"Nandyan na ba ang lahat, anak?" Si Mommy na binibilang na ang bagaheng dala ko.
Sumimangot ako sa kaniya. Gusto niya ba talaga akong palayasin!?
"Parang gusto niyo na akong palayasin, My" nakanguso kong turan na ikinatawa nito.
"Hindi naman! Syempre nakakatuwa lang dahil magkakaboyfriend ka na!" Ani Mommy.
Mabilis ang pagpula ko dahil kaniyang minungkahi. I may not be ignorant about boys but having a romantic relationship with them? Never heard of them before.
After ng napag-usapan kanina ay agad agad nila kaming gustong palipatin sa bahay! The house was already built and it's also inside the subdivision. They were so confident that they already built the house just a year ago! Gusto ba talaga nila ang bahay-bahayan?
Hinatid rin naman namin si Olivia pagkauwi. Ayaw pa nga niyang umuwi at gusto niya pa ako kasama eh lagi naman kaming magkadikit! Sabi niya'y baka nga raw ikulong ako ng mapapangasawa ko which is I don't think will happen.
I can say that he's also forced into this. He obviously didn't want this either. He keeps on insisting what if we don't work? That alone explains that he doesn't want it to work.
Pero hindi ako sang-ayon sa kaniya. For me, I will make this work because I can see the hope in my parents' eyes. Like they really know that it will work. Ayaw ko rin silang madisappoint so I will make this work. I trust my parents in this.
I will show Crane how strong I am to not give up. Dahil hindi ko gawain na sumuko. Iwill take this as a challenge for myself.
"Mommy?"
Napabaling kami kay Clea na nasa hagdan na kasama rin si Cleo. They are observing everything on the floor.
"Oh? Buti at lumabas na kayo. Bumaba na kayo dito at magdidinner na tayo" ani Mommy.
Tahimik lang din silang bumaba ng hagdan patungo sa amin at nakatingin pa rin sa akin. Bakas ang pagtataka sa kanila.
"Bakit may mga luggage dito? Saan siya pupunta?" Si Clea na kunot-noong nakatingin sa akin.
"Well, your Ate will be moving in with her soon-to-be husband!" Mommy said cheerfully.
Si Clea ay halata ang gulat sa mukha samantalang si Cleo ay tahimik ngunit kita pa rin ang gulat sa kaniyang mata.
"She will be married soon?" Aniya na ikinatango ni mommy.
Tumingin siya sa akin kaya naman ngumiti ako ngunit hindi pa rin nawala ang kunot nilang mga noo.
"Gulat na gulat kayo ah? Nasabi ko naman na 'to noon ah. I know na mamimiss niyo ang Ate niyo! We'll visit them sometimes!" Mommy then patted their head.
Clea rolled her eyes that made my smile disappear.
"Dinner's ready!" Ani Mommy nang may lumapit na kasambahay at inaya kami sa kusina.
Nagpahuli ako para masabayan ang mga kapatid ko. I want them to know that they can always come to me kahit na ngayong aalis ako.
"You both can always visit me! You are welcome to my house anytime!" Ako sa mga kapatid.
Clea smirked at me and it was sarcastic.
"You think we'll do that?" She said, almost ridiculously.
Napaawang ang labi ko sa bahagyang kirot sa kaniyang sinabi, na agad ko ring pinalitan ng ngiti. Sanay na ako sa kaniya but I can't help but feel the sting of her words. She's more vocal about it.
"Mabuti nga't aalis ka na dito. Wala nang paepal" she said then went to the kitchen. Cleo just followed him without saying anything.
I could only sigh.
She's now a young lady and she can now decide for her own. At the age of 16, she's very independent. She never asks for any help nor shows her weak side to anyone. Even to us, her family.
After the dinner, inilagay na ang mga gamit ko sa sasakyan at siniguradong walang maiiwan. Ibang bayan kami kumpara sa mga Alfanta since nasa main city sila ng Nouvaunde, kung saan naroon din ang university.
Simula noong lumipat kami ng school nang magcollege, lagi kaming hatid sundo ni Olivia. Minsan ay nale-late kami kapag mabagal ang traffic. Nasa thirty minutes din ang normal naming biyahe. Kaya ngayong lilipat na ako sa bahay namin ng mapapangasawa ko ay mapapadali na ang pagpasok ko sa school dahil within the city lang din iyon.
