Fritz' POV
Nakasimangot akong kumakain sa hindi ako familiar na restaurant kasama itong babaeng 'to.
Oo tama, 'yong babaeng sumampal sa akin at pinagtawanan ako sa harap ng maraming tao kani-kanina lang.
Siya ang nag-aya sa akin dito, aba malay ko bang may saltik 'to, biglang bumait eh, pasalamat siya gutom ako.
"Bakit ka nga pala nakaganiyan?" biglang tanong ng babaeng nasa harap ko at uminom ng iced-tea, tinitigan ko muna siya bago magsalita.
Kahit naiinis ako, no choice ako para mag-explain.
"So... natalo ka sa teks kaya ka nakaganiyan?" tanong niya kaya tumango lang ako at kumain ulit, bakit ang sarap ng pagkain dito?
"At... ang huli mong task is, you must pick a random girl in the mall and date her this whole day, and... take a picture with her?" tanong niya kaya tumango ulit ako, 'tsaka ko na na-realize na ubos na pala 'yong kinakain ko.
Sayang.
"Magkano 'tong pagkain na in-order mo?" tanong ko at tumingin sa kanya, nakita ko namang nakangiti siya sa akin kaya tinaas ko ang isa kong kilay.
Alam kong gwapo ako, pero iba kasi 'yong dating ng ngiti niya... parang may binabalak.
"Tinitingin-tingin mo riyan?" tanong ko, inilabas niya ang book menu 'tsaka ibinuklat at itinuro ang dish na kinain ko.
Ah, chicken fillet pala tawag dito.
"Gusto mo?" nakangising tanong niya, tatango na sana ako ng makita ko ang presyo.
Napakurap ako at palihim na napalunok.
"50 pesos ba'yan o 500 pesos?" tanong ko atsaka kinusot ang mata, pambihira, 500 nga.
"It's obviously 500 pesos, kung gusto mo pwede pa kita i-libre, tapos pwede ka pa maki-picture sa akin kahit 'wag mo na ako i-date this whole day, 'tsaka, kung gusto mo..." umusog muna siya at inilapit ang mukha sa mukha ko habang ang isa niyang kamay ay nakaharang sa gilid ng bibig niya.
"Isasama kita doon sa secret art gallery ko," bulong niya kaya napaisip muna ako.
"Ano ba'ng course mo? College ka rin 'di ba?" tanong ko at uminom ng iced-tea.
"Bachelor of Arts in Political Science," nakangiting sabi niya kaya agad akong napayakap sa sarili, pero agad ring umayos ng upo at tinitigan siyang maigi.
"Weh? Hindi nga?" dahil sa tanong kong 'yon, biglang sumeryoso ang mukha niya at sumadal sa upuan 'tsaka humalukipkip.
"Yes I am, but I'm enjoying my life, it won't be fun if I'm only focusing to my studies..." sabi niya at itinaas ang isang kilay. "I'm a genius anyway," patuloy niya at ngumiti ulit kaya natameme ako.
Hanep, sinasabi ko na nga ba, ganiyan magsalita ang mga alien.
Napapa-isip tuloy ako kung tama ba ba kasama ko 'tong babaeng 'to. Ang weirdo.
Mabuti at hindi ako nangangati, allergic kasi ako sa mga matatalino, raw.
"Ano'ng pangalan mo?" tanong ko ulit, tinapunan niya lang ako ng nanunuksong tingin.
Pakiramdam ko alam niyang kilala ko na siya. Creepy.
"Ay-zel," sabi niya at para akong isang taong gulang na bata na tinuturuan kung paano magsalita dahil sa inasta niya.
"Spell Ayzel," sabi ko at ipinatong ang magkabilang braso sa lamesa at tinitigan siya.
Gan'on rin ang ginawa niya habang nakatingin ng diretso sa mata ko, kaya medyo kaunti na lang ang distansya ng mukha namin.
"Ay-zel, ey, ih, zi, el, ih, Ay-zel." sabi niya at umayos na ulit ng upo pero nanatili ako sa gan'ong pwesto.
Ey-ih-zi-el-ih
Ey-ih-zi-el-ih
A-e-z-l-e
"Aezle," wala sa sariling sabi ko, napansin ko naman siyang tumango.
Ay-zel pala 'yon at hindi Ey-zel, kaya pala hindi sigurado si Yohan n'on.
"Mayroon kang secret art gallery? 'Di ba't puro about politics ang pinag-aaralan niyo?" tanong ko, aba, ang unfair pakinggan, bakit ako sa kwarto lang, tapos ang kalat pa.
