THE DISCO’S INFERNO
CHAPTER ONE- THE GIRL NAMED JULI
“Kuya, bumili na kayo please…” wika ng isang batang babae na nakikipagsiksikan sa mga taong namimili sa Divisoria. Nagtitinda si Juli ng mga twalya habang tirik ang araw. Pagod na siya at gutom na gutom ngunit wala siyang magawa dahil wala siyang pera para makabili ng pagkain.
Ngayon lang siya ulit makakakuha ng pera dahil ang side-line niya ay ‘no work, no pay’. Limang taong gulang pa lamang siya ay kumakayod na siya dahil gusto niyang makatulong sa kanyang ina kahit papaano. Ang kanyang ina ay isa lamang labandera habang ang bago nitong asawa ay walang ginawa kun’di ang magsugal at magbisyo. Hindi na nakilala ni Juli ang kanyang tunay na ama dahil nang magkaisip siya ay wala na ito. Nang itanong niya iyon sa kanyang ina ay wala itong ibang sagot kun’di ‘sumakabilang bahay na’. Nalulungkot man ay tinanggap na lamang ni Juli, wala na siyang magagawa pa dahil ito ang kapalaran niya. Ang magkaroon ng broken family.
Tatlong taong gulang si Juli nang makilala ng kanyang ina si Berting- ang kanyang magaling na step father. Kilala si Berting bilang isa sa matatapang na tao sa kanilang lugar. Wala itong alam gawin kun’di ang mambastos ng mga babae at magbisyo. Hindi naging masaya si Juli nang pumasok si Berting sa kanilang buhay dahil napakaabusado nito. Sinasaktan siya nito lalo na kapag lasing ito tuwing gabi. Hindi na nag-abala pang magsumbong ni Juli sa kanyang ina dahil ito sa pagmamahal niya para kay Berting. Mas kinakampihan pa ng kanyang ina si Berting na walang ibang ginawa kun’di ang maging pabigat sa kanilang mag-ina.
“Salamat po Ale, bili pa po kayo bukas.” Nakangiting wika ni Juli nang may bumili sa kanyang paninda. Isa itong babae na nasa 30’s na kasama ang kanyang anak. Kitang-kita ni Juli ang pagiging maalaga nito sa batang lalaki, hindi niya tuloy maiwasang mainggit. Iniisip niya na sana ay ganoon din ang kanyang ina sa kanya kaso Malabo ‘yong mangyari.
Nagpahinga muna si Juli at inilapag ang kanyang paninda sa kanyang tabi. Kumalkal siya sa mga basurahan na nasa kanyang tabi upang maghanap ng makakain dahil hindi na niya kaya tiisin ang gutom na kanyang nararamdaman. Kumakalam na ang kanyang sikmura ng dahil sa gutom. Napaluha na lamang siya nang wala siyang makitang makain, sakto at may lumabas na isang crew sa isang fastfood restaurant, dala-dala ang mga tirang pagkain ng mga costumers nila. Agad niya itong nilapitan at nagmakaawa na bigyan siya ng pagkain- kahit na tira ito o panis. Naawa ang crew sa kanya kaya’t ibinigay sa kanya ang mga tirang pagkain. Tuwang-tuwa si Juli dahil sa unang pagkakataon ay makakatikim siya ng masarap na pagkain- pero tira-tira ito. Hindi na siya nag-inarte, kinain niya ang ibinigay sa kanya ng crew dahil gutom na gutom na siya.
“Ano ba naman ‘tong lugar na ‘to, this is so disgusting!” Maarteng wika ni Kim habang nakatingin sa labas ng bintana ng kanilang mamahaling sasakyan. Kitang-kita niya ang mga madudungis na batang pagala-gala sa kalsada at ang maduming paligid na kanilang dinaraanan. “Ang po-poor naman ng mga tao dito,” wika ni Kim at napahalukipkip sa inis, dahilan upang sawayin siya ng kanyang ina. “Can you shut up?!” May halong inis ang tono ng kanyang pananalita, kaya’t walang nagawa si Kim kun’di ang tumahimik.
“Hon, tingnan mo yung bata oh, kawawa naman,” wika ng ina ni Kim at itinuro ang isang maliit na batang babae na naglalako ng twalya sa daan. Sinundan ito ng tingin ni Kim, nakita niya ang isang batang babae na sobrang payat at puro sugat ang katawan. Madungis ito kaya’t hindi maiwasang mandiri nii Kim sa kanyang nakikita. “Tulungan kaya natin, ano sa tingin mo?” tanong ng ina niya kaya’t sumingit si Kim sa kanilang usapan, “What? No! Look at her, she is so madungis!”wika niya na hindi naman pinansin ng kanyang mgaa magulang. Padabog na umupo si Kim at muling napahalukipkip habang naka-lukot ang mukha. Ipinarada nila ang kanilang sasakyan sa isang maayos na kalsada na kung saan maalapit ang bata. Tinawag nila ito at agad naman itong lumapit.
