Hindi agad kami lumabas sa pinagtataguan namin, nagplano muna kami lalong-lalo na't maaaring hindi lang ang mga kasapi ng konseho ang kalaban namin. Mas sinubsob ko rin ang sarili ko sa mga trainings na masyado ng mahihirap at minsan ay parang bugbog-sarado na ako sa mga natatamo ko galing sa mga training ko kila Mama.
Mas nag-alala rin si Briel dahil parang inaabuso ko na raw ang katawan ko, gusto niya nga ring pagpahingahin ako ng kahit isang araw pero tumanggi ako at wala rin siyang magagawa dahil matigas ang ulo ko.
"Okay ka lang pa ba?" Bigla naman akong napatingin kay Shan na inabutan ako ng isang mineral water at towel.
Tinanggap ko naman ang mga ito at agad pinunas ang towel sa pawisan kong katawan at saka ininom ang tubig.
"Yeah, I'm still... Okay," sagot ko habang hinihingal pa rin.
Kakagaling ko pa lang sa pakikipag-duel kay Mr. Bloodlust gamit ang lakas lamang at medyo marami rin ang natamo kong galos at pasa dahil ang lakas ng mga suntok at sipa ang pinakawalan ni Mr. Bloodlust na para bang kalaban talaga ako, he even teach me some techniques in one on one battle.
"You're doing good, Eli," anang Shan habang nakangiti.
"Yeah, I'm doing good but still... I'm not free," malungkot kong usal habang nakatingin sa mineral water na hawak ko.
"Don't worry, hindi ka namin iiwan, mananatili kami sa tabi mo hanggang sa maging malaya ka na at mawala na ang itim na sumpa sa inyo ng kakambal mo," sabi ni Shan na ikinaangat naman ng mukha ko at tiningnan siya.
"You lied to me," malungkot kong sabi.
"Ah... Hehe!" Nahihiya naman siyang napakamot sa batok niya.
"Sorry, kailangan lang namin magsinungaling sa 'yo para maging ligtas ka kaya sana huwag kang magalit," aniya.
"I'm not mad, I'm just sad kasi nagsinungaling kayo sa akin at nag-imbento pa ng kwento."
"Pasensya na talaga, Eli..."
"Okay lang pero ano nga ba ang totoo? Elementalist kayong tatlo hindi ba? Anong tinataglay niyong abilities?"
"The three of us have a same power which is vines manipulator," sagot niya na kinakunot naman ng noo ko.
"Vines manipulator?"
"Yes we are at oo nga pala kung hindi mo pa alam, kami ang nakakatandang kapatid ni Fiesty, she's our sister." Umawang naman ang labi ko sa gulat.
"Huh? S-seryuso?"
Nahihiya naman siyang tumango. "Oo, hindi lang halata 'no?" tanong niya.
"Oo, hindi kasi kayo nagpapansinan ni Fiesty..."
"Nagtatampo na naman kasi sa amin."
"Ahhh."
Natahimik naman kami ng ilang segundo.
"Paano yung kay Frost? Totoo ba talaga siyang bampira?" curious na tanong ko.
"Totoo siyang bampira siya, Eli.
"Okay? Pero ang pinagtataka ko talaga ay kung bakit parang lahat ng Hunters ay nandito kasama natin except sa mga elder and younger Hunters? Paano yung Hunters' mansion? Nandoon ba sila?" sunod-sunod na tanong ko.
"Wala na ang Hunters' mansion... Bago kami sumugod sa akademya ay may nahuli na kaming espiya mula sa councils kaya nag-alala kami lalong-lalo na nang biglang umalis si Frost ng walang paalam kaya agad na pinalikas ni Mistress ang mga batang Hunters kasama ang mga matatanda ng Hunters, pinapili rin nga kami ni Mistress kung sasama ba kami sa kanya sa digmaan o aalis para hindi na madamay, pero ayon, marami pa ring nanindigan at loyal kay Mistress kaya sumama ang karamihan sa amin at nakipaglaban," mahabang kwento niya.
"Pero si Frost... Alam niyo bang sa Succkerblood family siya naglilingkod?" nagtatakang tanong ko ulit.
"Oo."
"Pero akala ko kay Lady Ester siya loyal...?"
"Eli, baka nakakalimutan mo na si Mistress ay isa ring Succkerblood at mas loyal si Frost kay Mistress kaysa kay Lady Ester," natatawang sagot niya.
"Ah, gano'n pala..."
"Alam mo marami na ring naisakripisyo si Frost, ang totoo kasi niyan ay magkababata kami. Sa Auntie ko kami lumaki kasama siya, walang may alam kung sino ang magulang niya at wala ring sinabi si Auntie tungkol sa magulang niya. Frost sacrifice his childhood days, he never play games with us instead he grab his books and read it, mas maaga nga siyang nagsimulang mag-training at higit sa lahat... He sacrifice his freedom, sa totoo lang kasi malaya siya, he can do whatever he wants kaso mas pinili niya pa rin ang magpatali sa mga responsibilidad at kapahamakan. Hindi na rin siya pinilit ng Auntie na tumigil dahil may mas alam si Frost lalong-lalo na't nakikita niya ang mga posibleng mangyari sa hinaharap," mahabang kwento niya ulit.
