Tuliro habang nakaupo si Alicia at naghihintay sa pagdating ng anak. Hindi siya mapakali habang pasilip-silip sa bintana. Ang sabi ni Ka Ipeng ay umakto siya ng normal hangga't maaari upang hindi makahalata ang diablong nasa katawan ni Alice, ngunit hindi niya maalis sa sarili ang matakot. Ayon kay Ka Ipeng ay kailangan nilang linlangin ang diablo upang hindi ito maging marahas. Kapag nakahalata ito ay baka saktan nito ang bata.
Ilang saglit pa ay natanawan niya si Alice na naglalakad sa kalsada. May kasama itong guro na nakaalalay dito kaya kaagad siyang kinabahan. Madumi ang suot na uniporme ng bata at matalim ang bawat tingin nito habang diretsong naglalakad. Napaatras siya sa bintana ng dumako roon ang paningin ng bata. Ilang malalim na paghinga ang ginawa niya upang kalmahin ang sarili.
Binuksan niya ang pinto upang salubungin ang dalawa.
"Mrs. Chua, magandang hapon po," bati ng guro.
"Ma'am, ano po ang nangyari kay Alice?" nagtatakang tanong niya. Ang takot niya sa bata ay pilit niyang itinatago upang hindi mahalata ng guro lalo na ng bata.
"Tinatawagan ka namin sa inyong landline, Mrs. Chua pero walang sumasagot. Nais ka sana naming makausap bukas sa principal's office," sambit nito.
"May nangyari po ba?" tanong niya. Hindi sumagot ang guro at tumingin lamang sa bata kaya naman bumaling siya sa anak.
"Alice, magbihis ka muna. Mag-uusap lang kami ni teacher," utos niya rito. Agad naman itong sumunod pero hindi kumikibo.
"Mrs. Chua, gusto ka sanang makausap ng principal. Kanina kasi ay nangisay ang bata. Napapansin din namin na nagbago ang ugali niya kaya malakas ang kutob na nasasapian siya. Mabuti na po ang alam ninyo para maagapan ang sitwasyon ni Alice."
Agad na sumikdo ang dibdib niya sa labis na kaba. Nang magpaalam ang guro ay ilang beses siyang huminga ng malalim bago isinara ang pinto. Pagpihit niya para pumunta sa kusina ay nagulat siya nang makita si Alice sa mismong likuran niya. Matalim ang mga mata nito ngunit agad na ngumiti nang titigan niya.
"A-Anak, kanina ka pa ba diyan?"
"Hindi naman, mommy. Bakit?" tanong nito habang matiim na nakatitig sa kanya.
"Ah, w-wala naman."
Mabilis siyang pumunta sa kusina upang ihanda ang pagkain ng anak.
"Kumusta ang pag-aaral?" pilit ang ngiting usisa niya rito. Hawak niya ang platito ng pancakes. Nakatingin doon ang bata na tila masusing pinag-aaralan ang pagkain. Mabilis niyang inilapag iyon upang hindi mahalata ang panginginig ng kanyang mga kamay.
"Kumusta ang pag-aaral?" sa halip ay tanong niya. Ayaw niyang banggitin dito ang sinabi ng guro dahil baka makahalata ito.
"Ok naman, mommy. Masaya kasi marami na akong mga bagong kaibigan!" masiglang pagkukuwento nito.
Lihim na napakuyom ang kamao niya dahil nagsinungaling ito. Hindi iyon ang ugali ni Alice na anak niya.
"Ano'ng sabi ni teacher sa 'yo?" kaswal na tanong nito. Mapanuri ang mga mata ng bata. Tila matanda ito habang nakatitig sa kanya.
Hindi na siya makatagal sa mapanuring mga mata ng bata kaya naman tumayo siya at inabala ang sarili sa ibang gawaing bahay. Hinugasan niya ang mga ginamit sa pagluto ng pancakes. Nang humarap siya sa anak ay nagitla siya dahil nasa harap na niya ito at may hawak na patalim. Nakatingin ito sa kanya at pinag-aaralan ang kanyang reaksiyon.
