Lalabas na sana ako nang may humarang at pumasok. "Your cute little head forgot something huh?"
"Stop following me! You creep!" I spat at him quietly coz' I don't want to make a scene.
Bahagya ko pa siyang tinulak pero wala lang 'yon sa kaniya.
"I said chill. I'm not following you. You forgot your order" he chuckled and handed me my order. Hinablot ko sa kaniya 'yon at nilagay sa gilid ko at humalukipkip.
Irita ko siyang nilingon nang umupo siya sa tabi ko.
"Ba't ka nandito?"
His legs were open wide. Nakasaklop ang mga kamay niya at nakapatong sa tuhod. He's also wearing a watch. Rolex, huh.
I can't help but to study his arms. His veiny arms that complement his huge body. I look like a lost kitten beside him.
Napatingin ako sa kaniya nang tumikhim ito. He's already wearing his evil smirk.
Umirap ako dahil ang yabang niya tignan.
"Funny how you always accuse me of checking you out when there's you, already feasting on me in your pretty little head," he said manly and chuckled.
Ang kapal ng mukha! Hindi naman gwapo!
"Ang kapal ng—" naputol ang sasabihin ko nang biglang umandar ang sasakyan at nagulat sa ingay noon.
Nagkatinginan kami. He looks amused yet there's a hint of worry. I pursed my lips and let my brows furrowed as I took off my eyes from him. I can literally smell his expensive perfume and it's very addicting.
Wala akong pakialam! Feeling close!
He fixed his hair and leaned back on his seat. I can feel his eyes burning holes in me.
I can also feel my face burning kaya tumikhim lamang ako at nilayo ang sarili. I composed myself and fixed my shirt. Iniwas ko ang tingin ko at tumanaw na lang sa dinadaanan.
Unti-unti na akong kumalma. Pinakaayaw ko sa lahat ay 'yung feeling close tulad ng tukmol na ito. Akala mo kung sino kung makadikit-dikit. Oh well, he might kidnap me!
Hindi naman siguro at estudyante rin siya tulad ko dahil naka uniform siya.
Napairap ako sa kawalan. Tumigil ang sasakyan. Baka bumaba ang isang nakasakay sa likod.
"Sa pang-apat na kanto po" sabi ko at umandar ulit ang sasakyan. Hindi ko na pinansin ang kasama ko sa sasakyan at umusog na lang para makalayo. Hindi na ako sanay maging malapit sa lalaki.
Nang matanaw ko ang gate sa apartment na inuupahan ko ay kinuha ko ang wallet ko at kumuha ng pangbayad. Pagkatapat doon ay lalabas na sana ako nang lumabas itong tukmol.
Lumabas na lang din ako at inabot ang bayad. Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.
"Ano?" Mataray kong sabi. He chuckled and shook his head. Iniwan ko ito at binuksan ang gate.
Pagkapasok ay nilingon ko ulit ito. He's still standing there. What the fuck does he want?
Napairap ulit ako sa kawalan at hindi na ito pinansin. Ipinatong ko ang gamit ko sa mesa sa labas at kumatok sa katabing bahay. Agad naman itong bumukas at bumungad sa'kin si Aling Linda.
"Nandyan ka na pala" anito. Nagmano ako at tumalungko nang tumalon si Dos sa akin. Tumahol tahol ito na para bang tuwang-tuwa.
My only happiness.
"Miss me bud?" Tumahol ito na ikinangisi ko.
"Takoyaki po, Nay Linda" inabot ko sa kaniya ang isang order ng takoyaki. Tinanggap niya naman nito.
"Salamat 'nak, naglalaro pa si Nico sa plaza eh. Matutuwa ulit yon. Naging paborito na niya 'to eh" anito na ikinatango ko na lang. Nagpaalam na ako at pumunta sa tapat ng pinto ko.
Lumingon ako sa gate at nakitang nandoon pa ito. Now I'm bothered.
"The fuck do you want, dude!" Sigaw ko dito. Parang tanga naman kasi!
