THIRD EYE
Chapter 7: Hanap
Someone‘s P. O. V.
“Boss, hindi pa rin namin nahahanap si Alvin.” sabi ng isa sa tauhan ko.
“Ano? Matagal ko nang pinapahanap si Alvin sa inyo hindi n‘yo pa rin mahanap.” galit kong sigaw sa mga tauhan ko.
“Opo Boss, ang hirap pong hanapin ang taong pinapahanap n‘yo.” sabi pa ng isang tauhan ko.
“Umalis na kayo sa harapan ko.” sigaw ko at alam kong natakot sila sa pagsigaw ko.
“O... Opo Boss.” at umalis na sila.
“Mahahanap rin kita Alvin, bakit hindi mo pinatay ang kaisa-isang tagapagmana ng mga Villafuerte.” sabi ko sa sarili ko.
“Sir, may tawag ka.” sabi ng secretary ko.
“Sino ang tumatawag.” sabi ko.
“Ang kaibigan n‘yo raw siya.” sabi ng secretary ko.
“Sino nga.” sigaw ko.
“Si... Si Mark Villafuerte.” sabi ng secretary ko.
Mark P. O. V.
Ako si Mark Villafuerte, ako ay apatnapu‘t-pito taong gulang, mabait akong tao pero seryosong tao naman. Nandito ako ngayon sa presinto kinakausap ko ang isa sa mga pulis.
“May balita na ba kayo sa asawa't anak ko?” Tanong ko.
“Matagal na namin sinasabi sayo na wala pang balita sa asawa't anak n‘yo, sir.” sagot ng pulis.
“Sa tingin ko ay patay na iyon.” sabi pa ng pulis.
“Paano mo naman nasabi iyon, walang nakitang bangkay ng asawa't anak ko at nararamdaman kong buhay pa sila.” galit kong sabi.
“Kung buhay pa sila, bakit hindi ka nila binalikan, sir?” Tanong ng pulis.
Natulala ako roon, tama nga naman bakit nga ba?
“Tama kami di ba sir?” Tanong ni SPO1 Mendez.
Napayuko na lang ako.
“Pero alam kong buhay pa sila at nararamdaman ko iyon.” pagkasabi ko ay umalis na ako.
Lien P. O. V
Ako si Lien Adie, ako ay labing-pito taong gulang, ako ay mahiyain na tao kapag may umaway sa mga kaibigan ko ay masasaktan sila sa akin. Nandito ako ngayon sa tapat ng pinto at kumatok, ang sabi sa akin nina tito at tita ay nasa kwarto si Amber. Patuloy pa rin ako sa pagkatok pero hindi pa rin binubuksan ni Amber nakapagtataka kahit isang katok lang ay bubuksan na ni Amber ang pinto at may narinig ako.
“Amber, anong ginagawa mo at sinong kausap mo riyan.” sabi ko.
Binuksan na ni Amber ang pinto at dire-diretso lang ako sa kwarto niya.
“Ano sinasabi mo Lien?” Tanong niya.
“Ang sabi ko kung may kausap ka ba rito.” sabi ko.
“Wala naman, bakit may nakita ka ba rito.” sabi ni Amber.
“Wala.” sabi ko.
“Wala naman pala, at saka anong ginagawa mo rito.” sabi ni Amber.
“May gusto lang ako ibigay sa‘yo.” sabi ko. At binigay ko ang regalo ko sa kanya.
“Ano ‘to.” sabi ni Amber habang binubuksan niya ito.
“Malalaman mo rin.” sabi ko at may nararamdaman akong malamig.
“Gown? Anong gagawin ko rito.” sabi ni Amber.
“Hindi mo ba nagustuhan? Amber.” sabi ko at nalungkot ako.
“Hindi sa gano‘n, oo ang ganda ng gown pero alam n‘yo naman na na-trauma na ako di ba?” sabi ni Amber, alam ko ang sinasabi niya.
“Sorry, gusto ko lang na mapasaya kita.” sabi ko.
