Pinutol ng maliit na bata ang pagbubulungan. Ang dalawang taon na si Li Chansu ay pumagitna dala-dala ang isang maliit na kahon. Tuwang-tuwa naman ang lahat dito at lubhang nasiyahan ang Hari at Reyna sa kanya. Nilagay niya ang kahon at ngumiti ng napakalaki sa Hari at Reyna.
"Ahahaha, napaka cute na bata. Maraming salamat munti kong pamangkin. Simula ngayon ay tatawagin niyo na din siyang Prinsepe Chansu," sambit ni Haring Meliu.
Agad namang lumuhod ang lahat at pinugay ang binigyan ng titulo bilang Prinsepe. "Mabuhay Prinsepe Chansu," sabay na sabi ng lahat habang nakaluhod at yumuko.
"Maraming salamat kapatid Kong Hari," pasasalamat ni Heneral Li Noshi kay Haring Meliu.
Agad naman na may kumuha na dama kay Prinsepe Chansu dahil hindi pa din ito umalis sa gitna at masayang tinitignan ang mga bagay na dulot sa kanyang pinsan.
"Magsimula na ang sayawan." Sabi ng tagapangasiwa ng makita niya ang senyas ng Hari. Masaya naman ang lahat at nagsayawan na sila.
"Mahal kong Reyna, maari ba kitang isayaw?" tanong ng Hari.
"Hahaha, alam kong naiingit ka sa mga nagsasayawan na mga binata at dalagang yan pero hindi pa ako lubos na magaling Mahal ko," sagot ni Reyna Reshi.
"Mas nakakainggit ang dalawang matandang yan oh," sabi ng Hari na nanunuod sa mag-asawa mula sa isang lungsod.
"Hahahaha. Patawad Mahal ko, wag kang mag-alala dahil kapag malakas na ako, kailangang isayaw moko araw-araw," Sagot ng Reyna na nagpatawa sa Hari.
"Hahaha. Ikaw talaga Mahal ko. Sige magpahinga na kayo ng anak natin at ako na ang bahala sa mga panauhin."
***
Lumipas ang limang taon at lumaki ng mabait, mapagmahal, masurin at matalino si Prinsepe Darre. Hindi maipagkakailang mas angat ang pag-iisip at kakayanan ng Prensipe sa lahat ng kanyang ka-edad.
Naging matalik na magkaibigan din ang Prensipe at ang kanyang pinsan na si Li Chansu.
Isang araw ay nagkayaan silang maglaro ng habulan. Si Chansu ang taya at si Darre ang kanyang hinahabol. Tuwang-tuwa sila habang naghahabulan sa labas ng palasyo.
"Eh ehhee, Mahal na Pren..sipe tama na." Hinihingal na sambit ni Marwu, ang tagabantay ng Prinsepe. Hinahabol ni Chansu si Darre at hinahabol din sila ni Marwu dahil baka kung ano ang mangyayari sa dalawa, siya ang sisisihin ng Hari at Reyna.
Tumago si Prinsepe Darre sa malaking puno at nakita siya ni Prensipe Chansu. Lumapit din ito sa puno, "sssshh! Liligawin natin si Marwu." Sabi ni Chansu.
"Hehe hehe." Sabay na hagikhik nila dahil sa kalukuhang naiisip.
Hinihingal na tumigil si Marwu sa harap ng puno na pinagtataguan nila.
"Mahal na Prinsepe..!" Sigaw ni Marwu. "Prinsepe Darre, Chansu..." Sigaw niya ulit habang nakayuko at nakahawak sa mga tuhod dahil sa pagod.
"Saan naba kayo, nako." Sabi niya ulit habang ang dalawang bata naman ay pinipigilan na tumawa at nakikinig lang.
"Nako lagot ako nito sa mga magulang niyo." Bulong ng babae at sobrang nag-aalala sa dalawang Prinsepe.
Nagpatuloy sa paglakad-takbo si Marwu, nagtatanong sa mga makikitang kawal kung nakita nila ang mga Prensipe ngunit walang tumulong sa kanya.
"HAHAHAHA!" Tawanan ng mga Prensipe ng maka-alis na ang babae.
"Ito oh, kendi." Binigyan ni Prensipe Darre ng baon niyang Kendi si Chansu. Naupo sila sa puno at masayang nagkwentuhan ng biglang tumahimik si Prensipe Chansu at nanlaki ang mata.
"Aa aa aa." Utal-utal na sabi ni Prensipe Chansu.
"Bakit su?" Tanong ni Prensipe Darre.
"Aa aa." Sabi ni Chansu at tinuro sa pinsan ang nakita.
"Aaahh." Sigaw ni Prensipe Darre ng makita ang isang Ahas na papalapit sa kanila ng pinsan niyang si Chansu. Kasing laki ng dalawang daliri at kasing haba ng dalawang metro ang ahas.
Dali-dali silang nagsitakbuhan dahil sa takot ngunit nadapa si Prinsepe Chansu.
"Su! su.. su." Hindi po yan pagpa-alis sa manok haha. Su kasi ang tawag ni Prensipe Darre kay Prinsepe Chansu at Da naman ang tawag sa kanya ng pinsan.
"Ayan na ang ahas, iwan mo na ako Da. Sabi ni Prensipe Chansu na di na makatayo sa sakit ng paa.
Lumuhod lang si Prinsepe Darre sa harap ng pinsan at hinarangan ang ahas.
Sa kabilang dako, si Marwu ay nagpatulong sa mga kasamahan niyang dama din para maghanap sa mga Prinsepe.
May mataas na tarangkahan ang malaking palasyo na naghihiwalay dito sa kapital na siyudad. Isa din ito sa malakas nilang depensa. Nasa loob ang sinasanayan ng mga kawal, paaralan ng mga maharlika, malaking harden at mansion ni Heneral Li. May mga nakahilirang punong kahoy din sa mga daan.
Malaki ang palasyo kaya natatakot na si Marwu at baka ano na ang mangyari sa dalawang bata. "Mahal na Prensipe, saan na ba kayo." Bulong niya pa habang hinahanap nila ang mga Prensipe.
"Marwu!" Tawag ni Reyna Reshi ng makasalubong niya ang mga dama. May dalawang dama din na sumusunod sa Reyna.
Agad na yumuko ng ulo si Marwu at ang mga kasama. "Saan ang aking anak? Bakit di Mo Siya Kasama?" Tanong ng Reyna.
"Ah eh Mahal na Reyna." Agad na lumuhod si Marwu. "Patawad Mahal na Reyna, nawala sila kanina sa paningin ko habang naghahabulan sila." Umiiyak na sambit ni Marwu kaya napabuntong hininga nalang ang Reyna.
"Kawal! Tawag ng Reyna sa mga umiikot-ikot na kawal. "Hanapin ang mga Prinsepe, bilis." Utos ng Reyna.
Dahil sa pag alala ay tumulong na ang Reyna sa paghahanap ng anak at pamangkin niya. "Mga pasaway." Sambit pa nito.
"Huwaah!" Nanlaki ang mga mata ng Reyna at napahawak sa dibdib ng makita si Prensipe Darre at Prensipe Chansu.
Nang makita ni Prensipe Darre ang ina na sobrang gulat ay agad niyang tinapon ang hawak na patay na ahas.