"Mommy, naiwan mo ang kutsilyo sa mesa," sambit nito bago iniabot sa kanya ang matalas na kutsilyo. Mabilis na kinuha niya iyon at pilit na ngumiti. Wala naman kasi siyang dinalang kutsilyo sa mesa kanina pero hindi na lamang niya ito sinabi.
"Salamat anak, sige na, kumain ka na doon." Isang makahulugang tingin ang iniwan ng bata bago ito bumalik sa mesa. Lihim na nasapo naman ni Alicia ang dibdib dahil sa lakas ng pagkabog nito.
Pagsapit ng gabi ay nagkulong siya sa kwarto matapos makapaghapunan. Ang dahilan niya'y masakit ang kanyang ulo. Halatang may pagdududa sa mga mata ni Alice ngunit hinayaan na lamang niya ito at mabilis na pumasok sa silid. Ikinandado niya iyon at hinila ang kabinet upang iharang sa pinto. Lingid sa kaalaman niya ay naroon sa pinto ang bata at nakikiramdam. Nanlisik ang mga mata nito habang nakatitig sa nakasaradong pinto ng kwarto ni Alicia.
Nataranta si Alicia ng makarinig ng pagkatok mula sa pinto. Mabilis niyang hinagilap ang telepono at tinawagan si Ka Ipeng. Halos manginig sa nerbiyos ang mga kamay niya habang idina-dial ang numero nito. Maluha-luha pa siya ng bumibigat ang bawat pagkatok sa kanyang pintuan. Lumalakas at tila ba balak itong gibain. Lihim siyang humihiling na sana ay sagutin agad ni Ka Ipeng ang tawag niya.
"Mommy, buksan mo ang pinto. Hihilutin ko ang ulo mo katulad ng dati," masuyong sambit ng bata. Natigilan siya nang maalala ang namatay na anak. Ganito ito kalambing tuwing may dinaramdam siya. Inaalagaan siya nito at hinihilot ang ulo niya.
"A-Alice, anak," usal niya habang luhaang nakatitig sa pinto. Nais malusaw ang puso niya at muling umasam na anak nga niya ang nasa labas. Nahahati ang puso niya kung pupuntahan ito o hindi. Nasasabik siya sa kanyang anak at tila ba anak niya nga ang nasa labas ng pintuan.
"Mom, buksan mo ang pinto. Aalagaan kita." Akmang ibababa na niya ang telepono upang pagbuksan si Alice nang sumagot si Ka Ipeng mula sa kabilang linya.
"Hello?"
"Ka Ipeng," bulong niya. Tila nagising ang diwa niya ng marinig ang boses ng matanda.
"Alicia? Anong nangyari?" Agad na tanong ng matanda nang mabosesan niya si Alicia.
"Ang anak ko, Ka Ipeng. Nasa labas siya ng pinto. Gusto niyang pagbuksan ko siya," tila batang sumbong niya rito.
"Alicia, hindi siya ang anak mo! Ano ba ang nangyayari?" nababahalang tanong ng matanda.
"Natatakot ako Ka Ipeng. Kung siya man ang diablo, nakahalata na siya," halos pabulong na sambit ng babae. Ramdam sa boses niya ang panginginig dahil sa labis na takot.
"Mommy buksan mo 'to!" sigaw ng nasa labas ng pintuan. Naging marahas muli ang pagkatok nito na tila ginigiba ang pinto. Sa paraan ng pagsigaw at pagkatok nito ay halatang labis ang galit nito.
Narinig iyon ni Ka Ipeng mula sa kabilang linya. Ito man ay natakot para sa kapakanan ni Alicia.
"Alicia, makinig ka sa akin! Huwag mong bubuksan ang pinto! " sigaw ng matanda. "Huwag kang lalabas diyan at pupuntahan kita!"
"Bilisan mo Ka Ipeng. Natatakot ako! Hindi ganito ang inaasahan kong mangyayari!" humahagulgol na sambit ni Alicia. Nanginginig sa takot ang buong katawan niya habang nag-aalala rin sa kalagayan ng batang inampon niya. Ang batang si Alice!
"Alicia magdasal ka! Sumampalataya ka sa Diyos! Magbalik loob ka Alicia dahil Siya ang higit na makatutulong sa 'yo!" Huling bilin ni Ka Ipeng bago pinutol ang tawag.
