Dumating ang araw ng lunes. Hindi na magkanda ugaga si Jane sa pag rereview, dahil ngayong linggo ang kanilang exams.
"Masyado mong binababad ang sarili mo sa pag-aaral. Ilang linggo ka nang nagrereview bes." Puna ni Mira kay Jane.
"Kailangan kasi, Mira."
"Palagi namang kailangan, kasi baka magalit si tita. Paano naman yung opinion mo? Yung gusto mo."
"I understand my mom, lalo na at matagal ng wala si Dad. Gusto ko rin naman ito." Walang emosyong sagot ni Jane.
"Gusto mo ba talaga? o baka pinipilit mong gustohin kasi magagalit si tita? I know you bes, alam kong napapagod kang palaging may obligasyon. Palagi nalang dapat ganito, dapat ganiyan."
"I'm fine. Kaya ko naman."
"Yeah right. Alam kong kaya mo, pero wag kang mag-alala palagi lang akong nasa tabi mo, para naman di boring ang buhay mo diba?." Mahinang natawa si Jane sa sinabi ng kaibigan, at the same time parang hinaplos ang puso niya. Sampung taon na silang magkaibigan, at para na ring magkapatid. Jane can't even imagine herself without Amira.
"I'm so thankful that you're always here by my side." Bulong niya kay Amira at kinindatan lang siya nito dahil dumating na ang unang proctor para sa kanilang unang exam. Kaya hindi narin sila nag-usap ni mira dahil sunod-sunod na ang naging pagsusulit.
Natapos din naman agad ang oras sa panghuling subject. Ipinag pasalamat naman ni Jane iyon dahil parang na drain ang utak niya dahil sa exam. Lumabas na ang huling proctor sa araw na iyon. Nakita naman ni Jane na lumalapit si Claine sa kanya. Siguro ay para sa practice nila, Pero ang pinag taka niya ay sa myerkules pa ang pagpapatuloy ng practice nila dahil sa exam.
"Jane, gusto sana kitang yayain kumain sa labas. Pwede ka ba? sandali lang naman tayo." Tanong ni Claine na parang nahihiya pa,
"Of course. Okay lang, wala din naman akong gagawin ngayon. Atsaka may lakad si Amira ngayon, I mean may family date daw." Sabay ngiti ni Jane sa binata, para mabawasan naman ang hiya sa mukha nito.
"Talaga? Sige tara na." Nagulat si Jane ng dinala ni Claine ang bag niya, pero hinayaan niya nalang.
Nang nakarating sila sa lugar na gustong puntahan ng binata ay agad itong umorder ng makakain nila. Maganda ang paligid at nakakaaliw ang mga paintings sa nakikita ni Jane sa paligid ng restaurant na iyon.
Matapos ang ilang minuto dumating narin ang mga pagkain at habang kumakain ang dalawa ay nagtanong si Claine nang kung ano-ano tungkol kay Jane, mostly mga hilig niyang kainin at gawin at hindi maiwasang maalala ni Jane na tinanong din siya ni Hero ng mga tinatanong sa kanya ni Claine sa mga oras na yon.
"Bakit parang hindi mo pala kasundo ang papa mo?" Dagdag na tanong ni Claine nang tumahimik silang dalawa.
"He's not my biological father, kakakasal lang nila ni mama two years ago." Sagot ni Jane at uminom ng ice tea dahil bigla siyang naging balisa ng ilan Segundo.
"Nasaan pala ang daddy mo kung ganon?" Bigla naman naalala ni Jane ang daddy niya, biglang nagbago ang ekspresyon ni Claine, Napansin siguro nito na nalungkot si Jane sa kanyang tanong.
"I'm sorry, andami kong tanong. Okay lang naman kahit di mo sagutin kung di mo kaya." Medyo kinakabahang saad ni Claine.
"Mahabang storya kasi. But my Dad died eight years ago. Because of car accident. Naaksidente siya sa araw ng birthday ko, that's why I don't celebrate my birthdays." Malungkot na sagot ni Jane na winaksi din niya agad dahil baka makarating sa mommy niya na nagpapakita siya ng kahinaan.
