Sabi nila, the way to a man's heart is through his stomach. So, I decided to bake a cake for Chaz. I want to impress him. Kahit na pinalayas niya ako kahapon doon sa court.
Hindi ko rin nakuha ang water ko at panyo. 'Yung panyo pa naman na 'yon may naka-ukit na pangalan ko sa gilid. Hindi ko lang alam kung kanino galing o regalo ba sa akin ng isa sa mga Kuya ko.
Nasa kusina ako ng aming bahay, preparing some ingredients for baking.
"Ma'am, kailangan niyo po ba ng tulong?" Isa sa mga katulong dito sa bahay. Si Layla. Mabait at maaruga.
Umiling ako sa kaniya, "hindi na, Ate Layla. Kaya ko na 'to."
"Sigurado po kayo?"
Tumango ako, "oo naman po, Ate."
Ngumiti lang siya sa akin saka umalis sa kusina. Dumating din si Miya para mag-alok ng tulong pero tinanggihan ko rin.
Alas kwatro pa lang ng umaga para maka-abot pa before nine am. Alas diyes pa ng umaga ang una kong klase pero kailangan ko makarating ng alas nwebe para makarating sa 5th floor at ibigay itong cake kay Chaz.
Sila Kuya ay gising pa ng ganitong oras, naririnig ko ang ingay mula sa mga kwarto nila. Minsan alas alas singko na sila ng umaga natutulog then gigising ng alas nwebe. Kung ako 'yon bangag na ako sa klase. Grabeng puyatan.
Si Kuya Cole naka-graduate na sa kursong business. Naka-focus na lamang siya sa pagtulong kay Mom and Dad sa business naming Fashion and retail.
Speaking of Mom and Dad hindi pa sila nakakauwi. Sabi ni Kuya Cole out of country sila ngayong month. Expanded na rin kasi ang business sa iba't ibang lugar.
Si Kuya Nate naman ay graduating na sa kursong Accountancy. Well, he's a genius naman talaga. Lalo na sa analyzation.
Si Kuya Kobi naman third year college pa lang sa propesyong doctor. Mahaba-habang pag-aaral ang gusto niya. Lampa raw kasi ako kaya pinangako niyang magiging doctor siya. Sinisi pa sa'kin.
Pareho si Kuya Kobi and Kuya Nate na nasa Southeast International School pero mas prefer ko talaga ang Northeast International School dahil nandoon si Chaz. Buti na lang talaga pinayagan ako ni Daddy.
8 am nasa sasakyan na ako. Ngiting-ngiti si Manong Alucard nang makasakay ako. Don't get me wrong, huh? Si Manong Alucard kasi he always starts his day with a smile para positive hanggang maghapon.
"Magandang umaga, binibini." Nakangiting bati nito sa akin bago inistart ang sasakyan.
"Good morning too, Manong." Bati ko pabalik na may ngiti sa mga labi.
Matagal nang nagtatrabaho sa amin ang mga katulong namin ngayon kaya parang pamilya na rin namin sila.
Nang makarating kami sa parking lot ng School agad akong pinagbuksan ng pintuan ni Manong Alucard.
Maingat kong binitbit ang cake na binake ko saka nilakbay ang daan patungong fifth floor. Suot ang backpack na Nike na may maraming books at notebooks sa loob binaybay ko ang floor patungong Architecture department.
Nakangiti akong naglalakad habang papunta sa room kung nasaan si Chaz.
Nang sumilip ako sa room agad bumungad sa akin ang napakagulong classroom nila. Kaniya-kaniya ng business, daldalan doon, daldalan dito. May kaniya-kaniyang grupo.
Napansin ko ang grupo nila Chaz bandang dulo. Unang nakapansin sa akin si Justin habang nakadungaw ako sa kanila mula sa pintuan. Ngumisi ito ng nakakaloko saka binalik ang tingin sa kagrupo.
"Nandito manliligaw mo, 'Pal!" Medyo may kalakasan nitong saad kay Chaz kaya nadinig ng iba.
Napalingon sa akin ang lahat. Ang iba ay tumatawa, ang iba naman ay masama ang tingin sa akin lalo na ang kakaunting babae sa kanila.
Napatingin sa akin si Chaz, salubong na naman ang kilay nitong nakatingin sa akin.
Tumayo siya mula sa pagkakaupo.
Tila slowmo ang paglapit niya sa akin. He's wearing pants and a fitted shirt na nafiflex ang kaniyang mga muscles sa braso.
I was mesmerized by the brown eyes that stared intently at me. Iisipin ko na sanang may pagtingin din siya sa akin kung hindi lang masama ang tingin niya sa akin ngayon.
