"Omg! Maiiwan na ako ng eroplano!" Balisang saad ko at kinuha ang mga gamit na dala ko, bakit ba kasi ako nakatulog, kainis.
Nasa Singapore kasi ako ngayon, dinalaw ko si kuya Kobe with his family. Dito na kasi sila tumira dahil dito siya na assign sa trabaho niya.
Kaya din ako napapunta dito ay dahil sa trabaho ko. Yes, After kung makagraduate ay nag offer agad sa akin ang school na pinagralan ko at tinangap ko naman iyon. Sayang ang opportunity.
Pagtayo ko ay nabitawan ko naman ang bag na dala ko at nag kalat doon ang make up ket ko. Kung minamalas kanga naman, ngayon pa at nag mamadali ako.
Agad kong kinuha ito at mabuti nalang ay may tumolong sa akin.
"Salamat!" Saad ko ng hindi nakatingin dito.
"You are always welcome."
Napatigil ako sa ginagawa ko at tumingala sa lalaking nag salita.
"Hi, it's been along time." Nakangiting saad niya.
Inayos ko ang gamit at tumayo.
"Yeah, it's been along time." Saad ko at nginitian din siya.
Biglang may nag announce na naman at sinasabing 5minutes nalang ay lilipad na ang eroplano.
"Shit!" Sambit ko at dali-dali akong pumunta doon.
Nang makaupo ako sa eroplano ay napahinga ako ng maluwag, mabuti nalang at nakahabol pa. Grabe hindi na ulit ako matutulog sa airport.
"So we meet again." Napatingin ako sa katabi ko.
"You again?" Natatawa kong saad.
"One and only." Nakangiting saad niya.
"How are you?" He asked.
"Fine. How about you?" Sagot ko sa tanong niya.
"Fine also." He answered.
After that ay hindi na kami nag usap. May tumawag kasi sa kanya sa at alam ko kung sino iyon.
"Keona.." napalingon ako sa kanya.
"Yes...Jeremy?" Saad ko.
"Are you happy now?" Tanong niya.
Sa simpling tanong ang daming alaala ang bumalik sa aking isipan.
"Yes." Saad ko.
"Congrats sa kasal niyo ni Zach." Saad niya.
"Congrats din sa kasal ninyo ni Cara." Bati ko din sa kanya.
"Cara like the gown you design. Sayang at hindi kayo nakapunta sa kasal namin." Saad nito.
I smiled. Yes, I was the one who designed Cara's gown, I told you I don't hate her. Hindi kolang maisip na darating ang araw na gagawa ako ng isang gown para sa magiging asawa ni Jeremy. Pero masaya ako na naging maganda ang kinalabasan ng kanilang kasal.
"Thanks. Send my regards to Cara." Tanging saad ko.
"No problem. Anyway, How's your relationship with your family?" He asked.
"We are okay and happy, thanks to you" Saad ko.
"I'm happy to hear that." May ngiti sa labi niyang saad.
"Thank you for giving me the courage even though it breaks our heart." Natawa kami pariho sa sinabi ko.
"I'm sorry. That was the best thing to do for you, for us." Sumangayon ako sa sinabi niya. "But I'm glad that it turns out like this, naging mas masaya tayo ngayon sa piling ng minamahal natin." He said.
Napatingin ako sa kanya.
"Yeah." Pagsangayon ko sa sinabi niya.
"Again, I'm sorry for hurting you." Pang hihingi nya ng tawad.
"Hey it's okay. The pain was worth it." Saad ko.
Tumango naman siya and at nginitian ako.
"Yeah, it was worth it."
May darating sayo na taong sobra mong mamahalin pero sa huli malalaman mo nalang na hindi pala siya ang para sayo. Masasaktan kaman pero may mga lesson kang matototonan sa sakit na ibinigay sayo. Paraan ito ni God para buuin natin ang ating sarili para kapag dumating na ang taong para sa atin ay handa na tayo na buo na tayo.
Jeremy and I became a good friend. Bakit hindi? He is a good person at wala kaming hinanakit sa isat-isa. Oo dati kaming nag mahalan at nagka-sakitan pero hindi iyon sapat para itapon ang matagal na panahon naming pinag samahan.
Hindi ko pa din makakalimutan ang alala ng kahapon kasi hindi naman talaga yun makakalimutan lalo na kung malaki ang parti nito sa buhay mo. Pero yung pag mamahal ko sa kanya? Masasabi kopang wala na dahil wala na akong nararamdaman para sa kanya. Ang tanging magagawa nalang namin ngayong ay maging masaya para sa isa't-isa.
Hindi ko namalayan na nakalapag na pala kami sa airport ng pinas. Kaya inayos kona ang gamit ko, napatingin naman ako sa katabi ko na mahimbing ang tulog.
"Jeremy. Wake up." Saad ko sabay sundot sa tagiliran nya. Pero hindi ito na tinag.
"Ang cute niyo tingan." Napatingin ako sa matandang napadaan sa amin. Nginitian ko nalang siya bilang sagot.
Naalala ko na kapag may nakakita sa amin noon na sweet ay ganun lagi ang sinasabi sa amin, lalo na kapag matanda ang nakakakita sa amin. Don't get me wrong, wala na talaga akong feelings sa kanya. Sabi nga nila treasure the memories that you enjoyed. At nag enjoy ako noong kami pa, walang pagsisisi.