“Ate, bili na kayo ng twalya, mura lang ‘to, bente apat,” wika ni Juli nang ibaba ng nasa kotse ang bintana. Napansin ni Juli na nakatingin ang dalwang matanda sa kanyang kasuotan kaya’t napayuko na lamang siya, ang dumi niya. “Hanggang anong oras ka dito?” tanong ng babae sa kanya. “Hanggang sa maubos po itong tinda ko ate,” sagot naman ni Juli. Kumuha ang babae ng pera sa kanyang bag at pinakyaw lahat ng tinda ni Juli. Sobrang saya ni Juli dahil maaga siyang makakauwi ngayon at makakabili siya ng kahit ano dahil malaking pera ang hawak niya. “Ate maraming salamat po!” Masayang-masaya si Juli at napayakap pa sa perang hawak niya, binigyan siya nito ng 3,500 Pesos bilang bayad sa kanyang paninda. “Ilang taon ka na iha?” tanong ng babae sa kanya. “Limang taong gulang lang po…”
Tuloy-tuloy na nagkikipag-usap ang mga magulang ni Kim sa batang babae na pinagbilhan nila ng twalya. Masama ang tingin ni Kim sa bata dahil ang atensyon ng kanyang mga magulang ay nasa kanya. Tuwang-tuwa pa ang mga ito habang kinakausap ito. Ilang minutong nag-usap ang kanyang magulang at ang batang kinaiinisan ni Kim, inip na inip na siya. Naaamoy niya ang mabahong hangin na nanggaling sa tambucho ng mga sasakyan, dinagdagan pa ng mabahong amoy ng batang babae at ang init ng panahon. Hindi na makayanan ni Kim ang inip, sinipa-sipa niya ang upuan na nasa kanyang unahan at nagsimulang magwala. Naalarma naman ang kanyang mga magulang kaya’t nagpaalam na sila sa batang babae at nagmadaling umalis.
“Kim ano ba? Tigilan mo nga ‘yan!” wika ng kanyang yaya Magda sa kanya at pilit siyang pinapakalma pero hindi siya nagpapigil. Sinabunutan ni Kim ang kanyang yaya Magda at kinalmot ito sa iba’t-ibang parte ng kanyang katawan. Prumeno ang lalaki at hinarap si Kim. “Tumigil ka ngang bata ka!” wika ng ina ni Kim at itinulak ito pabalik sa kanyang upuan. “Tumigil ka na Beth, bata pa ‘yan si Kim, hindi niya alam ang ginagawa niya,” wika ni Joseph sa kanyang asawa. “Ewan ko sa inyo! Bahala kayo sa buhay niyo!” wika ni Beth at kinuha ang kanyang earphones.
Nakangiting umuwi si Juli sa kanilang barangay dala-dala ang kariton na pinagsabitan niya ng mga twalya at ang kita niya para sa ngayong araw. Tinitiyak niya na malaki ang perang ibibigay ng amo niyang matanda sa kanya. Pagdating niya sa bahay ni Aling Lucing ay agad niyang iniabot ang kanyang nabentang halaga at binigyan siya nito ng isang daan na ipinagtaka naman ni Juli. “Bakit ito lang Aling Lucing?” tanong niya habang hawak ang isang daang piso. “Hay nako delikado ang pera sa’yong bata ka, hindi mo kayang humawak ng malaking pera kaya isang daan muna ang ibibigay ko sa’yo. ‘Wag kang mag-alala, ililista ko lahat ‘yan,” sagot sa kanya ng matanda. Walang nagawa si Juli, tinanggap niya pa rin ang bayad sa kanya ng matanda at nagpasalamat.
Nang makauwi siya sa kanilang maliit na tahanan ay naabutan niyang walang tao sa kanila. Panigurado ay nagtatrabaho ang kanyang ina habang si Berting naman ay paniguradong nagsusugal o kaya’y nagsisigasigaan nanaman sa kanilang baranggay. Pumasok si Juli sa kanyang maliit na kwarto at kinuha ang kanyang basahang manika na ibinigay sa kanya ng kanyang kaibigan na si Mary bago ito maampon ng isang mayaman na pamilya. Miss na miss niya ang kanyang kababata. Nang nawala si Mary ay nagbago ang takbo ng buhay niya, bihira na lamang siyang makipaglaro dahil lagi siyang tinataboy ng kanyang mga kalaro dahil sa takot sa kanyang stepfather. Iniisip nila na tunay na ama ni Juli si Berting kaya’t ilap ang mga bata sa kanya. Ngunit iba si Mary, siya lamang ang naglakas loob na makipagkaibigan sa kabila ng pagiging step daughter ni Berting.
