Nakangisi si Cedric sa akin habang hawak ang kamay ni Roselle may kung ano silang pinag-uusapan na dapat sila lamang makaalam.
"Bakit hindi ninyo ituloy pinag-uusapan?"
"Usapang matino ito." Buwelta ni Cedric.
"Matino ako ah?"
"Pero mas matino kaming dalawa."
"Ano nga pinag-uusapan ninyo."
"Honey, about business."
"Talaga?"
"Wala ka yatang tiwala sa asawa mo." pansin pa rin ni Cedric.
"Mayroon sobrang laki ng tiwala ko sa kanya." Lapit ko sa asawa ko. "Kaya hindi ko siya pag-iisipan ng kung ano."
Hinagilap ko ang dalawang kaibigan pero wala na sa loob. Muli kong binalikan ang asawa ko at si Cedric ng tingin pero nahuli ko silang nagsusulyapan at nag-uusap gamit ang mga mata iba kutob ko parang may sikreto sila na hindi sinasabi sa akin.
"Dalaw tayo ngayon sa Kingdom University." Basag ko sa katahimikan.
"Kailan?"
"Ngayon?"
"Sure, ikaw ba Roselle sasama ka?"
"Hindi na marami pa akong gagawin ngayong araw." Tugon nito nang maupo sa sariling bangkuan.
"Sigurado ka ba honey?"
"Oo, kayo na lang dalawa o kaya isama niyo ang iba pa sa palagay ko mas kailangan kayo sa university." walang lingon nitong tugon.
"Okay mag-iingat ka rito tawagan mo ako kapag pauwi ka na para masundo kita."
"Sige." May kung anong pinipirmahan siya sa mga folder bago kami umalis ni Cedric.
Pinili ni Ced siya magmaneho ng kotse. Paminsan-minsan tinitingnan niya ako pero iiwas kapag titingnan ko.
"May problema ba may gusto ka bang sabihin?"
"Wala naisip ko kung kumusta ang pagsasama ninyo ni Roselle."
"Ang dami-dami pwedeng isipin bakit pagsasama pa namin?"
"Naisip ko kung nasabi mo na ba sa kanya tungkol sa last will ng lola mo."
I sigh, "Nabanggit ko na tungkol doon pero hindi ko pa nasasabi na dalawang taon ang palugit."
"Pero kailan mo balak sabihin huwag mo patagalin pag-usapan niyo ng mabuti mas mainam pareho kayo nagpla-plano."
"Gusto ko na rin talaga magka-anak kaya lang mukhang ayaw pa talaga niya."
He smirk, "Hindi ko ugali makisawsaw sa problema ng ibang pamilya pero ano ba dahilan bakit ayaw niya?"
"Dahil siguro abala siya masyado sa trabaho at sa pagiging pinuno ng viper. Eh, kayo ba ni Reign kumusta?"
"Actually, sa isang araw dalawang beses na lang kami magbangayan consistent."
"Mababa na pala sa iyo dalawang beses pero kung sa bagay dati nga higit sa sampung beses kayo mag-away."
"Oh 'di ba? Napatino ko si Reign ha-ha-ha."
"Si Reign nga ba napatino mo o ikaw ang napatino niya?" Halakhak ko rin.
"Mas malala kaya toyo no'n kung alam mo lang." sabay hampas sa manibela na para bang natatawa pa.
"Mukhang happy family kayo."
"Dapat lang, at dapat kayo rin ni Roselle tandaan mo nasa ikalawang yugto na tayo nang buhay natin so dapat mas matured at mas may pakinabang ang buhay natin kasama sila."
"Iba rin nagbago na talaga ang badboy ng lucifer kingdom."
"Kaya sana magbago ka na rin."
"Matino akong tao noon pa."
"Talaga? Oh sige magpapasalamat ako sa iyo dahil hindi mo pinabayaan si Reign noong marami pang problema."
"Love mo siya kaya dapat love ko na rin." Smirk ko.
