Inalis ko na lamang ang paningin ko sakanya at tinitigan ang mga baso sa mesa, kahit na hindi ko na nakikita ang mukha nya ramdam ko parin at nakikita sakaling isipan ang mukha nya ngayon at halatang nakatitig parin sya saakin hanggang ngayon
"Hindi biro lahat ng pagmamalupit na pinagdaanan ko Shaira hindi porket hindi mo yun naranasan gagamitin mo na yung buto saakin diba nakita mo kung paano ako binugbog noon ni papa? Umiyak ka pa nga non diba? Duon pa lang alam kong takot ka na tapos ngayon magagawa mong magbiro? Eh kung ikaw kaya yung bugbugin ko magdamag tignan natin kung hindi ka madala. Hindi mo ba naiisip yon? At kung naiisip mo dyan sa utak mo na sinesermunan naman kita nang sobra pwes hindi ito sobra," sabi pa nya habang nakatayo sa likuran ko
Dahan dahan ko syang hinarap habang nakayuko "Alam ko Sammy, paumanhin lubos akong nagsisisi sa mga birong hindi nakakatuwa alam ko ang naging epekto non sayo alam ko rin na maaring ikasira iyon muli ng isipan mo patawad hindi na mauulit,"
"Baket, may balak ka bang ulitin yun? Subukan mo lang kilalang mo ko kilala mo ang ugali ko mabait ako pero hindi palagi. Alam mo kung paano ako magalit at mainis mas demonyo ako sa demonyo," pananakot pa nya.
Tumango tango na lang ako sakanya sabay balik ang tingin sa baso sa lamesa tinitigan ko na lamang ang mga ito upang makaiwas sa kahihiyan na ipaparamdam ni ate. Sa malamang ay  titigan ako nito hanggang sa unti unti kong maramdaman ang kahihiyan. Syempre labintatlong taon ko syang kasama kaya alam ko na yun.
Paika-ikang lumapit saakin si tita sabay lagay ng isang supot sa lamesa tumayo naman ako sabay alalay sakanya sa pag-upo bahagya pa ngang nanginginig ang kamay nito. "Ate kakain na!" sigaw ko.
Lumapit naman ito kaagad sabay upo, yumuko ito sa mesa at nagtanda ng krus. Nanahimik lamang itong nakapikit paniguradong nagdadasal na si ate kaya sinabayan ko na rin sya napansin ko naman na umalis sa tabi ko si tita at parang hindi makahinga ngunit pinagpatuloy ko na lamang ang pagdarasal dahil mas importante ito.
Hinawakan ni Sammy nang mahigpit ang kamay ko at malalang pinipilit ito "Maraming langis sa kwarto ang nakita ko tapos parang may fetus sa bote pakiramdam ko tuloy ay hindi tayo ligtas rito" bulong nya sakin
Tumindig ang balahibo ko at nanlaki ang mga mata ko, "Saan? Saan banda? Sigurado ka ba dyan? Mukha namang matinong tao si tita ah,"
Muli nanaman nyang nilamutak ang mukha ko, "Tita ka nang tita, tita mo ba yan? Eh ano naman kung mukhang mabait yan ikaw nga mukhang mabait pero hindi yan pa kaya?"
Napakunot naman ako ng noo sakanya "Mabuti naman ako ramdam ko sakanya na mabuti rin sya komportable ako kay tita,"
Napakibitbalikat ito sa akin "Siguro, parehas kayo ng ugali kaya magaan yung loob mo sakanya ganon kase yun eh kung ano ang ugali mo duon ka,"
"Oo parehas kaming mabait kaya komportable kame sa isa't isa hindi mo kase nararamdaman yon kase masungit ka," singit ko pa.
Hindi naman na sya umimik pa tumutok na lamang sya sa pagkain na lubos nyang tinititigan napatitig rin naman ako, ano bang meron bakit parang mayduda ako sa pagkain ito.
Dinampot ko ang isang tinapay at umaktong kakainin ito, agad na tinapik nang malakas ang kamay ko dahilan para mahulog ang pagkain, "Sammy! Bakit mo naman hinulog!"
Tumawa ito ng mahina "Sa sobrang katakawan mo pwede ka nang mamatay,"
Tumaas ang balahibo ko iba na ang tono ni ate saakin nakakapanindig na ang boses nya hindi ko tuloy alam kung kanino ako matakot kung sakanya ba o sa pagkain.
Nanginginig ang kamay ko ng aking damputin ang pagkain at inabot sa kamay ni ate. Nilagay nya ito sa platito at iniwang nakitawangwang umalis sya ng mesa at pumunta banda sa may sibuyasan.
Halos dumugin na ng langaw ang tinapay napapagod na rin akong mag bungaw sa kanila dahil pabalik-balik lang naman ang ito gusto ko sanang isara ang bintana ngunit nagiging mainit naman sa loob ng bahay at pagpapawisan lamang kaming lahat.
Naiinip narin ako at tumatalikop na ang mata ko gusto ko ng magpahinga pero mas gusto kong kumain hindi ako sanay na matulog nang walang kain.
Sa wakas at bumalik na si ate may dala dala itong sandamanak na kalamansi, paniguradong masakit naman ang lalamunan nya. Inabot nya saakin ang tatlong piraso nito sabay senyas na ibudbod ko daw ito sa tinapay.
Kumunot naman ang noo ko ganon na ba kalakas ang tama ni ate sa ulo para ipaghalo ang kalamansi sa tinapay? Panigurado namang hindi magiging maganda ang lasa non sa panlasa nya pwedeng maging masarap yon pero sakin jusko! Hindi ko halos maisip.
At dahil nga tinitigan ko lamang ang tinapay at kalamansi pansin kong nagdadabog na si ate at mag kung ano-anong binubulong sa paligid para syang isang bubuyog sa tabi ko.
Hinablot nya nang marahas ang kalamansi sa kamay ko bumabakat ang mga ugat sa kamay nya hanggang sa patuloy na ngang dumaloy ang durog na katas ng kalamansi buo nyang palad.
Kinuha nya ang oportunidad na ito para itapat ang umaagos na katas sa tapat ng tinapay.
Nanlaki ang mga mata ko pagkatapos.
Mistulang nagbago ang tinapay at naging karne nanginig ang kamay ko sabay kuha sa basong may laman na tubig at nilagok ito nang malala.
"Nakikita mo yan? Karne yan ng tao" bulong nya saakin.
Pinigilan ko ang panginginig ng aking kamay, "Umalis na tayo dito nakakatakot" bulong ko.
Hinawakan nya ang baba ko sabay harap sa mukha nya "Pag umalis tayo dito mas lalo lang nilang mahahalata na alam na natin ang sikreto nila yun lang yon kaya mas mabuti kung manatili muna tayo rito panandalian,"
Umiling ako ng tatlong beses hindi ako sang-ayon sa kanya dahil kung mas patatagalin pa namin ang pagtukoy rito ay mas magiging delikado ang buhay namin sa bawat oras na itatagal namin sa buong bahay.
"Paano kung patayin na nila tayo ngayon pa lang?" Pag-aalangan ko pa.
Hinawakan nito ang likod ko at dahan-dahang tinapik "Pag oras mo na, oras mo na wala kang magagawa dahil hiram lang itong buhay natin. Wala kang magagawa kung gusto na nilang bawiin yun dapat nga magpasalamat ka pa,"
"Pero marami pa akong pangarap,"