This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Prologue:
“Who’s that guy? I want to know his name. I wanna meet him,” sabi sa isip ng isang dalagita habang tinitignan ang isang binatilyong naka-itim na kasuotan. Medyo may kahabaan ng buhok ang lalaki. Nakita na niya noon pa ang lalaking tinutukoy niya pero 'di niya nakilalang lubusan at nalaman ang pangalan nito. Umaasa siyang makilala niya ngayon ang binatilyo. 
Iniwas ng dalagita ang tingin sa lalaking tinititigan niya. Baka raw makahalata na may tumitingin sa kaniya at siya iyon.
“Ang pogi niya talaga. Sana malaman ko na ang name niya!” sabi ng babae sa isipan niya.
The girl opened her phone to see what time is it now. It's 11:40 AM. Malapit ng magtanghalian pero ang tagal ng sundo niya. May hinihintay siya kanina pa at dahil sa kainipan ay napapatanong siya sa sarili kung nasaan na kaya ang taong iyon? Naisip niya na baka may dinaanan pa o nakipag-date na naman.
Mayamaya'y may tumikhim. Nagtaka naman ang babae kung sino ang tumikhim. 
“Miss, anong name mo?” tanong ng taong tumikhim kanina. Napapatanong ang dalagita kung sino kaya ang isang ito at bakit tinatanong ang pangalan niya. Pagtingin niya sa kumakausap sa kaniya ay napagtanto niyang isa ito sa kasama ng lalaking tinitingnan niya kanina. 
“Zianvhen,” tugon ng babae saka ngumiti nang bahagya.
Napangiti naman ang lalaki. “Okay. By the way, I'm Benjamin. We meet —”
“Hey! Hey! Hey!” sigaw ng isang lalaki na kasamahan ni Benjamin. Naglalakad ito kasama ng lalaking gustong makilala ni Zianvhen. Patungo sila ngayon sa kinaroroonan nina Benjamin at Zianvhen. 
“Ano ka ba naman? May sasabihin sana ako kay Zianvhen kaso ang ingay mo! Sulpot agad!” iritang sabi ni Benjamin at napapasabunot pa sa kaniyang buhok. Kitang-kita ang pagkairita niya. Naisip ni Zianvhen na madali pala siyang mairita at tila pareho sila ng kaibigan niyang si Fret. 
“Benj, anong name niya?” tanong ng lalaking pumutol sa sasabihin sana ni Benjamin kanina. Tumingin siya kay Zianvhen at nginitian ito. Kung ngumiti naman ito ay lumalabas ang dimples niya. “Siya yata iyong konting ngiti lang, may dimple na. Kaya siguro habulin ng mga babae. Feel ko lang,” sabi sa isip ni Zianvhen saka ngumiti na lang din. 
“Zianvhen daw. Kasasabi ko lang kanina ah,” sagot ni Benjamin. 
“Drixcyd nga pala,” sabi ni Drixcyd sabay lahad ng kamay niya pero hindi ito tinanggap ni Zianvhen at sumenyas siya na basa iyong kamay niya. Nagpigil ng tawa ang lalaki. Inilayo niya ang kamay at nagpogi sign para 'di masyadong halatang tinanggihan. 
“Marvick?” patanong na pagtawag ni Drixcyd sa kasama nilang isa ni Benjamin. 
“Bakit?” wala sa mood na sambit ni Marvick. 
“Pakilala ka na,” sabi ni Drixcyd saka siya bahagyang tumawa. 
“Alam mo na naman iyong pangalan ko, 'di ba? Narinig mo naman siguro,” sabi ni Marvick at tumingin kay Zianvhen. 
“Oo, Marvick po,” nakangiting sagot ni Zianvhen. 
Napapaisip siya kung ano kaya ang apelyido ni Marvick. Itatanong na sana niya pero biglang dumating ang susundo sa kaniya. Napabasungot na lang siya. 
“Zianvhen!” Nilingon ni Zianvhen ang tumawag sa kaniya. “Tara na. Teka, sino sila?” 
Tumayo si Zianvhen mula sa pagkakaupo at sinalubong ang bagong dating. “Okay, Kelvin. Tara na!” sabi ni Zianvhen at agad hinila ang kamay ni Kelvin papunta sa pinagparadahan niya ng motor niya. 
“Naunahan ka na pala Marv!” pabirong sabi nina Benjamin at Drixcyd kay Marvick pagka-alis nina Zianvhen at Kelvin. Kasabay pa no'n ng tawang nang-aasar. 
“What does that mean?” tanong ni Zianvhen sa isip niya kasi narinig niya ang sinabing iyon nina Benjamin at Drixcyd. Narating na nila ang pinagparadahan ni Kelvin ng kaniyang motor. 
Habang nakasakay sina Zianvhen at Kelvin sa motor papunta sa paroroonan nila ay biglang nagtanong si Kelvin ng tungkol sa tatlo. 
Hindi nagsalita si Zianvhen. Hinayaan na lang niyang magtanong nang magtanong sa hangin si Kelvin. 
“Hoy, Zian! Sumagot ka naman. Kung hindi, bibilisan ko ang pagpapatakbo!” banta niya. 
Tumawa naman si Zianvhen. 
“Heto na. Ano ba gusto mong malaman?” 
“Sino sa kanila si Marv?” mausisang pagtatanong ni Kelvin.
Napataas ng kilay si Zianvhen. “Don't tell me, he knows him?” sabi niya sa isip niya. 
“You know him?” taas-kilay na tanong ni Zianvhen. 
“I heard his name a while ago.” Kinabahan si Zianvhen dahil sa tugon ni Kelvin. “Ang lakas kasi ng boses nila.”
Ayaw mabuko ni Zianvhen kaya sinabi niyang, “Secret! I won't tell you! Never will I! Never!”
Tumawa nang marahan si Kelvin. “Anyway, I'll know him soon and maybe he can be our friend.”
Binatukan ni Zianvhen si Kelvin dahil sa sinabi niya. Para kasi itong nang-aasar. 
Mayamaya'y iginilid muna ni Kelvin ang motor nang tumunog ang phone niya. 
“Bakit?” agad na sabi niya pagkasagot na pagkasagot sa tawag.
“Sino kaya ang tumawag?” nagtatakang tanong ni Zianvhen sa kaniyang isip. “Baka si CJ,” sabi pa nito.
“Ang tagal n'yo! Gustom na kami. Fret is already here,” sagot ni CJ sa kabilang linya. Tama nga ang naisip ni Zianvhen. 
“Paparating na kami. 10 minutes na lang ay nandiyan na kami. Ang bagal kasi makipag-date nitong si Zian.”
Sinapok ni Zianvhen sa ulo si Kelvin dahil sa sinabi niya. “Date? Ako? May date? Wow huh! Baka ikaw!”
Tinawanan lang ni Kelvin si Zianvhen at napahimas sa ulo niya saka pinatay na lang ang tawag. Ibinalik niya sa kaniyang bag iyong phone niya saka lumingon kay Zianvhen na nakangisi. 
“H'wag mo na akong lingunin! Buwisit ka!” inis na sabi ni Zianvhen. 
Iniwas na ni Kelvin ang tingin niya kay Zianvhen saka tumawa.
“Ano naman kayang nakakatawa? Mga kaibigan ko talaga, tawa nang tawa tapos hindi ko alam kung anong tinatawanan,” sabi niya sa kaniyang isip. Napabuntong-hininga na lang din siya.