THE DISCO’S INFERNO
CHAPTER TWO: THE NEW BEGINNING

Nagising si Juli sa isang hindi pamilyar na kwarto. Nang ilibot niya ang tingin ay nagtaka siya sa kanyaang nakita, ang daming mamahalina at mga makikinang na gamit sa loob ng silid. Maraming mga magagandang manika, mga laruang pambata at mga librong nakalagay sa iisang malaking shelf. Ang kamang hinihigaan niya ay napakalambot, maging aag unan niya ay napakalambot na para bang nakahiga siya sa kumpol ng mga ulap. Pakiramdam niya ay mayaman siya. Sa isip-isip ni Juli ay baka isa lamang itong panaginip, ang tanging naaalala lamang niya ay nakatulog siya sa waiting shed- naghihintay na may kumupkop sa kanya sa gitna ng malakas na buhos ng ulan. Lalabas na sana siya nang biglang bumukas ang pinto. Lumuwa sa pinto ang isang hindi pamilyar na babae, may dala-dala itong mainit na sabaw at isang inumin.

“Gising ka na pala iha,” wika ng babaeng nagngangalang Leah na isang kasambahay sa pamilyang Beltran. Napansin ni Leah ang pagtataka sa mukha ng bata kaya’t dahan-dahan siyang lumapit dito at umupo sa kanyang tabi. “Ako nga pala si yaya Leah, inuwi ka kasi nila ma’am dito dahil basang-basa ka sa ulan,” wika ni Leah sa bata. “Oh eto, kumain ka muna at baka gutom ka na. At sandal lang, tatawagin ko lang ang mga magulang mo…” Nakangiting wika ni Leah, tumango-tango naman si Juli na walang kalam-alam sa nangyayari at sinong mga magulang? Hindi naman sila mayaman at kalian man ay hindi sila yayaman. Nang tiningnan niya ang lamesa na pinagpatungan ng kanyang pagkain ay agad siyang natakam. Isang mabangong soup, cookies at isang baso ng gatas. Agad niya itong kinuha at kinain sa sobrang gutom. Napapikit si Juli sa sobrang sarap ng kanyang kinakain. Ngayon pa lamang siya nakatikim ng ganitong kasarap na pagkain sa kanyang buhay dahil wala naman silang pambili noon. Nang biglang bumukas ang pinto ay agad niyang inilapag ang kanyang kinakain at bumalik sa kama.

“Bakit mo hininto ang pagkain mo? Para sa’yo talaga ‘yan…” wika ng isang babaeng pamilyar sa kanya, ito ang babaeng pumakyaw sa paninda niyang tuwalya na kumausap na saknya. ”A-Ate… Ano po ba ang ginagawa ko dito? Nasaan po ako?” tanong ni Juli. “Aampunin ka na namin Juli, magiging isang Beltran ka na.” Masayang wika ni Joseph.

“Pero hindi pwede, may mga magulang ako,” wika ni Juli sa dalawa. “Sa tingin mo ba inaalagaan ka nila Juli? Gusto ka naming matulungan Juli, gusto naming na magkaroon ng isang anak na kagaya mo.” Wika ni Beth sa bata. Sandaling napatahimik si Juli at nag-isip. Tama ang sinabi ng babae sa kanya, hindi naman siya inaalagaan ng magulang niya. Sa isip-isip rin ni Juli ay ito ang kanyang pangarap niyang buhay ang maging mayaman.


Naglalakad-lakad si Juli sa malaking mansyon ng kanyang bagong pamilya, suot niya ang magandang damit na ibinigay sa kanya ng kanyang bagong mommy. Ibang-iba ang buhay niya ngayon kung ikukumpara dati. Kung dati ay puro dumi at sugat ang kanyang katawan dahil hindi siya maalagaan ng kanyang ina ay kuminis ang kanyang kutis dahil inaasikaso siya ng mga kasambahay sa pagligo. Kung dati ay isang beses lamang siyang nakakakain sa isang araw, ngayon ay pwede siyang kumain nang kumain kahit anong oras. Kung dati ay mga sirang laruan na napupulot niya sa basurahan ang kanyang nilalaro, ngayon ay mga pmamahaling dollhouse at mga manika ang kanyang nahahawakan. Hindi makapaniwala si Juli na mangyayari sa kanya ito, hindi siya makapaniwala na may mag-aampon sa kanya na ganito kayaman.

“Hoy pulubi!” napalingon si Juli nang may magsalita mula sa kanyang likuran. Ito ang kanyang ate Kimberly na nakataas ang kanang kilay habang nakahalukipkip. “B-Bakit?” Nauutal na tanong ni Juli sa kanyang stepsister. “Ipapaalala ko lang na ako ang prinsesa dito, hindi ikaw. ‘Wag na ‘wag mong balakin na agawin ang title ko kung ayaw mong maging mahirap ulit.” Mataray na wika ni Kimberly at iniwan si Julii kaya’t nagkibit balikat na lamang siya.


