"Luna..."
Isang tinig ng binata ang nadinig ng dalaga na tumatawag sa kanya sa loob ng kanyang panaginip. Kaagad itong nilingon ni Luna ngunit tanging ang nakasisilaw na liwanag ang kanyang nakita at kaagad niyang sinalag ang liwanag na ito gamit ang kanyang mga kamay.
"S-Sino ka?" tanong niya sa binatang tumatawag sa kanya. Tanging liwanag lamang ang nakikita niya sa buong paligid at hindi niya mawari kung sino ang taong tumatawag sa kanya.
"Huwag mong tatanggapin..." muling wika ng tinig sa kanya. Nang masanay na sa liwanag ang mga mata ni Luna ay saka lamang niya napagmasdan ang nagmamay-ari ng tinig na kumakausap sa kanya.
"S-Sino ka?" tanong niya sa nilalang na nakatayo di kalayuan sa kanya. Sa halip na matakot sa nilalang na mayroong mabalahibong katawan, mahabang tenga at malapad na pakpak na maitutulad sa isang paniki ay pinagmasdan pang mabuti ni Luna ang mukha ng kaharap na nilalang.
Hindi ito nalalayo sa isang taong katulad niya, maliban na lang sa ibang parte ng katawan nito. "S-Sino ka?" muling tanong ni Luna sa nilalang. Iniunat niya ang kanyang braso at inihakbang ang kanyang mga paa upang makalapit sa kanya ngunit bigla na lamang ibinuka ng misteryosong nilalang ang malapad nitong mga pakpak.
"...sandali!" tawag niya sa nilalang na unti-unting lumilipad sa kanya palayo.
"Huwag mong tatanggapin..." ito ang huling salita na binitiwan ng nilalang kay Luna bago tuluyang mawala sa paningin niya.
"S-Sino ka?!" tawag niya sa nilalang kahit pa wala na ito sa kanyang paningin tanging katahimikan ang sumagot sa kanyang katanungan at nanatili lamang siyang nakatayo sa kakaibang lugar na binabalot ng liwanag.
"Luna!" isa na namang tinig ang narinig ng dalaga na tumawag sa kanya, ngunit sa pagkakataong ito ay boses na ng babae at pamilyar ito na naging dahilan upang imulat niya ang kanyang mga mata.
"M-Ma..." sagot niya sa tumawag sa kanya. Kasalukuyang binubuksan ng kanyang ina ang bintana na nagpapasok naman ng sinag mula sa araw na nagbigay liwanag sa silid ng dalaga.
"Bumangon ka na, baka mahuli ka pa sa klase mo..." utos nito sa dalaga habang naglalakad pabalik sa kama upang harapin siya. "...mag a-out of town ako ngayong linggo at darating mamaya ang lolo mo para may makasama ka." bilin niya sa anak habang nakatulala lamang si Luna sa liwanag mula sa bintana. Hindi na niya naririnig ang mga bilin ng kanyang ina dahil iniisip niya ang nilalang na nasa kanyang panaginip.
Bakit kaya ganon ang panaginip ko? Tanong ni Luna sa sarili nang muli na naman siyang bumalik sa realidad nang isara na ng kanyang ina ang pinto ng kwarto.
"Kung may kailangan ka pa o may emergency tawagan mo na lang ako." pahabol pang bilin ng kanyang ina mula sa labas ng silid. Napabuntong hininga na lamang si Luna sa sinabi ng kanyang ina at saka nilingon ang larawan na nasa tabi ng kanyang kama.
"Pero ikaw ang kailangan ko Mama, kayong dalawa ni Papa..." mahinang sambit ng dalaga habang nakatingin sa larawan kung saan makikita ang batang si Luna na masayang kinakarga ng kanyang ama.

******************
"Haa... Nakahabol din..." habol hininga na sambit ni Luna nang makarating siya malapit sa pintuan ng kanyang classroom, kahit pa bahagyang hinihingal ay mabilis siyang pumasok sa loob ng kwarto at kaagad na naupo tabi ng kanyang best friend na si Quincy.
Si Quincy ay student council president at kilala rin sa buong eskwelahan na nag e-excel sa larangan ng sports at akademiya. Bagama't magkalayo ang estado nina Luna at Quincy sa isa't-isa ay hindi naman nagbago at nanatiling mapagkumbaba ang kaibigan magmula noon hanggang ngayon.
"Anong meron?" tanong ni Luna nang maupo siya malapit sa inuupuan ng kaibigan. Pinagmasdan niya ang hawak na cellphone ni Quincy habang nag-i-scroll down ang dalagang kausap.
