“Gondo!” puri ng kaibigang si Tessa kay Nadine matapos siyang ayusan. “Sabi ko sa iyo di siya makakatanggi kapag nakita ka niya.”
Kumurap-kurap siya habang pinagmamasdan ang sarili sa vanity mirror. Ang kaibigan mismo ang nag-ayos sa kanya. In-emphasize lang nito ang mga mata niya sa pamamagitan ng eyeliner at mascara. Naka-loose braid ang buhok niya at nilagyan nito ng headband na may rhinestones.
“Parang di ako makahinga dito sa suot ko,” sabi niya at kinalas ang satin ribbon na nakatali sa leeg niya. Balot na balot naman kasi siya sa black Peter Pan collared dress na pinarisan ng Aztec-printed skirt na hanggang ibabaw ng tuhod at white strappy sandals.
Muling itinali ng kaibigan ang ribbon. “Uso iyan ngayon. Mukha kang Koreana. Saka siguro naman papayag na siyang makipag-date sa iyo dahil aalayan mo siya ng paella. Career na career mo ‘yung paella recipe ng nanay niya sa tulong ni Manang Estella,” tukoy ng kaibigan sa cook nila sa mansion.
Pasimple niyang hinatak ang buhok ng kaibigan. “Naghiwa naman ako ng gulay at karne. I am good with knife, you know.”
“Oo. Pero pagdating sa pagluluto mismo, waley ka talaga. Ilang beses mo na bang pinabula ang bibig ko sa attempt mong magluto? The best way to a man’s heart is through his stomach. Bagsak ka diyan.”
“Sinusubukan ko naman.” Di naman kaila sa kanya na isa nang nag-culinary school ang ex-girlfriend ni Miller. Bukod doon ay isa ring model. Nakipag-break ang babae dito dahil pinili nitong sa Paris na magtrabaho at bumalik naman ng Pilipinas si Miller para mamahala sa negosyo. “Hindi ako kasing galing magluto ng ex-girlfriend niya pero nandiyan naman si Manang Andeng.”
“E di si Manang na lang ang pakasalan ni Miller ‘no?”
“Mas bata at sariwa naman ako kay Manang saka kasal na siya. Iyon ang advantage ko.” Saka di na uso ‘yung pakakasalan ka dahil marunong magluto. Nanliligaw lang siya ngayon kay Miller kaya nag-e-effort siya. Nilagyan niya ng lipgloss ang labi. “Pwede na ito.”
Air cushion at powder lang ang inilagay niya sa mukha dahil mas bagay daw sa kanya ang natural look. Pareng kape na nilagyan ng creamer ang kulay ng balat niya. Filipina beauty. Ilan na ang nanligaw sa kanya pero basted lang ang mga ito dahil nakatuon lang ang atensyon niya sa isang lalaki - kay Miller.
He was twenty-two when he left for US. Nag-take up ito ng Masters in Business sa Wharton School of Business. Isang taon na ang nakakaraan mula nang bumalik ito sa Pilipinas at tumulong sa pamamahala sa investment company ng ama niya. Teenager pa lang siya, alam niyang malayo na ang mararating ng binata. Usap-usapan na rin na ito ang ginu-groom ng ama niya bilang susunod na CEO ng kompanya kapag nag-retiro ito. And with money and good looks, women flocked him. Pero di pa niya nababalitaang nakikipag-date ito. Busy ito sa trabaho. Kung may idine-date man ito nang sekreto, hindi niya alam. Pero ibig sabihin niyon ay matindi itong hokage dahil may mga matang nakamasid dito at nagre-report sa kanya.
Ilang beses na niyang niyayang lumabas ang binata - maging escort sa parties at events, magkape, pati mag-gym pero lagi itong umiiwas. He had his own gym and pool at home and he’d rather go to parties alone. Ang hirap nitong siluin. Walang epekto dito ang charm niya. Samantalang kapag ibang lalaki gustong-gusto siyang I-date kahit dine-deadma niya.
