Chapter 5
GAVAINE EZEKIAS VILLAMOR
"I hope I meet you earlier, Attorney... Because I'm afraid of what I am feeling right now. I really hope that you can like me now but yeah, you don't like me. And I can't do anything to change the feeling of yours. Kailangan ka namin kung alam mo lang."
"I like you Attorney, since the first day."
I heard everything she said and I felt her kiss on my cheeks. I pitied her because she like the man who doesn't have any feelings for her, or maybe just a friend and nothing more. But I'm sure if she only comes first in my life, I will love and defend her to everyone but she's not.
I can say na hindi siya mahirap gustuhin o mahalin, kahit na madadal siya. Her beauty can attract every eye of everyone and her personality is unique that girls nowadays none.
Based on my observation, ang ilang mva babae ngayon ay masyado ng pabebe kapag may kaharap o dadaanan na mga lalaki. So that boys can catch their attention, aside from that they will put much make-up and shorter clothes. But yeah nevermind of that.
Agueda is a girl who is simple but crazy,... just sometimes. At iisa lang ang pinapakita niyang ugali sa lahat ng tao. Kakilala niya man o hindi ay sinisigawan at sinisinghalan niya. At first I find it wierd but I think it's her trademark or either a defense mechanism.
Hindi ko pa sana mumulatin ang mga mata ko kahit na narinig ko na siyang umalis sa harapan ko dahil tumunong ang cellphone niya.
"Yes? Hello Caleb?" sagot niya sa tawag. Hindi ko nga malalaman kung sino ang tumawag sakanya kung hindi siya nagsabi ng pangalan.
"Ewan hindi ko alam." sabi niya.
Minulat ko lang ang mga mata ko at pinagmasdan lamang siya na makipag-usap sa telepono. Good thing hindi niya ako dahil nakatalikod siya saakin.
"Uyy Caleb. Galit ka ba?... Ba't ka galit? Hindi ko naman kasi talaga alam." iba yung tono ng boses niya sa pakikipag-usap kay Caleb para bang nilalambing niya ito. At para bang may namumuong inis sa loob ko dahil gusto ko marinig kung ano ang pinag-uusapan nila at parang may nilalambing ito si Agueda.
Oh god! What am I thinking?
"Tampo ka?... Galet na galet usto manakit? Jwk lang... Huwag ka na kasi magalit.... Huwag mo ko pag-taasan ng boses Bliedd Caleb Sy!" pagkasabi niya nun nilagay niya pa yung isang kamay niya sa bewang niya.
"Intsik na toh! Oo na, uuwi na." natatawa na siya. Nangunot na lang ang noo ko, hindi ko talaga alam kung ano ang pinag-uusapan nila at gusto ko iyong malaman. Hindi naman sa pagiging chismoso, curious lang ako. Bawal ba yun?
"Good Night! Labyah! Mwah!" nag- flying kiss pa siya ket wala naman siyang kaharap.
"I love you too, Izabelle"
Pipikit na sana ulit ako kaso narinig ko ang boses ni Caleb. Siguro aksidente niyang naloud speaker yung phone bago niya na end yung tawag. May kung anong pumitik saakin dahil biglaan akong nainis.
Pagtalikod niya agad niya akong nakita na nakatayo kaya nagulat siya. She was about to speak but I signed stop.
"I thought your single? Then who's Caleb for you? You know that I’m friends with him, aren’t you?” I asked in a serious manner.
“You love him ha?" dagdag ko pa.
Para bang nabigla at naguluhan siya sa tanong ko pero agad ding nakabawi at ngumisi.
"Hmm. I can smell Are you jealous, Attorney?" she asked instead of answering me and thats when I realize what I just said. The fuck! I don't know why I am even acting like this.
"W-What?! I'm not! I am just asking!" pagtatanggol ko sa sarili ko. Nakakahiya ako sa part na yun.
"Okay. If you say so... We are just fake cousins." sagot niya.
Ako naman ngayon tuloy ang naguluhan. Fake cousins? Mayroon ba nun? Parang sakanya ko lang yun narinig or maybe hidni lang talaga ako pakialamero sa buhay ng iba, sakanya lang at hindi ko alam kung bakit.
"How?" I simply asked.
Sa tagal ba naman naming magkakilala at magkasama ni Caleb ni hindi niya man lang saakin nabanggit na may fake cousins pala siya. Sa bagay hindi naman siya pala kuwento, ganun din ako.
"Simply as, his adopted child. He was ten years old when he learned that he's adopted but despite of that we treat each other as cousins." she explained and I can help but amaze.
Mukhang hindi siya madaldal na tao kapag nag english siya at ang decent niya pakinggan kapag ganoon. Hindi din siya nanininghal.
"Hindi ako naniniwala na cousins lang." sabi ko sakanya. And its true. Para kasing may intimacy yung pagkakasabi ni Caleb ng I love you sakanya kanina.
Nagpamaywang siya at sabay sabing, "At bakit?! Magtatanong ka tas hindi ka naman pala maniniwala. Bahala ka nga diyan." nagpadyak siya aalis ng kwarto kaya sinundan ko siya. Talaga namang sakit siya sa ulo.