"Ah, breaking news ngayon, nawawala si Cassidy Rivera." sagot ni Quincy sa kanya habang patuloy lang itong tahimik na nagbabasa. Hindi naman kilala ni Luna ang sinasabing Cassidy ng kaibigan kung kaya mas minarapat na lamang niya ang tumahimik.
"Wala pa ba si Sir?" pag-iiba ni Luna ng usapan sa kaibigan, kung saan timutukoy niya ang kanilang guro sa first period. Umiling lamang si Quincy sa kaibigan habang nananatiling nakatutok ang mata sa binabasang article sa kanyang cellphone.
"Nawawala rin si Sir Rosales." singit ng isa pa nilang kaklase sa usapan. Napatingin sina Quincy at Luna sa nagsalita dahil sa balita nito sa kanila.
"Nawawala? Ano siya, bata?" nakakunot noong tanong ni Quincy. Bahagyang humagikhik ang kanilang kausap bago nito sagutin ang dalagang kaklase niya.
"Walang nakaka-alam, bigla na lang nawala, kahit ang asawa niya hindi rin daw alam kung saan nagpunta basta ang balita ay mag-isa lang daw si Sir Rosales sa kanyang kwarto habang nag-aasikaso ng lesson plan pero wala na raw siya nang silipin ng asawa niya." anito sa dalawang dalaga.
"Alam na alam mo talaga ah." tanging nasambit ni Quincy sa nagbalita.
"Syempre, kapit-bahay namin si Sir, kaya alam ko." kamot-ulong sagot nito kay Quincy.
Napaisip ang dalaga matapos muling sabihin ni Quincy ang misteryosong pagkawala ng artistang si Cassidy Rivera na halos katulad din ng nangyari sa kanilang math teacher at ng kanyang ama na si Neil Miranda.
******************************************************
Natapos ang maghapon sa eskwela at kasabay ni Luna na umuwi ang dalawa pa niyang classmate kasama si Quincy. Nagbibiruan at nagtatawanan sila habang naglalakad nang napadaan sila sa isang kanto kung saan nakatawag ng kanilang pansin ang tawanan ng mga kalalakihan.
"Tignan mo, pinag ti-tripan na naman nila yung duwende." turo ng isa sa classmate niya sa mga kalalakihan sa gilid ng isang kanto.
Tatlong kalalakihan ang nagtatawanan at nakataas ang isang kamay ng isa sa kanila habang may hawak itong notebook na inaabot naman ng isang lalake, mababa ito at sinusubukan agawin ang notebook habang lumulundag. Kakaiba sa paningin ni Luna ang lalake dahil medyo mahaba ang mga tenga nito, iyon marahil ang dahilan kung bakit tinawag itong duwende ng kasama niya.
"Ibigay mo sa'kin yan..." Pakiusap ng lalake na tinatawag nilang duwende, patuloy lang sa pagtawa ang may hawak ng notebook habang nakataas ang mga kamay nito.
"Kung gusto mo, kunin mo, eto oh, abutin mo! haha." muli na namang nagtawanan ang tatlong lalake.
"Pinag ti-tripan ang mas maliit sa kanila, tsk tsk" napapailing lang na sabi ni Quincy, saka niyaya ang mga kasama na ipagpatuloy ang paglakad pauwi. Nilingon ni Luna ang maliit na lalake na patuloy pa ring pinagtatawanan ng tatlong kalalakihan.
"Luna, hindi ba mag-isa ka ngayon sa bahay n'yo?" pag iiba ng usapan ni Quincy, tumango lamang si Luna nasa isip pa rin ang kawawang bata.
"Hmm... pwede ba mag meryenda-Oy san ka pupunta?" tawag ni Quincy nang biglang tumalikod si Luna at tumakbo papunta sa kung saan naroon ang batang lalake. "Naku naman..." walang nagawa si Quincy kundi ang mapakamot ng kanyang ulo.
Hindi matiis ni Luna ang nakitang pang aabuso sa maliit na bata, hindi niya kaya ang ganoon at hindi niya ugali ang maliitin ang ibang tao, kaya naman binilisan niya ang lakad na parang tumatakbo, nang makalapit na sa kanila. "Hoy!!! anong ginagawa nyo? palibhasa maliit ang kaharap nyo!" pagsasaway ni Luna. Nagulat naman ang tatlong lalake pati na rin ang maliit na bata na may pahabang tenga.
