“TUMAWAG ka sa’min ng Papa mo kung naroon ka na sa pupuntahan niyo.” bilin ng ina ni Faith na si Fatima habang hinahatid siya nito sa labas ng gate ng bahay nila. “Huwag mong pababayaan ang sarili mo roon. Kumain ka din sa tamang oras, Faith.” dagdag na bilin pa ng ina.
            Tumango si Faith. “Okay po, Ma.” sagot niya rito habang nakangiti.
            “Mag-ingat ka.” sabi pa ulit ng ina sa kanya.
            “I will, Ma.” sabi niya. Hinalikan niya sa pisngi ang ina bago siya naglakad palapit sa kotseng naghihintay sa kanya. Na-discharge na kasi si Xavier sa ospital at ngayon na ang alis nila papunta sa Batangas kung saan ito magpapahinga ng isa o dalawang linggo para gumaling. Pagkalapit niya ay agad siyang sinalubong ng driver ng mga Brillantes. Ito ang maghahatid sa kanya patungo sa Batangas kung saan matatagpuan ang private resort ng kapatid ni Xavier na si Ylac. Kinuha nito ang bitbit niya at iniligay nito iyon sa likod ng kotse. Pagkatapos niyon ay binalikan siya ng driver at pinagbuksan siya nito ng pinto mula sa backseat ng sasakayan.
            “Thank you po!” magalang na wika ni Faith bago siya sumakay sa loob ng backseat. Nanlaki ang mata ni Faith sa sobrang gulat ng makita si Xavier na nakaupo din sa backseat ng sasakyan habang nakapikit ang mga mata nito. Hindi kasi inaasahan ni Faith na sabay silang pupunta ni Xavier sa Batangas. Ang alam kasi niya ay nauna na ito roon at susunod na lang siya. “H-hello po, Sir.” bati niya. Saglit na iminulat ng binata ang mata para tingnan siya bago ito muling pumikit. Napaismid si Faith dahil sa hindi pagpansin ni Xavier sa pagbati niya. Hindi man lang ito gumanti ng bati sa kanya. Hindi na lang kumibo si Faith. Kinuha na lang niya ang kanyang cellphone at earphone sa loob ng bag. Makikinig na lang siya sa paborito niyang kanta sa kanyang cellphone para hindi siya mainip habang nasa biyahe sila.
            Faith was humming her favarorite song. Habang itinatapik-tapik ang mga daliri sa kanyang hita. Nang mainip si Faith ay binalingan niya si Xavier sa kanyang tabi. Hanggang ngayon ay nanatili pa rin itong nakapikit kaya nagkaroon tuloy siya ng pagkakataon para pagmasdan at i-access itong mabuti. Una niyang pinagmasdan ang malalagong kilay ng binata. Sumunod ang matangos na ilong nito hanggang mapatuon ang tingin sa mapupulang labi ni Xavier. Napalunok at namula ang magkabilang pisngi ni Faith ng maalala niya ang insidenteng nangyari sa kanilang dalawa kahapon. Iyong aksidenteng nahalikan niya ito ng hindi sinasadya. Iyong paglalapat ng mga labi nila. Hindi makapaniwala si Faith na dumampi ang labi niya sa labi ng binata. Lalong namula ang magkabilang pisngi ni Faith ng biglang nagmulat ng mata si Xavier at huling-huli siya nitong tinititigan niya ito.
            “Akala kop o Sir tulog kayo?” nakangiwing wika ni Faith kay Xavier.
            “I can’t sleep if someone looking at me.” sa halip na wika ng binata habang nakakunot ang noo na nakatitig sa kanya.
            Namilog ang mata ni Faith. “I’m not looking at you. Excuse me?” defensive na wika niya. Agad naman niyang natutop ang bibig ng mapagtanto kung ano ang nanulas sa kanyang bibig.
God, Faith! You’re defensive! sita niya sa sarili.
Mabuti na lang at hindi na nagkomento ang binata. Muli nitong ipinikit ang mga mata. Ibinaling na naman ni Faith ang paningin sa labas ng bintana. Tumaas ang kamay niya upang hawakan ang kaliwang dibdib ng maramdaman hindi normal ang tibok niyon. Nagpakawala na lang siya ng malalim na buntong-hininga saka niya ipinilig ang ulo.
“Manong anong oras tayo makakarating sa pupuntahan natin?” tanong ni Faith sa driver ng i-alis niya ang tingin sa labas ng bintana.
“Naroon na tayo ng bandang alas sinko, Ma’am.” sagot nito ng tingnan siya nito mula sa rearview mirror.
Tumango-tango naman si Faith. “Ano nga pala ang pangalan niyo, Manong?” tanong muli ni Faith rito.
“Joaquin, Ma’am.” magalang na sagot nito.
“Ayy…Manong Joaquin, huwag niyo na po akong i-ma’am. Tawagin niyo na lang po akong Faith.” nakangiting wika niya sa matanda. Para hindi mainip si Faith sa biyahe ay kakausapin na lang niya si Manong Joaquin. Para malibang siya at malibang din ang matanda. Mahaba-haba din ang biyahe nila.
“Faith.” banggit nito sa pangalan niya. “Bagay sa’yo ang pangalan mo. Kasingganda mo.” nakangiting wika ni Manong Joaquin habang ang atensiyon nito ay nasa kalsada.
Inipit naman ni Faith sa kanyang tainga ang ilang buhok na na tumabing sa kanyang mukha. “Alam ko po.” sabi niya sa natatawang tinig. Narinig din niya ang mahinang pagtawa ni Manong Joaquin.