Nakaka-offend ha.
"Because I love paintings! Pero hindi ako marunong mag-paint, kaya nagco-collect na lang ako," sabi niya pa rin ng nakangiti, palihim naman akong napangiti.
Sa wakas, mayroon na akong ka-same vibes.
"Ikaw, ano'ng name mo? Ang alam ko lang apelyido mo ay Sachi, eh apat kayong Sachi sa University so, what's your name?" tanong niya kaya ngumisi ako at tumikhim.
"Fritz Yellow Sachi at your service," pagpapakilala ko ng nakangiti, kumunot saglit ang noo niya at tumawa ng mahina.
"Fritz Yellow, as in color Yellow?" tanong niya, tumango naman ako at kumunot ang noo ng bigla siya tumawa.
Mabuti na lang at kaunti lang ang customer dito, grabe makatawa, parang wala ng bukas.
"Do you know?" tanong niya ng natatawa pa rin.
"Hindi, baka know ko kasi sinabi mo," sagot ko kaya, saglit siyang sumimangot at tumawa ulit.
Abnormal.
"Do you know that yellow is so poopy, iw." sabi niya at tumawa ulit kaya napanganga ako.
Bakit same vibes din sila ng kapatid kong si Pula? Hindi ito maaari.
Tumikhim ako kaya tumigil sa sa kakatawa at nakangiting lumingon sa akin.
"Gusto ko pa n'ong kinakain ko," sabi ko kaya nanlaki ang mata niya, nagulat ako ng hawakan niya ang kamay kong nakapatong sa lamesa at medyo inilapit ang mukha niya sa akin.
"Talaga?" gulat na tanong niya.
"O-Oo, dalawang order," sabi ko kaya ngumiti siya ng malaki at tumango 'tsaka binitawan ang kamay ko kaya nakahinga ako.
Ano 'yon?
Sa ilang minutong paghihintay ay dumating na rin 'yong pagkain, sinundan ko ng tingin ang kamay niyang kumukuha ng isang libo sa wallet niya 'tsaka ibinigay doon sa waiter.
Siningkitan ko siya ng mata.
Daming pera pero walang pang-bili ng cycling shorts, tsk.
Habang tahimik akong kumakain ay saglit akong napapatingin sa kanya. Nakapalumbaba siya habang nakatitig sa akin.
Hindi ko na lang siya pinansin at nagpatuloy na lang, matapos kong kainin ang dalawang order ng pagkain na 'yon– huh, chicken fillet, papaluto nga ako kay Manang nito.
"Kung yelo ako kanina pa ako natunaw," nakangising saad ko sa kaniya, ngumiti naman siya lalo at umayos ng upo.
"From now on, I will call you..." tumigil muna siya para mag-isip, "Fritzy Poop!" masiglang sabi niya.
Sumimangot lang ako at hindi na siya pinansin. Natawa lang siya at itinabi 'yong gamit na plato namin at inilabas ang cellphone niya.
"Fritzy, let's take a picture na," nakangiting saad niya at itinaas ang cellphone na nakaharap sa amin 'yong camera.
Pagkatapos namin mag-picture ay agad siyang nagsalita.
"Facebook name or phone number, please," sabi niya nang hindi ako nililingon, kumunot ang noo ko.
"Bakit kailangan pa niyan? Bluetooth na lang o share-it," sagot ko at kinuha na rin ang phone, 'sus gusto lang ako ma-add sa facebook at makuha number ko eh, laos na galawan.
"I-send mo na lang," sabi niya ulit pero ayaw ko.
"Ayoko nga," sagot ko naman, bumuntong hininga siya at hinarap ako. Seryoso ang mukha niya habang nakatitig sa akin.
Napalunok ako, ayoko talaga sa mga seryosong tao na katulad niya, kung makatingin ng seryoso akala mo mangangain ng buhay.
"You will send it or else... ipagkakalat ko na sinilipan mo ako, I will tell them that you're a maniac–" pinutol ko ang sinasabi niya.
"Wala kang evidence, Miss," sabi ko pa at ngumisi nang natigilan siya, saglit lang naman 'yon 'tsaka siya sumagot.
"May full video ako n'ong nasampal kita, from the very beginning, kitang-kita kung paano ka napatid sa bato at–" pinutol ko ulit ang sinasabi niya.
