“Ten more minutes. Come on, Lexie. Fly!” usal ng dalaga habang nag-I-sprint sa Lexie sa lobby ng main office ng Brava International.
Maagang natulog nang nagdaang gabi ang dalaga. Ayaw niyang nale-late. Gusto niya ay nakahanda na ang lahat kapag dumating si Aiden sa opisina. Sa kasamaang-palad ay may nagbanggaan sa kanto nila at kalahating oras din sila na-stuck. Inabutan na siya ng traffic sa EDSA at papunta sa hotel.
Tapos na isang linggong training ni Lexie. Hindi siya nahirapan sa training dahil mas mahirap pa noon ang ginagawa niya sa dating kompanya. Ang kaibahan lang ay mas malaki ang Brava International. At may bagong boss na pakikisamahan. Now she was on her own with Aiden. And she wanted to be ready for battle.
Or she should be. Gusto niya na maging maganda ang impresyon ni Aiden sa kanya. Gusto niyang ipakita dito na professional siya. Ayaw niya na bigyan ito ng rason para sisantehin siya. Sana lang ay di siya nito maunahan.
Malakas na malakas pa ang tibok ng puso niya nang sa wakas ay makarating sa desk. Ilalapag pa lang niya ang gamit nang biglang bumukas ang pinto sa opisina ni Aiden. Sumandal ito sa pinto a humalukipkip. “Good morning!” he greeted with a warm smile.
“Sir, g-good morning. I am sorry if I am late.”
“To my office, please,” malambing na sabi nito.
Kinakabahang sumunod dito ang dalaga at binitbit ang laptop sa para sa instruction nito. Nagtaka siya nang lumabas ito. Matiyagang naghintay dito ang dalaga. Pagbalik ito ay may dala na itong tasa ng kape.
Tumayo siya bigla. “Sir, sana po ako na lang ang pinakuha ninyo ng kape ninyo. That is my job, Sir…”
“Di ko naman naalala sa pinirmahan mong kontrata na tagatimpla ka ng kape ko. Kaya ko namang mag-isa.”
“That is a given. Hindi na kailangang ilagay pa sa kontrata o sa job description.” Kung simpleng pagtitimpla lang ng kape ay di niya magampanan, anong klaseng assistant siya? O baka naman nang-aasar lang ito dahil unang araw pa lang ng official working day niya ay late na siya.
Inilapag nito ang kape sa harap niya. “Hindi iyan para sa akin kundi para sa iyo.”
Umawang ang bibig ng dalaga. “Bakit mo ako ipagtitimpla? Ako ang assistant mo. Hindi mo ako dapat pinagsisilbihan.”
“As your boss, inuutusan kita na inumin ang kape na itinimpla ko. No arguments,” he said in a playful tone. Tinitigan niya ang tasa ng kape.
“Walang lason iyan,” untag ng binata sa kanya. Nang iangat niya ang tingin ay nakangiti ito sa kanya.
Wala ngang lason pero baka gayuma meron. Bakit siya nito ipinagtimpla ng kape? Bakti siya nito pinagsisilbihan? Hindi siya sanay sa ganoon. Sanay siya na siya ang nagsisilbi. Naguguhitan niya ang linya sa pagitan nila ng amo niya. Alam niya kung saan siya lulugar. Not like this. He was blurring the lines.
“Have some so we can start working,” sabi nito at inilahad ang palad.
Tumikhim siya at uminom ng kape. It was good. Humigop siya ng isa pa. Wala siyang pakialam kung may gayuma man iyon. “Thank you for the coffee, Sir.”
“Pwede na ba akong mag-apply na tagatimpla ng kape?”
Inubo siya at bahagyang natawa. Di pa rin kasi niya ma-imagine na ang isang katulad nito ay magiging tagatimpla lang ng kape. “Di yata bagay, Sir.”
“Bakit naman hindi?”
“With your degree from an Ivy league university, I don’t think so.” Huminga siya ng malalim. Masyado na yatang gumagaan ang usapan kahit na oras ng trabaho. Kailangan niyang bumalik sa pagiging assistant nito. “I apologize for being late, Sir. I assure you, wala akong record ng tardiness sa dati kong pinapasukan. I am always on time.”
“You were on time a while ago.”