"Frost sacrifice all just to..."
"Protect you," pagdugtong ni Shan sa sasabihin ko.
"Why?"
Nagkibit-balikat naman siya.
"Hoy! Ano ang pinag-uusapan niyo?" biglang sabat ni Shin na umakbay agad kay Shan.
"Some of our make up stories," sagot naman ni Shan.
"Ahh..." Tumango-tango naman si Shin at ngumisi.
"By the way, nakausap niyo na ba si Fiesty?" tanong ni Shan kay Shin.
"Oo, kinakausap ngayon ni Shen kaso parang nagtatampo pa rin," sagot ni Shin na umiling-iling pa.
"Kilala naman natin siya, masyadong maarte," nakangiwing sabi ni Shan.
"Agree," pagsang-ayon ni Shin.
"Oh, siya! Alis na muna kami Eli, aaluin ulit namin si Fiesty," pagpaalam ni Shan na kinatango ko naman kaya tumayo na sila at naglakad papalayo.
"Mukhang naikuwento ako ni Shan sa 'yo." Nagulat naman ako sa biglang nagsalita, si Frost.
Umupo rin siya sa tabi ko.
"Ah, medyo. Marami ka raw na ginawang sakripisyo, you even sacrifice your childhood days," sagot ko.
"Ahh..." Tumango-tango naman siya.
"Shan even said that you do that sacrifices just to... protect me but why? Why you do that?"
"Because this is my destiny, to protect you, you know I can see some glimpse of future and all of that is you, hindi ko rin malaman kung bakit palaging ikaw ang nakikita ko sa mga pangitain ko looks like we have a rare connection somehow," sagot niya na halatang naguguluhan din.
"Siguro..."
"Sino ba naman ako para takbuhan ang responsibilidad ko kung makakatulong lang naman ako so why not to face it?" Kumibit-balikat naman ulit siya.
"Frost, ikaw ba yung batang lalaki na palaging dumadalaw sa akin nung mamatay ang mga adopted parents ko at nung mahiwalay ako kay Rosh? May palagi kasi sa aking dumadalaw na batang lalaki and he even always bring roses for me, sadly hindi ko na maalala ang mukha niya. Blurred na sa ala-ala ko," mahabang tanong ko.
"A boy always visiting you before?" patanong na usal niya.
"Oo, ikaw ba 'yon?"
Natahimik naman siya ng ilang segundo na para bang nag-iisip.
"Hoy!"
He just smiled. Pwede namang sumagot agad may pa-suspense pang nalalaman. Argh!
"Are you done resting? May training ka pa sa akin," sabi niya na kinatango ko naman agad.
"Ah, oo nga pala 'no?" Ngumiti naman siya at naglahad ng kamay na tinanggap ko naman. He even smiled.
"You smiled? That's cool!" namamanghang usal ko.
Ngumiti ulit siya hanggang naging tawa na.
Nakatulala lang ako sa kanya na tawa nang tawa.
"Ngumingiti naman talaga ako at tumatawa," aniya.
"Eh, bakit parang ang sungit mo sa akin noon?"
"Ah iyon? Parte 'yon ng plano at para hindi ka rin makahalata."
"So, lahat ng pagsusungit mo sa akin ay para hindi lang ako makahalata sa mga weird na inaasal ni Mama noon?"
"Iyon nga!" Tumango-tango pa siya.
"Ah..." Napangiti na rin ako.
"Ikaw rin, marami na ring nagbago sa 'yo, dati walang kabuhay-buhay ang mga mata mo, wala ni-isang makikitang emosyon sa mukha mo at palagi na lang blangko, ngayon ay ngumingiti ka na, tumatawa, nalulungkot, kita na iyang mga emosyon na 'yan sa mga mata mo," maraming puna niya sa akin na nakatingin pa sa mukha ko at parang pinag-aaralan pa ito.
"Dahil pinaramdam niyo sa akin na may pamilya na ulit ako, na belong ako sa pamilya niyo, sa mundong ito na hindi talaga ako tanggap..."
"Don't worry, andito ako palagi para tulungan, protektahan at gabayan ka," aniya na ginulo pa ang buhok ko at saka naglakad na paalis kaya sumunod naman ako habang may ngiti sa labi ko.
Ito ang mundo ko at sa ayaw at gusto nila ay dapat nila akong tanggapin. Kasama ang kakambal ko, mga kaibigan at pamilya, ipaglalaban namin ang pagkakakilanlan namin ng kakambal ko... Hanggang kamatayan.