"Bakit hindi kayo humanap ng katapat nyo?!" Nilakihan ni Luna amg bawat hakbang upang mapalapit kaagad ang distansya nito sa mga lalake, hindi naman nito napansin ang isang bato na nakausli sa daan dahil kasalukuyang inaayos ang kanto sa lugar na iyon. Naapakan ito ni Luna at nawala ang kanyang balanse at napasubsob sa kalsada, una ang mukha.
...... natulala ang lahat.....
May pagka lampa kasi itong Luna, kaya wala siyang hilig sa sports.
Nagtawanan ang talong lalake matapos makabawi sa pagkabigla. Lumingon lamang si Luna kay Quincy, humihikbi.
"...Q- Quincy..."
"Wag n'yong tawanan ang kaibigan ko!!!" galit na sigaw ni Quincy at sinugod ang tatlong lalake, tag-iisang flying kick ang natikman ng tatlo mula kay Quincy at takot na takot ang mga itong lumayo sa kanila. Sa sobrang takot kay Quincy ay naihagis ng lalake ang notebook ng lalakeng maliit sa ere at nagkalat ang ilang piraso ng mga papel na naka-ipit dito.
"S-salamat..." pigil ang luha na pasasalamat ng batang lalake na duwende kung tawagin kay Quincy. Tumango lamang si Quincy bilang tugon.
"Sa kanya ka magpasalamat kung hindi siya sumugod dito hindi ko siya tutulungan at hindi rin kita matutulungan." sagot ni Quincy na itinuro naman ng mga mata ay si Luna na pinupulot sa kalsada ang ilang piraso ng mga papel.
"Ahm..." Pagtatawag pansin ng maliit na bata kay Luna
Nakangiting nilingon niya ang maliit na lalake at iniabot ang ilang piraso ng papel. "S-Salamat... Luna." nahihiyang wika ng lalake sa kanya. Ngiti lang ang iginanti ni Luna saka tumayo mula sa pagkaka upo dahil sa pagpulot ng mga papel.
Totoo nga maliit ito dahil lagpas bewang lang niya at medyo mahaba ang tenga.
"Paano mo nalaman ang pangalan ko?" tanong ni Luna sa kanya.
"Ah... ahm.. kasi magkaklase tayo..." nakayukong sagot nito, nahihiya sa kanyang sagot.
"Ha? teka? eh bkit hindi kita nakikita?" Nilingon ni Luna si Quincy na kasama ang dalawa pa nilang kasama.
"Quinc, classmate natin siya?" tanong ni Luna sabay turo sa lalake.
"Oo, ano ka ba? mag tatatlong buwan na natin siyang classmate." Sagot ni Quincy, hindi makapaniwala sa kawalang malay ni Luna.
"Ha? bakit? bakit di ko siya kilala?" tila napahiya ang lalake at lalo pang nanatili sa pagyuko nito.
"Absent ka kasi ng unang araw na dumating siya saka sa dulo siya lagi naka upo, palagi mag isa, tahimik lang." singit ng isa pa nilang kasama. "Ar.. Ar... ano nga ulit pangalan mo? tanong pa nito.
"Archie... Archie Medez." mahinang sagot ng kanilang kausap.
"Ah, pasensya ka na Archie kung hindi ko alam ah... minsan kasi talaga umiikot lang mundo ko sa kakilala ko, hehe." pag papaumanhin ni Luna.
Umiling lang si Archie sa sinabi ng dalaga bago magsalita. "Hindi, ako ag dapat na humingi ng pasensya dahil naabala ko kayo."
"Luna halika na magmemeryenda pa tayo." tawag ni Quincy, medyo nakalayo na ang kaniyang kasama, hindi man lang nagsayang ng panahon ang mga ito na makipag-usap sa kaklase nila.
"Salamat ulit ah..." pag uulit ni Archie sabay takbo nito papalayo, lumiko ito sa eskinita kung saan di na niya nakita pa ito.
"Luna!" tawag ulit ni Quincy.
"Andyan na!" sagot ng dalaga saka humakbang na ito papunta sa mga kaibigan, muli niyang nilingon si Archie kahit alam niyang wala na ito doon, ngunit may isang bagay ang nakatawag sa kanyang pansin. Isang notebook ang nasa lapag at kaagad niya itong nilapitan.
