Can someone help me?
Madilim ang paligid, wala akong makitang mga tao na dumaraan pati sasakyan.
Patuloy parin akong naglalakad dito sa daan, nagbabakasakali na may makita akong tao na tutulong sa akin.
Kumakalam na ang aking sikmura, gutom na gutom na ako. Pagod na ang aking katawan. Gustuhin ko mang magpahinga ay hindi pwede dahil gusto ko nang maka-uwi.
Makalipas ang ilang oras ay hindi parin pamilyar sa akin ang lugar na aking dinadaanan.
Nasaan na ba ako?
Walang signage na naka lagay rito kaya hindi ko alam kung nasaan na ako ngayon.
Bakit hindi nalang niya ako dinala sa mars? Kung wala na siyang plano na isauli ako sa bahay?
Alam mo yung feeling na gustong gusto mo siyang tirisin dahil sa mga ginagawa niya pero pag makaharap mo na ay manghihina ka.
Why I am so weak?
Earlier I asked myself, If ever ba na naging spoiled brat ako at maldita, mangyayari ba ito sa akin?
Dadanasin ko ba lahat ng ito?
Maybe? Yes? Or No?
Mostly, some people na naging mabait ay yan yung laging nasasaktan, sila yung laging sinasaktan.
Bakit ganon?
Before nong hindi pa ito nangyari, my life is so peaceful, I thought my life is perfect but then now I realized na walang perpekto, walang perfect na buhay.
Kahit gaano ka pa kaganda, gaano ka pa kayaman at gaano ka pa ka bait, may problems paring darating.
I miss hugging my pillow in the evening, watching televison with my family, dinner with my family, and going to school everyday...
And specially I miss my life...my peaceful life.
Kasalanan bang hingin ko na bumalik lahat sa dati?
While me now? Here at the dark street, gusot ang damit, walang pagkain, walang matutuluyan, walang masasandalan... Kasi yung una kung sinasandalan  pag may problema ako ay siya ring sumira sa buhay ko ngayon.
Sana may blessing na darating sa akin, kahit maayos lang na matutulugan lang ngayon gabi.
Wala akong tiwala sa lugar na ito, maybe may mga bad guys sa mga paligid at baka dito na siguro ako mamamatay ngayon.
Wag naman sana.
Huminga ako ng malalim at pumunta sa ilalim ng puno, hindi ko ininda ang masakit kung paa, kanina pa kasi ako naglalakad.
Wala na ang ulan dahil kanina pa ito tumila, hindi umaambon kaya nagkaroon nang liwanag ang buwan.
Napasandal ako sa puno at pumikit.
I'm so tired... Very tired.
All I want is makauwi sa bahay, gusto ko na ulit nakasama sina mama at papa ,si Shean pati Clenton na siyang lagi kung kinakausap pagdating sa mga problema ko kay Vince.
Nasaan na ba kasi ako?
"Miss?"
Napadilat ako ng mata at agad na patayo.
May babaeng naka white dress sa aking harapan, nililipad ng hangin ang kanyang medyo kulot na buhok. Maganda siya.
Teka?
White lady?
"Hala! Diyan ka lang! Wag kang lalapit sakin! Kundi aakyat ako!" Banta ko rito
Imbis na aalis ay lumapit pa siya sa akin, nataranta ako kaya agad akong tumakbo.
Napapikit ako ng maramdaman kung may natapakan akong bato.
Wala na...
"Aray... Ang sakit ng pwet ko!"
Tumayo ako at pinagpagan ang aking damit.
" Miss ayos ka lang ba?"
Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa gulat.
"Jusko naman po!... Chill lang po tayo ha? Wag niyo po akong kainin... please—
"Anong pinagsasabi mo?"
Napatigil ako sa tanong niya, hinila niya ako pa-upo sa isang bato at umupo.
"Ako si Rhaine, atsaka hindi ako multo. Ano ka ba"natatawang Sabi niya.
Napatango ako " akala ko white lady, puro white kasi damit mo tapos maputi ka pa"
Napangiti siya sa sinabi ko at inayos ang buhok " Nako maliit na bagay... "
No doubt that she's beautiful.
"Bakit ka nandito sa labas ng ganitong oras?" Tanong niya
I remain my sight in my finger at nilalaro ito.
" I'm escaping... My bestfriend kidnap me and I want to go back..."
"Your bestfriend? Then why he kidnap you?"
" I don't know... Ikaw bakit ka nandito sa labas ng ganitong oras?" I asked her.
Napakamot siya sa kanyang ulo " Naghahanap ako ng pipino na pula"
Napamaang ang bibig ko sa kanyang sagot.
Seriously?
May pipino bang pula?
"Naglilihi ako at gusto kung kumain non, para akong naiiyak pag hindi makakain ng pipino na pula"she said and pouted, pinahid niya ang kanyang pisnge.
"Are you crying?" Tanong ko
"I w-want t-o e-eat a pipi-no na pu-la" she said, nataranta ako nang biglang lumakas ang kanyang pag-iyak.
Jusko naman! Ayos pa kami kaninang nag uusap ah?