"Hoy!"
"Ano?"
"Anong love ka riyan!"
"Ibig kong sabihin mahalaga sa iyo si Reign kaya dapat pahalagahan ko rin dahil mahalaga siya sa iyo, gets?"
"Ah basta hindi na tayo mga bata at dapat focus tayo sa mga goal natin sa buhay."
"Bakit ano na ba goal mo sa buhay ha Cedric?"
"Ang matupad lahat ng GOAL ninyo sa buhay simple lang pero para sa akin napaka halaga."
Touch ako.
Sana ganito lahat ng kaibigan iniisip ang kapakanan ng ibang tao kaysa sa sarili.
"Salamat, sana nga matupad ang goal ko na magka-anak basta palagi mo ko tulungan sana palagi ka lang nandiyan para makapagsimula akong muli."
Tinapik balikat ko, "Anong silbi ng pagiging kaibigan ko kung sarili ko lang ang iisipin ko kailangan lahat kayo maging maayos at iyon ang gusto kong mangyari."
"The best ang linyahan na 'yon." Napuno ng tawanan ang loob ng kotse dahil sa linyahan niyang hindi ko makakalimutan.
KINGDOM UNIVERSITY.
Marami nakakamiss dito sa University at isa na nga rito 'yong na buong samahan ng Lucifer kingdom. Ang sarap balik-balikan ang nakaraan lalo kung may mga tao kang naaalala sa isang lugar. Nandito kami ngayon sa Cafeteria humihigop ng mainit na kape habang pinapanuod ang mga naglalakarang estudyante sa labas.
"Kung totoo lang sana ang time machine baka ginawa ko ng bumalik sa nakaraan." bakas sa tinig ni Erdem ang pangungulila.
"Tama ka ganito siguro pakiramdam kapag naging maganda ang ala-ala mo sa isang lugar." dugtong ni Peps.
"At maging sa kalungkutan," bulaslas ko.
"Alam niyo ba?" Lahat kami sumulyap kay Cedric.
"Ang pinaka masakit daw balik-balikan ay ang MEMORIES dahil sa mga ala-ala marami kang naiwan halimbawa na nga rito iyong apat nating kaibigan namatay sila noong nandito pa tayo."
"Ced..." bulong ko.
"Nawala sila pero pakiramdam ko nandito pa rin silang lahat at pinapanuod tayo." hikbi ni Erdem.
"Hey, lalaki ka huwag kang umiyak." Awat ni Peps.
"Bakit ikaw hindi mo ba naranasan maalala sila at umiyak bato ang puso mo kung hindi mo nararamdaman itong nararamdaman ko ngayon."
Nawalan ng kibo si Peps alam kong isa rin siya sa hindi mapakali kapag pinag-uusapan na ang mga ala-ala namin dito sa KU.
"Pero sa mga ala-ala mayroon naman tayong dapat ipagpasalamat iyon ay ang makilala natin si Reign." Nakangiting wika ni Cedric.
"Weh, ikaw lang kamo dapat magpasalamat idadamay mo pa kami."
"Bakit hindi nga ba binago ni Reign ang takbo ng buhay natin kung hindi dahil sa kanya baka until now gangster pa rin tayo na puro gulo ang hanap."
Sabay-sabay kami lumingon sa labas at inalala ang mga nangyari sa feeling ni Reign. Napakalaki nga naman talaga nang pinagbago ng lucifer dahil sa kanya at bukod tanging siya lang ang kumalaban sa LK noong panahon masasama pa ugali namin kaya bakit namin idedeny na hindi siya belong samantalang siya ang tinuring naming ANGHEL sa kingdom university.
"Kahit na ano mangyari at kahit dumating ang araw na tumanda tayo hinding-hindi mabubuwag ang LUCIFER KINGDOM." inilahad ni Cedric ang kamay sa gitna at sunod-sunod namin ipinatong ang sariling mga kamay.
"Magkakabarkada pa rin hanggang dulo!!!"