Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places, events, businesses and incidents are either the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Do not distribute, publish, transmit, modify, create derivative works from or exploit the contents of this story in any way without permission.
Plagiarism is a crime punishable by law.
****
Panimula
Could
Ba't ba nila ako tinatanggal e wala naman akong ginawang tama?
Pabuntong-hininga kong isinuksok ang huling gamit sa box. At matapos isara ay naiuntog ko ang ulo sa ibabaw nito. Pang-ilan na nga kasi ito?
Pagod na pagod na akong magbilang ng kompanyang pinasukan ko na hindi pa ako nakakaisang linggo ay tanggal na agad ako. Of course, pinagbubutihan ko ang trabaho ko 'no! Halos hindi na nga ako matulog, marinig ko lang ang 'good job' ng boss ko. Pero wala! Magmula ng maka-graduate ako ay hindi na mapirmi ang paa ko sa isang kompanya. Nakakaasar na!
Kapag talaga hindi ako nakatiis, magtatayo ako ng sarili kong kompanya tapos wala akong tatanggapin. Literal na self-employed 'yon.
"Hala, Giselle! An'yare?" napalingon ako sa nagsalita. Nangalumbaba si Athena sa harang ng cubicle ko at saka hinarap ako,
Frustrated akong umungot. "Natanggal ako," mahina kong sagot. Nahihiya akong sabihin iyon, malaking kahihiyan ito sa akin. Dahil maiisip ng ibang tao na hindi ako efficient sa trabaho ko!
"Talaga? Ano ba kasing ginawa mo't napaalis ka na naman? Kung malas ka lang talaga, malamang talagang gano'n!"
Huh?
Ngumuso ako at mangiyak-ngiyak na tumingin sa kanya. "Ewan. Hindi ko alam!" nanghihina kong bulalas. "Athena, may batas bang magtanggal ng empleyado without any reason?" ani ko pa.
Pagod na pagod na akong magprint ng resume at pagod na rin akong mahiya. Halos lahat ng kompanya rito sa manila ay in-apply-an ko na pero walang nagtagal sa akin.
Pati yata sa trabaho walang forever.
Athena heaved a sigh. "I feel sorry for you, 'te. Baka naman may maitulong ako dyan," aniya.
Si Athena ang una kong kaibigan rito sa Los Island corp. At sa tingin ko ay siya na rin ang huli dahil natanggal nga ako. Ni hindi pa man din ako nakaka-isang buwan dito, tanggal na 'ko!
"Ikaw ang umalis, ako magta-trabaho." ngumuso siya sa sinabi ko. Kahit malungkot ay nagawa kong matawa, "Ano ka ba, Athena? Kaya ko na 'to, sa daming beses ba namang natanggal na ako sa trabaho e hindi ko pa ba ito makakaya?" sabi ko.
"Oh siya. Pero kapag may kailangan ka, tumawag ka! Kilala pa naman kitang nagpi-feeling strong anytime!" saka niya ako niyakap.
Nagpaalam pa ako sa mga kasamahan ko sa grupo pagtapos ay bumaba na ng parking. Matapos ilagay ang lahat ng gamit ko ay pinaandar ko na ito at nilisan ang lugar.
Akala ko pa naman, magiging permanente na ako dahil malapit na akong mag-isang buwan. Pero sa huli ay nanaig ang kasamaan ng tadhana sa akin.
Ang kagandahan naman sa mga kompanyang pinagtanggalan ko ay ibinibigay nila ang isang buwang sahod ko. Nakapagtataka pero tinatanggap ko iyon! Kung hindi nga lang ako buang ay matagal ko ng naisip na may mastermind sa nangyayari sa akin e. Pero syempre, wala 'no! Sino bang tanga ang mag-aaksaya ng panahon sa akin?
Isa pa itong kotse'ng ito! Aba, isang araw ay nagulat na lamang akong nakaparada na ito sa harap ng bahay ko at may nagpapabigay daw. Isinasauli ko naman ito sa pinagmulang kompanya nito ngunit lagi nalang bumabalik kaya't ginamit ko nalang tutal ay blessing naman ni Lord. Aba, grasya na nga ang lumalapit e tatanggi pa 'ko?
Nang makarating sa bahay ay saktong tumunog ang telepono ko.