Ilang araw ang nagdaan ay naayos na ang adoption papers ni Juli at siya ay naging isang Beltran. Nalungkot si Juli dahil hindi na siya inabalang kausapin ng kanyang tunay na ina- iba talaga ang nagagawa ng pera. Kahit na ganoon ay para siyang nabunutan ng tinik, sa wakas, wala ng Berting na mangbubugbog at hindi na niya kailangan magtrabaho upang makakain ng tatlong beses sa isang araw.

Dumaan ang pamilya, kasama si Juli at Kim sa isang mall. Nagtungo ang apat sa isang toy store at hinayaan nilang pumili ng laruan si Juli. “What about me daddy? Hindi niyo ako papipiliin?” tanong ni Kim sa kanyang ama. “Si Juli muna ngayon baby,” sagot ng kanyang ama kay Kim kaya’t nagalit ito. “What?! Ampon lang naman ‘yang babaeng ‘yan! Anong mas importante? Ako o ‘yang pulubi na ‘yan?!” Galit na galit na tanong ni Kim sa kanyang ama, dahilan upang pagtinginan sila ng matatanda na nasa kanilang paligid. Hinawakan ni Joseph ang anak sa kanyang balikat, “Pagbigyan mo na ang kapatid mo Kim, dapat maging considerate ka dahil may bunso na tayo.” Hindi nakatiis si Kim sa sobrang inis. Pwersa niyang tinanggal ang kamay ng ama sa kanyang balikat at pumunta sa pwesto na kung nasaan si Juli.

Nang makita ni Kim na nasa kumpol ng mga manikang ‘Barbie’ ang kanyang kapatid ay agad niya itong tinawag. “Hoy Juli!” Napalingon si Juli nang tawagin siya ng kanyang kapatid. Hindi inaasahan na itinulak siya nito dahilan upang bumagsak sa kanya ang kumpol ng mga manikang nakakahon pa. Naalarma si Kim dahil doon kaya’t nilapitan niya si Juli, “Subukan mong magsumbong, sisirain ko lahat ng toys mo!” pagbabanta ng kanyang ate kay Juli. Nang dumating ang kanyang mga magulang ay agad nilang nilapitan si Juli na tinutulungan ni Kim na tumayo. “Ay jusko Juli! Anong nangyari?!” nag-aalalang tanong ni Beth kay Juli habang inaayos ang magulong buhok ni Juli. Hindi nagsalita si Juli kaya’t tumingin siya kay Kim. “Ikaw talagang bata ka! Napakasama-“ hindi na nakatuloy ni Beth ang kanyang sinasabi nang biglang magsalita si Juli. “Natumba lang po ako ‘ma, wala pong kasalanan si ate.” Malamig na wika ni Juling hindi tumitingin sa mata ng kanyang ina.


Lumala ang pagka-inggit ni Kim kay Juli nang malaman niyang magiging kaklase niya ito dahil isa siyang advance student. Siya ang kauna-unahang five-year old na makakatungtong ng grade 2, hindi pangkaraniwan ang talino nito kaya’t tiyak na siya ang makakalaban niya sa first ranking ng kanilang classroom. Isa pang dahilan ng pagkainggit ni Kim ay siya ang center of attraction ng kanyang mga magulang- maging ng iba nilang kamag-anak dahil sa angking galing nitong kumanta. Kung dati ay siya ang binibigyan ng mamahaling mga regalo, ngayon ay si Juli na. Mas maganda ang mga inireregalo nila sa kapatid niya kung ikukumpara sa kanya.


Sa paaralan nila ay lagi silang nag-t-tie sa 1st ranking hanggang sa tumuntong sila ng highschool. Mas lalong lumala ang pangbubully ni Kim sa kanyang nakababatang kapatid at mas lalo siyang nakaramdam ng galit nang maapag-alaman niya na iisa lamang ang magiging valedictorian sa kanilang klase, at si Juli ang posibleng maging valedictorian.


Naglalakad si Juli mag-isa sa hallway ng kanilang paaralan, walang nagtangkang lumapit sa kanya, ni-kumausap dahil baka madamay sila sa pangbubully ng grupo ni Kim. Nahulog ang kanyang mga gamit nang may makabangga siyang isang babae. “Ano ba?! Bulag ka ba?!” Galit na galit na sigaw ng babae sa kanya kaya’t napatingin siya sa kanya. Maganda ito at may katangkaran. Napangiti siya nang makilala niya ang mukhang ito. Agad niya itong niyakap ng mahigpit ‘tsaka umiyak. Naramdam naman ng pandidiri ang babae at pilit siyang itinutulak palayo.
“What the fuck! Stay away from me, you fucking nerd!” Muling sigaw ng babae sa kanya. Kumawala naman si Juli na masaya pa rin ang mukha. “Nakakalimutan mo na ba ako Mary? Ako ‘to si Juli, ang kababata mo!”