“Ang bait ng mag-asawa kanina Marie, saying hindi kita nasama marami kasi akong dala kanina,” wika ni Juli sa kanyang manika na medyo sira-sira na. Nagulat na lamang siya nang padabog na bumukas ang kahoy na pinto ng kanyang kwarto. Nabitawan niya ang kanyang manika nang makita niya ang galit na galit na itsura ni Berting. “Hayop ka! Bakit hindi mo pinakain yung mga manok ko ha?!” Galit na galit na tanong ni Berting sa bata at binuhat ito upang bugbugin. Nagsimulang umiyak si Juli nang sinimulan siyang paaluin ng kanyang stepfather gamit ang dos por dos. Nagmamakaawa ito at pilit na nagpapaliwanag ngunit hindi man lang siya nito pinakinggan dahil lasing ito.
“I hate you! I hate you all!” sigaw ni Kim nang makauwi sila sa kanilang malaking bahay. Buhat-buhat siya ng mga lalaking tagabantay sa kanilang bahay dahil hindi ito matigil sa kakawala. “Ah ganon? Sige! Lumayas ka kung ayaw mo sa amin!” sigaw ng kanyang ina pabalik sa kanya kaya’t tumigil si Kim. Matalim niyang tiningnan ang kanyang ina at padabog na umakyat sa kanilang hagdan papunta sa kanilang kwarto.
Pagod na pagod ang mag-asawa sa kaninang biyahe. Habang naglalagay ng lotion si Beth sa katawan ay naalala niya ang batang binilhan niya kanina ng tuwalya. “Hon, naalala mo yung bata kanina?” tanong ni Beth sa kanyang asawa na kasalukuyang naglalaptop sa kanilang office table. “Oo hon, bakit?” tanong ni Joseph sa asawa. Tumingin si Beth sa asawa, “May mga magulang kaya siya?” tanong niya kaya’t napatingin ang asawa sa kanya. “We don’t know, bakit? Gusto mong ampunin?” tanong ni Joseph, tumango naman si Beth bilang pagsang-ayon. “Okay, let’s try,” sagot ni Joseph sa kanyang asawa. Napangiti naman si Beth dahil doon. Lingid sa kanilang kaalaman ay nakikinig sa kanila si Kimberly na nasa likura ng pinto ng kanilang kwarto.
Umaga na ngunit hindi pa rin tulog si Juli, nakatulala lamang ito sa kisame magdamag habang hinahayaang tumulo ang kanyang mga luha. Binugbog siya ng kanyang stepfather at wala man lang siyang nagawa upang ipagtanggol ang sarili.
Balak pa siya nitong gahasain, buti na lamang
dumating ang kanyang ina. Gustong-gusto na niyang isumbong si Berting ngunit pinangungunahan siya ng takot. Nang pinapaliguan siya ng kanyang ina kagabi ay sinumbong niya ito ngunit imbis na maniwala ay nagalit pa ito sa kanya kaya’t napagdesisyunan ni Juli na maglayas na lamang sa kanila dahil wala naman nang patutunguhan ang pagtira niya sa kanila, hindi siya ligtas doon at kahit kalian hindi siya magiging ligtas. Hindi na niya iintaying madumihan siya ni Berting.
Kinuha niya ang kanyang mga kailangang gamit at inilagay sa isang bayong. Palihim siyang tumakas sa kanila at nagpunta sa bahay nila aling Lucing upang kunin ang balanse ng kanyang kinita.
Hindi alam ni Juli kung saan siya pupunta dahil napakalawak ng Maynila.
Umuulan ng araw na iyon kaya’t agad siyang humanap ng masiisilungan upang doon muna manatili. Gutom at lamig ang nararadaman ni Juli, nagsisi rin siya na umalis siya sa kanila sa maling oras pero may parte na masaya siya dahil nakalayo na siya sa kanyang mga magulang niya na abusado. Basang-basa ng ulan si Juli kaya’t hindi niya maiwasang mapaluha. Sa murang edad ay hindi niya alam ang kanyang gagawin lalo na’t mag-isa na siya ngayon.
“Hon, si Juli ba ‘yon?” tanong ni Beth nang makita ang isang batang babae na nakahiga sa waiting shed. Natutulog ito habang nanginginig sa lamig. Gabi na at patuloy pa rin ang pagbuhos ng maalakas na ulan kaya’t agad na ipinarada ni Joseph ang kanyang sasakyan sa tabi. Agad nilang kinuha ang kawawang bata at ipinasok sa sasakyan. “Joseph dalian mo! Baka magkasakit si Juli!” wika ni Beth habang yakap-yakap si Juli sa likuran ni Joseph. Hindi alintana ang basang-basang katawan ni Juli kay Beth. Labis na naawa siya sa bata dahil puro ito galos at pasa. Buti na lamang at nakita nila ito bago umuwi, nasagip nila ang nakakaawang bata.
Lumabas ng kwarto si Kim upang utusan ang kanyang yaya nang mapansing bukas ang kwarto sa dulo. Nang tingnan niya ang loob doon niya nakita ang kanyang mga magulang at ang iba nilang kasambahay sa isang bat ana pamilyar sa kanila. Tumaas ang kilay ni Kim at napahalukipkip nang makita si Juli.