"I'm sorry." Hingi ng tawad ni Claine dahil baka na offend niya si Jane.
"It's okay, dapat nga akong magpasalamat dahil pinaalala mo siya saakin. Ilang buwan ko na rin siyang di nadadalaw, buti nalang nagtanong ka." Ngitian ni Jane ang binata para malaman nitong okay lang talaga.
"Actually, my Dad is the reason why I love dancing. When I was seven years old, tinuturuan niya na akong sumayaw, pero mas nag focus ako sa pag baballet dahil tingin ko mas maganda iyon sa babae." Natatawang kwento ni Jane. Ngumiti naman si Claine sa kanya. Kaya muli siyang nagpatuloy sa kwento niya.
"The day of my 12th birthday, ang sabi ni mama lumabas si papa para bumili ng regalo para saakin. Matagal akong naghintay sa kanya ng araw na iyon, ayoko pa ngang simulan ang party ko hanggat wala siya. Pero pagkatapos kong iblow ang candle ng cake ko, nakita kong humagulgol si Mommy, yun na pala ang oras na nalaman niyang naaksidente si papa, nadamay siya sa aksidenteng banggaan sa edsa. Agad-agad kaming pumunta sa hospital pero dead on arrival na siya. Nagdatingan ang mga police na nag-iimbistiga sa nangyaring aksidente, tapos inabot nila saakin ang isang medyo kalakihang box na may letter na nakalagay "Happy birthday to the most beautiful girl in the world, Alieza Jane Rodriguez." Tumigil muna saglit si Jane sa pagkukwento, para pahupain ang bumabara sa kanyang lalamunan. Ayaw niyang umiyak sa harap ng binata dahil baka kaawaan lang siya nito, nang medyo ayos na ang pakiramdam niya ay tsaka siya nagpatuloy.
"I found out na ballerina dress pala ang regalo niya saakin, napaka ganda nang dress na iyon. Nakalagay pa sa letter niya saakin na pina sadya niya iyon sa sikat na designer para siguradong magugustuhan ko talaga at gusto niyang suotin ko yun pag bente na ako. Gusto daw niya akong makita na mag perform sa maraming tao." Gumagaragal na ang boses ni Jane kaya tumigil siya sa pagsasalita.
"You are really brave, Jane. I'm proud of you." Hinawakan ni Claine at pinisil nang marahan ang kamay ni Jane na nasa table. Ngumiti naman si Jane sa binata, at naisip na ang kumportableng kasama ni Claine.
"Pwede bang ang dress na iyon ang susuotin ko sa araw ng performance natin?" Tanongni Jane kay Claine.
"Oo naman, I bet napaka ganda mong tignan sa damit na iyon." Walang pag aalinlangang sagot niya kay Jane.
"Thanks." Lumapad lalo ang ngiti ni Jane, dahil finally matutupad na niya ang gusto ng ama, kahit wala na ito ay alam niyang manunuod ito sa kanya.
Halos araw-araw na magkasama si Jane at claine. Tinuturuan ng binata si Jane na sumayaw ng ibang klase ng sayaw, natutuwa naman si Jane dahil andami niyang natututunan at hindi din malalaman yun ng kanyang ina dahil akala nito ay para lang sa grade ang pinag prapractisan nilang dalawa.
Sa loob nang dalawang buwan napalapit talaga sila sa isa't-isa. Gusto siya ni Jane si Claine pero bilang kaibigan lang, kahit napapansin niyang may iba sa pakikitungo nito ay pinag sasawalang bahala iyon ng dalaga. Gusto niya na maging kaibigan ito at ayaw niyang masira yun.
Sa halos araw-araw na magkasama ang dalawa ay palagi rin nilang nakikita si Hero na nakatingin kay Jane, iniiwasan nalang ito ng dalaga dahil hindi niya gusto na ma-dissapoint nanaman ang ina pag sinabi ng driver nila na kasama ulit niya ang binata at hindi rin naman niya maikakailang nagiging malaya siya kasama si Claine.