Ayra’s POV
            Natapos ang klase namin kaya uwian na. Naglalakad kami ngayon nina Nicol at Jean sa pasilyo. Wala naman kaming pinag-uusapan. Tahimik lang hanggang sa magtanong ako.
“Nasaan pala si Kim?”
Isa sa kaibigan namin si Kim. Masayahin iyon kaya sa aming apat siya ang aming hinahanap kapag buryo kaming tatlo. Madaldal kasi siya, kung ano-ano ang ikinukwento. Kailangan namin siya kapag nauubusan kami.
“Let’s go, puntahin natin,” Jean gently suggested.
“Iyon ang babaita, oh!” Nicol pointed to Kim coming towards us.
Bakit ngayon lang ’to nagpakita?
“Oh, bakit lumiban ka sa klase?” I asked her with one eyebrow raised.
“I woke up late,” she replied na parang wala pa sa kaniyang sarili.
“Nakadorm na nga tayo, nalalate ka pa,” kontra ni Jean dito.
It seems like she prefers to point out but I don’t understand.
“You’re out of breath, Kim. What happened?” Nicol commented to Kim.
May napapansin itong mga ito dahil seryoso ang kanilang mga mukha. Ano kayang nasa isip ng dalawang ’to?
“Alam mo na, nilinis ko ang dorm,” walang ganang sagot niya.
Tila ayaw niya kaming makita o sadyang wala lang talaga siya sa mood. Gusto ko sanang tanongin pero hindi ko nakuha.
“Sipag mo kasi,” walang kwento kong tugon.
Nauna na akong maglakad. Wala na rin akong gana. Nakahahawa ang kaibigan ko.
“Mauna na ako, may gagawin pa e,” paalam nito na hindi man lang hinintay ang aming sasabihin. Umalis agad siya.
Ganiyan lang siguro iyan kapag bagong gising. Maaari ring umiiwas sa amin ngunit wala namang dahilan. Gusto ko tuloy malaman ang nilalaman ng kaniyang isip.
Muli, kami na namang tatlo ang magkakasama.
“Let’s mall first!” tili ni Nicol with an exciting tone of her voice.
Ang may mga dorm dito ay bawal lumabas. Kapag weekends lang kaya sabik na sabik ang mga ’to kapag kasama ako.
“Bawal tayong lumabas. Ano ka ba?” kontra ng isa.
“Ayra is with us, girl,” she rolled her eyes and looked at me. “Right, Ayra?”
“Tsk,” I sighed and changed our topic. “I’m just wondering, why did Kim come with us only once?”
“Hayaan mo na iyon! Let’s just have fun!”
Wala na akong nagawa nang hatakin ako ng mga ito.  I did nothing until I reached the school gate. Kapag hinatak na ako ng mga kaibigan ko, wala na akong kawala. Hays.
Sinabi ko sa guwardiya na kasama ko ang dalawa kong kaibigan. Swerte dahil hindi na siya nagtanong, pinalabas agad kami. Sumakay na kami sa kotse. Nasa backseat si Jean. Si Nicol naman ay nasa passenger seat. Pinaandar ko na ito hanggang makarating sa malapit na mall.
“Baba, we’re here.”
They got off. We entered the mall. There were only a few people so it wasn’t too crowded even though the mall is big. Overcrowding is inevitable because sometimes there are many people.
“You know what, Ayra? Just color your hair! Magbago ka naman ng taste sa color ng hair mo! Duh!” Nicol interfered with my hair. Yes, she’s interfering.
“I agree!” Jean shouted. “Let’s just go to the parlor! Color! Color! Polish! Polish!”
Argh! Nakaiinis ang mga ito!
“You just colored your hair because of Bryx, didn’t you?” patukoy na naman ng isa. “Gosh, Ayra! Gising-gising din! Tama na ang katutulog! Huwag mong gawing inspirasyon sa buhay ang manloloko!”
“Hays,” naiinis na ako. “Just shut up, okay? Kanina pa tayo pinagtitinginan ng mga tao.”
Tumingin sila sa paligid. Agad silang nahiya nang maraming mata ang nakatingin sa amin. Napairap ako ng mga mata. We entered the restaurant. We immediately saw a vacancy so we sat down. I sat quietly.
“Menu, please,” hingi ni Nicol na agad lumapit ang staff para ibigay sa kaniya. “What’s your food, girls?”
“Anything,” I replied here.
“That’s Ace, isn’t it?”
Matalas talaga ang mga mata nitong si Nicol. Nasa menu na ang tingin pero nakita pa rin si Ace. Iba ka talaga.
“May mata ka siguro sa batok, Nicol,” asar ni Jean na agad inirapan ng isa.
