M e a g a n
My name is Meagan Medrano. I'm just an ordinary highschool girl who loves to study and who loves my friends so much. I love traveling. I love sunset. I love people and I love him. Him?. My heart beating fast for the first time in my life because of him. He's my first love. My first kiligs. And he is the reason why I have finally realized that I'm pretty with my straight hair, fair skin, round eyes and pink lips. I'm third year high school when I met Ajax. Actually I knew him since 2nd year high school because he gave me bracelet - but not actually him who gave it to me., it's his childhood friend named Seth and I'll clearly remember it.
One ordinary day when I'm with my classmates chatting in the corridor. "Megz.. may nagpapabigay sayo." Someone approached me and it's Seth. "Sino daw?." I ask curiously. "Him. The guy standing next door." Lumingon ako pero hindi ko masyado nakita dahil umatras siya. Nahihiya. "What his name?" I ask her.
"Ajax." Seth said. "Pakisabi. Salamat." Ako. I thought it just a friendly gift. One month ko rin isinuot dahil maganda naman. Pero no'ng nagsawa na ako ay itinago ko at hindi ko na naalala ang tungkol sa bracelet na iyon. Then nang tumuntong akong third year ay naglevel-up n rin ang pagpapapansin niya. Pero isip bata pa ako that's why I'll always ignore him everytime he tried to be near me. I'm an introvert. I'm not famous. People never notice me. But I'll never escaped classes. Hindi ako matalino pero hindi rin ako bobo.
Our story began during our Junior and Senior Promenade. A week before prom nag-uunahan ang mga estudyanteng lalaki na makahanap ng partner nila. I'm not bothered anyway dahil wala naman talaga ko balak na sumali. I hate dresses and high heels. I'm a boyish anyway but my friends always told me that I'm pretty. So be it.
"Hi Meagan.." It Seth again. Ano na naman kaya sadya niya.
"Oh hi! " I replied. "If you don't mind, kausapin ka raw ni Ajax?." Walang paligoy-ligoy niyang sabi. "Why?" Nagtataka naman ako. Pero medyo gets ko na about sa upcoming prom. "May itatanong lang daw. Ayos lang?" Si Seth.
"Sige. Asan ba siya.?" Kunwari hindi ako affected pero kinakabahan ako at ang lamig ng mga kamay ko. Ewan ko ba. Kinikilig ba ako o naiihi. "Nandoon siya sa likod ng kabilang building." Alam ko ang tinutukoy niya dahil tambayan din namin iyon ng mga kaibigan ko.
"Ok. Pupunta na lang ako." After a minutes I find myself hiding in the wall and my heart beating so fast. First time ko kiligin h'wag kang ano.
"Hey. Sabi ni Seth gusto mo raw ako makausap?." Nagulat siya ng magsalita ako sa may likod niya. Hindi siya nakapagsalita agad. We're both young on that time kaya hindi ko naman pansin kung gwapo siya o hindi. Alam ko lang may itsura siya at mukhang maayos magdala ng damit, malinis ang kuko, at mabango.
"Ah- O-oo." Utal na sagot niya. Nagtama ang mata namin. Tumalon ang puso ko at alam ko'ng nasalo niya. "Pwedi ba kita ka-date sa prom.?" He ask me directly while looking at my twin eyes.
"Oo naman." Sagot ko. Choosey pa ba?. Syempre nararamdaman ko talaga na nakatadhana kami kaya pumayag ako. "Oh talaga. Thank you!." Alam ko'ng masaya siya.
During prom narealize ko na gwapo pala si Ajax dahil madami ang nagkakagusto sa kanya. Tsinitsismis ng mga kaibigan ko na madami ang nagpapapansin sa kanya. At wala akong pakialam dahil sa akin lang naman ang atensyon ni Ajax.
Simula noon hinahatid niya na ako hanggang kanto lang dahil baka mapunit ang tainga ko pag nakita siya ni Mama. Syempre bawal ang boyfriend, aral muna. Pero hindi naman bawal kiligin. Palagi niya akong hinahatid. Siya ang nagdadala ng bag ko at maraming nabubuong kwento. He has common sense stick to his body kaya hindi ako boring na kasama siya. Kahit tinutukso kami ng mga classmates namin ay ngiti lang ang sagot.
"Meagan I like you." Nagulat ako ng sabihin niya iyon. Nasa tabing dagat kami at nakaupo sa buhangin habang naghihintay na lumubog ang araw. August noon kaya medyo maluwag ang schedule ng classes dahil intramurals ng school kaya umuwi kami ng maaga. I told him before that I love sunset kaya niyaya niya ako tumambay sa tabing-dagat.
"Halata naman." Wala sa sariling sagot ko. "Hindi naman yan ang kailangan kong sagot mo." Siya.
"Bakit nagtatanong ka ba? I thought you're just stating the fact." Pelosopo kong sabi. "Gusto nga kita. Pwedi ba kita maging girlfriend?." Walang keme na tanong niya.
"Kung masasakyan mo ang mood ko. Why not? Kung hindi mo ko lolokohin lalo namang why not?"
"Hindi pa nga, lolokohin na agad." Nakasimangot na sambit ni Ajax. "Pag naging tayo kase. Dalawang bagay lang yan. Forever o hiwalay." Sagot ko. "Ano ba yan Meagan kung ano-anu agad iniisip mo."
"Let's try kung magwork ang Tayo?." He was surprised to what I said. Natatawa ako habang pinapanood ko siyang nagtatalon sa buhangin. "Lumangoy ka pa. Mas lalo akong matutuwa." Dagdag ko. "Nakasapatos ako. Tsaka magtataka si Mama kung uuwi akong basa." Palusot nito. "Sabihin mo may girlfriend kana kaya ka basa!." Natatawa siya sa sinabi ko. "Yeey! Tayo na talaga.?!" Hinawakan ni Ajax ang kamay ko.
"Ay hindi. Bitawan mo ko. May makakita. Baka bukas magbreak agad tayo."I'm just kidding. "Damot.."He said.
"Syempre magtira ka para bukas." Sinusubukan ko'ng magpatawa dahil awkward.
"Baliw ka talaga! Meagan. Ano iyon ulam?"
"We're too young for that. Hanggang tingin ka na lang muna."
"Yah. I think so. Tumayo ka na diyan hahatid na kita sa inyo?"Suggest niya.
"Sa inyo? O sa kanto?". Banat ko ulit.
"Sa kwarto." Siya. Hinampas ko siya ng malakas sa braso. Nakakainis! Ang madikit nga ang mga hintuturo namin naiihi na ako, sa kwarto pa kaya. Well, first time ko na may magsabi saken no'n personally at nakaharap pa sa akin. Feeling ko sobrang init ng mukha ko. Buti na lang magdidilim na kaya hindi niya napansin. Ganoon talaga sa una medyo korne at nakakaumay ang mga banat nila.
"Tumigil ka nga. Tara na!" Hinatid niya ko hanggang kanto at syempre hindi siya pumayag na hindi mahawakan ang kaliwang kamay ko. Not bad. Kami na naman. Pero hanggang doon lang talaga yun. Napag-usapan namin na hanggang nasa high school pa lang kami ay holding-hands lang muna dahil masyado pang mura ang kaisipan namin para ihandle ang ibang bagay. Hanggang hawak lang talaga sa kamay. Sus. Kilig na kilig na ko sa ganoon.