I have a surprise for her and I don't want her to ruin it.
￣￣
AGUEDA LOUCIANNE IZABELLE CASTRO
Nung tumawag saakin si Caleb alam ko gising siya at sinadya ko na iloud speaker yung phone ko para marinig niya yung sinabi ni Caleb. Para wala lang. Ba't ba? Gusto ko lang marinig niya iyon at hindi ko naman inaasahan na tatanungin niya ako ng ganoon at makikita ko na nagselos siya ng kahit konti. Dahil dun parang wala akong naramdaman na hilo kanina at nakalimutan ko na din na may sinabi at hinalikan ko siya. Jusko! Ayaw ko na maalala ang bagay na iyon nakakahiya.
Paglabas ko ng kwarto hindi ko mapigilan na mapangisi. Napagselos ko lang naman ng isang Attorney Ezekias. Sana magtuloy-tuloy na.
"Hoy! Babae hintayin mo ko! Gago!" sigaw niya saakin habang humahabol sa likod ko. Sumulyap ako sakanya at nakita kong naglalagay siya ng sapatos. Para mas lalo siyang mainis, tumakbo ako hanggang sa makita ko na ang kalangitan na puno ng bituin at nagliliwanag na buwan.
Nagpaikot-ikot ako habang nakatingala. I am so much inlove with the stars and the moon. For me, every single stars, big or small symbolizes hope. Pag-asa na kahit sa kadiliman mayroong sisilay na liwanag na magsisilbing gabay patungo sa better future.
"Agueda! Anong ginagawa mo?" humihingal na tanong saakin ni Ezzy ng makarating na siya saakin.
Taena! Hindi naman isang kilometro ang tinakbo niya pero hinihingal siya. Kung sabagay, ikaw ba naman ang magtakbo habang nagsasapatos. Mahirap kaya yun. Try niyo.
"Ano na naman? Wala naman akong ginawa ah?" pabalik na tanong ko sakanya.
Tinulak niya ako paalis sa kinatatayuan ko at may kung ano siyang ginalaw sa ilalim ng mga damo. Wala talagang care ang lalaking ito. Kung hindi niya ako bubuhatin na parang sako, tutulakin niya naman ako. Mabuti nga't hindi ako nagkaka-injured dahil sakanya. Babarahin ko pa sana siya kaso may nagsiliparan na fireflies at ang ganda nun tignan.
"Wow..." nasabi ko na lang.
Ewan ko ba kung saan nanggaling ang mga yan kasi kanina wala naman nagliliparan na mga alitaptap kanina. Siguro ginising niya. 
"Some of them died because of you." biglang sabi niya sa gitna ng katahimikan naming dalawa.
Tinignan ko siya ket hindi gaano kakita ang mukha niya dahil sa dilim, pero dahil dun naiimphasized yung mukha niya. Hindi ko alam kung paano.
"Lah. Bakit ako? Wala naman akong ginagawa. Inosente ako. Ikaw may masabi ka lang e noh? Nakatayo lang na—"
"That’s it! You stepped at them so they died." pinutol niya yung dapat ko pang sasabihin.  Napatahimik na lang ako. Tinigna ko ang kinatatayuan ko kanina at mayroon pa doon naghihingalong fireflies.
Lumuhod ako sa damuhan para humingi ng tawad sakanila. Hindi ko ugali ang pumatay, ket hayop ka pa. Opppss! Ket hayop pa yan pala. Matagal na talagang pasmado ang bibig ko.
"Huhuh. Sorryy fireflies..." paulit-ulit ko yung sinasabi na para na akong nagdadasal. Alam ko ang mga hayop ay may pakiramdam din pero hindi ko alam sa mga insekto. Hindi kasi ako nakikinig sa science teacher ko dati. Naaala ko pa nga pangalan nun kaso hindi ko na lang sasabihin kasi baka pumunta sa bahay at bawiin yung 96 na grade ko ket hindi na ako nag-aaral. Jwk lang bhie.
"Get up before someone came and see you in that situation. Malala ka pa sa baliw." sabi niya kaya napatayo ako.
"Grabe na man yun Attorney. Hindi ako baliw kasi umiinom ako ng gamot."
Akala ko hindi na siya sasagot pero aba't sinakyan ang kalokohan ko.
"Really? Wala akong nakikitang epekto. I am not a Doctor but I suggest change your medicine because its not effective anymore. Mas lalo lang lumalala." ket seryoso ang pagkasabi niya nun ay hindi ko mapigilan na hindi matawa.
Ito yung isa sa mga nagustuhan ko sakanya kahit hindi kayo gaano close sasakyan niya ang kalokohan mo ket hindi halata sa pagiging seryoso niya.
"Ikaw ba Attorney, umiinom ka din ng gamot?" natatawang tanong ko sakanya and that was supposed to be a joke but he took it seriously.
"Oo. Yung pampatanggal ng sakit at pampakalimot." sagot niya. Ket hindi niya sabihin alam ko na iniisip niya yung ex niya.
It hurts because he's with me and he's thinking of someone that I know I can't replace. I can't blame him also, nagmamahal lang naman kasi siya at ako nagkakagusto lang sakanya.