“May boyfriend ka na ba, Faith?” mayamaya ay tanong nito.
“May balak po ba kayong ligawan ako, Manong?” nakangiting biro niya sa matanda dahilan para matawa ito.
 “Naku! Mahal na mahal ko ang asawa ko.” natatawang wika naman ni Manong Joaquin.
Napangiti naman si Faith sa sagot ng matanda. “Ang swerte naman ng asawa niyo, Manong.” sabi niya.
“Hindi. Sa aming dalawa ay ako ang maswerte dahil mahal din niya ako.” sagot nito ng tumingin ito sa kanya mula sa rearview mirror ng kotse.
“Nakakakilig naman po kayo.” sabi ni Faith na nakangiti. Halatang mahal na mahal ni Manong Joaquin ang asawa nito. Maswerte silang pareho dahil mahal na mahal nila ang isa’t-isa. “Sana makahanap din ako ng lalaking kagaya niyo. Iyong mapagmahal na lalaki.” tila nangangarap na wika ni Faith. She hoped na sana ay makatagpo din siya ng lalaking mamahalin niya at lalaking mamahalin din siya.
“Alam mo Faith may inilaan ang tadhana na magmamahal para sa atin. Nakita ko na ang akin, nang makita ko si Delah ang asawa ko.” tukoy ni Manong Joaquin sa asawa nito. “At huwag kang mag-aalala, Faith. Darating ang araw at makikita mo rin ang lalaking magmamahal sa’yo ng lubos at mamahalin mo ng tunay.”
Napangiti muli si Faith sa turan ng matanda. Sana makilala na agad ni Faith ang lalaking nakatadhana sa kanya. “Excited na po akong dumating at makilala siya. Huwag kayong mag-alala, Manong Joaquin. Kapag dumating at nakilala ko siya ay invited kayo at ang pamilya niyo kapag ikinasal na po kami.” sabi niya at binuntutan niya ng tawa. Napatigil lang siya sa pagtawa ng marinig niya ang boses ng kanyang katabi.
“Quiet.” ani Xavier. Kahit nakapikit ang binata ay magkasalubong pa rin ang kilay nito.
Inismiran ni Faith ang binata kahit hindi nito iyon nakikita. KJ talaga ang lalaking ito sa kasiyahan nilang dalawa ni Manong Joaquin.  “Sana manong hindi masungit iyong lalaking nakatadhana sa akin. Kasi kapag nagkataon itatapon ko talaga siya sa ilog Pasig.” biro ni Faith kay Manong Jaoquin. Narinig niyang tumawa ang matanda pero agad itong tumigil ng muling nagsalita ang masungit na katabi niya. Tumahimik na lang silang dalawa ni Manong Joaquin. Itinuon na lang ng matanda ang atensiyon sa pagmamaneho samantalang ibinaling naman ni Faith ang tingin sa labas ng bintana. Saka kinuhang muli ang cellphone at muling inilagay ang earphone sa kanyang magkabilang tainga. Naghanap siya sa kanyang playlist kung ano ang gusto niyang ipatugtog. Nang mahanap niya ang paborito niyang kanta ay iyon ang ipinatugtog niya. Umayos din siya ng upo at isinandal ang likod ng ulo sa headrest ng backseat ng sasakyan. Ipinikit na rin niya ang mga mata hanggang sa tuluyan na siyang nakatulog.
Naalimpungatan si Faith ng maramdaman niya ang mahinang pagtapik sa kanyang braso. Kinusot-kusot niya ang mga mata at marahang iminulat iyon.
            “Finally, you’re awake.” nanigas si Faith mula sa kinauupuan ng marinig ang baritonong boses na iyon. Nang mag-angat siya ng tingin ay sumalubong sa kanya ang maitim na mata ni Xavier. Nanlaki din ang mata niya ng mapagtantong nakasandal pala siya sa balikat nito at ang isang braso naman ng binata ay nakapulupot sa baywang niya. Mabilis siyang humiwalay rito at umayos ng upo. Inayos din niya ang medyo nagulong buhok dahil sa pagsandal niya sa headrest kanina at ngayon sa balikat nito.
            “Nandito na ba tayo, Sir?” tanong niya sa binata ng balingan niya ito.
            “Yes.” simpleng sagot ni Xavier. Inalis niya ang tingin sa binata at inilipat ang tingin sa labas ng bintana ng kotse. Napangiti ng maluwang si Faith ng makita niya ang asul na asul na karagatan. Bigla niyang nakalimutan ang presensiya ni Xavier at dali-daling binuksan ang pinto sa backseat at lumabas ng kotse. Hinawakan niya ang mahabang buhok dahil hinahampas ng hangin iyon saka siya tumakbo palapit sa dalampasigan. Ipinikit niya ang mga mata habang humahaplos ang malamig na hangin sa kanyang mukha. Hinayaan lang din niya na hampasin ng agos ang paa niya. Hindi niya alintana kahit nababasa ang sneakers na suot niya. Faith took a deep and long breath. Matagal na rin noong panahong nakapunta si Faith sa isang beach. Masyado kasi siyang busy sa trabaho kaya nakalimutan na niyang magbakasyon.
Nang lumingon si Faith sa kanyang pinanggalingan ay nakita niya si Xavier na matamang nakatingin sa kanya. Nakaupo pa rin ito sa backseat ng sasakyan at nakasungaw lang ito sa nakababang salamin ng sasakyan nito. Inipon niya ang mahabang buhok sa kanyang gilid dahil sa lakas ng hangin. Tumatabing kasi ang buhok sa kanyang mukha. And then she smile sweetly and then she waved her hand at him.