Mabilis nitong dinampot ang jacket at sumbrero bago naglakad palabas. Nasalubong nito ang asawa na papasok naman sa loob ng kwarto.
"Saan ang punta mo Ipeng?" tanong ni Delia na kababakasan ng pag-aalala.
"Pupuntahan ko si Father Ben, Delia! Nasa panganib si Alicia at ang bata," sagot nito na hindi na nagawa pang hintaying makasagot ang asawa. Mabilis niyang tinungo ang pinto palabas ng bahay.
"Diyos na mahabagin. Mag-iingat ka Ipeng!" pahabol nito na sinundan ang paglabas ng matanda. Sumakay sa bisikleta si Ka Ipeng bago nagpaalam sa asawang ngayon ay umiiyak dahil sa pag-aalala.
Pinuntahan niya si Father Ben sa simbahan. Wala ng ibang paraan pa kung hindi hingin ang tulong ng lingkod ng Diyos. Minsan na siyang nagkamali at ayaw na niyang maulit iyon. Hindi simpleng kaluluwa lang ang sumasapi sa bata. Isa iyong kampon ng kadiliman at hindi na iyon sakop pa ng kanyang kaalaman. Ayaw niyang maulit pa ang nangyari sa anak niyang si Cindy. Hindi na siya makapapayag na may batang mamamatay ng dahil sa diablo!
"Ka Ipeng, hindi ganoon kasimple ang lahat!" giit ni Father Ben ng magkaharap sila.
"Father Ben, nasa panganib ang buhay ng mag-ina," giit rin niya sa paring ngayon ay natitigilan.
"May sinusunod na alituntunin ang simbahang katolika, Ka Ipeng. Kailangan pang dumaan sa pagsusuri ang bata bago masabing sinasapian nga ito," muli ay mariing sambit ng pari habang umiiling. Bago lamang itong naordinahan kaya naman labis ang pagtutol nito sa gustong mangyari ng matanda. Isa pa'y kailangang iakyat sa arsobispo ang kaso ng bata upang humingi ng pahintulot mula rito. Ang Arsobispo rin ang siyang nagbibigay pahintulot kung sino ang ipapadala upang magsagawa ng eksorsismo.
"Father, ngayon higit na kailangan ni Alicia at Alice ang tulong mo! Hindi na ito makapaghihintay pa!" giit rin ng matanda na hindi na napigilang magtaas ng boses. Hindi naman kumibo ang pari at pinag-iisipang mabuti ang gagawing aksyon.
"Father, ako ang makapagpapatunay na sinasapian nga ang bata. Isa ako sa biniyayaang makakita ng mga bagay na hindi maipaliwanag ng siyensya," paliwanag ng matanda ngunit umiling lamang muli ang pari.
"Alam mong hindi sinasang-ayunan ng simbahan ang mga kagaya ninyo hindi ba, Ka Ipeng?" sambit ng pari. Alam iyon ni Ka Ipeng ngunit desperado na siyang matulungan si Alice. Kung sana ay nakikita lamang ni Father Ben ang bata o kahit nakausap man lamang sana nito ay tiyak na maniniwala ito sa kanya.
Hindi pa rin nawalan ng pag-asa si Ka Ipeng sa pagkumbinsi sa Pari.
"Alam ko, Father. Hindi sang-ayon sa amin ang Simbahan at nirerespeto ko iyon. Alam ko rin ang hangganan ng aking kakayahan kaya naman naririto ako upang makiusap," maluha-luhang sambit ng matanda. Napabuntong hininga naman ng pari bago marahang tinapik sa balikat si Ka Ipeng.
"Sige, ganito na lamang Ka Ipeng. Sasama ako upang makita ang bata. Pero hindi ko magagawa ang gusto mong mangyari sa ngayon. Hindi ko maisasagawa ang eksorsismo ngayon dahil kailangang dumaan sa tamang proseso ang lahat. Maraming dapat isaalang-alang." Agad na nabuhayan ng loob si Ka Ipeng sa sinabi ng Pari. Agad silang tumungo sa bahay ni Alicia.