Tinignan ko ang tinuro niya, si Ace nga. May kasama siyang babae, nobya niya yata. Pero anong ginagawa niyan dito? Nakalabas siya ng paaralan? Paano?
Maya-maya ay nakapili na sila ng pagkain kaya agad nila itong inorder. Mabilis na dumating kaya kumain na kami.
Hindi ko maiwasang hindi mapaisip. Kanina ko pa kasi iniisip ang bagay na ’to. Nagtataka lang talaga ako sa misteryosong kabit ni Bryx. Misteryoso dahil masyadong pasikreto.
“Girl!” Nicol called me. “Ang lalim ng iniisip mo. Sinisisid mo ba abs ng asawa mo?”
Ilang segundo bago ako sumagot. “No but about Bryx. May kabit siya, kapag nakikita ko silang dalawa, tinatakpan niya ang mukha.”
Nangunot na ang kanilang mga noo. Nagtataka na rin.
“Divorce your husband first na kasi!” pinatunog pa ni Nicol ang kutsara sa baso na parang chinicheer ako pero ramdam ko ang inis sa boses niya.
“Mahal niya nga. Kulit ng dede mo, ah!”
Sino pa ba ang laging kumokontra kay Nicol?
Kapag talaga si Bryxwell ang aming napag-uusapan. Salungat ang kanilang advice. Nakagugulo ang mga opinyon nila pero ako naman talaga dapat ang magdesisyon para sa sarili ko.
“Let’s just eat. What time is it?” I changed the topic. I don’t want a long conversation about my husband.
“Mag-aalas otso na, girl!”
We finished our meal so we decided to go back school. The curfew at the school is only until 10:00 in the evening. Mayayari kami kapag anong oras nang makauwi ang dalawang ito.
I drove back to the university. May dorm silang iniwan roon. Hindi sila p’wede sa bahay matulog.
“Well, your birthday is coming up,” paalala ni Nicol.
Naalala niya pa talaga ang birthday ko. Hindi nga pumapasok sa isip ko iyon.
“Hindi na kailangan magcelebrate, wala rin namang mangyayari,” I answered coldly while the sight was just on the road.
“Celebrate for yourself,” aniya. “How about to your parents?”
“I don’t want to show them.”
“What a waste,” sabat ni Jean. “Malapit na rin ang anniversary niyo. Anong ganap?”
“Hayaan niyo na ang tungkol sa lalaking iyon,” I answered simply.
Hindi na nga pumapasok sa isip ko pero naaalala pa rin nila. Sila ba ang nasa relasyon namin? Ang lupit.
“Do you really love him?” Nicol asked confused because of my answers. Palagi na lang siyang may tanong.
“Of course,” walang alinlangan kong sagot. “My birthday and our anniversay is not important to me, okay?”
Halatang ayaw kong pag-usapan ang tungkol doon kaya hindi na nila binanggit ang mga bagay na iyon.
“Para akong tangang boomerang na sinasabi sa’yong hiwalayan mo na,” mahinang sabi ni Nicol na nakatingin sa labas ng bintana.
“It’s easy to say but it’s hard to do,” aniko. “Sinabi niya na iyan na hindi ko magawa.”
I remembered what he said earlier and I just felt a tear on my cheeks. Why are they asking? It hurts me when I remember. Is it a soft hearted? You’re being too silly, Ayra. Stop that.
We didn’t talk anymore until we got to university. We went down. Hinatid ko sila sa gate. Binati agad ako ng guwardiya.
“Nothing good in the evening po,” I said. “Nighty!” paalam ko sa mga kaibigan ko.
“Bye!” they said.
When I couldn’t see them I went back to the parking lot but before I got on, I saw Ace and Dave. Gabi na pero nasa labas pa rin sila.
“Hi, Ayra. Good evening,” Dave greeted me. Wagas makangiti. Parang natutuwa siyang nakita niya ako ngayon.
“Gabi na,” malamig na sabi ni Ace.
Hindi ba dapat ako magtanong niyan?
“Alam ko, mukha bang hindi ko nakikita ang dilim?” pabulong kong sagot na hindi nila maririnig.
“Si Bryx?” tanong ng Dave na ’to.
Bigla akong natawa ng peke sa kaniyang tanong. Sumagot muna ako bago sumakay sa kotse. “You should ask his mistress not me.”
“Ayra, do you really know what a break up is?” tumawa siya nang malakas sa kaniyang naging tanong.
“Nakatatawa iyon?” irita kong tanong.
Wala na nga si Nicol, siya naman ang pumalit.
“Advance happy birthday.”
