ang may kasalanan. And before you bragged who you are, kilalanin mo muna ang pinagmamayabangan mo. By the way, nice meeting you the name is Dominus Sevidal." puno ng otoridad nitong saad na nagpatigil sa ginang.
Wala ng nagawa ang ginang kundi ang tumingin ng masama sa kanila.
Dominus then dragged her out of the office. Para namang mga tarsir ang mga schoolmates nila na napapatingin sa magkawak nilang kamay.
Huminto sila sa isang bakanteng silid.
"Bakit tayo andito?" tanong niya. She looked around, the room is quite clean. May mga sopa doon na pwede ng pagtulugan o pagpahingaan.
She doesn't know na may bakante palang building dito at walang pumupunta para tumambay but that's understandable. The building is just two floors at may nakita siyang No enter policy kanina.
"This is my usual spot." simpleng sabi lang nito saka sumandal sa couch.
Maybe as a Student council he got an access lalo pa at si Ranzeya ay parang close dito.
Usually she would see him with the Student council's and Ranzeya is the President while Dominus is a Vice President.
Pinat nito ang katabing espasyo, pahiwatig ns inaanyayaan siya nitong maupo.
Inalis nito ang jacket na suot saka biglang nahiga ngunit ginawang unan nito ang kanyang binti.
Gulat niyang dinungaw ito pababa.
"Why are you--"
"Ssshhh." he put his forefinger to her lips cutting her of. Ang daliri nito ay pumasada sa labi niya at dumama doon.
His brown eyes were glinting with some adoration.
"Let's rest baby." mahinang saad nito bago pumikit.
Saglit niya pang pinanood ito matulog bago siya hilahin ng antok.
She woke up by the familiar feeling. Someone is watching her. Mabilis siyang nagmulat ng mata at nadatnan si Dominus na nakatunghay sa kanya.
"Hapon na." anito.
"Uuwi na ako." anya at nagmadaling tumayo.
"I will bring you home." taka niyang tiningnan ito.
"I'm fine." anya at akma ng aalis ng hawakan siya nito sa braso na agad niyang binawi hindi dahil sa karaniwang dahilan na naaalibad baran siya kundi dahil sa kuryenteng naramdan niya ng hawakan siya nito.
"Please don't do that again." malumanay niyang sabi.
Sa kabila ng pagtanggi ay humantong pa rin siyang nakasakay sa kotse nito para ihatid siya pauwi.
"Thank you for this day." ngumiti siya dito.
Tumango ito at sumilip sa kanyang likod. "So this is where you live."
Tumango siya.
"Do you have a company there?" tanong nito."
"I live alone, my parents are somewhere... out there." hindi naman na ito nagtanong pa.
"Okay then take care, go inside, I'll watch you." as soon she turn her back, her smile faded into an expressionless one.
Lumingon siya ng maabot niya na ang pinto, she saw him smiled and drove away. Pagkapasok ay diretso siya sa banyo na naligo at nagbihis.
Mabilis niyang binuksan ang laptop at tiningnan ang file na mensahe ni Nakazan.
She felt exitement as she open the file. The truth is pinilit niya lang si Nakazan tungkol sa bagay na ito. The latter can’t do anything but to obey her.
Sinamantala niya ang pagkakataon na nakaratay sa kama ng ospital ang kanyang ama upang alamin ang kanyang nakaraan. Matagal ng natutulog ang ama doon at hindi gumigising. Ang sabi ng doctor ay na comatose daw ito at kung magkakataong mawawala ito ay siya na ang susunod na maupo sa trono.
There was a picture of a place that is being burned down. The place is a total mess and chaos.
'Kaburagi Empire' Basa niya sa baba ng larawan.
The next photo was an arena and there were kids fighting. Sa tantiya niya ay nasa walo hanggang sampung taon ang mga edad nito.
Pinapalibutan ito ng mga manonood na natutuwa sa nakikita at nagpupustahan.
Red Arena... Pumitik ang kanyang ulo sa sakit.
(Flashback)
"Himari!, you hard headed kid!" galit na sigaw ng lalaki habang pinaluhod ang bata sa batuhan.
Umiiyak ito at napakarumi, puno ng pasa at galos ang katawan.
"20 lashes!" sigaw muli ng lalaki bago nilatigo ang kanyang katawan.
The awful sound the child produce is truly heartbreaking.
Sa kabilang dako ay pilit na ipinapanood sa iba pang bata ang gingawang parusa sa kanya. Umiiyak ang mga ito sa takot.
"This will happen to all of you if you dis-obey us!" tinuro nito ang ibang bata na takot na nagsiksikan.
"Damian..." napatigil ang lalaki sa paglatigo niya ng dumating ang matandang lalaki na may hawak na baston.
Yumuko ang lahat sa lalaki upang magbigay galang.
"Report." utos nito.
"The Red Arena is good. These kids are good fighters except for these one." tinuro nito ang batang nakaluhod na sadyang maliit pa kung ikukumpara sa ibang bata na naroon.
"Stand little girl." Pilit tumayo ang bata kahit nahihirapan. Her innocent doe eyes were full of tears.
"Weak." disgustong anito.
"What's her violation?"
"She wont fight King."
Bumuntung hininga ang matanda at iginala ang paningin sa ibang bata.
Tinuro nito ang isang nangingibabaw sa lahat. Isang batang lalaki na seryoso ang muka.
Sa lahat ay makikitang ito ang pinakamalakas. Mula sa tindig at pangangatawan.
"You, come here boy." matigas na tawag nito. The boy then walked towards the man.
"What's your name kid?"
"Kayge."
"Teach this kid the importance of fighting." anito sa lalaki at tinuro ang batang babae.
Takot na umiling ang batang babae.
"Ayoko..." nanginginig at umiiyak na sigaw nito. Dinala sila sa Arena na walang tao. Tanging ang ibang bata at ang dalawang lalaki lamang ang naroon.
The girl stood frozen at the middle, afraid to move. She was afraid.
"Fight!" malakas na tumunog ang bell.
"I don't want!" takot na sumigaw ito saka tumakbo palayo. But the Arena was caged and she can't escaped.
She looked at Kayge who's coldly looking while advancing at her. She sobbed loudly, her little figure were shaking.
Her body was already aching and she cant take no more beating.
"Kayge stop!" she desperately yell at him, but he is a stone.
"N-no! A-ayoko dito! Ibalik niyo ako kay mommy ko! Bad kayong lahat!" the girl then wailed loudly.
Before she even knew it. The boy had punched her in her gut. Her frail body dropped at the cold floor.
Namilipit sa sakit ang bata. With all the things that had happen today, she finally close her eyes. Tired from the beatings, she lose her conciousness.
The old man then clapped and grin at the boy.
"Bravo, bravo!" ginulo nito ang buhok ng bata. Hindi na nito nakita ang pagkuyom ng kamao ng batang lalaki.
"Isolate the girl." Binuhat ni Damian ang batang babae na tulog. Puno ng natuyong luha ang muka nito. Her angelic figure was not hidden despite bruised and scars.
Damian then sighed. This girl was just six years old, the youngest and the most fragile in the group but he can't do anything but to make her strong.
(end of fashback)
RUSKE opened her eyes, her breathing ragged. She hit her head, again and again. Nanakit ito.
Kayge...
Kayge...
Kayge...
She clenched her fist at the sudden memory that appeared in her dreams. One thing is for sure, she was one of those kids and to top of it all, the weakest.
All of the people who hurt her will pay. She doesn't have a heart anymore after all the things she went through.