"Nothing!" Anito at ngumiti. Umirap ako at binuksan ang pinto at pumasok. Sumilip ako sa kurtina at nakitang sumakay na ito sa tricycle at umalis. Napa-iling na lamang ako. Weirdo.
Time flies and it's already Monday. Everything was just normal. Nothing's new, really. Well, May napansin akong bago. Leticia seems quiet and distant.
Why should I care? We're not friends.
Pero pansin ko hindi na siya masyadong maingay sa room. She's one of the loudest in the room. Baka naninibago lang ako kasi wala nang boses kiki sa room. Sakit kasi sa tainga ng boses niya kapag sumisigaw.
"Okay, everyone. Igo-group ko na kayo dahil malapit na rin kayong mag cooking laboratory. Oh, starting from you Shaina. 1" anito at nagturo ng mga kaklase. Since there are only 30 students in this class, we were grouped by 6.
"4" sabi ko nang maituro ako. Napalingon sa'kin ang mga iba. I guess they're my groupmates. They smiled at me. Ngumiti lang ako nang pilit sa kanila. I glanced at Leticia who was busy sketching something in her notebook. Inalis ko rin ang tingin ko sa kaniya. Tsk.
"Oh, lahat ng number 1 dito kayo" pinagtipon-tipon na ni ma'am ang magkakagrupo. And destiny wanted to test me, Leticia is one of my groupmates. I don't have a problem with it, it's just... simula kasi noong kinompronta ko siya ay naging tahimik na siya.
Ma'am TLE, our teacher discusses what we need to do in our cooking laboratory. The important things to do, the masks and hairnets for hygiene, aprons, and so on.
"So, sino leader natin?" Ani Shane. They all looked at me.
Oh, stop it.
"No" I said without hesitation. They started to argue about who's going to be the leader.
"Si Leticia na lang! Wag ka nang umangal please!" Ani Sam.
"H-huh? Ako? Ayoko" naiiling na sabi ni Leticia. She even glances at me.
"Ikaw na lang! Wag nang umangal! Ikaw lang matino sa'tin eh!"
Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Shane. Napatingin siya sakin at napakamot ng batok at natawa.
"Except kay Ayessa, syempre!" Habol niya at panis na tumawa. I scoffed.
"Ah... eh... sige na nga" they started discussing it. I don't really talk and suggest a lot. I just agree with what they said.
"Sa August pa ang inyong cooking laboratory pero mas maayos ngayon kung nakagrupo na agad kayo para mapadali ang usap niyo and for reporting din." Ma'am TLE then discuss.
When I say discuss, she tells stories that are connected to the topic. Most of it is tungkol sa pamamalengke.
Nakakatuwa din ang mga kwento niya dahil nanay na nanay talaga ang dating niya. Game na game naman ang mga kaklase ko sa pagdadagdag ng kwento para humaba ang kwentuhan at maubos ang oras.
"Time na. Nako, naisahan niyo na naman ako ah" ani Ma'am TLE. Natawa naman kami at naunang lumabas ang iba.
We were assigned as cleaners. Nag arrange na lang ako ng mga upuan dahil tinatamad akong magwalis. May nagwawalis na rin naman kaya sila na. I glanced at Leticia who was busy sweeping the floor. She's very quiet compared to before.
Pagkatapos ay agad itong lumabas at dali-daling umuwi. Nabangga pa niya ang isang lalaki na nakangisi.
Inayos ko ang gamit ko at umalis. Saktong paglabas ko ng gate ay bumuhos ang malakas na ulan. Agad kong hinalughog ang bag ko. Shit. Lagi ko namang dala yung payong ko ah!
Pagkatalikod ko'y nasa harap ko si Leticia. She looks... stressed. She got dark circles under her eye at ang putla niya.
"N-nahulog mo" abot niya sakin no'n kaya kinuha ko.
"Salamat. Uh, ayos ka lang ba?" I can't help but worry. Para siyang hihimatayin sa itsura niya.
Napangiwi siya na para bang nasaktan nang lubos.
Humawak siya sa braso ko, "Ang sakit..." bulong niya at ganoon na lamang ang gulat ko nang bumagsak ito. Buti na lang at naalalayan ko!