Imbis na magpasalamat. Pinaandar ko ang aking kotse. Hindi ko tinugon ’yon. Abala ako sa pagmamaneho nang tumunog ang cellphone ko.
Bryxwell is the caller.
Nakailang tawag siya pero hindi ko sinagot haggang sa mapagod ito. Bahala ka riyan. Nagmamaneho ako tapos distorbo ka.
When I got home our guard opened the gate. I went straight to the garage. I got out of the car and was supposed to go inside but I saw Bryx with a fucking woman.
I couldn’t see the woman’s face dahil nakatalikod ito mula sa akin. She’s the mysterious mistress. My chest tightens while I watching them. Habang sumisikip ang dibdib ko, my tears accompanied me. Who is she?
I wiped away my tears and tried to be strong to face them. I walked over to them and Bryx spotted me quickly. His eyes widened and hid his mistress. That’s him again, he doesn’t want to show the face of his mistress. Should I not interfere?
“What are you doing here?” pangtanga niyang tanong.
Nilagay niya sa likuran niya ang babae. He didn’t want to show the face of that fucking woman.
Sinundan ko lang ng tingin ang kabit niya habang palabas ng bahay. Pamilyar sa akin ang katawan. Saan ko ba nakita ’yon? Gusto ko siyang hatakin pero ayaw gumalaw ng katawan ko.
Humarap ako kay Bryx at ngumisi. “Anong ginagawa ko rito? Saan ba dapat ako umuwi? Sa lalaki ko?”
“Gabi na.”
“Sino ang babaeng ’yon?” my voice is tingling. “Is that woman itchy or good in bed?”
“Your mouth!” he yelled at me angrily.
So he’s defending that woman? How funny. I think that woman is very lucky.
“Defending her?” natatawa kong tanong. Hindi makapaniwala.
“Tsk.”
“Maybe your mistress is beautiful. Can I meet her?”
“I don’t care about this, you know? Huwag mo nang pahabain ang tungkol doon.”
“When did you ever care about this?”
A sarcastic question.
Ilang segundo bago siya muling magsalita.
“Are you jealous?”
“Malamang. Bobo ka?”
He laughed. “We don’t love each other so you can find others, too. Flirt everywhere. Kiss anyone.”
“I’ve wanted to do that for a long time, Falcon. Remember Falcon, kapag hindi ko na kaya I won’t hesitate to break up with you,” I stopped and stared into his eyes. “Isn’t that what you want? Think of things that will hurt me so that I give up. Matutupad na ang gusto mo.”
“Oh?” tugon niya. “Thanks for idea.”
Naglakad ako papasok sa loob ng bahay habang nagsasalita. “I will be the first to sign the annulment paper.”
Hindi niya tinugon ang sinabi ko. Bigla siyang nagtanong.
“Bakit ngayon ka lang?”
“Ano naman sa ’yo, huh? Wala na rin naman tayong pakialam sa isa’t isa. Stop pretending,” I rolled my eyes to him. Aktong may pakialam, huh.
Pansin kong nagtitimpi siyang magalit. “Wala pang nagluluto! Nagugutom na ako. Gawain mo iyon!”
Humarap ako sa kaniya. “Hindi ka pa ba nabusog nang kainin mo ang kabit mo? O ang katuwiran mong natikman—”
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla niya akong sampalin. Napatabingi ako ng ulo dahil doon. He slapped me dahil sa babaeng ’yon? Sino ka bang babae ka?”
“Ganiyan na ba kabastos ang bibig mo?!”
Mahalaga talaga sa kaniya ang babaeng iyon! Sinaktan niya ako!
I straightened up in front of him. “Why? Is it big deal? You’ve been doing that for a long time Falcon so don’t clean up. Your room is the proof.”
“Haha, woman,” tiningnan niya ako mula paa hanggang ulo. “I can’t learn to love you because of your behavior. Walang kagusto-gusto sa personality mo. Dave is right. It just a smile pero hirap ka? Are you human?”
Oh, really?
I was bored with him. “I don’t like everyone interfering with my behavior. And me? I don’t know how to smile? Ever since I entered this hell, I don’t like this house! I don’t like this color! I don’t like this atmosphere! I don’t like my situation! I don’t like everyone! Is it based on a smile?! On emotion?! Why? May nakatutuwa ba kapag sinasaktan ka ng tao?! Now, tell me, Falcon?! Nanggagago ka na naman ba?!”
Natigilan siya pero maya-maya agad din namang nakabawi. “Iyan ba ang pananaw mo? Sino bang may gusto ng magpakasal sa papel, hindi ba’t ikaw?"