“I don’t consider that on time. Kayo na mismo ang nagtimpla ng sarili ninyong kape at naunahan ninyo akong pumasok.” Itinaas niya ang tasa ng kape. “Kayo pa mismo ang nagtimpla ng kape para sa akin.”
Pinagsalikop nito ang palad. “Ah! Hindi mo siguro alam na nag-training ako dito sa hotel noong teenager pa lang ako. Mula sa pagiging messenger, janitor at kasama na rin ang tagatimpla ng kape.”
“Ginawa nila iyon sa iyo?” gulat niyang bulalas. Karaniwan sa mga kwentong nalalaman niya tungkol sa mga may-ari ng kompanya, they would just assumed the position they want. A degree from an ivy league school would be more than enough.
Nagkibit-balikat ito. “I want to earn my position. Gusto kong maintindihan kung ano ang nangyayari sa kompanya at kung paano ginagawa ang trabaho mula sa baba. Bata pa lang ako alam ko nang may shares ako dito sa hotel. Katuwang ako ng kapatid ko sa pagpapalago ng kompanya. Hindi ko magagawa iyon kung hindi ko na narasan ang ginagawa ng mga ordinaryong tao. Kaya naiintindihan ko kung ma-late ka man. Nakita ko sa traffic update na late sa dadaanan mo.”
“Thanks for understanding, Sir,” sabi ni Lexie at nakahinga ng maluwag. Malaking bagay na nauunawaan nito ang pinagdadaanan ng ordinaryong empleyado kagaya niya. Kaya marahil mas magaan itong makitungo sa mga tauhan kumpara kay Amadeus. At lalong di si Amadeus ang magtitimpla ng kape para sa tauhan nito. He had this alpha boss in him. While Aiden was the cool one.
“Hindi ako mahigpit na boss. Gusto ko ng magaan na office relationship. As long as you do your job, it is okay to joke with me. Pwede ring huwag mo akong tawaging “Sir”. Pwedeng Aiden na lang.”
Umiling ang dalaga. “No. I can’t do that.”
Umupo ito sa tapat niya. He leaned forward until their faces were almost even. “Nakakasakal kapag tinatawag akong Aiden lang. I want us to be friends.”
“Friends.” Friends na pa-fall. Then you will fire me! “Mas gusto ko pa rin na tawagin kayong “Sir”. Saka ko na po siguro kayo tatawagin sa first name ninyo kapag matagal na akong nagtatrabaho sa inyo. A year or so, maybe?”
Kung aabot man siya nang ganoon katagal. Bawat kabutihang ipakita ni Aiden sa kanya, pakiramdam niya ay patibong na nakahanda para siluin siya.
“So, do you want to discuss your itinerary for the day, Sir?” anang si Lexie at pormal na ngumiti. Everything went smoothly. Hanggang sa wakas ay I-dismiss na siya ng lalaki para ma-accommodate na nito ang first appointment nito.
“What is your perfume?” tanong ng lalaki at nakasunod pa sa kanya hanggang palabas siya ng pinto.
Tumaas ang kilay niya. “Elizabeth Ardent Green Tea.”
”It is more heavenly than the flowers,” sabi nito at parang sinasamyo pa ang bango niya. “I like it.”
“Thank…” It was supposed to make her feel good as a woman. Para pag-interesan ng lalaki ang pabango mo, there was a subtle hint of sexual interest or attraction there. Or maybe not.
Tse! Bet mo siguro ang pabango ko kasi pang-girl.
Ayon sa nabasa niyang article, may mga lalaki daw na kuntodo puri sa pananamit, ayos ng buhok, make up at iba pa na mayroon ang isang babae, di dahil attracted ang lalaki dito kundi wini-wish nito na sana ay makaporma din ito nang ganoon. Ayan na ang senyales! Bawal ma-fall. Aasa ka lang sa wala.
“Thanks for the coffee,” mahinang bulong niya at lumabas ng opisina.
Gay or straight, her boss was dangerous. Mas mapanganib pa kaysa sa boss niyang manyakis. Mas mapanganib ang mga paasang lalaki. Hindi na nga interesado sa iyo at sasaktan ang puso mo, aalisin ka pa sa trabaho kapag na-in love ka.
Hinding-hindi mahuhulog si Lexie sa patibong nito. Kung ganoon kasadista ang trip nito, hindi ito magtatagumpay sa kanya. Tiisin nito na may sekretary ito na di mapapaalis sa kompanya o mai-in love dito.