"Jeremy. Nandyan na si Cara." Saad ko agad namang nagmulat ang kanyang mata, natawa ako. "Get up sleepy head. Nasa pinas na tayo." Saad ko at nauna ng umalis.
"Shit!" Rinig kopang saad niya at nag mamadaling inayos ang gamit.
Natawa nalang ako at nag patuloy na sa pag lakad. Nang makalabas ay nilanghap ko ang hangin ng pilipinas, umuulan pala.
Bumaba na ako at pag pasok ko sa airport ay agad kong nakita si Diana kasama si Mike.
"Sistaaaa!" Sigaw nito at kumaway sa akin.
Napansin ko ang lalaking katabi ni Mike na galit na nakatingin sakin? No dahil lampas ang tingin niya sakin. Nilingon ko naman ito at si Jeremy pala ang nasa likod ko.
Natawa nalang ako. Kahit kailan talaga.
"Wife!!!" Sigaw nito sabay cool na nag lakad papunta sa akin. Ang gwapo ng asawa ko.
"Zach! Wag kang sumigaw hindi ako bingi." Nahihiya kong saad ng makalapit ito.
Niyakap naman niya ako ng mahigpit.
"Ako padin ba ang mahal mo?" Saad nito ng may pag tatampo.
"Of course. Sino paba ang mamahalin ko? Ikaw lang po ang mahal ko." Natatawa kong saad.
"Bat 'di mo sinabing mag kasabay kayo sa iisang eroplano? Kaya pala masama ang kutob ko nang umulan" Wika niya.
Inihiwalay ko naman siya sa akin at natatawang tiningnan.
"Wag mo na nga yun pagselosan. May pamilya na yun at kaibigan mo pa, ano kaba. Hindi ko din alam na nasa iisang airplane pala kami." Saad ko at hinawakan ang pisngi niya. "At isa pa may pamilya kana din naman, kami." Lumitaw naman ang ngiti sa kanyang mukha.
"Mommy!" Napatingin ako sa likod ni Zach ng marinig ang isang tili.
"Kenzo! Baby!" Sigaw ko din at niyakap ng makalapit siya sakin. "Namiss ko ang baby ko."
"I miss you too Mommy." Malambing na saad nito habang nakayakap din sakin.
"Ano bayan son. Nag momoment pa kami ng mommy mo. Doon ka muna sa ninang mo." Taboy ng magaling niyang ama kaya kinurot ko ang tagiliran nito. "Ouch. What was that for?"
Tumayo ako habang karga si Kenzo. Niyakap ko siya at niyakap din siya ng anak namin.
"I miss you husband." At hinigpitan pa ang yakap sa kanya. "And I love you." malambing kong saad.
Naramdaman kong yumakap siya sa amin ni Kenzo.
"I love you too Wife." Sabay halik sa pisngi ko.
"I love you three." Saad naman ng bulilit namin.
Pariho kaming natawa at masayang lumabas ng airport kasama sila Diana at Mike. Nang nasa labas na kami ay nadatnan namin sila Jeremy at Cara kasama ang babae nilang anak. Nag katinginan kaming dalawa ni Cara at nag ngitian.
"Tol." Bati ni Jeremy ng makita si Zach.
"Yo." Bati din ni Zach.
Nag usap lang sila sandali at nag paalam na. Pero bago sila umalis ay tumingin si Jeremy sakin para mag paalam din.
"Goodbye, Keona." Saad ni Jeremy na nakaakbay kay Cara habang karga nito ang babae nilang anak.
Naramdaman ko naman ang kamay ni Zach sa bewang ko at ang pag hawak ni Kenzo sa kamay ko.
"Goodbye, Jeremy." Saad ko ng may ngiti sa labi.
We once dream to built a happy family together. At natupad naman yun ang pinagkaiba nga lang ay hindi kami ang mag kasama sa iisang pamilya.
I'm happy that he is part of my journey. And I know I'll never forget him.
This is the end of our story dahil mag sisimula ulit akong bumuo ng istorya kasama na ang taong nakalaan para sakin, One and only my Zachary Macario. And I hope one day makilala mo narin ang taong nakatadhana para sayo.
Keep loving, wag kang mapagud mag mahal. Don't stop loving. Don't be scared to love. Just take the pain. Because at the end of the day it will always worth it.
Bago ako sumakay sa sasakyan ay tiningnan ko mona ang malakas na buhos ng ulan and for the last time lumingon ako sa likod ko. To my surprise ay nakatingin din si Jeremy sa direksyon ko. Nginitian niya ako at yun din ang ginawa ko, then after that ay tinahak na namin ang magkaibang landas kasama ang aming minamahal.
-END-
----------------
Author:
Thankyou so much for reading it tell the end kahit hindi gaano kaganda. :'> Salamat din sa mga naka-appreciate ng kwento ko. Maraming salamat po!!!
Thankyou so much for being part of Jeremy and Keona's journey. Hope you find your love ones too. Mwaaa :* Godbless!!
PS: hindi ko tangap yung ending, nasasaktan padin ako!!! T_T huhuhuhu
PPS: support my other story too titled "First Love Never Die." Thankyou again! :*
-ItsmiiiLuna