“Ang kapal ng mukha mo. Minahal lang kita at nagpakatanga sa ’yo pero hindi ako nagpakadesperada. Ganiyan ba kataas ang tingin mo sa sarili mo?” matigas kong tanong dahilan para matulala siya. “Malapit na, Bryx. Malapit na.”
I went to the kitchen.
Bryxwell’s POV
             Natameme ako sa sinabi niya. Bakit ko pa ba ito pinapatulan? Oo, nasampal ko siya. Nakaiinis ang talas ng dila niya. Hindi niya kilala ang babaeng iyon para husgahan nito. Sumosobra si Ayra sa pag-uugali.
“Magdorm na lang ako para maiwasan ang ganito.”
She’s really annoying, huh?
“Who said?” I immediately questioned.
“I am.”
“Try to sleep there,” hamon ko. “We were the owner then. I’ll make a way para hindi ka tanggapin doon.”
She frowned at me. “Still cares about me.”
“Assume then.”
“You care about me because I’m a woman.”
“Probably.”
Ngumisi siya. “Oh, about Ace?”
Why does she always mention Ace’s name? Nakikipaglaro ba siya sa akin ngayon? Iniinis niya ba ako lalo? Anong trip nito?!
“We are talking seriously and then you mention someone else who is still my friend.”
“Bakit, Falcon? May problema ba roon?”
Nang-iinis nga lang talaga siya dahil ayokong binabanggit niya ang pangalan ng mga kaibigan ko. Natutuwa siya ngayon sa reaksyon ko.
“Angas mo naman,” ubos pasensya kong tugon.
Humarap siya sa akin habang umiinom ng tubig. “Bakit ganiyan ka magreaksyon? May problema ba?”
“Hindi—”
Bigla namang tumunog ang selpon niya. Mas lalo akong nainis nang makitang tumatawag si Ace. Anong rason nito para tumawag sa asawa ko?
Kinuha ko ang selpon at pinatay. Inis muli akong humarap sa kaniya. Talagang alam niya ang numero ng kaibigan ko. Binigay niya pa talaga. Anong sadya niya?
“Why did you missed?” anger was in her voice.
Shouldn’t it?
“Why? We’re talking. Bastos siya.”
Kinuha niya ang phone niya. “He’s your friend, Falcon.”
“Tanga ka ba? Ikaw ang tinawagan, hindi ba?”
Mas lalong kumunot ang kaniyang noo. Napabuntong-hininga siya at natahimik ng ilang segundo. Humikab siya at tamad na tiningnan ako.
“I’m going to sleep, Falcon. If you’re hungry, just look in the kitchen. Let’s continue our argue tomorrow.”
“I’m not done yet,” I said annoyed.
Gano’n-gano’n na lang ’yon? Tapos na? Hindi niya sinasagot ang tawag ko kanina.
“What is it?”
“Why aren’t you answering my calls?”
“Tangina, hindi ka pa tapos?” ubos na rin ang pasensiya niya. “Dahil ayoko. Simple lang ang sagot pero hindi man lang pumasok diyan sa kokote mong puro babae lang ang laman.”
Sinundan ko siya ng tingin hanggang may tumulong luha sa aking mga mata. “Argh!” I punched the wall out of annoyance. In our argument, I feel like I’m the loser now. “I’m mad at you because we broke up with my ex-girlfriend because of that fucking wedding! Wala ka man lang ginawa! Fuck it!”
Stupid, Bryxwell! Mag-isip ka nga!
Ayra’s POV
            Pumasok ako sa kwarto kong umiiyak. Mababaw talaga ang aking mga luha. Mabuti na lang nalalakasan ko pa aang loob ko kapag kaharap ko siya. Mabuti na lang hindi bumagsak ang mga luha ko habang nagtatalo kami kanina.
Sinarado ko ang pinto at tumayo sa likuran. Hinayaan kong lumabas ang aking totoong nararamdaman. Palagi na lang akong talo basta siya ang kalaban ko. Bakit ka ba ganito?!
“Why. . . ” mahina kong bulong. Napayukom ako ng mga kamao bago sumigaw. “Why didn’t you fight me in that wedding, Ace?! Why?!” My tears kept coming. I wanted to get lost. I'm getting tired of this. Hinayaan ko ang sarili kong umiyak nang umiyak. “I’m happier with you. . . Why didn’t you fight me with him, huh? Please, tanggalin mo ako sa ganitong sitwasyon.” As my tears flowed, I sat on the floor without realizing it.
Bryxwell’s POV
           “Argh!” I shouted. What I hold I throw away.
My life is messed up because of you.
“Fuck that marriage. . .”
Fuck it!
“Mahal kita pero nangunguna ang galit ko sa ‘yo. . .”
Itutuloy...