Chapter 33
—
"I had a one night stand with stranger." I whispered.
Nag angat ako ng tingin sa kanila ng marinig kong napasinghap si Manang. Nang tignan ko si Azure ay tulala siyang napatingin sa akin.
Nag iwas ako ng tingin at hinintay ang sasabihin ni Azure.
"W-What did y-you say?" Hindi makapaniwalang tanong sa akin ni Azure ng makabawi siya sa pag kagulat.
"Anak, t-totoo ba ang sinabi mo?" Si Manang na tuluyang lumapit sa akin.
Mariin akong napapikit bago dahan-dahan tumango.
"Oh my gosh gracious!"
Hindi ako nakapag salita. Nag baba ako ng tingin. Ngayon ko naramdaman ang pag kamuhi sa sarili ko. Hindi ko alam kung dapat ko bang pandirihan ang sarili ko dahil sa ginawa ko.
"Red, naman! Ano bang nasa isip mo at nag pabaya ka, ha?!" Galit na tanong sa akin ni Azure. Hindi man ako nakatingin sa kanya ngunit ramdam ko ang talim ng tingin niya sa akin ngayon. Dahilan kung bakit hindi ko kayang tumingin pa ng deretso sa kanya.
"Red! Oh gosh! Hindi ko alam kung bakit ka ganito! Napakapabaya mo!"
Hinayaan kong tumulo ang luha ko sa aking pisngi. "N-Nalasing ako." Humihikbing mahinang ani ko.
"Napakalasingera mo naman kasi! 'Yan! Dahil sa kahibangan mo sa Kaizer Villafuente na 'yon, 'yan ang nangyari sa'yo! Dahil sa katangahan mo!"
Napakagat ako sa pang ibabang labi ko. Hindi ako makapag salita. Wala ni isang salita ang lumabas sa bibig ko.
"Azure, kumalma ka." Mahinang sabi ni Manang kay Azure.
Narinig ko ang pag bukas ng pintuan ng kwarto ko. Hindi ko na kailangan pang tignan kung sino ang pumasok dahil alam ko na agad 'yon.
"What's happening here?" Boses ni Arf ang narinig kong nag salita.
Nanatili akong nakayuko. Hindi ko kayang harapin sila sa sitwasyon ko ngayon. Hiyang-hiya ako para sa sarili ko.
"Azure, anon nangyayari?"
"'Yang magaling niyong kapatid ang tanungin niyo!"
Pag katapos no'n, naramdaman ko ang yabag ni Azure na nag lakad na palabas ng kwarto ko. Narinig ko ang pag sara ng pintuan senyales na, tuluyan ng nakalabas si Azure.
Masyadong mabilis lumipas ang mga nangyari. Isang linggo na ang lumipas simula ng malaman na ng mga kapatid ko kung ano ang nangyari sa akin. Syempre, sobrang nagalit sila dahil sa kapabayaan ko. Lalo na si Azure na isang linggo na akong hindi pinansin. Si Arf na pinag bawalan akong lumabas ng bahay lalo na ang mag punta sa bar. Habang si Fritz ay ganoon pa rin naman. Nag tampo lang dahil sa pagiging pabaya ko sa sarili ko. Pero madalang nalang kung kausapin ako. Hinayaan kong mangyari ang bagay na 'yon. Hinayaan kong gustuhin ng katawan ko ang mga nangyari kaya wala akong nagawa.
Dahan-dahan akong nag lalakad ngayon pababa ng hagdan ng makita ko si Azure na, papaakyat naman ngayon.
Saglit niya akong tinignan bago niya iniiwas ang tingin sa akin. Nag patuloy siya sa pag akyat habang ako naman ay natigil sa pag baba.
Nang nasa tapat ko na siya, "Azure." Tawag ko sa pangalan niya. Saglit siyang huminto pero muli ring nag patuloy sa pag akyat.
I sighed heavily. Sinundan ko nalang siya ng tingin hanggang sa tuluyan siyang makaakyat.
Pag pasok ko ng dining area, nakita ko roon si Arf at Fritz na tahimik na kumakain. Napakalaking pag babago ang nangyari simula ng araw na 'yon. Hindi ako sanay pero wala akong magagawa. Kasalanan ko kung bakit pakiramdam ko, unti-unti na nila akong nilalayuan.
"Oh, Red. Halika na at mag almusal."
Tipid kong nginitian si Manang bago ako naupo. Tahimik akong nag sandok ng kanin at ulam sa plato ko.
Nakakaisang subo palang ako ng pag kain ko ng maramdaman ko ang pag tayo ni Arf sa upuan niya. Nag angat ako ng tingin sa kanya.
"Tapos na po ako, Manang."
"S-Sige."
Tapos na raw siya ngunit may pag kain pa namang laman ang plato niya. Sinabi nalang niya sana ang totoong hindi niya gustong maramdaman ang presensya ko rito sa loob ng kusina.
Hindi na ako mag tataka kung si Fritz naman ang susunod na aalis. Hindi naman ako nag kamali dahil ilang saglit pa ay tumayo na rin siya at nag paalam na kay Manang na aalis na.
Narinig ko ang malalim na pag buntong hininga ni Manang ng makaalis ng tuluyan si Fritz. Tipid ko siyang nginitian ng mag angat ako ng tingin sa kanya.
"Ayos ka lang po?"
Hindi ko mapigilang maging emosyonal sa tanong ni Manang. Naramdaman ko nalang na may pumatak na luha sa pisngi ko.
Malungkot akong ngumiti bago umiling sa tanong ni Manang. "H-Hindi po."
Naupo si Manang sa bakanteng upuan sa tabi ko. "Halika nga, payakap nga."
Mas lalo akong naluha ng tuluyan mayakap ko na si Manang.
"Hayaan mo, mag kakaayos din kayo. Sa ngayon, hayaan mo munang mawala ang galit nila sa'yo."
Tumango ako sa sinabi ni Manang habang nanatiling nakayakap sa kanya.
"Nandito lang kami ng Tatay Bert mo."
"Salamat, Manang."
"Oh siya, ubusin mo na 'yang pag kain mo."
Tumango ako sa sinabi ni Manang.
Nang matapos ako ay nag paalam na rin ako kay Manang na aakyat na muna ako sa kwarto ko.
Napatingin ako sa pintuan ng kwarto ko ng marinig na may kumatok.
"P-Pasok."
Napasinghap ako ng makita kung sino ang pumasok sa kwarto ko.
Isang matamis na ngiti ang iginawad niya sa akin ng mag tama ang tingin naming dalawa.
"A-Andrea.."
"Nandito pa ang best friend mo."
Muli na namang tumulo ang luha sa aking mga mata lalo na ng salubungin ako ng mahigpit na yakap ni Andrea.
"Naramdaman kong may problema ka at kailangan mo ng kaibigan kaya nandito ako para makinig sa'yo."
"A-Akala ko umalis kana." Humihikbing sabi ko sa kanya.
I heard her chuckled. "Paano ako aalis eh, kailangan pa ang ng kaibigan ko."
Napangiti ako sa sinabi niya. "S-Salamat."
Sa mga araw na lumipas ay sobrang bigat talaga ng pakiramdam ko dahil sa nangyari sa aming mag kakapatid. Pero masaya ako dahil nandito ngayon ang nag iisang kaibigan kong handa akong damayan.
.