"How can you say that, I'm a maniac kung simula't sapul alam mo nang aksidente 'yon?" tanong ko pabalik sa kanya. Aba, hindi ako pwedeng matalo sa babae na 'to–
"In the video, it's so obvious na tinitigan mo muna bago ka tumayo, I can still remember the words you said, 'Nang huli lang ng palaka pero nakakita ng ginto'..." huminto muna siya at inilapit ang mukha sa akin, deretsyo lang din ang mata niyang nakatitig sa mata ko.
"What does that mean?" tanong niya ng nakangisi.
Taragis na 'yan.
"Bakit ba kasi naka-panty ka lang n'on at paanong nagkaroon ng video?" naka-kunot noong tanong ko. Naalala niya pa 'yong salitang 'yon, ako nga hindi na.
"For your information, nagsusuot ako ng cycling shorts sa ilalim ng skirts ko, but unlucky I am, napunit 'yon, alanganamang isuot ko pa, and siyempre, the weather is so nice that day kaya naisipan kong magpa-picture," huminto muna siya at sumimangot at maya-maya ay umirap sa hangin.
"Ang kaso vinideohan n'ong dapat magpi-picture sa akin, and then you came, I was shocked at that time dahil sensitive ako, duh," sabi niya at inirapan ako. So kasalanan pala n'ong magpi-picture sana sa kaniya?
"Oh, tapos?" boring na sabi ko, umirap naman ulit siya at uminom ng iced-tea na tunaw na ata 'yong yelo.
"Kung hindi ka lang tanga edi sana hindi ka napatid sa bato, stupid Fritzy Poopy," sabi niya at tumawa ng mahina.
Bipolar 'ata talaga 'to.
"But seriously..." sabi niya at bumalik ang seryosong mukha.
"Nagkataon na 'yong stranger na pinaki-usapan kong picturan ako ay may galit pala sa gobyerno, so he ended up posting it pero hindi lahat, I don't know, natakot 'ata," paliwanag niya kaya medyo nagka-interes ako. Maya't-maya din ang pagtingin niya sa loob ng bag niya pero saglit lang 'yon
"Yesterday, nakita ko ulit siya, I told him to delete it kasi pati image ko nasisira pero hindi siya pumayag. That's why I did something na nakapagpapayag sa kaniya, so the video was deleted na," naka-ngiting saad niya.
"Ano'ng ginawa mo?" tanong ko naman, ngumisi siya.
"I just gave him a money, need niya kasi 'yon, nag-drop out pala siya sa university dahil sa financial problems, kaya galit sa gobyerno dahil hindi pinagtutuunan ng pansin ang katulad nilang mahirap ang buhay," naka-ngiting sabi niya na, proud ata sa nagawa niya. Ha, bahala siya riyan.
"Kahit na, ayoko pa rin ibigay ang number ko," sabi ko at humalukipkip, ngumisi lang siya at inilabas ang cellphone ko kaya agad ko itong kinuha sa kamay niya.
Paanong–
"No need, ang bilis mo makuha, Fritzy Poop," sabi niya at humalakhak.
So... habang dinadaldal niya ako ay ginagawa niya na ang dapat niyang gawin habang nasa kanya ang atensyon ko?
Nice.
"Of course, accident 'yon kasi you're stupid, at bakit ko naman ipo-post 'yon? pati ako damay doon, pina-delete ko na pati, duh," sabi niya at umirap 'tsaka tumawa.
Katakot.
"Sige, salamat sa lahat-lahat, pa-send na lang n'ong picture, Aya," sabi ko at tumayo na pero agad ring napa-upo ng hilain niya ang braso ko.
"Aya?" nakakunot-noong tanong niya.
"Short for Aezle," sagot ko kaya tumango siya.
"Akala mo ba libre lahat?" tanong niya at ngumisi. Aba malamang sabi niya ililibre niya ako eh.
"Ano na naman–"
"Nakita mo ang lovely pinky panty ko, nalaman mo ang secret art gallery ko at nilibre kita," sabi niya kaya bumuntong hininga ako.
Sa totoo lang, ang kulit ng babaeng 'to, pasalamat siya gwapo ako at maganda siya–
Tama... maganda nga. Pero, weirdo, heh.
"Ano gusto mong gawin ko?" tanong ko para maka-uwi na, dahil nangangati ako sa suot ko, hindi pa kasi nilalabhan pina-suot na sa akin, tsk.
"Madali lang," sabi niya at tumayo tsaka ngumiti ng napaka tamis sa akin.
"Ikaw ang napili kong makasama ko sa buong buhay ko!" masayang sabi niya kaya natigilan ako.
Eh?