Isang linggo na ang lumipas mula nang makilala ko si Darcy. Masasabi kong ang sarap niyang kasama. Makwento, kwela, at matalino. At ang mas nakakatuwa dito'y magaling din itong magsulat ng tula pati mga kwento. Isang araw kasi no'n napansin ko 'yong notebook niya 'tas yung cover ay white rose na litrato. Pati ba naman notebook maputla, puting puti eh. May nabasa ako doong tula sa first page nga lang dahil nagulat ako ng may humablot noon, siya lang pala. Pero naguilty tuloy ako dahil parang naiiyak pa siya sabay takbo. Hinabol ko nga pero hindi ko na naabutan. 'Tas kinabukasan noon ay humingi ako nang sorry sa kanya. At ang ipinagtataka ko ay ang sagot niya.
"Bakit ka nagsosorry? ano ba ang nangyari?"
Seryoso ba siya? O pinagtritripan niya lang ako. 'Di ba talaga niya naaalala?
"'Yung kahapon kasi diba, 'yung notebook mo kasi ano inano ko ang ano tapos na ano ka 'yon ano." Shit parang muntanga ako roon ah. Napa facepalm nalang ako sa aking sinabi.
"Anong notebook ba?" Sabay halughog nito sa kanyang bag.
"'Yung white rose ang cover." Napataas ang kanyang kilay sa aking sinabi.
Taray naman dis gurl.
"Hala, wala ako nun ah… tignan mo pa rito sa bag ko. At hindi ako mahilig sa white rose halos BTS 'yung cover ng notebook ko, oh. Binili ko sa market, mura lang." Sabay pakita ng mga ito sa akin. Oo nga nuh, walang may white rose na cover. At ano ba 'yan ang jeje ng babaeng 'to. Iyong ibang babae mahilig sa plain lang o kaya may mga quotes ang notebook. Ito iba 'yung taste niya.
Baliw na ba ako? Impossible naman kasing hindi siya 'yon. Kaharap ko pa siya, kitang kita ko pa nga pag-iyak niya bago siya tumakbo paalis.
Pagkatapos noon ay balik na naman kami sa dati. Pero napapansin ko talaga ang paiba-iba niya araw-araw. Parang may mali na ewan, at nung tinanong ko din siya ba't ang putla putla niya. Ang sinabi niya lang ay, ipinaglihi raw ata siya sa zonrox. Meh ganern? Ibang klaseng babae.
Iba talaga siya no'ng una. Ang hinhin niya noon at akala mo hindi madaldal. Pero no'ng nakasama at nakilala ko na, kabaliktaran pala.
At kung napapansin niyo na parang wala akong mga kaibigan at si Darcy lang nakakasama ko. Actually meron, minsan nga lang ako makihalubilo diba. At alam na nila ang ugali ko, pag gusto ko lang sumama sa kanila do'n lang, pag hindi hindi.
Pero nagtataka talaga ako eh, medyo malayo sa amin 'yong department nina Darcy pero every recess, uwian o kaya 'pag may free time siya pumupunta siya lagi sa department namin. Tapos naging tambayan na rin namin 'yung garden dito malapit sa department namin.
And btw sa Monford University pala ako nag-aaral, maganda naman ang school buti nalang nakakuha ako ng scholarship para makapag-aral dito. Second year college na ako at nag-aaral ng Bachelor of Science in Civil Engineering. Tapos itong si Darcy ay Bachelor of Science in Secondary Education Major in Social Science naman 'yung sa kanya.
At isa pa 'yan sa pinagtatalunan namin, grabe talaga 1 week pa nga lang ang nakalipas nagtatalo na kami. May sa pagkapikon pa naman ako. Tapos itong si Darcy ayaw patalo lagi. Eh kesyo raw mas matalino ako at ako raw ang version ni Einstein at Tesla para sa kanya.
At ito pa ang napansin ko kay Darcy, kahit hindi niya sabihin alam kong may hika siya. Napapansin ko kasing napapahawak siya minsan sa may bandang dibdib niya at nahihirapang huminga. Diba ganun 'yon pag may hika?
Tinatanong ko naman kung ano ang nangyayari sa kanya pero hindi naman niya sinasabi at bigla nalang siyang mag-iexcuse na pupunta siyang banyo. At pagbalik ay parang wala lang may nangyari.
Magaling din siyang kumanta, kweninto niya kasi sakin kung ano iyong hobby niya. Kinantahan niya nga ako eh. Ayaw niya pa sana pero mapilit ako.
You will never be forgotten
This my heart belongs to you
And I know that this memories ten years ago, will let us see again
Oh it's wonderful~
Kay ganda ng kanyang boses. Parang hinehele ako nito.
We meet unknowingly in bright sunny day
And I know that you feel it, this connections can't be torn
Oh you feel it?
I was happy, happy to see you~
Habang kinakanta niya Ang linyang iyon may naalala ako. Ang taong laging nasa panaginip ko. Na hanggang ngayon ay bumabagabag pa rin sa aking isipan.
Minulat ko ang aking mga mata at nakikipagtitigan sa kanya.
Ang kanyang mata'y napakaganda, at para bang may ibig itong ipahiwatig sa'kin.
Pero ilang sandali ay napalitan ito ng emosyon. Bigla itong naging malungkot. Na tila ba siya ay nasasaktan.
Ah, the night is so wonderful, but it hurts
Ah, the stars shines so brightly by the time
Time you left me~
We had so many memories, I miss being with you
Together, together in our home~
Bakit pati ako, parang nasasaktan na rin?
Pilit ko mang iwaglit pero pati ako ay naaapektuhan. May kung anong sakit sa'king dibdib na pilit kumakawala.
Nakikita ko rin siyang umiiyak pero hindi ko magawang pahiran ito. Dahil parang natatakot ako. Natatakot sa kadahilanang may pagkakatulad sila.
The time that I meet you in summer
With our promises and dreams in the future
Later in August, I believe that we will meet again
I knew that until the end, you will find me
Deep inside your heart, I will stay
Don't leave me again, hold my hand and take me
To the wonderful memories that we can make~
August…
Malapit na iyon, 7 months nalang.
Ah, it will end soon please stay
Ah, keep me like a treasure~