"Ang notebook ni Archie? nakalimutan siguro pulutin." wika ni Luna sa sarili saka niya kinuha ang notebook, medyo makapal ang cover at ang mismong notebook. Kulay berde ang covering at may disenyo ng globo sa gitna, wala sa loob na binuksan niya ang notebook at kaagad na bumati sa kanya ang bakante nitong pahina.
"Luna! ano ba? iiwanan ka namin!" tawag ulit ni Quincy sa dalaga.
"Oo na, eto na!" sagot ni Luna saka isinarado niya ang notebook at sumunod sa mga kasama.
******************************************************
Nakakasilaw na liwanag... ito na naman ang nakikita ni Luna, nasisiguro niyang panaginip na naman ang nararanasan niya. Paulit ulit na lang na panaginip kaya alam na niya ang susunod na mangyayari...
Isang malapad na pakpak ang tangi niyang naaaninag sa dulo ng liwanag. Sinubukan na naman niyang salagin ang liwanag upang makita kung sino ba talaga ang nasa likod ng liwanag na iyon.
"Luna..."
Isang tinig na naman ngunit sa pagkakataong ito hindi na ito mula sa nilalang na nasa dulo ng liwanag, hindi rin sa kanyang ina na parang alarm clock niya sa umaga na lagi siyang ginigising.
Pamilyar sa kanya ang tinig na tumatawag, sa likod niya nanggagaling ang tinig na tumatawag sa kanya. Nilingon niya ito upang malaman kung sino ang tumatawag sa kanya.
Isang lalake, maliit na lalake at may mahabang tenga... isang duwende sa unang tingin.
"Archie...?" tanong ni Luna nang makilala niya kung sino ito.
Ngumiti lang si Archie, lalapit sana si Luna pero bigla na lamang napamulat ang kanyang mga mata.
Medyo madilim ang paligid, at sa pagkakataong ito kisame ng kwarto niya ang nakikita niya, malamlam ang liwanag na ibinibigay ng lampshade sa tabi ng kama niya.
Nagising siya ng hindi sinasadya. Isa na namang panaginip. Napapadalas ang pagkakaroon niya ng mga kakaibang panaginip.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at sinubukan na muling bumalik sa kanyang pagkakatulog ngunit kahit anong posisyon ang gawin niya at hindi na siya dinalaw pa ng antok.
"Asar..." nagkakamot pa ng ulo si Luna na naupo sa kanyang kama. Tinignan niya ang oras sa alarm clock na katabi ng lampshade, 01:22 A.M.
Madaling araw pa lang. Ilang oras pa ang bago mag umaga, bumaba siya sa kanyang kama at lumabas ng kwarto, nagtungo siya sa kusina at binuksan ang refrigerator upang kumuha ng inumin.
Bumalik siya sa kanyang kwarto at binuksan no Luna nang kaunti ang bintana upang pumasok ang malamig na hangin. Hindi pa rin siya binabalikan ng antok.
Umupo siya sa kanyang study table para sana magreview na lang ngunit ng pagdukot niya sa amyang bag, isang green na notebook ang nakuha niya. May design ito ng globo sa gitna. Ngayon niya lang ulit naalala, kay Archie ang notebook na iyon.

Binuksan ni Luna ang unang pahina, bakante ito.
Ang ikalawang pahina naman ang sinunod niyang buksan.
Journal.
Dapat ba niya itong basahin? Tanong ni Luna sa sarili. Ngayon lang nakaencounter si Luna ng lalake na gumagawa ng journal, kaya na curious siya sa kung anong laman nito. Gusto niyang buksan pa ang notebook para basahin sana kung ano ang laman nito. Na te-tempt siya...
August 03
Bukas, ang simula ng pagpasok ko sa bagong school na lilipatan ko. Excited na ako at natatakot baka maging parehas na naman ang mangyari sa aking pambubully ng dati kong mga classmate sa school, pero think positive lang!
Tila nakaramadam ng awa si Luna sa nabasa, alam kasi niya na hindi nangyari ang inaasahan ni Archie sa pag transfer sa school nila.
Nagbuklat ulit si Luna ng pahina sa journal ngunit sa pagkakataong iyon lumaktaw siya ng ilang pahina.
August 25
Sana namatay na lang ako, bakit kasi ang liit liit ko? bakit mahaba ang tenga ko? mahina ang katawan ko at hindi ko man lang maipagtanggol ang sarili ko.
Naiinis ako sa sarili ko.
Ayaw ko naman malaman nina Mommy ang nararanasan ko sa school, ayaw ko nang mag-alala pa ulit sila.
Kaya ko to...think positive!
magkakaroon din ako ng kaibigan.
