"I love you, Alexandrite. I really do. Bumalik ka na sa akin please," may pagsusumamong sabi niya. I look at him but I feel nothing but hatred.
F*ck your so called love! It's too late for that!
"You love me? bakit ngayon lang?! bakit kailangan mo pa akong saktan ng paulit-ulit hanggang sa iwan kita para lang ma-realized mo na mahal mo ako? hindi mo talaga ako mahal! Hindi ganyan ang pagmamahal!"
He looked at me and what shocked me is that, he kneel while hugging me. Sinubsob niya ang mukha sa puson ko at bahagyang humikbi doon. Tinangka kong alisin ang mga braso niyang nakapulupot sa akin pero ayaw niyang tanggalin. Napakahigpit ang pagkakayakap niya doon na tila nakasalalay doon ang buhay niya.
"Please, paniwalaan mo naman ako.. mahal na mahal talaga kita eh.. sorry sa lahat ng nagawa ko.. patawarin mo na ko.. please, love me again.. hindi ko kaya ng wala ka.. balik ka na, Love.."
Umiling ako at umiwas ng tingin. "I'm sorry pero wala na ang dating Ylorra na handang magpakatanga lagi sayo. I already learned my lesson at hindi ko hahayaang ibaba ulit ang sarili ko para lang sa isang katulad mo. I already realized my worth at tama ka, I am not worth it for your love dahil desereve kong mahalin ng higit pa sa kaya kong ibigay na pagmamahal. Mas may karapat-dapat pa na lalaking kaya akong mahalin higit pa kahit kanino."
He shooked his head nonchalantly, protesting to what I have said. "Just one chance please.. hayaan mo akong patunayan ang pagmamahal ko sayo.." He said while sobbing.
Natawa ako ng pagak. "Chance? wala ng chance, Eros! I already gave you enough chances before! Nagpakatanga ako ng tatlong taon sayo! Hinabol kita na parang aso kahit pa ilang ulit mong pinamukha sa akin na hindi mo ako magugustuhan! ngayon, anong karapatan mo para humihingi pa ng chance?"
I pushed him at nagtagumpay akong humiwalay sa kanya. Lugo siyang tumingin sa akin pero pinanatili ko ang seryosong ekspresyon.
"Pakiusap lang, kung pwede huwag ka ng magpapakita pa sa akin. huwag mo ng ipaalala sa akin na minsan sa buhay ko ay nagpakababa ako para lang sa walang kwentang taong kagaya mo."
Iniwan ko na siya doon na tila bingsakan ng langit at lupa at dali-daling pumasok sa kotse ko. My eyes immediately create pools as I entered my car. Marahas ko iyong pinalis at agad na nagmaneho pauwi ng bahay ko. Pagdating sa gate ay agad kong inayos ang sarili ko. Tinago ang anumang bakas ng pag-iyak. Ayaw na ayaw kong nakikita niya akong mahina. I should be brave for him.
Suot ang magandang ngiti ay binuksan ko ang pinto ng bahay namin. Rinig ko ang bahagyang hagikhik niya sa buong bahay, marahil ay nakikipaglaro na naman sa alaga naming aso.
"Mom! where did you go? bakit po ang tagal mong umuwi? I missed you already!" nagtatampong sabi niya at bahagyang naupo sa lap ko ng makaupo ako sa sala. Tumango ako sa yaya niya na ngumiti sa akin at agad na nagtungo sa kusina para magluto ng hapunan.
"How's your day, love? Sorry if I'm late. Did you get bored at home?" tanong ko. Bahagya niyang isiniksik ang sarili sa katawan ko at ipinalibot ang maliit niyang braso sa bewang ko.
"I'm fine, mom! Yeah, I got bored but Momo is here so I played with her!" Tukoy niya sa alaga naming aso.
Binili ko talaga iyon para kapag wala ako sa bahay ay may makalaro siya. With my kind of work, madalas ay late na akong makauwi.
Ginulo ko ang buhok niya at saka pinisil ang pisngi niyang matambok. Kainis! sarap panggigilan ng batang 'to!
"That's good, love. Kumain ka na ba?" Tumango siya at napanguso sa harap ko kaya napakunot ang noo ko sa kanya.
"Mom.. can I ask you something?" May pag-aalinlangang tanong niya.
"Hmm. What is it?" I murmured and kissed his cheeks.
"Where's my dad? ayaw niya ba sa atin? bakit yong ibang baby kasama ang daddy nila, ba't ako hindi? masama ba akong bata kaya ayaw niya sa akin?" naiiyak na sabi niya kaya naman ay niyakap ko siya ng mahigpit. I know time will come and he will ask for his dad and I will never be ready for that. Like now.
I sighed heavily and pinched his nose. "Your dad is just busy working far away, love. Uuwi din siya once na madami na siyang ipon."
He pouted. "But Lolo and Lola have a lot of money already, can we just hingi to them so that dad will be with us?"
I shook my head. "When you grow up, you will understand, love. Let's sleep na, okay? Your dad won't like it if you sleep late."
Napayuko siya sa sinabi ko at hindi na nagsalita kaya naman ay binuhat ko na siya papunta sa kuwarto namin.
I'm sorry, love.
Sorry for hiding you to your daddy. Sa ngayon, ikaw at ako muna.
Hindi pa ako handang ipakilala ka sa kanya.