I blushed with the thought of my soon-to-be husband. He seems nice and calm but I just don't like the way he looks at me with coldness. I don't want to think negatively about him because I don't want myself to think about it. Baka mahirapan ako kapag ang bad side niya ang isasaisip ko.
Nakarating na kami sa subdivision at ilang sandali lang ay nasa harap na ako ng aming bahay ni Crane. Otomatikong bumukas ang gate kaya naipasok ang aming sasakyan. Nang makababa ay bumungad ang front yard na malinis.
Then I took the time to observe our house. It's a two story modern house. I can't help but to smile as I get amazed by it. Pagabi na kaya mas nadepina ang kabuoan ng bahay dahil sa perpektong lighting sa mga bintana.
I already expected it to be this beautiful when they said earlier that Dad was the one who designed it. He's the greatest Architect I know! Not just because he's my father but he really is a high-demand Architect in the country. He's known for his combination of French and modern style designs.
Madalas din siyang nakikita sa mga magazines at article because of his influence. Inaasar nga namin minsan si Mommy kapag may nagtatanong kay Daddy kung single daw ba ito. Hindi naman kasi mukhang magfi-fifty na si Daddy. He still look young for his age! Same with Mommy. Maybe it's because of the love they have for each other makes them looking young.
Saksi ako sa pagmamahalan nila Mommy at Daddy. They said they already loved each other since high school. Sakto rin na in-arrange silang dalawa ng mama ni Mommy at mama ni Daddy. Kaya hindi rin sila nahirapan sa kanilang relasyon because they love each other ever since.
I just hope mine will be as easy as that too.
"Saan ba ang magiging kwarto niyo, Euna?" Ani Ate Pia nang makapasok kami sa loob.
May mga kasambahay na rin doon na nagwelcome sa amin. I thanked each of them and ask where the man of the house is. Nasa kanila pa raw pero nandito na ang kaniyang mga gamit.
"Pakidala na lang po sa taas, Ate. Salamat" sabi ko, nasa paligid pa rin ang tingin.
Pinadala na niya sa mga kasambahay ang mga gamit ko. Umakyat na rin ako para tignan ang second floor. May tatlong kwarto doon.
Sa iisang kwarto kaya kami?
Uminit ang pisngi ko sa naisip. Well, there's nothing wrong with sleeping in the same room. As if something will happen.
Why am I thinking about that!? I'm pretty sure we will not do that thing already! We're just getting married! Hindi pa naman kami kasal! Ni hindi pa nga kami engaged!
Speaking of it, Mom said that they will arrange an engagement party for the both of us. Kahit na hindi pa naman ngayong taon, hindi ko iyon mairehistro sa aking isip dahil sa tingin ko'y masyado pa talagang maaga! Pero sabi nga nila Mommy, mas maaga ay mas mapapadali ang aming pagkakakilala.
Nang matapos ang kanilang pag-akyat ng mga gamit ay umalis din sila. Hinatid ko sila sa gate at nagpasalamat sa pagdadala ng gamit. A simple thank you will always make them feel better.
"Magandang gabi po, Ma'am. Kumain na po ba kayo?" Tanong ng isang kasambahay.
I think she's the same age as me. She's simple but pretty. Ang kaniyang buhok ay hanggang balikat. She's a morena and she looks nice. Kasambahay ba talaga ito?
"Oo at huwag mo na akong tawagin na ma'am! Bata pa ako!" Natawa ako na ikinangiti naman niya. "Nga pala, anong pangalan mo?"
"Almira po, Ma'am. Mira na lang po." Nahihiya niyang sabi. Kinamayan ko naman siya at nakangiti pa ring hinanap ang mga mata niya.
"Nice to meet you, Mira! Just call me Euna. Walang Ma'am!"
"Nice to meet you po, Euna" aniya naman kaya napangiti ako. She's nice.
"Kasambahay ka ba talaga rito? You're too young..."