Parang biglang may bumara sa lalamunan ni Luna nang basahin niya ang laman ng notebook. Malungkot ang mga entry na nakasulat, naiisip niya tuloy na naging mapalad siya dahil kahit paano ay hindi niya naranasan ang mga nararanasan ni Archie.
November 4
May natanggap akong text sa cellphone ko, iniinvite ako na maglaro ng Online. Ngayon lang ako nakarinig ng ganung klaseng laro, hinanap ko siya sa internet wala naman ganoong klaseng game. Hindi ko na lang pinansin yung text kaya binura ko, pero nakakuha sa attention ko yung wish daw na pwedeng matupad kapag naglaro ako.
"Online? ano yun?"
Napatanong si Luna sa kanyang sarili,
"Wish? isang game na pwedeng mag grant ng wish?" mas lalo ring na curious si Luna sa nakasulat.
November 10
Nakaka depressed talaga, halos three months na wala man lang akong naging kaibigan sa class ko, may nakakausap ako pero sandali lang at kapag may kailangan lang sila.
Nakatanggap na naman ako ng text mula sa Online. Ilang beses ko nang binubura ang text nila pero bumabalik pa rin ulit. Pati sa e-mail ko may ganoon ding message akong natatanggap. Hindi ko alam kung bakit eh Yes or No lang naman ang sagot pero di ko magawang mag No at di ko rin magawang mag Yes creepy kasi.
Sana bukas may kaibigan na ako. Think positive.
Napangiti na lamang si Luna sa nabasa. Kung kaibigan ang gusto niya susubukan niya bukas na makipag kaibigan kay Archie, wala naman sigurong masama kung makipag kaibigan siya.
Pagbuklat ni Luna ng next entry, nakita niya na nang nakaraang araw lang ito naisulat
November 26
Sawang sawa na ako sa ganitong buhay, bakit hindi nila maramdaman na nasasaktan din ako? tao din ako! Ganito na lang ba palaging mararanasan ko? Since preschool ganito na ang buhay ko.
Palagi na lang akong nabubugbog at minaliit, kung pwede lang mayroong ibang lugar na matatanggap ang kakaibang itsura ko at makita nila kung sino talaga ako at kung ano ang kakayahan ko siguro magiging masaya ako.
Muli na naman nakaramdam ng lungkot si Luna matapos niyang basahin ang huling entry ng journal ni Archie.
Nakapagdesisyon na siya, bukas na bukas kapag naibalik niya ang notebook ay gagawin niya ang makakaya niya para maging masaya si Archie, ipapakilala niya rin si Quincy at ang iba pa niyang kaibigan para naman hindi na lang journal ang kausap ni Archie.
******************************************************
Late na naman na bumangon si Luna, alas kwatro na siya nakatulog dahil kung ano ano pang ginawa niya para lang dalawin ulit ng antok.
Sinubukan niyang i-search sa google ang Online pero sa dami ng larong may Online ang pangalan hindi niya alam kung ano ang uunahin, kaya naman isa isang binasa niya ang mga ito. Wala sa mga larong iyon ang nagsasabi na tutuparin ang wish mo at halos lahat installation or application ang kailangan, walang invitation sa text or e-mail na nang iispam ng message.
Habol pa ang hininga niya ng makarating siya sa pinto ng room. Late na siya sa chemistry nila.
"Good morning Ma'am, sorry I'm late!"
"May meeting si Ma'am." sagot ni Quincy.
"Yes, wala na naman klase." halos mapa palakpak na Luna, kaagad niyang hinanap sa room kung saan nakaupo si Archie pero parang wala naman ito sa paligid.
"Absent si Archie?" tanong ni Luna kay Quincy nang makaupo na siya.
"Archie? sino yun?" tanong naman ng lalakeng classmate niya.
"Yung maliit at may mahabang tenga." sagot naman ni Quincy.
"Ah si Duwende."
"Archie." pagtatama ni Luna.
"Ewan, bakit? may ipapagawa ka?" tanong ulit ng lalake
"Dapat ba may kailangan ang tao kapag gusto mo siya kausapin?" medyo nainis si Luna sa sinabi mg classmate niya.
"Relax... absent eh, hindi ko alam kung bakit, madalang lang rin naman namin makausap yun."
Napaisip tuloy si Luna, bakit kaya wala si Archie?
"Huh? ano 'to?" nakuha ang atensyon niya ng magsalita si Quincy, hawak hawak niya ang cellphone at nakakunot ang noo.