“Sige na nga, tatanggapin ko na ito pero alam mo kung kanino ako magiging masaya di ba?” Sabi ni Amber.
“Kanino?” Tanong ko.
“Kayo ang nagpapasaya sa ‘kin. Kayong mga kaibigan ko at sina mama at papa.” sabi ni Amber.
“Salamat Amber.” sabi ko at nagyakapan kami.
“Paano naman ako?” Narinig ko ang sabi ni Dina.
“Syempre, ikaw din.” sabi ni Amber at nagyakapan ulit kaming tatlo.
Amber P. O. V.
Masaya ako dahil nandoon silang lahat sa birthday ko pero ngayon ay aalis sina mama at papa. May kakausapin raw sila na isang tao kaya sila aalis tinanong ko kung sino iyon at ang sabi ay malalaman ko rin daw kung sino iyon.
“Nandiyan na ba ang taxi? Amber.” ang tanong sa akin ni mama.
“Nandito na po ang taxi mama.” ang sagot ko.
“Tara na, Roberto baka mainip pa iyon.” sabi ni mama kay papa.
“Nandiyan na ako, anak bantayan mo ang bahay natin at mag-iingat ka sa school.” sabi ni papa.
“Opo papa, mag-iingat rin kayo sa pagbiyahe n’yo.” sabi ko.
“Salamat anak, muwahh.” sabay halik ni papa sa pisngi ko.
“Sige na, alis na kami muwahh.” halik din mama sa aking pisngi.
“Ngayon ay pwede na nating hanapin ang katawan ko, Nerd.” sabi ng multo.
“Tumigil ka nga multo ka, sino ang magbabantay ng bahay, aber.” sabi ko.
“Teka, tinawag mo akong multo? Hindi multo ang pangalan ko.” sabi ng multo.
“Kung gano’n pala ay patas na tayo.” sabi ko.
“Anak, sinong kinakausap mo d’yan.” sabi ni papa.
“Wa... Wala po papa.” sabi ko.
“Tulungan mo ako sa pagdala ng mga gamit doon sa taxi.” sabi ni papa.
“Opo papa.” sabi ko at tinulungan ko si papa.
“Hahaha, hahaha.” tawang-tawa ang multo.
At nang umalis na sina papa at mama.
“Ano tatawa ka pa kapag sinabi kong hindi na kita tutulungan multo.” sabi ko.
“Sige, tatawagin kitang ‘Nerd’ hanggang sa gusto ko.” sagot ng multo.
“Wala na akong pakialam kung tawagin mo akong nerd, multo.” sabi ko.
“Nerd, nerd, nerd.” patuloy pa rin siya sa pagsasalita.
Hanggang bukas ay nagsasalita pa rin at napagod na ang multo sa kakasalita ng nerd.
“Sige na, suko na ako, promise hindi na kita pagtatawanan basta tulungan mo na ako please?” Sabi ng multo.
“Susuko ka na sa pagtawa sa’kin.” sabi ko.
“Oo, pero ang tawag ko pa rin sa’yo ay Nerd pwede?” Sabi ng multo.
“Sige, pero ang tawag ko rin sayo ay multo pwede?” Sabi ko.
“Oo, basta tulungan mo ako sa paghahanap sa katawan ko.” sabi ng multo.
“Oo, pero ang tanong ko sino ang magbabantay ng bahay kapag umalis tayo.” sabi ko.
‘Ring, Ringg, Ring.’ tunog ng cellphone ko kaya sinagot ko ang tawag.
“Hello.” sabi ko.
“Amber, may good ako sa’yo.” sabi ni Lien, boses pa lang ay alam ko na.
“Anong good news iyon? Lien.” sabi ko.
“Pupunta tayo sa isang lugar na magugustuhan mo pero kasama lahat ng classmate natin.” sabi ni Lien.
“Saan? At paano mo naman nasabi na magugustuhan ko doon? Lien.” sabi ko.
“Ah basta sa darating na linggo mag-a outing tayo sana makapunta ka.” sabi ni Lien.