He had high-cut hair and bristly eyebrows. His pointed nose and half-dome cheekbones sat above a perfect jaw. His wrestler's shoulders were part of his massive physique. Simpleng fitted tee-shirt at maong pants lang ang suot niya pero malalaglag ang panty mo. His aroma was also appealing kaya gustong-gusto ko 'to eh.
He's a badboy, I know. Pero, hindi lang naman pagiging badboy ang basehan para lang hindi mo magustuhan ang isang tao.
"What are you doing here? I already told you, stop liking me." His deep voice filled my ears again.
"Walang kwenta, gusto na kita. Mapipigilan pa ba 'yon?" Nakangiti kong sagot ko sa kaniya.
"Yes. Lalo na kung ikaw," tumingin ito sa akin mula ulo hanggang paa. Napatigil ang tingin niya sa bitbit ko sa aking kanang kamay.
Napatingin din ako doon.
Muntik ko nang makalimutan ang sadya ko dahil sa gwapong nilalang na nasa harap ko.
Nilahad ko ito sa kaniya na tinitigan niya lamang saka muling sinamaan ako ng tingin.
Kung nakakamatay lang ang tingin niya kanina pa ako namatay.
Nakatingala ako sa kaniya, nakikipagtagisan din sa tingin niya. Kung susukatin, hanggang balikat niya lang ako.
"What's that?" Aniya tukoy sa nilalahad ko sa kaniya.
Nangangawit na ako, kaloka.
"Cake," hindi ba obvious? Grr. Pero ayaw kong sabihin dahil baka lalong magalit.
"I know. I'm not stupid. What I mean is para saan 'yan?"
"Peace offering?" Hindi siguradong saad ko.
"Peace offering? Why is that?"
"Sorry kasi may gusto ako sa'yo. Peace offering ko kasi nagalit ka dahil may gusto ako sa'yo." Nakangiting saad ko sa kaniya.
Tumaas ang sulok ng labi niya pero hinablot niya ang cake na nakalahad sa kaniya.
Mas lalong lumawak ang pagkakangiti ko dahil dito.
"Apology accepted," aniya saka ako tinalikuran.
Kinutya pa siya ng mga kasama niya pero hindi ko na narinig pa.
Hindi mawala ang ngiti ko nang makarating ako sa floor namin. Kahit ang pagtataray sa akin ni Rose nang makapasok ako sa room ay ngiti lang isinagot ko.
"Why so happy, Trixie?" Bungad sa akin ni Rico nang makarating ako sa pwesto namin sa likuran.
Salubong ang mga kilay nitong nakatingin sa akin pero hindi ko na lang pinansin. Tinanggal ko ang pagkakasukbit ng backpack ko saka nilagay sa upuan bago umupo. Pinihit ko paharap ang aking sarili kay Rico, itinukod ang siko sa mesa ng upuan. Nakapalangumbaba akong tumingin sa kaniya na lalong ikinanuot ng kaniyang noo.
"I bake cake for Chaz," pagbibigay impormasyon ko rito.
"Oh, tapos?" Tumaas ang sulok ng labi nito saka pinagkrus ang mga braso.
"Tinanggap niya," nakangising sagot ko sa kaniya.
Malalim siyang bumuntong-hininga na nagpawala sa ngiti ko.
"May problema ba?" Kunot ang noong tanong ko sa kaniya.
Umiling-iling ito sa tanong ko.
"Ikaw ang problema ko, Trixie." Sumikdo ang tibok ng puso ko dahil sa kaniyang sinabi.
Bakit? Masama ba akong kaibigan? Bakit niya naman ako proproblemahin? Bakit?
"Bakit? Dahil may gusto ako kay Chaz? May gusto ka rin ba kay Chaz, Rico? Sabihin mo nga," kunot ang noong tanong ko sa kaniya.
Nakatanggap ako ng kutong mula sa kaniya na siyang ikinangiwi ko. Masakit 'yon.
"Sumeryoso ka nga," umikot na naman ang kaniyang mga mata. Ginagawa niya kapag sobrang naiinis talaga siya.
"Seryoso naman ako,"
"Trix, you know that I love you as a friend, right?" Tumingin siya sa akin ng diretso, seryoso.
Tumango ako.
"And you know that I cared for you," tumango muli ako.
"We have a motto in life that no matter what happens, we will remain our friendship." Tumango muli ako sa ikatlong pagkakataon.
"But please, stop pursuing Chaz, Trixie. I don't want you to be hurt, he's not the ideal man for you, Trix. Marami pang iba diyan." Tatango sana ako nang ma-realize na iba na ang sinabi niya.
***