"Bakit?" tanong ni Luna,
"May nagtext. Online daw." binasa naman ni Quincy ang message para marinig ni Luna.
Are you willing to play a game where your life is on the line?
Welcome to our world, you are one of the chosen few to reside in our land. It is of your own will on how to live in this dangerous yet beautiful world of unknown
In this world where your wishes will come true.
You want glory?
You want immortality?
You want everything?
All of these can be yours if you start your adventure here in our own world.
We are waiting for a brave adventurer like you
If you are willing to play this game, remember...
Once you log in
you cannot log out
Welcome to our world...
Where your life is on the line
Will you accept our invitation?
YES NO
Naisip ni Luna na kagaya ni Archie ay nakatanggap din si Quincy ng message mula sa larong Online.
"Virus ba 'to? binura ko na bumabalik lang?" nakakunot pa rin ang noo ni Quincy.
"Hoy Harold, anong game ba 'tong Online?" tanong ni Quincy sa katabi.
"Online? anong Online? ang daming larong Online." sagot ni Harold.
"Nakatanggap ako ng text, tinatanong kung gusto ko daw sumali, may wish pa na pwede matupad kapag daw sumali ako." dagdag ni Quincy, ganoon din ang nabasa niya sa entry ni Archie... Wish...
"Eh di mag No ka, kung ayaw mo." sagot naman ni Harold.
"Eh baka kasi kainin yung load ko, sayang yung balance. Ewan ko parang ayaw ko mag No pero nakakatakot mag Yes. Hindi daw makaka log out kapag nakapag log in na saka buhay daw ang nakataya."
"Tsk, mga pautot lang ng mga game yan para makuha attention mo." sagot ni Harold.
Nasa isipan pa rin ni Luna ang sinasabing kahilingan. Kung may wish siya, ano nga kaya ang hihilingin niya?
"Patingin nga?" kinuha ni Harold ang cellphone kay Quincy para tignan kung ano yung tungkol sa larong Online.
"No." pinindot ni Harold ang no button at isang text agad ang natanggap nila mula sa Online. Nagtayuan ang balahibo ni Luna ng mabasa niya ang reply ng Online.
We are deeply sorry to Mr. Harold Uy, you are not authorized to reply from our invitation and is therefore the message we received is invalid. Only Miss Quincy Marquez is the one who's authorized to give a valid reply from our invitation.
"Whoah... nakakatakot naman to, pano niya nalaman whole name ko?" natatawang tanong ni Harold pero hindi magawang ngumiti ni Quincy at Luna.
"Paano nito nalaman name ko? eh kapapalit ko lang ng number?" medyo natatakot na rin Quincy.
Naputol ang pag-aalala nila ng pumasok na ang teacher nila sa Chemistry.
Nasa kalagitnaan na sila ng discussion ng may kumatok naman sa pinto ng room.
Ang school Principal? Napaisip si Luna, at napansin niya na may kasama itong babae na hindi naman matanda at parang kasing edad lang ng kanyang ina.
"Yes Sir?" kaagad na lumapit si Ma'am Reyes sa Principal at nag usap sila sa abas kasama ang babae a katabi ng principal.
Ilang minuto pa ay pumasok na si Ma'am Reyes, kasama ang babae at naiwan na nakatayo si Mr. Principal.
"Class, this is Mrs. Medez she's the mother of Archie."
pagpapakilala naman ni Ma'am, nagsitayo ang lahat upang bumati at umupo naman pagkatapos.
"Class, nawawala daw si Archie at simula pa daw kahapon ay hindi pa umuuwi galing ng school." simula ni Ma'am.
Kaagad naman nagkaroon ng bulong bulungan sa room sa pagkawala ni Archie.
"Sinong Archie?"
"'Yun ba 'yung may mahabang tenga?" bulong ng isa.
"Yung mag isa lagi sa dulo?"
Nagkatinginan naman sina Luna, Quincy at ang dalawa pa nilang kasama kahapon dahil nakita pa nila ito kahapon lang.
Nagtaas ng kamay si Quincy.
"Ma'am nakita namin siya kahapon na pauwi na."
Paano biglang mawawala ang isang tao nang wala man lang bakas? Katulad ng nangyari sa kanyang ama bigla na lamang rin nawala si Archie. Hindi kaya may kinalaman ang text na natanggap nito sa kanyang pagkawala? Kahit anong gawin niyang pag iisip ay iyon lang ang koneksyon na nakukuha niya sa ngayon.
★★★★★ITUTULOY★★★★★