"Ohhh talaga? May gamot ba para sa manhid?" sasagot na sana siya kaso nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Tusok-tusok at kirot?" tumawa ako pagkatapos ko yun sabihin, siya naman mukhang naguluhan sa mga pinagsasabi ko.
Narinig at makita ko lang anan kasi iyon sa isang tv commercial. Gamot ata yun para sa nerves. Charot hindi ako sure.
"Lol"
Paborito niya talaga ang salitang yan. Pansin ko na kapag wala na siyang puwedeng maisagot, yan na lang ang sasabihin niya at hindi ko yun gusto pero natatawa ako.
"Hakdoggensss." sabi ko.
"Come here. I just want to show you something..." nilahad niya ang kanyang kamay saakin at inabot ko naman iyon agad. Duhh, chossy pa ba ako? Mahawakan ko man lang ang kamay ni Attorney kahit sandali.
Nang sandaling tumapak ako sa kinaroroonan niya doon ko nakita ang napakagandang tanawin sa gabi. Lahat ng bahay ay may ilaw. Malamang lang iyon dahil gabi na.
"Nasaan ba tayo?" tanong ko sakanya. Grabe, ngayon na lang ulit ako nakakita ng ganito at siya pa yung kasama ko. Kailangan ko na bang inote na isa ito sa magiging memorable place ko?
"Sa Tagaytay." sagot niya. Maniniwala na sana ako sakanya pero nakita ko yung landmark ng New York.
"Tanga. Nasa New York tayo uyy." natatawang sabi ko sakanya.
"Edi ikaw na matalino. Hiyang-hiya naman ako sayo." ginaya niya ang tono ng pananalita ko. Hindi ko mapigilan ang humagalpak sa tawa. Taena yan. Sobrang epic ng mukha niya at hindi bagay sakanya. Boses bading siya pramis. Hahaha.
"Ang epic nung mukha mo Attorney. Hahahaha. Grabe ka! Laughtrip!" hinahampas-hampas ko pa siya sa balikat niya parang wala naman sakanya iyon e.
"Tatanong-tanong ka kasi alam mo naman kung nasaan tayo." back in his usual speaking voice.
Tumigil na ako sa pagtawa kasi narealize ko na ang oa ko na. Hindi na maganda pagkinggan ang tawa ko.
"I mean, kung saang lugar sa New York ito." paglilinaw ko.
"I won't tell but this is one of my favorite place here in New York." napatango-tango na lang ako.
Sana lahat favorite place ako kasi puro kainan ang favorite place kahit saang bansa man ako makarating. Laman tiyan lang ang habol ko sa lahat ng bansa na napuntahan ko. Ganyan talaga kapag patay-gutom, di biro lang.
"May naalala ka dito?" ewan ko ba kung bakit ko iyon naitanong sakanya.
"Meron," simpleng sagot niya ket hindi niya sabihin, nahulaan ko na kung sino. Nag-aral kaya ako manghula.
"Sino? Yung ex mo ba?" tanong ko. Andami ko na ata na naitatanong sakanya pero hindi ko pa din alam kung ano pangalan ng ex niya. Ayaw ko din naman malaman baka kasi pag nag-pakilala ako mainsecure saakin. Ganda ko ba naman na ito. Echos lang ulit. Wala kasi akong make-up ngayon kaya hindi ganoon kakapal ang mukha ko.
"Bakit mo naman nasabi na yung ex ko ang naalala ko dito?... Kapag ba may naalala ako yung ex ko na kaagad? Hindi ba puwedeng pamilya ko ang naalala ko dito?" tanong niya. He even raises his eyebrows. Sabi ko na nga ba. Mas maatitude talaga siya kaysa saakin.
"Puwede naman... Pero pupusta ako yung ex mo naalala mo dito." tumingin siya sa malayo, naabot siguro ng tanaw niya yung mars kasi ni hindi siya kumukurap.
Maya-maya pa nagsalita siya. "You're right. Naalala ko talaga yung ex ko dito. Siya yung nagpakilala saakin ng lugar na ito." mababakas sa boses niya ang kalungkutan. Ako naman parang paulit-ulit sinasampal sa katotohanan na hindi niya ako gusto at mas lalong hindi niya ako mahal.
Hindi na lang ako umimik at tumingin sa kalangitan. Habang nakatingin ako sa mga bituin, naisip ko na puwede kaya akong maging tulad nila? Iyong payapa lang, walang iniisip na kung ano-ano.
Napaturo ako bigla sa langit ng may biglaang dumaan na shooting star. Iyong bulalakaw ba.
"Mag wish tayo daliiiii" niyuyugyug ko pa siya habang sinusundan ko ng tingin iyong bulalakaw.
Pinikit ko ang mga mata ko at humiling.
"I wish I'll stay..." pabulong lang na sabi ko.
"I wish she stayed..." pabulong lang din na sabi niya kaso narinig ko din kaya wala rin.
Pagkatapos nun umalis na kami sa lugar na iyon upang puntahan ang mga kaibigan namin. Kaibigan niya lang pala.