"L-leticia, huy" Tinapik-tapik ko ang pisngi niya. Napakaputla niya.
Ano bang ginagawa ng babaeng 'to!
Hindi ako sanay makipag-usap sa ibang tao kaya nahirapan din akong manghingi ng tulong.
Kinakabahan na ako. Nilinga-linga ko ang tingin ko when I saw someone familiar. This is the first time I'm glad to see him for the past week.
When he saw me, he immediately jogged towards me. Nakakunot ang noo niya.
"Hey, what happened?" Aniya at yumuko para makuha si Leticia.
"Uh, patulong naman" sabi ko at inilapit si Leticia. He carried her in a bridal style at dinala sa kaniyang sasakyan. It's my first time seeing his car. Inilagay niya si Leticia sa likod kaya sumakay na rin ako.
Malayo ang ospital sa amin at sa kabilang bayan pa kaya nagpasya kaming sa apartment ko muna dalhin. Umuulan din at mahihirapan.
"Do you have a spare towel?" Tanong ko sa kaniya.
Agad naman niyang binuksan ang compartment at iniabot sakin ang isang malinis na puting bimbo. I muttered thanks and started damping the towel on Leticia.
I flinched when I touched her neck. She's burning! Bakit pa siya pumasok kung may lagnat siya?!
"So selfless, gusto mo bang mamatay, pumasok nang may lagnat!" Bulong ko habang pinupunasan ito.
Ilang sandali lang ay nasa gate na kami ng apartment ko. Iniwan ko na ang mga gamit namin sa sasakyan niya at kinuha ang payong para payungan sila.
I opened the gate for them. Pinasilong ko muna sila sa terrace at binuksan ang pinto.
"Sa sofa mo muna siya ibaba" sabi ko at nagpalit ng pangloob na tsinelas.
Pumunta akong kusina para kumuha ng palanggana at tubig. Bumalik ako sa sala at lumapit kay Leticia. I-o-open ko sana ang butones niya nang maaalala kong may lalaki pala rito. I look at him. Pinagmamasdan niya pala kami.
"Uh, what's your name?" I asked.
"Randell" maikli niyang sagot at mukhang nagulat sa biglaan kong pagtanong.
"Uh Randell, Thank you nga pala. Uh, pwedeng doon ka muna sa kusina?" Buti na lang ay na-gets niya at sumang ayon agad siya saka pumunta roon.
Pagkatapos kong punasan si Leticia ay pumunta akong kwarto para kumuha ng damit. Binihisan ko siya para makahinga siya nang maluwag. Nabasa rin kasi ang damit niya at baka lalong lagnatin. I checked her temperature using the thermometer. Her temperature is 39.8°c!
Hinayaan ko muna siyang matulog. Papapuntahin ko na lang si Aling Linda rito mamaya para matignan siya. Hindi rin namin siya madadala sa ospital at umuulan at malayo din.
Pumasok ako sa kusina at natagpuan doon si Randell. Agad niyang itinabi ang phone niya nang makita ako.
I need to be at least nice to my visitor.
"Do you want coffee?" Alok ko sa kaniya.
"Uh, okay" tumango ako at pinagtimpla siya.
Ibinigay ko iyon sa kaniya. He took a sip. Medyo nalukot ang mukha niya pagkainom. Natakot naman ako na baka nalason ko siya!
"Uh, hindi ba maganda ang lasa? Sorry hindi ako sanay-"
"No, it's okay, napaso lang ako" putol niya sakin at ngumiti.
"Ah, okay" sabi ko at nagtimpla ng hot chocolate para sakin.
"You should change first, naulanan ka rin. You might get sick" he said while I was doing my thing. He's got a point tho.
"Sige, wait, shower lang ako" paalam ko at nagpunas ng kamay.
"Sure take your time. Wala namang multo rito noh?"
Tumaas ang isa kong kilay. Ngumisi naman siya, sanhi para mawala ang mga mata niya at nagpalabas ng kaniyang dimples.
"Just kidding."