𝙆𝙄𝙉𝙐𝙃𝘼 ko ang chanel shoulder bag ko at pumunta sa parking lot.Baka naghihimutok na ang batang iyon.Zeinab is my sister one and only daughater.Ate Zia.
"Tita why you're huli na! Ang tagal kong naghintay sa'yo .Almost twenty minutes tita!"
What? twenty minutes lang akong nalate sa tamang oras?God, spoild brat!
I rolled my eyes to her and sat on the sofa.
"You spoild brat!Don't you yelled at me!"
Ani ko at dinuro duro siya.
"Sorry tita ikaw so tagal kase eh"Conyo niyang sabi at nagtungo sa kusina.Bumalik siya ng may dalang isang baso ng tubig.
"Tita here water. I know kase na your so tired na eh so i kuha you water. I'm so kind 'no?"
Maarte niyang sabi at umupo sa single sofa.
"Zeinab nakapagluto ka na ba?"
"Yes tita i already cooked na and it's so masarap.Want mong ipaghain kita huh?"
I just nodded.
I hope Mrs.Miranda will survive this shit.
"Tada! I'm so magaling talaga!"
Kinuha ko ang kutsara at isa-isang tinikman
ang mga potaheng niluto niya.Well, not bad.
She smiled when i gave her a thumbs up.
"Do you like it tita?"Zeinab asked happily.
The future chef asked.
"I don't like it."I coldly said.Nanlumo siya dahil sa sinabi ko. "I don't like it because i love it."
"Tita! I hate you na talaga!" Busangot niyang ani at hinampas ng mahina ang aking braso.
I just laugh.I wish i will have a daughater like her in the future.
"Stop laughing tita it's not funny po! Akala ko ay 'di mo talaga like. Sad tuloy ako."Zeinab demand and pouted. Cute.
Umusog(umurong) ako ng kaunti sa kaniya at inakbayan siya."You know Zeinab my little baby." Napa irap siya. She hate calling her 'baby'.
"Ang luto mo ang pinaka masarap sa lahat."
"Tita."She looked at me.
"Kapag ikaw talaga naging ganap na chef.Ako mismo, ang tita mo mismo ang magpapatayo ng restaurant para sa'yo."Ikinumpas kumpas ko pa sa ere ang aking kamay para may effect.
Nangilid ng luha sa mapupungay niyang mga mata.She hug me tightly and cried louder and louder.
"Tita you make me cry na naman."Humiwalay siya sa akin."Pero, it's that true? Bibigyan mo ba talaga ako ng sariling restaurant?"
"Syempre, hindi. Ba't naman kita bibigyan?"
I teased her.Napanguso naman siya at inirapan ako.
"Nakakainis ka talaga tita."She whispered.
"Just kidding.Let's eat na i'm so hungry na kase."I tried to act like Zeinab. This is how it feels? Being conyo is weird.
"Okie dokie.After this let's watch together."
"Girls bonding!" We shouted and laughed.
Kung sinabi ko kanina na ang lahat ng kasiyahan ay napapalitan ng kalungkutan.
Masasabi ko rin na, ang lahat ng kalungkutan ay napapalitan ng kasiyahan.
And this is my happiness. Zeinab, my little baby is the one of my happiness.
"Si Zeinab na nasa hagdanan at may hawak na remote sa kaliwang kamay.Ang kaniyang kilay ay nakakunot at halos magsalubong na.
Bagot na bagot na siguro.
"Sandali matatapos na ako!"Pagkatapos kong punasan ang pinaka huling plato at tinawagan ko si Nurse Cha.
"Nurse Cha good evening. How's Amelia and Mrs. Miranda?" I asked coldly.
"Good evening too Dr. Trajillo. Amelia is fine now and under monitoring."
"How about Mrs. Miranda? Kumain na ba s'ya?"
"Yes po, kumain na s'ya kanina pa. Tulog na po s'ya ngayon."Sagot niya sa kabilang linya.
"Nurse Cha free ba ako bukas? Wala bang operation's, appointment's or anything?"
"Wala naman po doc at saka po day off mo bukas. You're free tommorow."
"I see. Thanks i need to end this call."
"Welcome doc.Goodbye."
"Tita!Faster naman po! I'm bored!" Sigaw ni Zeinab mula sa itaas.This spoild brat is a short temper!
"Hell yeah I'm coming! Wait a minute baby!"
Pumunta ako sa sala at nilock ng maayos ang pintuan. Sinuri ko ang unang palapag at ng maayos na ang lagay nito ay pinatay ko ang ilaw at tuluyan ng umakyat sa kwarto ni Zeinab.
"Tita why your so tagal naman?" Tanong niya pagpasok ko sa kaniyang kwarto.
"Malamang nagligpit po ako. Hindi mo naman po ako tinulungan."
"Easy lang tita."This brat!
Patay ang ilaw at may malaki't malambot na panlatag ang nasa gitna ng carpet. Nagkalat ang mini pillows. May food and drinks na din.
May malaking flat screen TV, human size.
"Tita wear this."Ibinigay niya ang hoodie sa akin. Napakalaki nito at mahaba.Kulay lila ito ay may nakasulat na 'Dr.Trajillo'.
Tinulak niya ako papasok sa banyo.Isinuot ko ang hoodie at tinignan ang repleksyon sa salamin.Losyang.
"Oh look bagay po sa'yo."Napakamot ako sa batok.Ngayon ko lab napansin na nakasuot din siyang ng hoodie.Hanggang hita niya lang ito at nakasulat ang pangalan niya dito.
Pinasadya niya siguro.Maeffort.
Umupo na kami at nagsimulang manood .Zeinab is mysterious.Gustong gusto niya ang mga bagay na imposible.'Yung tipong sobrang hirap paniwalaan.Walang paliwanang ng sayentipiko at ebidensya ng katotohanan.
We currently watching about...about Agartha Area 51.Isn't weird?Parang imposible. Masyado namang malawak ang imahinasyon ng nag imbento ng 'agartha Area 51' na 'yan.
"Tita, they sabi na nafind na daw 'yung map ng area 51 but sabi naman ng others hinide daw because of something."Ibinahagi niya ang kaniyang nalalaman.Hindi ko talaga maiwasang kabahan para sa batang ito. Minsan kase ay napaka mapaniwalaain siya.
Kinuha ko ang malaking sitserya at nilantakan ito.Nakayuko akong kumakain.
Bad for my health pero minsan lang naman.
Bihira lang akong kumain ng ganito.
Naririnig ko na ang intro ng panibagong video na pinapanood namin.Ito na daw ang pinaka huli.Kanina pa kami nanonood simula nung ipinasuot niya sa akin ang weird na hoodie.
"You know what tita?This is the best part.The parallel...
universe."She whispered in my ear.
'Parallel Universe'
'Parallel Universe'
'Parallel Universe'
Nag angat ako ng tingin at nakinood na din.
Parallel Universe, interesting.
Pinanood ko ito ng maigi.Tinandaan ko lahat ng detalye patungkol sa 'parallel universe'.
Hindi dapat ganito. Pero may nagtutulak sa aking tuklasin ang mundong ito.Pero may matutuklasan nga ba ako?Nag-eexist nga ba ang mundong ito?
Pinatay ko ang T.V. at tumabi kay Zeinab.Sinubukan kong matulog hanggang sa lamunin ako ng antok.I don't know why, but i'm still hoping that...
'Parallel Universe' really exist.