Umiling siya. "Si Mama lang po dapat kaso sabi ko po sa kaniya ay gusto kong tumulong din kaya kinuha na rin po ako ni Ma'am Jane" aniya.
Hindi ko maiwasang mamangha at mapuri siya sa pagiging matulungin niya. Not all child are like that ah!
"Gano'n ba? Ang bait mo naman pala. Nag-aaral ka pa? Ilang taon ka na ba?"sunod-sunod kong tanong.
She was about to answer when suddenly, the door opened. Pareho kaming napalingon sa kung sino man iyon.
Pasimple akong napalunok sa biglang pangkabog ng dibdib ko. Nakasimpleng sweatpants at t-shirt lang naman siya pero ang lakas ngunit ang lamig ng dating niya. Malinis ang buhok na bahagyang tinatakpan ang malamig niyang mga mata. Hands in pockets, Crane's eyes found mine.
His eyes were so cold that it sends chills through my body. Para bang gusto niya laging mabalisa ang sino man sa kaniyang presensya.
Lumapit siya sa amin habang nasa akin pa rin ang mga mata. "Have you eaten dinner?" Tanong niya at nilibot ang tingin sa bahay.
Tumikhim ako at ngumiti. "Yes, kumain na ako sa bahay. Ikaw, kumain ka na ba?"
Pasimple niya lang akong sinulyapan at tumango. "Yeah"
Nag-isip-isip ako ng pwedeng mapag-usapan. Tanongin ko kaya kung anong ulam niya? O saan siya magk-kwarto?
Ngunit hindi ko pa man nabubuka ang aking bibig, nagsalita na agad ito. "Nasa'n ang mga gamit mo?" Aniya at nasa akin na ulit ang tingin.
"Nasa taas na"
Tahimik lang siyang tumango bilang sagot. Nagsimula na siyang maglakad papuntang hagdan kaya naman sumunod na rin ako. Nang matanaw ang aking mga gamit sa hallway ng ikalawang palapag, hindi ko maiwasang mamula.
"Uh, pinaakyat ko lang muna d'yan. Hindi ko alam kung saan ang kwarto ko—" naputol ang aking pagpapaliwanag nang tumigil siya sa huling baitang sanhi ng pagkabunggo ko sa kaniyang likod.
"There are three rooms here. Kahit ano ang gamitin mo d'yan" aniya at mukhang hindi napansin ang pagkabunggo ko sa kaniya.
Sumilip ako mula sa likod. Ang mga luggage kong nasa hallway ang nilapitan niya. Tahimik naman akong umalis sa kaniyang likod tsaka pinuntahan ang aking mga gamit.
"Um, kasi... hindi ko alam kung saan d'yan ang k-kwarto mo" mahina kong sabi at napahawak sa braso.
Natigilan naman siya at bumaling sa akin. Agad na nag-init ang pisngi ko nang makitang naglalaro na ang ngiti sa kaniyang labi.
"Gusto mo bang sa iisang kwarto tayo?" Aniya na may panunukso.
Umawang ang aking labi at lalong namula sa sinabi. Now, he's teasing me!
"Um, h-hindi ba gano'n? Para magkakilala tayo?" Alangan kong sabi na ikinatawa niya, lumabas ang maganda niyang ngiti.
Sigurado malakamatis na ako ngayon.
"Ano bang pagkikilala ang nasa isip mo? Sa kama?" panunuya niya at humakbang na palapit sa akin.
Huh!? I wasn't thinking about that!
"N-no! I'm not thinking about that!" I defensively said. "Ang sa akin lang ay hindi baka magtaka sila Mommy kung bakit magkahiwalay tayo ng kwarto?"
Tumaas ang isa niyang kilay at binigyan ako ng mapang-asar na ngisi. Humakbang pa ulit siya papalapit sa akin. I simply swallowed the lump in my throat. I can feel my heart beats faster and my knees wobble. He's so mapang-asar!
"Hindi pa naman tayo kasal, hindi ba? Magkikilala pa lang tayo." Bulong niya at nilebel ang mukha sa akin. Lalong nagwala ang puso ko at gusto na lamang lumabas sa aking dibdib. Hindi rin ako makapagsalita.
"Nasa sa'yo rin. Gusto mo ba?" Malambing niyang sabi.