"What? Natanggal ka na naman?!"
Nahahapong ibinagsak ko ang sarili sa kama. "Oo, Miss. May balat yata ako sa pwet," I tried to kid.
"I'm sorry, Giselle.."
"For what, Miss?" nagtataka kong sabi.
"Because you got fired. You know, why don't you try to apply nalang sa family company namin?"
I sighed. "Miss, tama na 'yung pinag-aral niyo ako. Ngayon.. kung mag-aapply pa ako sa kompanya ninyo by using you, hindi ba't parang ang mapagsamantala ko naman!" nakanguso kong sagot.
Twenty-six na ako pero heto't kaga-graduate ko lang. Ulila na kasi ako kaya naman kinailangan kong magtrabaho sa musmos na edad. Hanggang sa mapunta ako sa café ni Miss Archerryl Dela Meda..
She had been good to me since then. She's a goddess inside and out. Ginawa niya akong scholar hanggang sa ako ay makatapos. Kaya naman ang laki ng utang na loob ko sa kaniya,
She sighed. "I know you will say it. Pero mag-aapply ka naman without using my name 'no! And trust me, magiging permanent ka na dito." she said.
"Hmm.. Sigurado ka bang matatanggap ako riyan?"
She giggled. "Of course!" at sabay kaming tumawa.
"Okay. Susubukan ko. And thank you for always helping me," sinsero ako doon. Hindi ko nga alam kung bakit niya ako tinutulungan pero malaki ang pagpapasalamat ko sa kanyang kabutihan.
"You deserve it anyway. You know, I don't help people who doesn't deserve it. I watched you working hard to live so naisip ko na why not help you to enroll."
Nangiti ako dahil doon. Naks, napuri na naman ako. Uwu!
Nag-usap pa kami ng tungkol sa kung ano-ano bago siya nagpasyang magpaalam na dahil may kailangan pa raw siyang gawin, kung ano man iyon ay hindi ko alam.
After that, I instantly opened my laptop and send miss Cherry's company a resume to apply. Bawat detalye at pagpapaliwanag roon ay pinagbutihan kong isipin, gusto ko ng mag-stay roon. I think I have to stick to miss Cherry's guts.
Kinabukasan ay maaga akong nagising sa hindi malamang dahilan. Alas-sais palang ay gising na ako kaya naman I decided na libangin ang sarili using my laptop.
Pero agad napakunot ang noo ko nang makatanggap agad ako ng email from Dela Meda company na may interview ako ngayon! Nanlaki ang mata ko at hindi napigilang mataranta. Alas-siete base sa email ang interview ko at isang oras nalang ay mahuhuli na ako!
Kaya naman para akong si the flash na naligo at nagbihis. Nagsuot ako ng black fitted na palda at three-fourth na white blouse. Ni hindi na ako nakakain!
Kaya naman naisipan kong dumaan sa malapit na coffee shop upang bumili ng kape.
Pagkabili ay agad akong kumaripas ng takbo. Patawid na sana ako sa kabilang side ng daan pero ganoon na lamang ang gulat ko nang may magarang kotse ang sasalubong sa akin!
Ga-ruler nalang ang pagitan namin ng kotse nang huminto ito. Tila ba huminto ang lahat sa akin dahil naisip kong baka katapusan ko na. Na baka kaya wala akong matanggap na trabaho ay mamamatay na rin naman kasi ako.
But I was relieved when nothing happened bad to me.
Inis kong binalingan ng tingin ang kotse. Sa gigil at galit ay hinampas ko ang harapan nito at tinuro ang tinted nitong salamin.
"Hoy! Lumabas ka dyan! May balak ka bang patayin ako?!" hindi ko na napigilan ang sarili kong sumabog.
Wala akong pakialam kung magsanhi man ako ng traffic dito. Multuhin ko pa sila isa-isa!
"Ano?! Naduwag ka na ba?! Maganda lang ang sasakyan mo pero huwag kang pa-hari dito! Lumabas ka d'yan!" hindi talaga ako nagmumura pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.
Bumukas ang pinto ng driver's side kaya naman napaayos ako ng upo. Mula doon ay lumabas ang isang matipunong lalaking nakacorporate attire. Tila isa siyang diyos ng mga griyegong nakipagharap sa akin.
Ay hala, tamis mo po.