“Oo nga naman. Nagkataon lang iyan,” sang-ayon ni Estella at tumango-tango. Tumawa ito at binasa ang isang parte ng nobela niya. “Ay! Mukha naman itong baliw. Hindi ka naman siguro nagkukunwaring nabalian ng buto at nadisgrasya kahit hindi naman. Halatang hindi maayos ang pagkakabalot ng benda. Wala tuloy gustong maniwala na nadisgsya siya. Nagkukunwaring nilalagnat kahit hindi naman para makaiwas sa galit ng maraming tao at kaawaan siya.” Tumaas ang kilay ni Estella. “Oh, gosh! Itinulak sa hagdan ang girlfriend ng ex-boyfriend niya para makunan. Hindi ka naman siguro ganito, Novah.”
Naningkit ang mga mata nito at hinawakan siya sa balikat. “Sino ang nagsabi sa iyo ng tungkol kay Rico at sa ginawa ko kay Morgana?”
“E-Rico? M-Morgana? H-hindi ko alam kung anong sinasabi mo,” naguguluhang tanong ni Jermaine. “Sino sila? Character sa nobela mo?”
Nilakasan nito ang pag-alog sa balikat niya. Nanlilisik ang mga mata nito. “Hindi ko sila character sa nobela. Alam mo! Alam mo ang tungkol sa ex-boyfriend ko at sa haliparot na ipinagpalit niya sa akin.”
“Ha?” usal niya at ilang beses na kumurap.
Naguguluhan siya noong una. Ibig sabihin totoong nangyari ang nakasulat sa kwento niya? At ang akala ni Novah ay ginagamit niya ang totoong nangyari sa buhay nito pasakitan ito. Seryoso ito? Ganoon na ganoon ang kwento? Pero base sa pagwawala nito, mukhang triggered nga ito.
Halos maalog na ang utak niya sa pag-uga nito. “Sino sa mga kaibigan ko ang nagtraidor sa akin at sinabi ang sekreto ko? Si Regina ba na naiinggit sa akin dahil mas marami akong pumasa kaysa sa kanya? Si Jackson na matagal nang pangarap sumikat pero naunahan ko pang makilala? O ang bestfriend ko na si Elisa? H-Hindi kasi siya kasing ganda ko. Alam mo bang pareho naming gusto si Rico pero ako ang pinili ni Rico at hindi siya. Sana inilagay mo rin sa nobela mo ang tungkol sa kanya. Hindi pwedeng ako lang ang masira. Dapat siya rin. Siya ang tumulong sa akin para makunan si Morgana.”
Humihingi ng saklolo siyang tumingin kina Estella at Dominic na mukhang hindi rin ine-expect ang mga pangyayari. Naliliyo na siya sa mga sinasabi nito. Hindi niya maintindihan. Parang nawawala na kasi ang babae sa sarili.
Ang isyu lang naman ng plagiarism ang maaring pagkakapareho ng istorya niya kay Novah. Pero wala na siyang alam sa mga sinasabi nito tungkol sa gawa-gawang pagkakadisgrasya nito o ito ang dahilan kung bakit nakunan ang girlfriend ng ex-boyfriend nito. Kathang-isip lang niya ang lahat ng iyon.
Natatakot siya hindi lang sa galit ni Novah na parang wala sa sariling katinuan kundi maging ang mga isinulat niya na naging totoo. It was all coincidence. Wala siyang alam sa pribadong buhay ni Novah o magre-research para saktan ito sa mga bagay na kinalaman sa kanya. That would be vindictive and evil.
Naramdaman na lang niya ang hapdi sa braso niya dahil kinalmot siya ng babae. “Aghhhh!” sigaw niya at nasapo ang sariling braso. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang gurlis mula sa matalim nitng kuko. Itinulak na niya ang babae bilang proteksyon sa sarili. “Ano ba? Sumosobra ka na.”
Hinawakan ni Dominic si Novah at inilayo sa kanya. “Novah, that’s enough! Get hold of yourself! Nasasaktan mo na si Jermaine.”
Subalit mukhang walang balak na magpaawat si Novah kahit sa sarili nilang boss. Nakubabawan na ito ng galit nito at wala nang sariling katwiran.
““Hindi lang iyan ang makukuha niya sa akin.” Pilit pa rin siyang inaabot nito para saktan. “Sabi mo sa nobela mo desperada na ako? Oo! Desperada ako. Gagawin ko ang lahat para makabawi sa mga umapi sa akin. Inapi nila ako. Hindi daw ako magaling. Failure daw ako. Hindi ako failure! Magaling ako. Sa sobrang galing ko, hindi mo lang matanggap na may taong kayang magsulat na katulad mo. Mali kayo. Mali si Rico.