Inalog ko siya niyakap "Ate maghahanap po tayo wag napo kayong umiyak, atsaka bumalik na po kayo sa bahay niyo baka mapano po ang baby" I advice.
I'm worried baka mapano ang kanyang baby.
Teka nasaan ba ang ama ng baby niya? Bakit hindi siya ang naghahanap at pinabayaan itong mag-ina niya.
"Where is your husband, ate?"
Tumigil siya sa pag-iyak at dumistansiya sakin.
" Ewan ko don, Nasa america dinala ng magulang niya, Hindi niya alam na buntis ako nung maghiwalay kaming dalawa atsaka hindi ko husband yon, ex ko na kasi hinwalayan ko" she answered.
Ngumiti nalang ako nang pilit.
Ate Rhaine is like my mother and tita Cheska before, alam ko na kung ano ang pinagdaanan nila nong pinagbu-buntis nila kami ni Vince, ang hirap pala ng wala kang partner.
Ang hirap magpalaki ng bata kung ikaw lang mag-isa.
"Then tawagan niyo po siya para maka-uwi na siya rito"
She shook his head " No, he have his treatment there. I can wait hanggang maka-uwi na siya. Ako ang nagtulak sa kanya na magpa-treatment doon dahil isa din siya sa mga ina-abuso. Before he got kidnap also, every time na matutulog siya lagi niyang napapaginipan yung nagyari sa kanya noon, hindi ko kayang makita siyang ganon ang pinagdaanan, then nabalitaan ko na mayaman pala siya so I called his mother, hindi sana siya sasama dahil ayaw niya akong iwan but ako na mismo ang nagtulak sa kanya palayo... I hope when he go back here, ako parin sana yung mahal niya" malungkot niyang sabi
"I'll  help you pray ate Rhaine, sure akong ikaw parin ang mahal non, siguro tuwang tuwa yon pag nalaman niyang may baby kayo"
" I hope so..."
Yung umaasa kanalang sa 'sana'.
After the little chitchat, isinama niya ako sa kanyang apartment na malapit lang dito. After daw kasi nong umalis yung boyfriend niya ay umalis narin siya sa bahay nung lalake at pumunta rito. Lumayo siya kasi kung hindi niya gagawin yun ay hindi sasama ang kanyang boyfriend sa magulang nito.
May tao parin palang ganon no? Yung isasakripisyo niya yung sariling kaligayahan para lang sa taong mahal niya.
Yung ikaw na yung lalayo para maging maayos ang kanyang buhay.
Na kahit masakit sa damdamin mo gagawin mo parin para sa ikabubuti niya.
Sana hindi dumating sa point na gagawin ko rin yung ginawa ni mama dati, I don't want that kind of love life.
Yung lalayo ka kasi para sa ikabubuti niyong dalawa.
But that's not fair, lalo na kung may madadamay na bata.
Kasi alam ko kung gaano kahirap na walang ama, before when I was in 3,4,5 years old, I always wanted a father.
Kami ni Vince lagi kaming nag wi-wish dati sa simbahan na magkaroon na kami ng ama then God didn't failed me.
I hope Ate Rhaine will be happy soon.
She's waiting for his ex na bumalik.
And waiting is so worth it.
—
"Ate you need to sleep, it's already midnight" paalala ko rito
Napanguso siya at humiga sa kanyang kama.
Pregnancy Hormones nga naman.
"Okay, you too. You need also to sleep"
Tumango ako atsaka lumabas sa kanyang kwarto.
Pumunta ako sa may veranda at tumingin sa kalangitan.
Hinahanap kaya ako ni mama at papa ngayon?
Siguro nag-alala na sila at hindi makatulog.
Si Vince kaya? Nagu-guilty kaya siya sa mga ginagawa niya sa akin?
I want to to go back in the house, I want to hug my family... I miss them so much.
—
"You should eat vegetables Hersh, it's taste good"ate said
Ngumite ako at tinikman ang niluto niya, it's been decade since I last taste this pinakbit.
Dati kasi noong nasa province pa kami ni tita Cheska, mama always cooked pinakbit.
Favorite ko yon dati, aside from chicken joy.
Namiss ko tuloy yung luto ni mama sa bahay.
"You okay?" Napatingin ako kay ate at tumango.
"I miss my family ate"
Hinawakan niya ang aking palad at pinagsiklop iyon.
"Don't worry ihahatid kita bukas, may natira pa naman akong pera dito."
" Nako ate itabi niyo na lang po yang pera niyo, para po yan sa baby"
She shook her head.
" No magpapa check-up rin naman ako bukas kaya ihatid nalang din kita sa inyo"
—
Ate didn't failed his promise, kinabukasan ay sabay kaming pumunta sa hospital at pagkatapos ay pumunta na kami sa bahay.
I also offered her a job, yung kaya lang niya. Si mama kasi ay may boutique shop sa mall kaya doon muna siya magtatrabaho pansamantala hanggang makapanganak siya.
She help me kaya tutulungan ko rin siya, wala pa naman siyang kasama.
"A-anak"
"Mama..."