Napaisip ako sa sinabi ni Porsche. Kanina pa naganap ang usapan namin na ‘yon pero hindi parin mawala sa isip ko.
“Anong nasa isip mo?”
Hindi ko na namalayan na nakaupo na pala ako sa tabi nila Bea at kanina pa ako wala sa wisyo.
“Wala naman.” Sabi ko nalang.
“Are you sure?” this time, it was Ken.
Tumango ako.
“Labas lang ako saglit.”
Tumayo na ako at naglakad-lakad sa harap ng mansion.
Naalala ko tuloy ang sinabi ni Porsche kanina na he thinks Knight is lurking around here. I’m trying to find a reason and explanation pero kahit pagdugtong-dugtungin ko pa ang alam ko at mga bagong impormasyon na nakalap ko, tila ba hindi ‘yon nagtutugma. Mas masahol pa ito sa isang puzzle na kulang ng piraso dahil para itong isang puzzle na hindi moa lam kung ano ang iyong binubuo.
“Hey.”
Nilingon ko si Ken. Agad naman siyang lumapit saakin.
“Hey.” Bati ko pabalik.
“Can I ask you something?” Tumango ako at hinintay ang susunod na sasabihin niya. “What did he talk to you about?”
I know too well kung sino ang tinutukoy niya.
I don’t think there’s anything to hide from him. Isa pa, balak ko narin namang sabihin sakanila mamaya ang totoo.
“There’s someone that I think is still alive.”
He gave me his “what” look.
“Noong pumunta tayo sa bayan, I think… I saw Knight.”
Kitang-kita sa mukha niya ang pagkalito.
“I know it’s hard to believe. Pero sobrang daming clues na naglelead lang sakanya lahat.”
Ikinwento ko sakanya ang lahat at alam kong hindi rin siya makapaniwala. Kahit naman ako ay nahihirapan paring maniwala.
“This is a big deal.” Aniya.
“Sa ngayon, isang tao lang ‘yong makakatulong saatin masagot lahat ng tanong.” I paused for a moment. “Miss Alvarado.”
“The question is, will she cooperate?”
Of course, she won’t. But we will make her cooperate.
“Let’s not talk about that now, we’re still outside, baka may makarinig.”
Hindi naman sa gusto kong itago ito sa lahat, gusto ko lang munang makasigurado muna. I don’t want them to get excited for nothing.
“Okay, let’s not talk about this muna, let’s talk about us first.”
I stepped back noong marinig ko ang sinabi niya, I didn’t expect him to suggest that!
“What- What about us?”
Natawa siya sa reaksyon ko.
“You know, ngayon alam mo na ‘yong totoo kong nararamdaman, I want answers from you too. Kung gusto mo rin ba ako o hindi?”
The answer to that is pretty obvious! Will I let him kiss me kung wala rin akong nararamdaman para sakanya? I wish I could say thoses words out loud. But I can’t. I have never been in a relationship and I’ve never been vocal sa feelings ko before.
“Jelcy?”
Nakatingin lang ako sakanya. Hindi na ako mapakali dahil hindi ko alam ang sasabihin.
Suddenly, bigla nalang siyang tumawa.
“I’m joking! I won’t force you to say it. As long as I can feel it.”
During all those years na kaibigan ko si Ken, I didn’t notice that he has such a nice smile, ‘yong ngiti na nakakahawa. I wanted him to keep those smiles.
“Hoy! Anong ginagawa niyo dito? Halika na!”
Nagulat nalang kami noong nakita namin si Gueyo na yinayaya kami papasok muli sa mansion. Nagkatinginan naman kami ni Ken at sabay na natawa.
“Anong nakakatawa? May nakakatawa ba sa mukha ko?” aniya.
Sabay kaming umiling.
“I need you, Ken. Kapag wala ka do’n palaging ako ‘yong natatalo.” Reklamo ni Gueyo.
Kinagabihan, nagkita-kita na kami sa labas nila Thana.
“I have bad news.” Bungad saamin ni Third pagkarating niya.
Samantalang si Thana naman, kanina pa hindi mapakali at parang ang lalim ng iniisip.
“I don’t think it’s any worse than mine.” Aniya.
Napatingin kaming lahat kay Thana.
“May nawawala raw sa kabilang section.” Naunang sabi ni Third.
I gasped.
Imposibleng tumakas siya. Kahapon, alam na nil ana hindi sila makakatakas dito at kahit pa makatakas sila, wala narin namang point dahil kung hindi sila mamamatay kinabukasan, eh baka habang tumatakas palang sila ay hindi na sila abutan ng araw.
“I know may kinalaman nanaman ‘to sa mga games nila.” Naiinis na sabi ni Bea.
Now, we need to watch out for ourselves dahil hindi namin alam kung ano nanamang pakulo ang gagawin nila.
“So, please let us join you.”
Nabigla kami noong bigla nalang sumulpot si Jacob at ang iba niya pang mga kasamahan.
“What does this mean?” bulong saakin ni Ken.
“I’ll explain later.” Bulong ko sakanya pabalik.
Walang nagsalita at sumagot kay Jacob. Napansin ko naman ang biglaang pagtahimik ni Bea ni hindi siya makatingin sa kabilang grupo na nasa harapan lang namin.
“Kailangan namin ng tulong niyo.” Sinserong sabi ni Jacob.
“We will help you.”
Nagulat kaming lahat sa biglaang desisyon ni Thana. Halata naman sa mukha naman ni Third ang pagaka disgusto sa ideya.
“Thana…”
“Third, kung hindi natin sila tutulungan, hahayaan lang ba natin na may mamatay sakanila? We can’t just let them die. Kargo de konsensya natin kung may mamamatay sakanila kasi hindi tayo tumulong kahit may magagawa tayo. Isa pa, hindi naman malaking bagay ‘yong hinihingi nila, gusto lang naman nilang matutong lumaban, hindi ba?” tanong niya kay Jacob n amabilis namang tumango.
“Eh paano kung gamitin nila saatin ‘yong natutunan nila kapag nagkandaleche-leche na?”
“Edi lumaban tayo, ‘wag mo na ngang pangunahan ang desisyon ko.”
Hindi na muling nagsalita pa si Third tila alam niyang kahit anong sabihin niya para pigilan ang kapatid ay hindi ito magpapatinag at mananatiling nakatayo sa lupang kinatatayuan.
“I’m warning you, once you turn your back on us…”
Inilapat ni Third and kanyang hinlalaki sa harap ng kanyang leeg at nagkunwaring isa itong kutsilyo na tila hinihiwa ang sarili niya.
“We’re not going to turn our backs on you, sobrang matutulungan niyo kami kung ganoon.” ani Jacob.
“Bea? Are you okay?” tanong ko kay Bea.
Gulat siyang tumingin saakin at marahang tumango.
“I am.” Mahinang sabi niya.
“I don’t think we properly introduced ourselves.”
Isa-isa kaming nagpakilala at nagsimula muling mag-usap.