“Ako ang dapat na pinakasalan niya at hindi si Morgana. Ako ang totoong mahal niya. Alam mo ba kung bakit nagpanggap akong nadisgrasya? Dahil gusto kong bumalik siya sa akin. Pero si Morgana pa rin ang pinili niya. Hindi ako ang dapat na kontrabida. Ako ang dapat na bida. Sawang-sawa na ako sa pang-aapi ninyo sa akin.” Pumiglas ito sa pagkakahawak ni Dominic at isang saka nagpakawala ng isang nakakapangilabot na tawa. “At sabihin mo sa mga readers mong tatanga-tanga na hindi sa nobela mong Beholden ko kinopya ang Agos ng Pag-ibig. Pinagsama-sama ko ang iba’t ibang istorya mo, ni Annicka Castillo at ni Feliz Natividad…”
Tumigil ang babae sa pagsasalita nang ma-realize kung saan na ang tinatakbo ng mga salita nito. Masama na ang tingin nila dito.
“Ibig sabihin kinopya mo nga?” tanong ni Sir Dominic sa mababang boses. “Hindi iyon nagkataon lang. Di rin totoo ‘yung sinabi mo na di ka nagbabasa ng gawa ni Jermaine at iba pang writers?”
Natigilan maging si Estella na may hawak na awditibo ng intercom at tumatawag sa security. “So ibig sabihin nanggagaya ka nga sa sulat ni Jermaine?” tanong ni Estella dito na hindi pa rin makapaniwala sa narinig.”Totoo ang lahat ng ibinibintang nila sa iyo. Niloko mo kami?”
Nakita nila ang kasiphayuan sa mukha ng dalawang amo niya. Malalambot kasi ang mga puso nito lalo na sa mga baguhan lalo na sa mababait. Ang katwiran ng mga ito, baka naman nagkataon lang o kaya ay huwag daw magalit dahil baka ma-discourage ang mag ito at sayang naman ang talento. She felt vindicated and sad at the same time. Suportado niya ang mga bagugang manunulat. Nagsimula rin siya sa pagiging baguhan at nagpapasalamat siya sa suporta ng mag nakatatanda sa kanya. Ang di niya matatagalan ay ang mga manloloko at nangongopya.
Nahimasmasan naman si Novah at biglang naglaho ang pagiging mabalasik ng mukha nito. Bumalik ang nagpapaawa nitong anyo. “S-Sir, h-hindi po iyon ang ibig kong sabihin,” sabi nito at nangilid ang mga luha. Pa-victim na naman ang drama nito. Pinagsalikop nito ang palad. “H-Hindi ko alam kung bakit nasabi ko iyon. Hindi naman po talaga magkapareho iyon. I can tell you the difference.”
Inayos niya ang damit niya na nagusot dahil sa pagkakahawak ni Novah sa kanya kanina. As usual ay nagpapaawa na naman ito para makalusot kahit na huling-huli na ito. “Maiwan ko muna kayo, Sir, Ma’am. Mukhang may importante po kayong pag-uusapan. Ipapagamot ko lang po sa clinic ang sugat ko. Ipatawag na lang po ninyo ako kapag kailangan ninyo ako.”
Pero para sa kanya ay tapos na ang usapan. Lumabas na ang katotohanan sa mismong bibig ni Novah. Hindi na ito maari pang magkaila na nag-plagiarize ito di lang ng gawa niya kundi pati ng ibang manunulat. Walang kahit anong pagpapaawa nito ang makakabura ng katotohanan. She was vindicated. At lahat ng stress at masasakit na salita ay nawala na sa balikat niya.
Subalit nilukuban din si Jermaine ng lungkot. Ayaw din niyang lumabas ang katotohanan sa ganitong paraan. At lalong di niya inaasahan na dahil sa nobela niya ay mabubulgar ang lihim sa pagkatao ni Novah. Bukod sa isyu ng plagiarism at pagpapaawa, di naman niya gustong makalkal pati ang personal nitong buhay. Aside from being a writer…. sort of, she must be also a friend, a sister, a daughter or a lover with people who loved her dearly. Wala siyang planong saktan ito sa mga aspeto na walang kinalaman sa kasalanan nito sa kanya.
Lumingon siya sa pinto kung saan siya nagmula. May dalang kilabot sa kanya ang mga pagkakapareho ng buhay ni Novah sa mga isinulat niya sa libro na imbento lang naman niya. Bakit parang nabuhay ang mga kathang-isip lang niya? Paano naging totoo ang mga bagay na gawa-gawa niya lang?