"Totoo Ben! Kitang-kita ko nang magbago siya ng anyo! Aswang si Hana!" bulalas niya. Talagang pinuntahan niya pa ito sa bahay nila upang mabalaan pero ayaw maniwala ng binata.
Kaibigan niya si Ben at karapatan nitong malaman ang lahat. Ayaw niyang mapahamak ang binata kaya naman gagawin niya ang lahat mailayo lang ito sa babaeng halimaw.
"Hindi si Hanah ang aswang. Baka nananaginip ka lang, Mariz. Noong inatake ka ng aswang ay kasama ko si Hana!" giit nito. Halata ang inis sa mukha nito kaya hindi na rin niya mapigilang mainis. Napasabunot siya sa ulo dala ng labis na inis bago muling hinarap ang lalaki.
"Paano mo nasisigurong siya lang ang aswang? Baka iyong umatake sa amin noon ay kamag-anak niya!" giit niya rito. "Aswang din si Hanah at hindi ako nagkakamali sa nakita ko!"
Napailing-iling naman ito, halatang hindi pa rin naniniwala sa sinasabi niya.
"Maniwala ka sa akin! Aswang si Hana! Patutunayan ko sa 'yo na aswang siya!" galit na sigaw niya. Magkaibigan sila simula't sapul at ngayon pa siya nito pagdududahan?
"Mariz, pwede ba, tumigil ka na. Kung inaakala mong lalayuan ko si Hana dahil sa akusasyon mo, hindi 'yon mangyayari!" bakas ang galit sa boses nito. Unang beses iyon na pinagtaasan siya nito ng boses.
Maang na napatitig siya sa mukha ng lalaki. Hindi siya makapaniwalang ganoon ang tingin nito sa kanya sa tagal ng pinagsamahan nila bilang magkaibigan. Hindi niya akalaing pag-iisipan siya nito na kayang manira ng ibang tao para sa sariling kapakanan!
Tumulo ang luha niya dala ng tinitimping galit. Mariing tumitig siya sa mga mata ng lalaki na puno ng hinanakit.
"Ganyan ba ang tingin mo sa akin? Na sinisiraan ko lang si Hana para sa sarili kong interes?" puno ng hinanakit na tanong niya rito. Lumambot ang ekspresyon sa mukha ng lalaki at balak nitong hawakan siya pero agad siyang umatras.
"Mariz, please... Huwag ka nang umiyak," sambit nito. Bakas sa mga mata ang paghihirap.
Napailing-iling siya habang luhaan ang mga mata. Hindi iyon ang gusto niyang marinig mula rito, ang gusto niya ay maniwala ito sa kanya. Ang mga akusasyon nito ay higit pang mas masakit kaysa sa pagtanggi nito sa pag-ibig niya. Ngayon niya napatunayang hindi pala siya lubusang kilala nito. "Akala ko kaibigan kita. Akala ko kilala mo ako dahil mag-bestfriend tayo pero nagkamali ako." Mabilis siyang tumalikod at tumakbo paalis. Ayaw niyang humagulgol sa harap nito. Hindi siya magiging mahina sa harap nito.
Ilang araw din silang hindi nagkita ni Ben. Labis man ang sama ng loob na binigay nito sa kanya ay hindi niya maiwasang mag-alala para sa kaligtasan ng kaibigan. Lalo na't lagi nitong kasama si Hanah. Hindi man sila magkasundo ay namimiss niya ang lalaki at kahit anong gawin niya ay ito pa rin ang tinitibok ng puso niya. Hindi siya mapakali sa isiping nasa paligid lang nito ang aswang. Natatakot siya para sa kapakanan nito kaya naman nabuo ang plano niya. Maghahanap siya ng pruweba. Ipapakita niya kay Ben na totoong Aswang si Hanah! Gagawin niya iyon hindi upang paghiwalayin ang dalawa, kailangan niyang iligtas ang kaibigan niya mula sa angkan nila Hanah!
****
"Anak, saan ka pupunta?" tanong ni Aling Salud ng makitang palabas ng bahay si Mariz.
"Diyan lang Nay!" sagot niya at akmang bubuksan na ang pinto nang kusang bumukas iyon at pumasok si Mang Pedring!
"Itay, dahan-dahan naman sa pagbubukas. Ang sakit non, ah!" reklamo niya dahil tinamaan siya ng pinto. Hinimas niya pa ang noo na nasaktan. Hindi pa man nagsisimula ang adventure niya ay injured na siya.
"Ay bakit ba naman kasi nariyan ka sa tapat ng pinto at bakit ganyan ang itsura mo? May namatayan ba?" tanong nito habang nagtatakang nakatingin sa suot niya.
Itim na jogging pants na tinernuhan ng itim rin na sweatshirts. Ang mahaba niyang buhok ay itinago niya sa suot na itim na sumbrero. Ang rubber shoe niya ay itim rin habang nakasukbit sa likod niya ang itim na backpack. Maliit lang iyon at ang laman ay puro bawang at asin.
"Lady in black ang peg, saan ba ang punta mo anak? Huwag mong sabihin na ililibing mo ang namatay mong puso?" tanong ni Aling Salud na binuntunan ng tawa. Minsan talaga ay malakas ring mang-asar ang nanay niya.
"Ha-ha-ha! Ang korni, Nay!" nakairap niyang sambit habang pinepeke ang tawa.
"Saan ka nga pupunta, Mariz! Gabi na!" muling sabat ni Mang Pedring kaya mabilis siyang nag-isip ng maidadahilan.
"Kila Ben, itay! Balak kong magpaturo sa kanya ng karate! Sige po, mauna na ako!" sambit niya bago patakbong lumabas ng pinto. Kung babagal-bagal kasi siya ay tiyak na madami pang sasabihin ang ama at sa huli ay hindi na siya nito papayagang lumabas ng bahay.
Ngayong gabi ay pupuntahan niya ang bahay nila Hanah. Isang compound iyon na pinalilibutan ng mataas na bakod at puro kamag-anak ng babae ang nakatira. Sanay naman siya sa pag-akyat ng bakod dahil gawain dati nila ni Ben iyon noong elementary hanggang highschool lalo na tuwing late silang pumapasok.
Napakaluwang ng lupang sinasakupan nila Hanah. Mistula itong isang subdibisyon at lahat ng naroon ay mga kamag-anak lang din nila. Walang ibang nakakalabas masok doon kaya naman umugong ang tsismis na aswang sila. Pero hindi pala tsismis lang 'yon dahil totoo ang lahat. Aswang ang angkan nila.
"Akin lang si Ben! Charot!" bulalas niya pampakalma sa naghuhurumentado niyang puso. Malakas ang kabog nito dala ng kaba at takot. "Hindi kita uurungan kahit aswang ka!" sambit niya bago tumingala sa pader.
Hindi siya papayag na mapahamak ang lalaking iniibig. Hahamakin niya ang lahat para lamang dito, ganoon niya ito kamahal! Naghanap siya ng pwedeng maaakyatan dahil hindi niya maabot ang itaas ng pader. Nakita niya ang punong malapit dito. Mabuti nalang dahil puro mga lalaki ang tropa niya noong bata siya. Natuto siyang mangunyapit sa mga puno.
"This is it, Mariz! Wala nang atrasan 'to! Benriz for the win!" Kaagad siyang nangunyapit sa sanga ng mga puno. Pilit niyang inabot ang pader hanggang sa makatuntong siya dito. Nagtago siya sa mayabong na mga dahon habang naghihintay ng pagkakataon na tumalon papunta sa kabilang bakod.