Hindi naman ako agad nakapagsalita dahil nawiwili kakamasid sa kaniyang gwapong mukha.
"Answer me. Gusto mo bang magkasama tayo sa kwarto? Magkatabi sa kama?" Patuloy niyang pang-aasar na ikinailing ko na.
He withdrawed and stood in front of me boyishly. Tumango lamang siya at pinasadahan ng dila ang labi. Unti-unting lumayo sa akin at binalikan ang mga luggage ko para maipasok sa kwarto ko.
Pasimple akong bumuga ng hangin. Ganito ba ang lagi kong araw sa kaniya? I didn't even expect that he can be this flirty!
Pagkatapos niya akong tulungan dalhin ang mga gamit ko ay umalis din naman siya. Hindi ko alam kung saan. Baka sa kwarto niya. Inayos ko na lang ang mga damit ko para mapagkaabalahan. Inilagay ko ang mga iyon sa aking closet at inayos ang iba kong mga gamit. Iyon ang pinagkaabalahan ko sa gabing iyon.
I was contemplating to talk to him. Gusto ko siyang makausap. Magkwentuhan kami para maging madali ang aming pagkakakilala ngunit hindi ko alam kung papaano. Lalo na't tuwing malapit siya at nakakatitigan ko ay para akong hinihila ng kaluluwa niya.
Like his father, I was intimidated by him a little. He's spitting his father's aura. Snob and cold.
I was about to go out when my phone rings. Olivia's name flash on the screen so I immediately answered it.
"Hello—"
"OMG! buhay ka pa ba!? Ano? Ayos lang d'yan?" Maingay nitong bungad.
"Oo naman. Bakit hindi?" Sabi ko at lumabas na ng kwarto.
"Anong bakit? Grabe 'yang magiging asawa mo! Parang may galit sa'yo!" Aniya habang pababa ako sa sala.
Kumunot ang noo ko at natawa. Galit sa akin? Malamig lang talaga siya tumingin.
"Huh? Hindi naman. Mabait naman siya" sabi ko.
Umismid si Oli.
"Hay nako, syempre ikaw 'yan. Hindi ka naman nag-iisip nang mali sa ibang tao" madrama niyang sabi naikinatawa ko.
"I'm just telling the truth, you know." Sabi ko at pumwesto sa sofa. Mahabang hininga ang pinakawalan ko.
"Kilala mo na ba? Kakikilala niyo pa nga lang!"
"Well, based on our conversation earlier. He seems nice naman" sabi at binuksan ang TV gamit ang remote.
"Ayan ka eh, nakakainis ka. Baka maisahan ka dahil d'yan sa pagiging mabait mo. Gawa-gawa din naman ng masama! Baka maging lonely ako sa hell" aniya na ikinahagalpak ko ng tawa.
"Grabe ka! Ba't 'yan agad iniisip mo. Miss mo lang ako eh" pang-aasar ko.
"Oo! Kung pwede nga dito ka na sa amin tumira eh!"
Natawa na lamang ako at nang mapansin na may nakatayo sa gilid ko ay halos atakihin ako sa puso nang malingon. Napasapo ako ng dibdib at pinagmasdan siyang tumaas ang kilay sa naging reaksyon ko.
"Do you want to watch some movies?" Alok ko sa kaniya at lumunok. Tumabi siya sa akin at tamad na umiling.
Umasog naman ako nang mapansing masyado siyang nalapit sa akin. I saw him looked at it with a frown, making me nibble my lips as I watch him.
"Sino ang kausap mo? At mukhang miss na miss mo na?" Aniya at kinuha ang remote sa tabi ko.
"Uh, si Olivia. Best friend ko" sagot ko at nilingon siya nang isang beses bago ibinalik sa TV ang tingin.
Tumango naman siya na para bang walang pakialam. Mabilis ang paglingon ko sa pinto nang may kumatok. Tinignan ko naman si Crane na mukhang nairita pa roon at padabog na tumayo.
I stiffled a smile. Uso pa pala tantrums sa kaniya?
Pagkabukas niya ng pinto, agad na may sumalubong sa kaniya ng yakap at hagikgik.