”Good morning, Barlig!” bati ni Beliza pagbukas ng bintana ng kuwarto niya sa Seaworld Inn sa Barlig, Mountain Province.
Unang bumati sa kanya ang malamig na hangin. Kumakaway sa kanya ang bulubundukin ng Cordillera subalit ang pinakatampok ay ang Bundok ng Amuyao na pangsiyam sa pinakamataas na bundok sa bansa. Anino pa lamang iyon noong una subalit sa paglipas ng sandali ay unti-unti nang sumabog ang liwanag sa kalangitan. Naaaninag na rin niya ang luntiang Barlig Rice Terraces at ang bahayan sa baba. Mataas ang kinalalagyan ng inn sa mismong poblacion ng bayan ng Barlig, Mountain Province at para sa kanya ay may pinakamagandang vantage point sa lugar na iyon. At iyon ang magiging tanawin niya para sa pagre-review sa board exam sa pagiging Certified Public Accountant. Hindi pa kasi sila aani sa bukid kaya wala pa siyang pang-review. But she didn’t mind. Mas makakapasok ang nire-review niya sa utak niya kung maganda ang tanawin at sariwa ang hangin.
Kailangan niya ng katahimikan sa pagre-review na hindi niya makukuha sa bahay ng magulang niya sa Bauko. Naroon ang makukulit niyang mga pamangkin na hindi siya lulubayan dahil malambing ang mga ito sa kanya. And she had a marshmallow heart. Di siya makakatanggi kapag naglambing ang pamangkin niyang dalawang taon at apat na taon. Di gaya sa Barlig kung saan may privacy siya at higit sa lahat ay naroon ang inspirasyon niya.
“Speaking of inspirasyon,” usal niya at dinampot ang cellphone na magdamag na naka-charge nang nagdaang gabi. Tinawagan agad niya ang inspirasyon niya. “Good morning, Jeyrick! Nandito na ako sa Barlig.”
“Good morning,” bati naman nito at narinig niyang humikab ito.
“Parang kagigising mo pa lang. Huwag mong sabihing nasa Ogo-og ka pa?”
Nasa dulo pa ng bayan ng Barlig ang Ogo-og kung saan nakatira si Jeyrick. Dalawang oras pa iyon kung bibiyahe sa kotse hanggang sa sentro ng komunidad ng Kadaclan - ang Chupac at may humigit-kumulang isang oras na maglalakad sa bundok at rice terraces hanggang makarating sa baranggay ng Ogo-og.
“Nasaan ba ako dapat?” inosenteng tanong nito.
Nanghaba ang nguso ni Beliza. “Akala ko sabay tayong mag-aagahan. Sabi ko naman sa iyo gabi pa lang nandito na ako sa sentro. Humabol ako sa last trip.”
Nakakainis! Habang excited na excited siya sa muli nilang pagkikita, si Jeyrick naman ay parang balewala ang effort niya. Naiiyak na talaga siya.
Si Jeyrick ang bestfriend niya at ang lalaking lihim niyang mahal. Dumating ito sa punto ng buhay niya kung saan wasak na wasak ang puso niya dahil sa ex-boyfriend niyang si Cardo. Ito ang lalaking inutos sa kanya ng mga pinsan niya na kuhanin niya ang name at phone number nang nasa Lake Tufub sila. Sa kasamaang-palad ay nasukahan niya ito at hinimatay siya sa malaking kahihiyan.
Akala niya ay lalayuan siya ng lalaki. Paggising niya kinabukasan ay nasa labas ito ng tent at nag-alok ng tsaa at sabaw para daw mas gumaan ang pakiramdam niya. Naging masaya ang bakasyon niya dahil dito. Kasama niya itong namasyal sa Barlig at dumami din ang kaibigan niya. At sa pagpasok niya sa kolehiyo ay naging mas masaya siya dahil pareho silang sa Baguio nag-aral.
Di agad nawala ang sakit dahil sa pagkabigo niya pero mas tanggap na niya ang pagbabago ng plano sa buhay niya. Mas mabilis siyang nakapag-move on.
Hanggang lumipas ang mga taon at na-realize na lang niya na nai-in love na siya kay Jeyrick. Hindi niya masabi dito ang nararamdaman niya dahil natatakot siya na baka magkailangan sila. At lagi rin nitong ibinibilin sa kanya na kailangan niyang mag-focus sa pag-aaral at saka na siya magpaligaw. Gusto niya kapag sinabi niyang gusto niya ito ay wala na itong ikokontra pa sa kanya.
“Di yata ako makakapunta diyan ngayon,” malungkot na sabi nito.
“Iiyak na ako! Hindi kita kakausapin ng isang buwan!” banta niya dito.
As if naman kaya niyang tumagal ng isang araw na di ito nate-text man lang. Mababaliw siya.
Isang halakhak ang pinakawalan ng lalaki. “O! Iiyak ka naman agad.” Narinig niya ang ugong ng sasakyan sa background nito.
“Nasaan ka ba talaga?” tanong ni Beliza sa mataas na tono.
“Nasa Lias na. Masyado ka namang high blood. Nakisakay ako kay Vice Mayor papunta sa sentro. Isang oras na lang nandiyan na kami.”
Suminghot siya at umupo sa kama. “Nakakainis ka!”
“Ano ba talaga ang gusto mo? Kaninang akala mo nasa Ogo-og ako, naiinis ka sa akin. Ngayong nasa malapit na ako, naiinis ka pa rin. Ano ba talaga?”
“Basta pumunta ka na dito.”
“Sabay tayong mag-agahan. Ipagluto mo ako. Sarapan mo. Brocolli at carrots na may corned beef ang gusto ko.”
“Opo, Kamahalan,” sagot naman niya.
“At may importante akong sasabihin sa iyo mamaya,” anito sa seryosong boses.
Kinabahan siya bigla. Di siya sanay na marinig na seryoso si Jeyrick. “Ano iyon?”
“Mamaya na lang. Ipagluto mo muna ako. Saka ipapakilala kita sa pinsan ko.”
“Pinsan mo?”
“Oo. Nandiyan siya sa Barlig ngayon.” Narinig niya ang pagrerebolusyon ng sasakyan. “Sige. Bibiyahe na kami. Sarapan mo ang luto mo.”
“Oo na. Malakas ka sa akin e!”
May ipapakilala itong pinsan sa kanya. Parang meet the family. May ideya na siya kung ano ang sasabihin nito sa kanya mamaya. Siguro ay manliligaw na si Jeyrick sa kanya sa wakas. Matagal na siya nitong gusto pero pinipigilan lang nito ang sarili dahil kailangan niyang mag-focus siya sa pag-aaral. Ngayong graduate na siya ay pwede na siyang magpaligaw. Di nga lang muna niya pwedeng sagutin agad si Jeyrick dahil kailangan muna niyang maging certified public accountant. Pero di naman mabibigo ang lalaki sa kanya. Yes na yes ang sagot niya dito. Lalo tuloy siyang na-inspire.