Oras na para ipakita niya dito na hindi na siya ang batang nakilala nito noon na galing sa squatters. She was not sophisticated and confident. Wala siyang balak na sukuan ito. Nagsisimula pa lang siya.
Ipinahatid niya sa family driver na si Mang Andong ang kaibigan at nag-drive naman siya ng sariling sasakyan papunta sa East Star Holdings. He was the Head of Acquisition. Ito ang bumibili ng properties na rare at mataas ang value para maipang-barter sa mga ka-deal ng kompanya. Tiniyak sa kanya ng sekretarya ni Miller na wala itong ibang appointment buong umaga hanggang lunchtime.
Eleven-thirty nang dumating siya sa opisina. “Nandiyan pa ba siya?” tanong niya sa personal assistant ni Miller na si Ruizmae.
“May nire-review lang na report si Sir. Pumasok ka na lang, Miss.”
Inilapag niya ang purple box sa ibabaw ng mesa nito. “For you.”
Nanlaki ang mata nito nang silipin ang laman ng kahon. It was an organic beauty set she inquired on her website. “Thanks. Basta wala ako dito nang dumating ka. Okay? Pupunta lang ako sa pantry sandali para sa coffee,” sabi nito at umalis ng desk matapos I-secure sa drawer ang regalo-slash-suhol niya dito.
Kinatok niya ang pinto ng private office ni Miller nang makaalis na si Ruizmae. “Come in!” narinig niyang sabi ng binata.
Marahan niyang binuksan ang pinto at isinilip ang ulo. “Hi!”
Inangat nito ang tingin sa hawak na tablet. Inalis nito ang reading glasses at nagsalubong ang kilay nang makita siya. “What are you doing here?”
“I decided to join you for lunch. Balita ko kasi ilang araw ka nang laging dito lang sa office kumakain ng lunch at puro trabaho.”
Mukhang malinis at very minimalistic ang interior ng opisina nito. Puti ang dingding, black and white din ang picture ng Batanes na nakasabit sa dingding, black na marmol ang sahig at nakikiterno din si Miller sa white long sleeve polo na suot nito habang nakasabit sa standing hook ang black suit nito. Ang tanging kulay lang yata ay ang view ng mga gusali at asul na langit na natatanaw sa wide window ng opisina nito.
“It is not even time for lunch,” angal ng lalaki. “Bakit di sinabi ni Ruizmae na nandito ka at bakit basta ka na lang niyang pinapasok?”
“Wala siya sa desk nang dumating ako.”
“At kailangan kong magtrabaho. Some of us are not exactly a princess like you, my dear. We don’t have people who will do the work for us.”
Muntik nang tumaas hanggang bumbunan ang kilay ng dalaga. Pinalalabas nito na di niya kailangang mamoroblema sa trabaho. That she was an heiress. Wala siyang responsibilidad. People wait for her hand and foot.
“It’s okay. Di naman natin kailangang umalis. Pwede namang dito lang tayo. Magtrabago ka pa rin habang nagla-lunch tayo. Inilabas niya ang picnic blanket at inilatag sa gitna ng opisina nito habang nagha-hum ng kanta.
Bigla itong tumayo. “What are you doing?”
Umupo siya sa pulang picnic blanket at inilabas isa-isa ang laman ng basket. “Naglalaro ng bahay-bahayan sa gitna ng office mo. Di pa ba obvious?” sarkastiko niyang tanong pero kuntodo ngiti sa dalaga. Feel na feel niya ang pagiging wife. “Nagluto ako ng paella. Kasi alam ko favorite mo ito,” masaya niyang sabi.
““And it is not even time for lunch. Wala pang alas dose. Matagal na akong di kumakain ng paella,” anito sa malamig na boses.
“E di kumain ka ngayon. Matagal ka na palang di nakakatikim. Ako ang nagluto niyan.”